Κυριακή Ε Λουκά – Κήρυγμα του Αρχιμ. ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΓΙΑΝΝΙΟΥ

Κυριακή πέμπτη Λουκά σήμερα και ο απόστολος και ευαγγελιστής Λουκάς, μας παραθέτει άλλη μια παραβολή του Κυρίου μας. Ο Χριστός πολλές φορές επιλέγει να μιλά με παραβολές ώστε να αποφεύγει την κατά μέτωπο διδασκαλία που καμιά φορά φέρνει αντίδραση από τους ανθρώπους που έχουν πορωμένη συνείδηση.

Αντίθετα οι παραβολές – μικρές διδακτικές ιστορίες με θεολογικό-σωτηριολογικό περιεχόμενο αποτυπώνονται στην καρδία των ανθρώπων και επιτυγχάνεται η θεραπεία της ψυχής. Η παραβολή του πλούσιου και του φτωχού Λαζάρου είναι από τις πιο διδακτικές παραβολές που αναφέρεται στην δίκαιη κρίση του Θεού και απόδοση στον καθένα σύμφωνα με τα έργα του.

Ο Θεός είναι Αγάπη και η αγάπη του βασίζεται και στη δικαιοσύνη. Ο Θεός δεν είναι τιμωρός, ο ίδιος όμως ο άνθρωπος διαλέγει το δρόμο του. Ο δρόμος προς τη σωτηρία του καθενός μας και του προορισμού μας να φθάσουμε στο Θεό περνά μέσα από τον πλησίον μας. Ταυτόχρονα σε όσους έχουν υπομονή και εγκαρτέρηση στις θλίψεις και στους πειρασμούς της ζωής χωρίς να μεμψιμοιρούν και να αγανακτούν εναντίον του Θεού και του πλησίον τους αμείβεται από το Θεό.

• Πραγματικά ο Θεός βρίσκει ευκαιρίες για τον καθένα μας είτε να μας ξυπνήσει και να μας οδηγήσει εις μετάνοια είτε να μας δώσει ευκαιρία να επιτελέσουμε έργα που θα μας βοηθήσουν να σωθούμε. Στον πλούσιο της παραβολής που είχε την άνεση πλούσια να φάει και να ντυθεί το αμάρτημά του δεν είναι ότι δεν τα έδωσε όλα στους φτωχούς και να γίνει και αυτός φτωχός, αλλά ενώ ο Θεός του έδωσε τον φτωχό Λάζαρο έξω από το σπίτι του ως ευκαιρία να τον βοηθήσει να του δώσει λίγο φαγητό, λίγα φάρμακα για την υγεία του, λίγη φροντίδα δεν το έκανε. Ήταν ο πλούσιος της παραβολής ζωόφιλος, καλοτάιζε και φρόντιζε τα σκυλιά του αλλά δεν ήταν φιλάνθρωπος δεν έδινε σημασία στον φτωχό Λάζαρο ο οποίος ήταν έξω από το σπίτι του.

Ο άνθρωπος του Θεού έχει ισορροπίες αγαπά και σέβεται όλα τα δημιουργήματα του Θεού, όπως και τα ζώα πάνω όμως από όλα θα πρέπει να αγαπά και να ενδιαφέρεται για τον συνάνθρωπο του που είναι εικόνα Θεού. Συνέπεια της σημερινής ηθικής κατάπτωσης του ανθρώπου, είναι ο ατομικισμός και η πλεονεξία, η έλλειψη αγάπης που οδηγούν στις μέρες μας τους πλούσιους να γίνονται πλουσιότεροι και τους φτωχούς φτωχότεροι. Ο πλούσιος καταδικάστηκε γιατί δεν ανταποκρίθηκε στη λυτρωτική κλήση του Χριστού, χρησιμοποιώντας θεάρεστα τα αγαθά του. Θα έπρεπε ο πλούσιος να γνωρίζει την μία και μεγάλη εντολή της αγάπης προς τον Θεό, να έχει παράλληλα μνήμη θανάτου και την αγάπη προς τον πλησίον.

