Κρέμασε τα γάντια του ο Γιώργος Τίτας

Ένα μεγάλο κεφαλαίο της ζωής του Γιώργου Τίτα κλείνει καθώς ανακοίνωσε την αποχώρησή του από την ενεργό αγωνιστική δράση. Σε ηλικία 34 ετών κρέμασε τα γάντια του ο Φτελιανός τερματοφύλακας αφού επαγγελματικές και οικογενειακές υποχρεώσεις δεν του αφήνουν πλέον ελεύθερο χρόνο για να βρίσκεται στα γήπεδα.

Μία αγαπητή μορφή των γηπέδων μας με παρουσία σε Πρωτεσίλαο, Δήμητρα κι Αχιλλέα. Ξεκίνησε από την ακαδημία του Μπάμπη Ζέρβα κι ακολούθησε την οικογενειακή παράδοση αφού τόσο ο πατέρας του όσο και ο θείος του ήταν τερματοφύλακες. Ο ίδιος από μικρός έδειξε την κλίση του για την ξεχωριστή θέση κάτω από τα δοκάρια. Ενώ άλλα μικρά παιδιά ονειρεύονταν να βάζουν γκολ, να κάνουν περίτεχνες ενέργειες, ο Γιώργος επέλεξε να παίζει με τα χέρια, να πέφτει στο έδαφος για να μπλοκάρει τις προσπάθειες των επιθετικών, να πηδάει στις εξόδους για να αποκρούσει την μπάλα, να υπερασπίζεται την εστία.

Η συμμετοχή του στον αγώνα του Πρωτεσίλαου με τον Μαγνησιακό για την τελευταία αγωνιστική της περασμένης σεζόν έμελλε να είναι η τελευταία φορά που πάτησε το γρασίδι. Και το έκανε στον αγώνα-φιέστα του συλλόγου του χωριού του για την αήττητη κατάκτηση του τίτλου της Γ’ Κατηγορίας. Δεν αποκλείει πάντως το ενδεχόμενο να συνεχίσει από άλλο πόστο στον χώρο του τοπικού μας ποδοσφαίρου, λέγοντας χαρακτηριστικά πως μελλοντικά θα τον ενδιέφερε να ασχοληθεί με την εκγύμναση τερματοφυλάκων ώστε να μεταδώσει τις εμπειρίες του και τα όσα ο ίδιος έχει μάθει όλα αυτά τα χρόνια, στα νέα παιδιά που κάνουν τα πρώτα τους βήματα.

«Είναι δύσκολη θέση αυτή του τερματοφύλακα, απαιτεί εξειδικευμένη προπόνηση, ενώ βλέπουμε πώς εξελίσσεται διαρκώς. Άλλες οι απαιτήσεις ενός γκολκίπερ όταν ξεκίνησα να παίζω εγώ κι άλλες στο σύγχρονο ποδόσφαιρο. Ειδικότερα στην ευρύτερη περιοχή του Αλμυρού, είναι μετρημένοι στα δάχτυλα του ενός χεριού οι ποδοσφαιριστές που υπερασπίζονται την εστία» επισήμανε ο Γιώργος Τίτας.

Σε ερώτησή μας για κάποιες ξεχωριστές στιγμές που θυμάται από την πορεία του στα γήπεδα, ξεχώρισε το πρωτάθλημα πέρυσι με την ομάδα του Πτελεού απ’ όπου κατάγεται, την επιλογή του από τον Μιχάλη Ανδρωνά και την Δήμητρα ώστε να βρεθεί στο ρόστερ της ομάδας που έπαιξε για πρώτη χρονιά στη Γ’ Εθνική, ενώ δεν παρέλειψε να θυμηθεί τις αποκρούσεις των πέναλτι που έκανε ως παίκτης του Αχιλλέα την χρονιά 2023-24.

«Το πέναλτι είναι ξεχωριστό τόσο για τον παίκτη που το εκτελεί όσο και τον τερματοφύλακα που βρίσκεται χωρίς ανθρώπινο τοίχος απέναντι στο σουτ σε μια τόσο κοντινή απόσταση. Εκείνη την σεζόν, είχα αποκρούσει τις πέντε από τις έξι εκτελέσεις πέναλτι, ενώ και πέρυσι με τον Πρωτεσίλαο έπιασα πέναλτι σε ένα κομβικό σημείο του αγώνα με τα Κανάλια. Θεωρώ ότι είναι θέμα αντίληψης, είχα έφεση και κάθε απόκρουση μού έδινε μια επιπλέον ηθική ικανοποίηση» θυμήθηκε ο Φτελιανός πορτιέρε.

Σχετικά με το ποδόσφαιρο που βρήκε κι αυτό που αφήνει, έκανε λόγο για καλύτερες συνθήκες στα γήπεδα, πιο προπονημένες ομάδες, πιο οργανωμένα σωματεία, όμως παρατηρεί μια μεγάλη διαφορά: το γεγονός ότι οι νεαροί δεν έχουν την ίδια θέληση, το ίδιο πάθος που υπήρχε παλιότερα, μια πολύ εύστοχη παρατήρηση που ισχύει κατ’ ομολογία όλων των ανθρώπων του τοπικού…

Στη συνέχεια αναδημοσιεύουμε την ανάρτηση του Γιώργου Τίτα στο facebook με την οποία γνωστοποιεί την αποχώρησή του από την αγωνιστική δράση: Φέτος ένα μεγάλο κεφάλαιο της ζωής μου κλείνει! Έχω ήσυχη την συνείδηση μου ότι έφτασα μέχρι το τέλος και δεν κράτησα τίποτα πίσω.! Χάρη στο ποδόσφαιρο, ένιωσα πώς είναι να πετάς!!! Γνώρισα ανθρώπους, εμπειρίες, ανάμεικτα συναισθήματα! Μοιράστηκα νίκες αλλά και ήττες.. Έζησα στιγμές που ποτέ δεν φανταζόμουν!

Θέλω να ευχαριστήσω όλους τους συλλόγους όπου αγωνίστηκα για την εμπιστοσύνη που έδειξαν στο πρόσωπο μου και την φιλοξενία τους! Ευχαριστώ όλους τους πρώην συμπαίκτες, προπονητές, διοικητικά μέλη σε όλη μου την πορεία! Τους γονείς μου και φυσικά την γυναίκα μου που ήταν δίπλα μου χωρίς όρους! Αυτό το ταξίδι λοιπόν έφτασε στο τέλος του, ένα ταξίδι που το απόλαυσα στο έπακρο μίας και το ποδόσφαιρο με δίδαξε να είμαι πιο δυνατός άνθρωπος και να μην τα παρατάω ποτέ… Ένα κομμάτι μου νιώθει λύπη μιας και να μπαίνω στο γήπεδο, να παλεύω για μια μπάλα είναι μια αδρεναλίνη που δύσκολα θα ξαναβρώ στο σώμα μου!!! Αφήνω πίσω αυτό που αγαπώ, αλλά οι αναμνήσεις θα μείνουν για πάντα στην καρδιά και στο μυαλό μου! Σ’ ευχαριστώ ποδόσφαιρο για όλα όσα μου έδωσες και μου έμαθες!