ΔΕΛΤΙΟ ΘΥΕΛΛΗΣ – γράφει ο Γιώργος Τσιντσίνης – έκδοση 29/11/2014

Η χειμωνιά μας απειλεί

κι ο κόσμος τα ‘χει χάσει.

Ούτ’ ένα σεντ δεν έμεινε

γιορτές για να περάσει.

Οι πιο βιαστικοί έχουν ήδη στολίσει τα σπίτια τους για τα Χριστούγεννα. Όχι με τις εξάρσεις και τις υπερβολές κάποιων προηγούμενων ετών. Σποραδικά, χλωμά και …ανόρεχτα. Γιατί, υπάρχουν κι εκείνοι που το θέμα «χριστουγεννιάτικος διάκοσμος» το σνομπάρουν επιδεικτικά. Όταν στα περισσότερα νοικοκυριά, εξ αιτίας της παρατεταμένης οικονομικής κρίσης και ύφεσης, «έχουμε χάσει και τ’ αυγά και τα πασχάλια», με ποιο κουράγιο και ποια διάθεση να σκεφτείς στολισμούς; Μόνο εκεί που υπάρχουν μικρά παιδιά και μόνο για το δικό τους χατίρι, κάνουμε τα πικρά – γλυκά και στολίζουμε δεντράκι, βάζουμε γιρλάντες κτλ. Άσε που σε πολλά ερμάρια (ολοένα και περισσότερα) λείπει ακόμη και το ψωμί. Άρα, πάμε για γιορτές της ανάγκης, με αναγκαστικό πλοηγό το «όπως – όπως». Και κυρίως για τα παιδιά…

Πληρώνονται οι 595.000 δικαιούχοι το επίδομα για το πετρέλαιο θέρμανσης. Κάτι είναι κι αυτό… Έστω και σαν (όπως έλεγε και η γιαγιά μου) «παρηγοριά στον άρρωστο, μέχρι να βγει η ψυχή του».

Αναρωτιέμαι μερικές φορές, πόσο έργο (δομών, ανάπτυξης, κοινωνικής πολιτικής, παιδείας κτλ.) μπορεί να παράξει μια Κυβέρνηση σαν τη δική μας, όταν ο ίδιος ο πρωθυπουργός και οι μισοί Υπουργοί του -χρόνια τώρα- ασχολούνται καθημερινά μόνο με το «πότε θα έρθει η Τρόικα, τι θα ζητήσει η Τρόικα, να συσκεφθούμε για να αντιμετωπίσουμε την Τρόικα, να δούμε πώς θα «τρικλοποδιάσουμε» την Τρόικα, πώς θα πάρουμε και πότε το νέο πακέτο των δανεικών κ.ο.κ.» Δεν προσπαθώ να δικαιολογήσω καταστάσεις… Περιγράφω μια πραγματικότητα και μια εξευτελιστική κατάντια. Αν εμείς, οι πολίτες, έχομε μπαφιάσει μ’ αυτήν την κατάσταση, φαντάζομαι πόσο εκείνοι που -διαχρονικά κυβερνώντας- τα έφτασαν έως εκεί τα πράγματα. Εδώ, δηλαδή, έχουμε να κάνουν με τόσο σκληρούς νταβατζήδες, που ούτε τις πουτ…ς δεν αφήνουν να δουλέψουν.

Από την άλλη μεριά, καμιά σχεδόν σοβαρή και αναγκαία μεταρρύθμιση δεν γίνεται. Μόνο όσα βλέπει η Τρόικα (η… πεθερά, δηλαδή) σπεύδουμε να ψιλο-μερεμετίσουμε, παίζοντας φοβερό …κατενάτσιο, όπου πρέπει τα πράγματα ν’ αλλάξουν, να διορθωθούν, να θιγούν κεντημένα, ακόμη και σκανδαλώδη προνόμια. Βλέπετε, μέσα σ’ όλες τις ενδημικές κατάρες που κατατρύχουν αυτή τη χώρα, είναι και η πικρή αλήθεια πως, με τούτα και μ’ εκείνα, είμαστε μονίμως σχεδόν σε προεκλογική περίοδο. Οπότε, με τι κουράγιο, ποια ενάργεια και τόλμη, οι κ.κ. πολιτικοί μας να στριμώξουν τον ψηφοφόρο – πελάτη τους; Άλλα λόγια ν’ αγαπιόμαστε και με τους …Κουτόφραγκους να «δουλευόμαστε».Στο κάτω – κάτω, όσο κι αν μας πιέζουν, όσο συνεχίζουν να μας δανείζουν, αυτοί δεν χάνουν τίποτε. ‘Κονομάνε και αισχροκερδούν σε βάρος μας.

