ΔΕΛΤΙΟ ΘΥΕΛΛΗΣ – γράφει ο Γιώργος Τσιντσίνης – έκδοση 30/12/2012

Απορώ γιατί χρειάστηκε να ταξιδέψει ο Τσίπρας στη Λατινική Αμερική, για να πάρει …εμπειρίες, σχετικά με το πώς αντιμετώπισαν αυτές οι χώρες την οικονομική κρίση.

Π.χ. οι φωτογραφίες από την Αργεντινή (όπως αυτή που δημοσιεύουμε και δείχνουν εμπρησμό σε σούπερ μάρκετ, μετά από λεηλασία) είναι πρόσφατες, του περασμένου Σαββάτου και διατρέχουν ολόκληρο τον κόσμο.

Απολογισμός

Σε δυο 24ωρα εκπνέει ένα από τα δυσκολότερα χρόνια στη νεότερη πολιτική και οικονομική ιστορία της Ελλάδας.

Το 2012, μπορεί μεν να μην κατέστρεψε τον Κόσμο -όπως πολλοί προέβλεπαν- αλλά για τη χώρα μας ήταν μια χρονιά σκληρής λιτότητας και πολλών δεινών για τον χειμαζόμενο λαό μας, που στο μεγαλύτερο κομμάτι του πλήττεται σκληρά από την κλιμακούμενη ανεργία ή προσπαθεί να επιβιώσει μέσα σ’ ένα κοινωνικό περιβάλλον νεόπτωχων.

Εργασιακά δικαιώματα καταπατήθηκαν, μισθοί και επιδόματα συρρικνώθηκαν και κάποια άλλα, όπως τα δώρα των εορτών, καταργούνται τελείως, ενώ αυξάνονται διαρκώς και τα ηλικιακά όρια για συνταξιοδότηση.

Με την απόπειρα να υλοποιηθούν κάποιες διαθεσιμότητες υπαλλήλων, αρχίζει η απαραίτητη μείωση του υδροκέφαλου Δημόσιου τομέα, κάτι που συναντάει τη σθεναρή αντίσταση των συντεχνιών.

Χιλιάδες μικρομεσαίες επιχειρήσεις έκλεισαν και εκατοντάδες χιλιάδες θέσεις εργασίας χάθηκαν.

Η έξαρση των αυτοκτονιών και πλήθος από σχετικές απόπειρες δείχνουν την τραγική θέση στην οποία έχουν περιέλθει πολλοί συμπατριώτες μας, ειδικότερα οικογενειάρχες.

Παράλληλα, οι δυο απανωτές κάλπες αντίστοιχων εκλογικών αναμετρήσεων έδειξαν ότι άρχισε το ξεθεμελίωμα ενός φαύλου και σάπιου πολιτικού συστήματος, που μας έφερε μέχρις εδώ, ενώ μετά από πολλές ωδίνες κυβερνάει -για πρώτη φορά- τη χώρα μια τρικομματική Κυβέρνηση συνεργασίας, η οποία υποχρεώθηκε να πάρει νέα σειρά σκληρών αντιλαϊκών μέτρων, κατ’ εντολή και απαίτηση της τρόικας και των δανειστών μας γενικότερα.

Εντυπωσιάζει, εξ άλλου, η κραυγαλέα αποδόμηση του άλλοτε κραταιού ΠΑΣΟΚ ενώ, στην αντίπερα όχθη, αντιπολιτεύεται ένα αντιμνημονιακό μπλοκ, με έντονα στοιχεία λαϊκισμού -από τον ΣΥΡΙΖΑ κυρίως- και την ανησυχητική δημοσκοπική άνοδο της Χρυσής Αυγής.

Παρά τα όσα δυσμενή περιγράφονται παραπάνω, οι τελευταίες βδομάδες του δίσεκτου χρόνου που φεύγει, έκρυβε καλές ειδήσεις για την Ελλάδα, που κατάφερε να εξασφαλίσει μια δόση – μαμούθ 52,5 εκατ. ευρώ, να επιμηκύνει την αποπληρωμή των οφειλών της, να «κουρέψει» κι άλλο το Δημόσιο χρέος της, με την επαναγορά ομολόγων, να αναβαθμιστεί από διεθνείς οίκους οικονομικής αξιολόγησης και να δανείζεται με χαμηλότερα επιτόκια στο εξής.

Το 2013 γεννάει προσδοκίες, ότι θα δρομολογηθεί και θ’ αρχίσει επιτέλους η ανάκαμψη της Ελληνικής οικονομίας, ενώ σαν πελώριο ερωτηματικό παραμένει, αν θα διατηρηθεί η υπομονή των Ελλήνων, καθώς οι αντοχές εκατομμυρίων ανθρώπων εξαντλούνται και μια ασύντακτη κοινωνική έκρηξη παραμονεύει διαρκώς.

