ΔΕΛΤΙΟ ΘΥΕΛΛΗΣ – γράφει ο Γιώργος Τσιντσίνης – έκδοση 30/05/2015

Από παντού μας προκαλούν

οι Ευρω-αμερικάνοι….

Κι εμείς, αντί για Αντίσταση,

γινήκαμε ζητιάνοι.

«Καθαρογράφεται και οσονούπω υπογράφεται η συμφωνία με τους εταίρους», λένε στην Κυβέρνηση. «Είμαστε πολύ μακριά από μια συμφωνία», λένε οι Εταίροι. Συμπέρασμα; Πιάσ’ τ’ αυγό και κούρεψ’ το.

Κάθε φορά που περνούσε δύσκολα η πατρίδα και τύχαινε να είμαστε προ ενός τριημέρου αργιών (όπως τώρα του Αγίου Πνεύματος που αρχίζει σήμερα), πάντοτε δαγκώναμε την ψυχή μας, μήπως και συμβεί ένα απευκταίο πιστωτικό γεγονός. Και όχι άδικα, αφού θυμηθείτε -οι παλιότεροι- ότι οι εκάστοτε υποτιμήσεις της δραχμής, παραδείγματος χάριν, ανακοινώθηκαν βράδυ Παρασκευής, μόνο και μόνο για να ‘ναι κλειστές οι τράπεζες, να ελεγχθεί ενδεχόμενος πανικός, να πέσουν στο κενό οι πρώτες εντυπώσεις ως την Δευτέρα, να βρουν χρόνο οι κυβερνώντες να τις χειριστούν επικοινωνιακά και να απορροφηθούν πιο φυσιολογικά οι πρώτοι κραδασμοί του γεγονότος. Έτσι λοιπόν, την ίδια αγωνία βιώνουμε (όσοι θυμούνται και παρακολουθούν τις εξελίξεις) από χθες το βράδυ, αν και οι γραμμές που διαβάζετε γράφτηκαν λίγο πριν.

Ποιος ο λόγος, θα μου πείτε, όταν από επίσημα χείλη οι πάντες στην Ελλάδα διατυμπανίζουν, ότι θα κάνουμε συμφωνία τελικά με τους πιστωτές; Ακόμη κι αν πιστεύαμε όσα μας λένε, είναι η σκληρή στάση των Γερμανών κυρίως, αλλά και όσα τσιράκια τους ακολουθούν, που μας κάνουν να αμφιβάλλουμε. Είναι όμως και ο μισός περίπου ΣΥΡΙΖΑ (45%), που εναντιώνεται σ’ ένα νέο μνημόνιο, αν τα μέτρα του δεν ελαφραίνουν τα δεινά των Ελλήνων και δεν βάζουν μια κάποια βάση στην αναπτυξιακή πορεία της χώρας. Και ποιος μπορεί να πει όχι σε τέτοιες αντιδράσεις, που φυσικά και εκτείνονται πέραν του κυβερνώντος κόμματος; Στο κάτω -κάτω της γραφής κανένας δεν περιμένει μια «καλή» συμφωνία.  Αρκεί να είναι οριακά «αποδεκτή».

Το «μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα», η ρήση με την οποία απειλούμεθα αν βγούμε εκτός Ευρωζώνης, φαντάζει η μισή σαν …εικοτολογία. Και τούτο διότι, τον μεν γκρεμό το ζήσαμε και το ζούμε, μέσα στα πέντε χρόνια μιας σκληρής και ατελέσφορης λιτότητας. Το …ρέμα, όμως, είναι κάτι με το οποίο μας απειλούν, (αν φύγουμε ή μας διώξουν), αλλά δεν το ζήσαμε ακόμη και κάποιοι εύλογα αναρωτιούνται: «Γιατί, άραγε, να είναι χειρότερα;»

Όπως και να’ χει, από σήμερα και πέρα πλέον, κάθε μέρα που περνάει είναι ιδιαίτερα κρίσιμη και σύντομα όλοι (Ελληνική Κυβέρνηση και Κόμματα, Ευρωπαίοι, Αμερικάνοι και Δουνουτούδες, κυρίως όμως ο Ελληνικός λαός) θα βρεθούν προ των ευθυνών τους, με τρόπο άμεσο και οριακό, καθοριστικό και κρίσιμο. Θέλουμε – δεν θέλουμε, τα ψέματα τελειώνουν μαζί με τα …λεφτά. Η χώρα ή θα προχωρήσει μέσα από τις συμπληγάδες νέων σκληρών μνημονίων ή θα πτωχεύσει περιστασιακά και μετά θα μαζέψει τα κουρέλια της και θα πάρει μια μοναχική πορεία, κυνηγώντας να σταθεί αυτόβουλα στα πόδια της.