Τρέχοντας σπεύδουν οι οφειλέτες, για να ρυθμίσουν τα χρέη τους, με τη νέα σούπερ – ρύθμιση των 100 δόσεων. Στο taxis, λέει, πέφτουν 6,5 αιτήσεις ανά λεπτό, από το πρώτο 24ωρο που άνοιξε η σχετική διαδικασία. Καλά όλα αυτά, αλλά γιατί σπεύδουν; Μήπως κυρίως για να κερδίσουν χρόνο και να αναχαιτίσουν διώξεις, δίκες και πλειστηριασμούς;  Με άλλα λόγια, δηλαδή, ναι ρυθμίζουν, αλλά θα πληρώσουν; Ή μήπως θα σερνόμαστε άπαντες, μέχρι να εξαγγελθεί η επόμενη ρύθμιση;

Έγκριτοι δημοσιογραφικοί αναλυτές γράφουν κάπου, ότι «ο ρυθμός αύξησης του ΑΕΠ στην Ελλάδα, το τελευταίο τρίμηνο, ήταν ο υψηλότερος στην ευρωζώνη. Παράλληλα η ανεργία μειώθηκε περίπου κατά 90.000 άτομα. Αυτό δείχνει ότι βγαίνουμε από την ύφεση.» Πού το είδαν, ρε γαμώτο, κι εγώ δεν το πήρα καν χαμπάρι; Γιατί στο δικό μου πορτοφόλι εξακολουθούν να υπάρχουν μόνο …κέρματα;

«Όλα δείχνουν ότι στο ΠΑΣΟΚ πάμε για μια επανάληψη του 2007 -της κόντρας Βενιζέλου – Παπανδρέου για την αρχηγία του ΠΑΣΟΚ», γράφει -ανάμεσα σε άλλα- ο Παντελής Καψής, σε άρθρο του στο «Έθνος». «Με στοιχεία φάρσας ασφαλώς, που μπορεί όμως να καταλήξουν σε τραγωδία. Πρώτα η φάρσα. Το 2007 η αντιπαράθεση είχε στοιχεία δράματος. Η μισή Ελλάδα παρακολουθούσε, αν όχι με κομμένη την ανάσα, πάντως με ενδιαφέρον ποιος θα είναι ο επόμενος υποψήφιος πρωθυπουργός. Σήμερα μιλάμε για ένα κόμμα – φάντασμα του παλιού του εαυτού, που παρουσιάζει όλα τα χαρακτηριστικά των μικρών κομμάτων: ατέρμονοι καβγάδες για τον διαμοιρασμό των ελάχιστων ιματίων που έχουν απομείνει. Η ιστορία έχει αποδειχθεί πολύ σκληρή σε τέτοιες περιπτώσεις.» Και φυσικά, ο γράφων εδώ δεν είμαι ο αρμοδιότερος να ζυγίσει την καταλληλότητα του Βενιζέλου στην αρχηγία, για το συγκεκριμένο, αποδεκατισμένο πολιτικό χώρο. Θα σχολιάσω, όμως, τη θεαματική επιστροφή του Γιώργου Παπανδρέου στο επίκεντρο του ΠΑΣΟΚ, το οποίο -προφανώς και λόγω ονόματος- θεωρεί ιδιοκτησία του. Μέχρι κομματική νεολαία με το όνομά του μαθαίνω ότι ιδρύεται. Μη γελάτε… Ανέκαθεν στη νεότερη Ιστορία μας οι μωροφιλοδοξίες των πολιτικών μας ήταν χειρότερες και από εκείνες κάποιων απλών πολιτών, που έχουν μειωμένη νοητική αντίληψη και με χαρτί …γιατρού.

Τα λογιστικά παιχνίδια του Κράτους, που βάλθηκαν να εξαφανίσουν όση κτηνοτροφία μας έχει απομείνει, δεν θα μας βγουν σε καλό. Παραβλέπουν οι φωστήρες, ότι είμαστε ελλειμματικοί σε ζωικό κεφάλαιο και γαλακτοκομικά προϊόντα; Αντί να ενθαρρύνουν τους κτηνοτρόφους, τους αποθαρρύνουν και τους οδηγούν στην πείνα και στο μαρασμό;

Με αυτά τα οικιακά σκουπίδια και ειδικότερα τα άχρηστα ογκώδη αντικείμενα, δεν υπάρχει σωμός ούτε γιατρειά. Όσο κι αν οι Δήμοι σπεύδουν και προσπαθούν για την αποκομιδή τους, αν εμείς δεν αλλάξουμε φιλοσοφία και τρόπο συμπεριφοράς, τίποτε ουσιαστικό δεν γίνεται, ούτε πρόκειται να γίνει. Κάθε λίγο και λιγάκι η αυθαίρετη απόθεσή τους, όπου βρούμε και όπου μας βολεύει, δημιουργεί αυθαίρετες χωματερές, ακόμη και δίπλα από τα σπίτια μας, επικίνδυνες για το περιβάλλον, τη δημόσια υγεία, την αισθητική και τον πολιτισμό μας. Και το ξανάγραψα: Η ατιμωρησία είναι εκείνη που μας …ενθαρρύνει να βρωμίζουμε και μας εξαχρειώνει.