Ελπίζουμε και ευχόμαστε, η ποθούμενη ανάκαμψη να προλάβει τέτοιες δυσάρεστες εξελίξεις.

Προεκλογικό

«Προεκλογικό» προμηνύεται το 2013 για το Δήμο, αν και μας χωρίζει ένα 18μηνο από τις κάλπες που θα στηθούν, για να εκλέξουμε τις νέες Καλλικρατικές Δημοτικές Αρχές, της πρώτης (κανονικής) 5ετούς θητείας.

Η πορεία του Δήμου Αλμυρού μέχρι σήμερα «αντιγράφει» το οικονομικό χάλι και τα άδεια ταμεία των περισσοτέρων Δήμων στη χώρα, οι οποίοι έχουν πληγεί άμεσα και κάθετα από την οικονομική κρίση, την περικοπή πιστώσεων, την ανυπαρξία σοβαρών έργων και παρεμβάσεων.

Είναι αληθές (όσο και τραγικό) ότι οι κατά μήνα προσπάθειες των Δημάρχων εξαντλήθηκαν κυρίως στην εξασφάλιση της μισθοδοσίας του προσωπικού, παρά σε κάτι άλλο.

Στο διάστημα που απομένει μέχρι οι Δήμαρχοι να ζητήσουν πάλι την ψήφο των συνδημοτών τους, είναι αβέβαιο αν θα ξεκινήσουν κάποια έργα στο χώρο ευθύνης τους. Κι αν ξεκινήσουν, μάλλον δεν θα προλάβουν να ολοκληρωθούν.

Ως προς τους μνηστήρες της εξουσίας ωστόσο, ο «χορός» άρχισε, κρυφά και φανερά, με βολιδοσκοπήσεις και προσπάθειες σχηματισμού πυρήνων, προαναγγέλλοντας έναν προεκλογικό αγώνα, με πολλά ενδιαφέροντα, εκπλήξεις, αλλά κυρίως νέα πρόσωπα στην τοπική πολιτική κονίστρα.

Η ραγδαία αποδόμηση του κεντρικού πολιτικού συστήματος, η τάση πολλών ψηφοφόρων να εγκαταλείπουν ήδη τα παλιά τους κόμματα και τα στερεότυπα της «ετικέτας» του δεξιού, αριστερού κτλ., η καθολική απαίτηση για ανανέωση σε πρόσωπα και ιδέες, εικάζεται ότι θα έχει αντίκρισμα και στις επιλογές ή προτιμήσεις του κόσμου και στις προσεχείς Δημοτικές εκλογές.

Τούτων δοθέντων, οι δυο «μονομάχοι» που πρόσφατα διεκδίκησαν οριακά τον Δημαρχιακό θώκο, στην προσεχή μάχη του 2014 είναι πολύ πιθανό να αντιμετωπίσουν και νέους σχηματισμούς (όσο κι αν φαίνεται να το απεύχονται), ενώ οι πάντες θα επιδιώξουν τη στελέχωση των ψηφοδελτίων τους με νέους και άφθαρτους συμπολίτες και συμπολίτισσες.

Από τις πληροφορίες που έχει μέχρι στιγμής η στήλη, αναμένουμε ένα γερό ανακάτεμα της προεκλογικής «τράπουλας» στον Αλμυρό, κάτι που θα δώσει μια άλλη, πρωτόγνωρη χροιά στην προεκλογική κούρσα, θα «καταργήσει» εξαρχής τα φαβορί και θα ανεβάσει την αγωνία στο κατακόρυφο, αφού θεωρούμε ήδη απρόβλεπτο το εκλογικό αποτέλεσμα.

Εύγε

Απόσπασμα από το Χριστουγεννιάτικο μήνυμα του Αρχιεπισκόπου Ιερωνύμου:

«Είναι καιρός να αρθούν τα εμπόδια, ώστε αυτή η λίγη περιουσία πού απέμεινε στην Εκκλησία να της επιτραπεί να την αξιοποιήσει προς όφελος του λαού μας. Και όποιος επιθυμεί να εργαστεί στην ελληνική γη, συμβάλλοντας στη διατροφική επάρκεια της χώρας και στην ανάπτυξη σύγχρονων εξαγώγιμων προϊόντων καλλιέργειας και βοσκής, ας γνωρίζει, ότι όση λίγη γη ανήκει ακόμα στην Εκκλησία, θα είναι στη διάθεσή του.»

