γράφει ο Γιώργος Τσιντσίνης 15/7/2012

Δηλαδή; Πρώτα θα εξοντωθούμε ολοκληρωτικά και μετά θα …διαπραγματευτούμε; (Κυρία Τρόικα, μας υποχρέωσες, αφού μας είπες εξ αρχής πόσο μας …χρέωσες).

Θεέ μου, από το Φθινόπωρο και μετά, πόσοι ακόμη καταστηματάρχες, βιοτέχνες, ελεύθεροι επαγγελματίες, θα πουν το πιο πικρό «αντίο» της ζωής τους, βάζοντας λουκέτο στις επιχειρήσεις τους. Από εκεί και πέρα, ποιός θα νοιαστεί για όλους αυτούς;

Της διάλυσης του Δήμου προϊούσης, ημείς άδομεν… Αντί να κοιτάζουμε τα χάλια μας, ασχολούμαστε με τη …λίμπιντο των τοπικών μας αρχόντων.

Εύκολα, όμως, μπορεί να υποθέσει κανείς, ότι η λίμπιντο των απανταχού αντιπολιτευομένων είναι σε καλύτερη κατάσταση από εκείνων που έχουν αναλάβει να διοικήσουν το …χάος.

Πάλι είχε ατύχημα με το ποδήλατό του, ο Γιωργάκης… (Όχι ο εγγονός μου, καλέ, χτύπα ξύλο… Για τον πρώην πρωθυπουργό του Τιτανικού, λέω).

Έπεσε λίγο υπερβολικός ο τίτλος του περασμένου φύλλου, στο ρεπορτάζ για το κάμπινγκ της Ευξεινούπολης, που βεβαίως δεν αποσκοπούσε να θίξει ούτε έναν από τους παραθεριστές εκεί.  Ευθύνομαι προσωπικά και ζητώ συγνώμη, αν κάποιοι-ες πήραν το ζήτημα προσωπικά και αισθάνθηκαν ότι θίγονται. Η κοινή λογική λέει ότι δεν είχα κανένα λόγο να κάνω κάτι τετοιο.

«Οι ξένοι επενδυτές στην Ελλάδα είναι, κατά τον κ. Τσίπρα, «ριψοκίνδυνοι αετονύχηδες που θα χάσουν τα λεφτά τους». Τώρα καταλαβαίνω τι σημαίνει υπεύθυνη αντιπολίτευση.» (Από το Νεόκοπο των «Νέων»)

Πότε μου δεν τον χώνεψα αυτόν τον αιφνιδιαστικά παραιτηθέντα υφυπουργό Νικολόπουλο… Η φάτσα και οι παρόλες του μου έφερναν πάντοτε στο νου κάτι από Μαυρογιαλούρο παλαιάς κοπής.

Εποχή των αποκρατικοποιήσεων ονομάζεται η χρονική εκείνη περίοδος κατά την οποία όλοι τσακώνονται, για το αν πρέπει να πουληθεί κάτι, χωρίς να έχει βρεθεί καν αγοραστής.

Χαράς (και κατινιάς) ευαγγέλια… Νέο τουρκικό σήριαλ στη τηλεόραση; Μαθαίνω ότι θα έχει τον αισθησιακό τίτλο «Σε πήδηξα στο Βόσπορο, για δυο κιλά ηλιόσπορο» (χι, χι, χι).

«Ο καλύτερος τρόπος να βασανίζεις τους εχθρούς σου είναι να έχεις πάντα καλή διάθεση» (Διογένης).

«Κανείς δεν είναι ειλικρινής, όταν τον κοιτάζεις κατά πρόσωπο. Δώσε του μια μάσκα και θα σου πει όλη την αλήθεια». (Όσκαρ Γουάιλντ).

Και να που ξαφνικά η αγαπημένη μου Νικούλα έγινε Νικάρα και έκανε το άλμα ανόδου στη Β’ Εθνική. Πανηγυρίζουμε οικογενειακώς, γνωστού όντος, ότι «το αίμα, νερό δεν γίνεται».

Στη στράτα του Ελληνισμού

κάθε στροφή κι αγκάθι.

Θέλουν να πιούν το αίμα μας,

για δανεικά και λάθη.