Κυριακή προ της Χριστού Γεννήσεως – του Αρχιμ. ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΓΙΑΝΝΙΟΥ

Και καλέσεις το όνομα αυτού Ιησούν αυτός γαρ σώσει τον λαόν αυτού από των αμαρτιών αυτών (Ματθ. α΄ 21)

Η σημερινή Κυριακή αποτελεί, αγαπητοί μου αδελφοί, προέκταση της περασμένης Κυριακής, που ήταν η Κυριακή των Προπατόρων και την ίδια στιγμή προάγγελος της μεγάλης γιορτής που ακολουθεί, δηλαδή της κατά σάρκα Γεννήσεως του Κυρίου και Θεού και Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού. Την περασμένη Κυριακή τιμήθηκαν γενικά οι Προπάτορες του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού. Σήμερα γίνεται ονομαστική αναφορά σ’ αυτούς.

Κύριο χαρακτηριστικό τους, όπως αναφέρεται και στον σημερινό Απόστολο, ήταν η δύναμη της πίστεώς τους. Το ότι ανάμεσά τους υπήρξαν και πρόσωπα αμαρτωλά, το γεγονός αυτό δεν εμπόδισε το σχέδιο του Θεού για τη σωτηρία των ανθρώπων. Και αυτό το σχέδιο του Θεού προέβλεπε από τη μία την ενανθρώπηση του Υιού και Λόγου του Θεού, που ετοιμαζόμαστε να γιορτάσουμε σε λίγες μέρες, και από την άλλη τη σταυρική του θυσία για τη σωτηρία των ανθρώπων.

Μέσα από αυτά τα γεγονότα ο Θεός έδειξε την αγάπη του για μας. Μια αγάπη που μας απάλλαξε από την εχθρότητα με τον Θεό και μας συμφιλίωσε μαζί του δια του σταυρικού θανάτου του Υιού του. Έτσι, κατά τον Απόστολο Παύλο, «τώρα που συμφιλιωθήκαμε, η ζωή του θα μας χαρίσει τη σωτηρία. Κι όχι μόνο συμφιλιωθήκαμε, αλλά και καυχόμαστε για τον Θεό, που μας έδωσε τώρα αυτή τη συμφιλίωση, μέσω του Κυρίου μας Ιησού Χριστού» (Ρωμ. ε΄ 10 – 11).

Είναι για τούτο που και στο σημερινό Ευαγγέλιο, ο άγγελος, σταλμένος από τον Θεό, θα προαναγγείλει στον Ιωσήφ ότι το παιδί που περιμένει η Μαριάμ: «προέρχεται από το Άγιο Πνεύμα. Θα γεννήσεις γιο, και θα του δώσεις το όνομα Ιησούς, γιατί αυτός θα σώσει το λαό του από τις αμαρτίες τους». «Με όλα αυτά που έγιναν», κατά το σημερινό Ευαγγέλιο, «εκπληρώθηκε ο λόγος του Κυρίου που είχε πει ο Προφήτης: Να, η Παρθένος θα μείνει έγκυος και θα γεννήσει γιο, και θα του δώσουν το όνομα Εμμανουήλ, που σημαίνει, ο Θεός είναι μαζί μας».

Είναι χαρακτηριστικό το γεγονός ότι απαριθμούνται σήμερα 42 γενεές που ξεκινούν από τον Αβραάμ και καταλήγουν στον Χριστό. Ο γενεαλογικός κατάλογος σταματά στο πρόσωπο του Χριστού, γιατί από τώρα, στο πρόσωπο του Χριστού και με αφετηρία τον Χριστό, θα αρχίσει η γενεά της Χάριτος και της σωτηρίας. Όλοι οι προ Χριστού Άγιοι, άντρες και γυναίκες, που τιμούμε σήμερα και που «ευαρέστησαν τω Θεώ», σε όλη τη διαδρομή των γενεών της περιόδου της Παλαιάς Διαθήκης, κατά τον σημερινό Απόστολο, παρά την καλή μαρτυρία της πίστης τους, δεν πήραν ό,τι τους υποσχέθηκε ο Θεός, ο οποίος είχε προβλέψει κάτι καλύτερο για μας, έτσι ώστε να μη φτάσουν εκείνοι στην τελειότητα χωρίς εμάς».

Όλοι οι πιο πάνω αγιάζονται διά του Ιησού Χριστού. Διά του Σταυρού και της Αναστάσεως του Κυρίου η Θεία Χάρις ολοκληρώνει τον αγιασμό όλων των ανθρώπων τόσο της Παλαιάς, όσο και της Καινής Διαθήκης. Είναι για τούτο, που όπως είπαμε και πιο πάνω, στο πρόσωπο του Χριστού κατάλογος των γενεών, γιατί από νέας γενεάς, της γενεάς της Χάριτος και της σωτηρίας, που θα ολοκληρωθεί με τη Δευτέρα Παρουσία του Κυρίου.