Η αγάπη προς τον πλησίον εκδηλώνεται με τρεις 103 τρόπους: α) δίνεις από το περίσσευμα ή το υστέρημά σου χρήματα, τροφή, ρούχα, φάρμακα σε κάποιον που τα έχει ανάγκη, β) αφιερώνεις χρόνο που στις μέρες μας ο χρόνος είναι πολύτιμος και με συμπάθεια στηρίζεις κάποιον που έχει ανάγκη σε μια θλίψη, σε ένα πειρασμό μια δυσκολία της ζωής, γ) βοηθάς κάποιον ο οποίος είναι ασθενής ως προς την πίστη, τυφλός πνευματικά να μπορέσει να βρει τον δρόμο προς τον Θεό δια της μετανοίας. Αυτή η τρίτη πτυχή είναι και η μεγαλύτερη γιατί βοηθάς τον άνθρωπο να ζήσει και στην παρούσα ζωή και στην μέλλουσα.

• Από την άλλη ο φτωχός Λάζαρος γιατί στην σημερινή παραβολή σώζεται; Επειδή ήταν φτωχός μόνο; Αυτό θα σήμαινε ότι όλοι οι φτωχοί θα σώζονταν και επομένως θα πρέπει όλοι να εγκαταλείψουμε την ιδιοκτησία. Αυτό δεν είναι αλήθεια μπορεί ένας πλούσιος που δεν προσκολλάται στα υλικά αγαθά αλλά είναι ελεήμων να γίνει και άγιος ενώ ένας φτωχός να μην έχει πίστη, υπομονή και εγκαρτέρηση να μην αξιωθεί της σωτηρίας του. Πραγματικά τον Λάζαρο της σημερινής παραβολής τον βλέπουμε να είναι και φτωχός και άρρωστος και παραμελημένος – περιφρονημένος από όλους. Καμία όμως διαμαρτυρία προς τον Θεό για την κατάστασή του, καμία κατηγορία ή βλασφημία ακόμα και προς τον πλούσιο που αδιαφορεί γι΄ αυτόν. Αντίθετα παραμένει υπομονετικός και εν σιωπή σηκώνει αγόγγυστα τον μεγάλο του σταυρό. Τόση αρετή υπομονής και ανεξικακίας είχε ο Λάζαρος. Δυστυχώς ο άνθρωπος εύκολα κατακρίνει, οργίζεται ή και το χειρότερο βλασφημεί τον Θεό και τον πλησίον του. Ο Λάζαρος σήμερα τίποτα από αυτά δεν είχε. Περνούσε την φτώχια του, την αρρώστια του και την περιφρόνηση με υπομονή, ελπίζοντας μόνο στο Θεό. Γι΄ αυτό και στο τέλος δικαιώνεται και σώζεται από τον Θεό.

Η σημερινή παραβολή του πλούσιου και του φτωχού Λαζάρου θέλει να μας ξυπνήσει. Να μην αρκούμαστε μόνο τι θα φάμε, τι θα πιούμε και πως να περάσουμε καλά σε αυτή τη ζωή. Έρχεται κάποτε ο θάνατος και θα πρέπει να έχουμε καταθέσεις να δείξουμε στο Θεό. Καταθέσεις όχι στις τράπεζες του κόσμου τούτου αλλά στον ουρανό και αυτό γίνεται όταν καταθέτουμε τα χρήματα, τον χρόνο μας στον συνάνθρωπο μας που έχει ανάγκη.

Ο Πλούσιος της σημερινής παραβολής πηγαίνει στον τόπο της βασάνου, όχι γιατί ήταν πλούσιος αλλά γιατί ήταν άσπλαχνος. Είχε διαγράψει τον Θεό από τη ζωή του και έδειξε ασπλαχνία προς τον συνάνθρωπό του. Ο Λάζαρος δικαιώνεται όχι γιατί ήταν φτωχός μόνον αλλά γιατί ήταν φτωχός και πιστός, φτωχός και υπομονετικός. Παρέμεινε πιστός και υπομονετικός, ενώ όλα τα δεινά έπεσαν πάνω του. Είθε όλοι μας μέσα από την υλική και πνευματική βοήθεια προς τον πλησίον αλλά και από την υπομονή μας στις δοκιμασίες να αξιωθούμε να βρεθούμε μαζί με τους συνανθρώπους μας που βοηθήσαμε στην βασιλεία των ουρανών.