Όπως πάντα, την τελευταία στιγμή… Φωτιές έβγαλαν στα πόδια τους όσοι επαγγελματίες προμήθευσαν την τοπική αγορά με τους νέους αποκωδικοποιητές Digea, που έπρεπε να εγκαταστήσουμε στις τηλεοράσεις μας για το ψηφιακό σήμα. Οι παραγγελίες έπεφταν βροχή και τα πρώτα 24ωρα αποδείχτηκαν πολύ λίγα για να εξυπηρετηθούν όλοι. Μα όλοι, ακόμη και εκείνοι που στερούνται βασικών ειδών διαβίωσης, ξέχασαν πάραυτα τη φτώχειά τους και απαιτούσαν τον αποκωδικοποιητή ΣΗΜΕΡΑ. «Δεύτερο βράδυ χωρίς τηλεόραση, δεν θα το αντέξω, θα τρελαθώ», μου έλεγε γνωστή μου, οπότε οι οικείοι της έψαξαν επειγόντως τον προμηθευτή και τον προσήγαγαν προ του δέκτη, άρον – άρον, σχεδόν …σιδηροδέσμιο. Αθάνατη Ελλάς, χωρίς …σήριαλ δεν περνάς.

Πάντως, όσοι και όσες έμειναν κάποια βράδια χωρίς τηλεόραση, ελπίζω να έκαναν και κάποιες «προσπάθειες», για να μειώσουν την …υπογεννητικότητα.

Όσο τρέχεις στη ζωή, τόσο σε σκληραίνει η καθημερινότητα. Πολλά πράγματα μπορώ ν’ αντέξω λοιπόν, αλλά υπάρχουν καταστάσεις, όπως π.χ. το κλάμα ενός μικρού παιδιού, που με διαλύουν.

Ίσως και να μην είναι καν «είδηση» το γεγονός, ότι αναπληρωτής καθηγητής του Πανεπιστημίου Μακεδονίας είχε «τιμοκατάλογο», με ειδικές τιμές, για να διευκολύνει τους φοιτητές του, να …περάσουν το μάθημα. Το ποσό μάλιστα συνδεόταν άμεσα με το βαθμό που ήθελαν οι φοιτητές. Για να βαθμολογήσει μάθημα με 8 ζητούσε 300 ευρώ, για να βάλει 6 ήθελε 250 ευρώ, ενώ το άριστα στοίχιζε 400 ευρώ. Μετά τις αποκαλύψεις αυτές, ο καθηγητής απολύθηκε οριστικά από το Πανεπιστήμιο. Κάποιοι άλλοι πότε; Και κάτι ακόμη: Ελπίζω ο συγκεκριμένος κυριούλης να μη δίδασκε …ιατρική. Γιατί τότε φαντάζομαι πόσοι κομπογιαννίτες (εξαγοράζοντας την πρόοδό τους) θα πέρασαν από τα χέρια του…

Ξαναρχίζουν τα εθνικά πρωταθλήματα στο ποδόσφαιρο, στην α’ εθνική «πηδώντας» – αναβάλλοντας δυο αγωνιστικές. Χειροκροτείστε, φίλοι, η κωμωδία …συνεχίζεται.

Διαφοροποιούνται, λέει, τα κωλύματα παραγόντων, σύμφωνα με τα όσα προβλέπονται στον νέο νόμο για τον αθλητισμό. Συγκεκριμένα: «Δεν μπορεί να είναι μέλος σωματείου και ομοσπονδίας όποιος καταδικάστηκε αμετάκλητα για οποιοδήποτε κακούργημα, όποιος καταδικάστηκε αμετάκλητα για πλημμέλημα που τελέστηκε από δόλο, σε ποινή φυλάκισης τουλάχιστον έξι μηνών και αυτός κατά του οποίου ασκήθηκε ποινική δίωξη για οποιοδήποτε κακούργημα». Αν εφαρμοστεί ο Νόμος, τότε ποιος θ’ απομείνει να διοικήσει αυτόν τον …αγγελικό χώρο του Ελληνικού αθλητισμού;

«Στον έρωτα και στον πόλεμο όλα επιτρέπονται» (Νίτσε).

«Αν ξανακοιτάξεις άλλη, θα στα βγάλω τα ματάκια» (Νίτσα).

-Μάνα, για το χριστουγεννιάτικο δένδρο έχουμε αστέρι ή ν’ ανέβω;

-Μπες στη φάτνη. Δεν έχουμε …γαϊδούρι.

Καλό μήνα από μεθαύριο, αλλά δεν καίγομαι και για το πότε θα έρθουν οι γιορτές. Τι να τον κάνω τον φετινό …Άδειο Βασίλη;