Μέτοχοι αυτής της νέας γενεάς θα μπορούν να είναι όλοι οι άνθρωποι, οι οποίοι όμως θα είναι κοινωνοί των Παθών και της Αναστάσεως του Κυρίου. Μόνο με αυτό τον τρόπο θα είναι κοινωνοί του αγιασμού και της λυτρωτικής χάριτος που προσφέρθηκε μέσα από τη θυσία του Κυρίου. Από την ημέρα της Ενανθρώπησης ο Θεός δια του Ιησού γίνεται Εμμανουήλ. Δηλαδή, ο Θεός είναι μαζί μας. Όμως, οι άνθρωποι, η μετά τον Ιησού γενεά, έχει αντιληφθεί αυτή την παρουσία του Θεού;

Παρά το ότι βρισκόμαστε στην τρίτη χιλιετία από τότε, οι άνθρωποι της νέας γενεάς, οι Χριστιανοί όπως καθιερώθηκε να λεγόμαστε, πόσοι γίναμε συνειδητά αποδέκτες αυτής της Χάριτος του Θεού; Πόσο η ζωή του καθενός από μας είναι επηρεασμένη από τα αγαθά της Θείας Ενανθρώπησης; Αν και γνωρίζουμε ότι είμαστε περαστικοί από αυτό τον κόσμο, πόσοι από μας δεν προσπαθούμε να κρατηθούμε για πάντα σ’ αυτό τον κόσμο; Αν και γνωρίζουμε, έστω και θεωρητικά, ότι πλασθήκαμε για τη βασιλεία του Θεού πόσοι απο μας θυμόμαστε την βασιλεία του Θεού και ιδιαίτερα ότι αυτή είναι βασιλεία δικαιοσύνης και αγάπης;

Πόσοι από μας προσευχόμαστε «ελθέτω η βασιλεία σου», αλλά προχωρώντας πιο κάτω στο «γενηθήτω το θέλημά σου ως εν ουρανώ και επί της γης» εξαιρούμε τον εαυτό μας από τη συμμόρφωση στο θέλημα του Θεού και άρα αφαιρούμε από τον εαυτό μας και τη δυνατότητα να γίνουμε συμμέτοχοι στον ερχομό της βασιλείας του Θεού;

Ετοιμαζόμαστε σε λίγες μέρες να γιορτάσουμε το γεγονός της Θείας Ενανθρώπησης. Ας μην ξεχνούμε ότι από τότε που ο αιώνιος και άναρχος Θεός έγινε άνθρωπος και μπήκε στην ιστορία, έφερε μια αναγέννηση στον κόσμο. Με αγώνα, με πολύ πόνο, αίμα και δάκρυ, ο κόσμος βελτιώθηκε. Μετά από ένα ασταμάτητο αγώνα ο Χριστιανισμός πέτυχε πολλά. Ημέρεψε ψυχές, δημιούργησε μια νέα ηθική στην κοινωνία και άφησε βαθιά ίχνη στην κοινωνική συμπεριφορά. Δημιούργησε πολιτισμό, θεμελιώνοντάς τον στην αρχή ότι: «η ψυχή του πολιτισμού είναι ο πολιτισμός της ψυχής».

Δυστυχώς, όμως, το πνεύμα της εποχής έχει αλλάξει. Το πνεύμα της εποχής είναι πνεύμα υλοφροσύνης, πνεύμα απιστίας, ακόμα και ανάμεσα στους χριστιανούς! Ίσως ο όρος «απιστία» να είναι βαρύς. Όμως απιστία δεν είναι μόνο η θεωρητική άρνηση της πίστης, αλλά και η επιμονή να αρνείσαι να ζεις στην καθημερινή ζωή τις αρχές της πίστεως. Όπως είπε ο Κύριος «ου πας ο λέγων μοι Κύριε, Κύριε, εισελεύσεται εις την βασιλείαν των ουρανών αλλ’ ο ποιών το θέλημα του πέμψαντός με Πατρός του εν ουρανοίς» (Ματθ. ζ΄ 21).

Αδελφοί μου, δύσκολος ο δρόμος που έχουμε μπροστά μας. Ας τον βαδίσουμε με πίστη και υπομονή. «Ας έχουμε τα μάτια μας προσηλωμένα στον Ιησού, που μας έδωσε την πίστη, την οποία και τελειοποιεί», κατά τον Απόστολο Παύλο (Ρωμ. ιβ΄ 2). Τριγύρω μας υπάρχει η στρατιά μαρτύρων της προ και μετά τον Χριστό εποχής. Μπροστά μας προβάλλει το γεγονός της Θείας Ενανθρώπησης. Ο άγγελος επιβεβαιώνει τη Γέννηση του Ιησού λέγοντας στον καθένα από μας «ότι ετέχθη ημίν σήμερον σωτήρ, ος εστι Χριστός Κύριος, εν πόλει Δαυΐδ» (Λουκ. β΄ 11). Η ψυχή του καθενός μας ας γίνει μια φάτνη που μέσα της θα δεχθεί τον Χριστό και μαζί με τον Χριστό ολόκληρο τον κόσμο. Αμήν.