Ας τελειώνει επιτέλους αυτό το μαρτύριο… Μέσα στην κρίση, αλλάξαμε τόσους πρωθυπουργούς και είδαμε Κυβερνητικά σχήματα συμμαχιών και συγκυβερνήσεων, αλλά ακόμη και επί Τσίπρα (με την «ουρά» των ΑΝΕΛ), που ήταν προεκλογικά η ελπίδα μια πραγματικής αλλαγής για την απάνθρωπη κα σκαιή λιτότητά μας, ακόμη εμείς -ο λαός- φτωχαίνουμε και πάμε διαρκώς χειρότερα.

Το ‘χουμε ξαναγράψει και έχει ειπωθεί από χιλιάδες στόματα και εκατοντάδες αρθρογράφους: Εκείνο που ανέξοδα επείγει είναι πρωτίστως οι πολιτικοί μας ν’ αφήσουν οριστικά στην άκρη τα επικοινωνιακά τους ψέματα. Δεν σηκώνει άλλα η …καμπούρα μας. Άλλωστε, έχουν σοβαρέψει και στριμωχθεί τόσα τα πράγματα, που δεν πουλάει πια το παραμύθι. Από εδώ και πέρα, όσο ωμή κι αν είναι η αλήθεια, πρέπει να λέγεται ρητά, λιτά και ξεκάθαρα. Ο Ελληνικός λαός (θέλοντας – μη θέλοντας) έχει εκπαιδευτεί για τα καλά στις θυσίες, στην υπομονή, στην καρτερικότητα. Το μείζον ζήτημα είναι να ξέρει τι τον περιμένει, τουλάχιστον στο άμεσο μέλλον.

Η Ελλάδα πρέπει να βγει γρήγορα από την κρίση και να σταθεί στα πόδια της, γράφει η «Καθημερινή» στο κύριο άρθρο της, την περασμένη Τρίτη. Το γεωπολιτικό περιβάλλον γύρω μας γίνεται ολοένα και πιο επικίνδυνο. Τα Βαλκάνια ξαναμπαίνουν σε τροχιά αποσταθεροποίησης. Η Τουρκία εισέρχεται σε φάση εσωτερικής κρίσης και αντιμετωπίζει πολλά ανοικτά μέτωπα. Η ισλαμική τρομοκρατία και τα κύματα ανεξέλεγκτης παράνομης μετανάστευσης αποτελούν υπαρκτούς και μεγάλους κινδύνους. Και όλα αυτά την ώρα που το ελληνικό κράτος δεν μπορεί να εκπληρώσει βασικές του υποχρεώσεις. Χρειάζεται μεγάλη προσοχή, σύνεση και αποφυγή κενών υποσχέσεων και απειλών από την πλευρά της κυβέρνησης. Η Ελλάδα μπορεί να εκμεταλλευθεί τις γεωπολιτικές απειλές προκειμένου να επιτύχει μια καλύτερη συμφωνία με τους εταίρους και δανειστές της. Αυτό που προέχει όμως είναι να βάλει η ίδια τάξη στα του οίκου της και να ξανααποκτήσει φερεγγυότητα και οικονομική ισχύ. Χωρίς αυτά κανείς δεν την υπολογίζει ως σημαντική δύναμη. Πράγμα πολύ επικίνδυνο.

Νέες «βόμβες» δημοσίευσε πρόσφατα ο γνωστός Αμερικανός οικονομολόγος Κρούγκμαν και το συμπέρασμα – προτροπή από το άρθρο του συνοψίζεται στη φράση: «Μην γονατίσετε την Ελλάδα, γιατί εάν σηκωθεί, θα τρέχετε…» Αναλύοντάς το -ανάμεσα στα άλλα- τονίζει: «Σίγουρα θα ήταν άσχημα στην Ελλάδα, τουλάχιστον σε πρώτη φάση. Αλλά το μεγαλύτερο ερώτημα είναι τι θα συμβεί ένα ή δύο χρόνια μετά το Grexit, όπου ο πραγματικός κίνδυνος για το ευρώ δεν είναι ότι η Ελλάδα θα αποτύχει, αλλά ότι θα πετύχει. Ας υποθέσουμε ότι μία σημαντικά υποτιμημένη νέα δραχμή φέρνει μια πλημμύρα Βρετανών, να πίνουν μπύρα στο Ιόνιο Πέλαγος και η Ελλάδα αρχίζει να ανακάμπτει. Αυτό θα ενθαρρύνει σε μεγάλο βαθμό τους αμφισβητίες της λιτότητας και της εσωτερικής υποτίμησης αλλού.»

Μοιράζει εκατομμύρια, κάθε λίγο και λιγάκι, το τζόκερ, αλλά και τα άλλα παιχνίδια του κρατικού τζόγου, που πολλοί αναθεματίζουν, αλλά απείρως περισσότεροι κυνηγούν εκεί την τύχη τους, αφού άλλη αχτίδα φωτός δεν φαίνεται από πουθενά αλλού. Πού κατάντησες, κακόμοιρη Ελλάδα… Οι ξένοι τζογάρουν πάνω στις ξεσκισμένες σάρκες σου κι εσύ παίζεις την τύχη σου στα …ζάρια.