Εύγε, Μακαριότατε…

Καλά λόγια

Πληθαίνουν τα καλά λόγια των ξένων πολιτικών, τραπεζικών και οικονομολόγων, για την εξέλιξη που θα έχει -από δω και πέρα- η οικονομική κρίση και το χρέος της χώρας μας. Μέχρι και ο «πολύς» Σόιμπλε στάζει πλέον «μέλι», οι πάντες αναγνωρίζουν τις μεγάλες θυσίες του Ελληνικού λαού, ενώ η εγκυρότερη οικονομική εφημερίδα της Γερμανίας ανέδειξε τον Έλληνα πρωθυπουργό ως τον ευρωπαίο πολιτικό του 2012.

Εκείνο που φοβάμαι είναι, όμως, μήπως τελικά πετύχει η «εγχείρηση», αλλά εν τω μεταξύ ο «ασθενής» …αποβιώσει.

Ο πιο σωστός

Ο ιστότοπος του in.gr διεξάγει ψηφοφορία (ενδεικτική οπωσδήποτε) μεταξύ των αναγνωστών του, οι οποίοι καλούνται να απαντήσουν στο ερώτημα «Ποιος πολιτικός αρχηγός έκανε τους σωστότερους χειρισμούς το 2012;».

Είναι χαρακτηριστικό ότι πλειοψηφεί -με μεγάλη διαφορά από τους υπόλοιπους- ο πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς με 37.85%. Τον ακολουθεί ο Αλέξης Τσίπρας με 17.28% και τρίτος -παρακαλώ- ο Νίκος Μιχαλολιάκος με 11.16%.

Οι υπόλοιποι; Ευάγγελος Βενιζέλος 6.22%, Πάνος Καμμένος 2.7%, Φώτης Κουβέλης 9.09%, Αλέκα Παπαρήγα 3.93%, Άλλος 6.96% και Δεν απαντώ 4.8%.

Ο τουρισμός

Θετικότατα είναι τα πρώτα μηνύματα για το τουριστικό ρεύμα προς την Ελλάδα το 2013.

Όσοι ασχολούνται με τον τουρισμό στη χώρα μας, έριξαν τις τιμές, κατέστησαν τη χώρα μας και πάλι ελκυστικό προορισμό (έναντι των ανταγωνιστών Ισπανών και Τούρκων) και με σωστή προπαγάνδα καταγραφούν ήδη κρατήσεις από Ευρωπαίους τουρίστες, με αυξητικές τάσεις τουλάχιστον στο +30% από τη χρονιά που φεύγει.

Ας προετοιμαστούμε λοιπόν γι’ αυτή τη καλόδεχτη εξέλιξη, όσο μπορούμε καλύτερα, αφού η τουριστική μας βιομηχανία είναι σίγουρα ένας από τους βασικότερους μοχλούς ανάπτυξης και προσδοκούμε πολλά απ’ αυτήν.

Το …μούσι

Το μουστάκι που διατηρούσε τα τελευταία 40 χρόνια αποφάσισε να «θυσιάσει» για ιερό σκοπό ο Κύπριος πρώην υπουργός Υγείας, Φρίξος Σαββίδης, για ενίσχυση άπορων παιδιών. Υπολογίζεται ότι το ποσό που συγκεντρώθηκε ανέρχεται στις 30.000 ευρώ.

Ο φρεσκοξυρισμένος Φρίξος Σαββίδης δήλωσε χαρούμενος για την ανταπόκριση του κόσμου και τις γενναίες εισφορές που έγιναν και τόνισε ότι νιώθει περισσότερο δυναμωμένος κι ανανεωμένος ταυτόχρονα να αναλάβει νέες πρωτοβουλίες με σκοπό την στήριξη των άπορων παιδιών.

Κι αν θέλουμε να κάνουμε λίγο μπλακ χιούμορ, να μια καλή ιδέα, π.χ. για τον Στρατούλη του ΣΥΡΙΖΑ: Ν’ αφήσει …μούσι και μετά να τον …ξυρίσουν Χρυσαυγίτες, για φιλανθρωπικούς σκοπούς.

Απροστάτευτοι

Του να μου παραπονούνται πολίτες για την αστυνομία και την ολιγωρία των οργάνων της (όταν σπεύδουν εκεί με καταγγελίες ή αίτημα βοήθειας), είναι πια ένα συχνό φαινόμενο.

Το κακό έχει παραγίνει και δεν έχει να κάνει μόνο με τις ελλείψεις αστυνομικού προσωπικού.

Το ζήτημα είναι αν και οι λίγοι που υπηρετούν (με φωτεινές εξαιρέσεις φυσικά) ξέρουν ή θέλουν να κάνουν τη δουλειά τους. Όπως και να ‘χει πάντως, έναν – έναν αν ρωτούσε κανείς τους πολίτες, όλοι θα του απαντούσαν, ότι αισθάνονται απροστάτευτοι.