Αλλά κι εσύ, μωρή γρια πόρνη, κυρα-Ευρώπη, που στοιβάζεις χρήμα εθελοτυφλώντας, ενώ απ’ όλη τη λειψανδρία των πραγματικών ηγετών σου, σου απόμεινε μόνο ένας …Φρανγκεστάιν, να κουβαλάει ένα σωρό μνησίκακα κόμπλεξ -πάνω στο  αναπηρικό του καρότσι- και να σε στραγγαλίζει.

Ένας νεότατος συνάνθρωπός μας, μόλις 26 χρόνων, αυτοκτόνησε το απομεσήμερο της περασμένης Παρασκευής στην Αθήνα, πέφτοντας στις γραμμές του μετρό, στο σταθμό «Ακρόπολη». Και αμέσως -όπως περιγράφει αυτόπτης μάρτυρας στο διαδίκτυο- φάνηκε ο ευγενής, ηρωικός, Ελληνάρας… Επειδή διακόπηκε το ρεύμα στις γραμμές, δεν μπορούσαν να ανοίξουν αυτόματα οι πόρτες του συρμού, που ακινητοποιήθηκε. Τότε πολλοί επιβάτες άρχισαν να τα βάζουν με τον οδηγό και την… κυβέρνηση, βρίζοντας τα Θεία, «πουλημένοι» κτλ. κτλ. Όταν τελικά τους έβγαλαν, ανοίγοντας μια – μια τις πόρτες, επέμεναν να πάνε μπροστά για να …δουν το διαμελισμένο σώμα του νεκρού! Τους απωθούσαν αλλά αυτοί επέμεναν! Κατόπιν κάποιοι, βρίζοντας και απειλώντας, απαίτησαν να τους πληρωθεί το …ταξί μέχρι το τελικό προορισμό τους, επειδή το τραίνο δεν θα λειτουργούσε για τρεις ώρες. Πολύ …ενοχλητικοί -τελικά- αυτοί που αυτοκτονούν…

Σε πιο «δεμένες» ομάδες, με πολλούς επαγγελματίες ποδοσφαιριστές έπεσε ο Γυμναστικός Σύλλογος Αλμυρού, στα μπαράζ που θα τον οδηγούσαν στη Γ’ Εθνική. Παρά ταύτα, η κυανόλευκη οικογένεια της πόλης μας (διοίκηση, προπονητές και αθλητές) έκαναν το καλύτερο – δυνατό, με φιλότιμο και πείσμα, παρά τις ανισότητες. Τους αξίζει δημόσιος έπαινος και να θυμούνται, ότι τα πρωταθλήματα είναι μπροστά μας, για να ξαναπροσπαθήσουμε. Πολύ σύντομα ο Αλμυρός θα κατακτήσει αυτό που δικαιούται: μια ομάδα στις εθνικές κατηγορίες.

Πού είναι οι άλλες παλιές εποχές, που την ημέρα του Αγίου Πνεύματος τη γιορτάζαμε γερά, εμείς οι δημοσιογράφοι, αφού είναι ο προστάτης – Άγιος (ειλικρινά, ποτέ δεν κατάλαβα, γιατί) του επαγγέλματος; Πάντοτε κάπου εκδράμαμε οικογενειακώς στο τριήμερο και έκανα μάλιστα και …κατήχηση περί του συγκεκριμένου λειτουργήματος, στα δυο μικρά μου παιδιά, ώσπου η μοίρα με …εκδικήθηκε και ακολούθησαν και τα δυο το επάγγελμα του πατέρα τους. Τώρα, που όλοι λόγω κρίσης εφαρμόζουμε πρόγραμμα «βροχερών ημερών», θα γιορτάσω μόνος και οίκαδε (ίσως μετά λίγου οινο-πνεύματος). Εσείς πάντως καλά να περάσετε και πρωτίστως να αποφεύγετε τα …δελτία ειδήσεων και άλλες τέτοιες κακοτοπιές.

Αν μέχρι τη Δευτέρα επιπέσει επί των κεφαλών μας καμιά …δραχμή, να ξέρετε ότι θα πρόκειται για επιφοίτηση του Αγίου Πνεύματος.

Σοφή μαντινάδα: «Όσοι σου λένε «δεν μπορείς»,/ στο λέω να το ξέρεις,/ πως είναι αυτοί που τρέμουνε/ μήπως τα καταφέρεις.»

Προς γνώση διδακτική: Περίεργο παιχνίδι ο εγωισμός… Ο νικητής του παιχνιδιού χάνει τα πάντα.