Δελτίο Θυέλλης, του Γιώργου Τσιντσίνη (έκδ. 10/9/22)

Το “Δελτίο Θυέλλης” που υπογράφει ο Γιώργος Τσιντσίνης και δημοσιεύθηκε στον “Λαό” του Σαββάτου 10 Σεπτεμβρίου.

Με ακρίβεια κι ενέργεια
το πού θα πάει δεν λένε.
Μόνο αν αρχίσουμε εμείς
…πολιτικούς να «καίμε».

Καλημέρα σας… Δεν είναι καμιά σοβαρή «είδηση» να επισημάνω ότι με τον ερχομό του Φθινοπώρου αυξάνονται και τα καθημερινά  οικονομικά μας προβλήματα, παρά το γεγονός ότι δεν θέλουμε να το παραδεχτούμε αμέσως, ειδικότερα αν «κρατάει» τις πρώτες βδομάδες του ο καλοκαιρινός καιρός. Το άνοιγμα των σχολείων ωστόσο, οι δαπάνες φοίτησης στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, οι προετοιμασίες για τον επερχόμενο χειμώνα και κυρίως η επίλυση του γρίφου της θέρμανσης, που μαζί με τον πληθωρισμό και την ακρίβεια τρομάζουν όλους τους λαούς της Ευρώπης, είναι αρκετά (αλλά όχι όλα) που συνηγορούν σε ‘όλα τα παραπάνω.

Βέβαια σφοδρά επιβαρυντική είναι η σκιά του πολέμου στην Ουκρανία, που όσο επιμηκύνεται τόσο γίνεται και χειρότερος, μας εμπλέκει όλους, αφού οι κυρώσεις κατά της Ρωσίας, αφ’ ενός και τα ενεργειακά αντίμετρα των Ρώσων κατά της Κεντρικής Ευρώπης κυρίως είναι μια εξίσωση ανισοσκελής. Κι ανάμεσα στη Δύση και τον «Τσάρο» και το καθεστώς τους στριμώχνονται και κάποιοι επιτήδειοι ουδέτεροι, όπως π.χ. η Τουρκία, που προσπαθεί παραδοσιακά να πατάει σε δυο …βάρκες. Αυτό το μπάχαλο με τις απρόβλεπτες εξελίξεις είναι η επιτομή ης γνωστής παροιμίας που λέει πως «όταν παλεύουν τα βουβάλια, την πληρώνουν τα βατράχια». Και δεν αμφιβάλει κανείς ότι το λογαριασμό στο τέλος θα τον πληρώσουν οι φτωχότεροι, οι οικονομικά ασθενέστεροι, αυτοί που θα πεινάσουν, θα κρυώσουν, θα γίνει η ζωή τους πολύ δυσκολότερη. Ίσως γιατί οι «ασπιρίνες» των επιδομάτων δεν γιάτρεψαν ποτέ κανέναν απ’ αυτούς.

Κι ας μην μιλήσουμε για τον κίνδυνο των εκατέρωθεν πυρηνικών που σουλατσάρει διαρκώς πάνω από τα κεφάλια μας….

Ειδικότερα στην Ελλάδα και τις δαπάνες θέρμανσης για το χειμώνα δεν μπορώ να καταλάβω τη …μακαριότητα που λανσάρουν διαρκώς οι εκπρόσωποι της Κυβέρνησης, ειδικότερα όταν δεν ξέρουν πού και πόσο θα σκαρφαλώσουν ακόμη οι τιμές των καυσίμων και του ηλεκτρικού ρεύματος… Δεν είναι μόνο η επάρκεια της χώρας (που κι αυτή δεν είναι ακόμη εξασφαλισμένη), αλλά και το ράλι τιμών που τραβάει μονίμως την ανηφόρα… Εδώ, στην επαρχία, ακόμη και το καυσόξυλο ή το πέλετ έγιναν αμέσως πιο …αλμυρά, για να μην πω ότι σε λίγο θα έχουμε και ελλείψεις. Ο κοσμάκης κάνει παραζαλισμένος έρευνα αγοράς, πολύ μπερδεμένος και αναποφάσιστος. Τις προάλλες μια κυρία με ρωτούσε αν συμφέρει να αγοράσει ξύλα με το βάρος ή τον όγκο (το κυβικό) κι ανάθεμα κι αν ήξερα τι πρέπει να της απαντήσω.

Το ότι αυτές οι έκρυθμες  καταστάσεις είναι για να χαίρονται κάποιοι κερδοσκόποι και μαυραγορίτες ούτε λόγος… Και τη μεγαλύτερη ζημιά την κάνουν όσοι διακινούν νοθευμένα υγρά καύσιμα, γιατί οι ζημιές στους κινητήρες των οχημάτων είναι πολλές και η αποκατάστασή τους ιδιαίτερα δαπανηρή.

Σε πρόσφατη ανταπόκρισή του από την Κωνσταντινούπολη -όπου πολλά χρόνια ζει και εργάζεται- ο ανταποκριτής της «Καθημερινής» Μανώλης Κωστίδης μεταξύ άλλων γράφει: «Η οικονομία της Τουρκίας αρχίζει να αγγίζει τα όρια της χρεοκοπίας (βλέπε φωτο), όπως τουλάχιστον αναφέρει έκθεση που βρίσκεται στα χέρια του προέδρου του Ρεπουμπλικανικού Λαϊκού Κόμματος (CHP) Κεμάλ Κιλιτσντάρολγου. Πολιτικοί αναλυτές εκτιμούν πως αυτή η κατάσταση είναι ένας από τους λόγους που η τουρκική ηγεσία σχεδόν σε καθημερινή βάση στοχοποιεί την Ελλάδα και ανεβάζει τους τόνους ,με στόχο την αλλαγή της ατζέντας στο εσωτερικό μέτωπο. Σύμφωνα με την εφημερίδα Ηurriyet, στελέχη του κόμματος του CHP σε συνεργασία με διακεκριμένους οικονομικούς αναλυτές παρουσίασαν στον πρόεδρο του κόμματος μια έκθεση σχετικά με την πορεία της τουρκικής οικονομίας και προβλέψεις για το μέλλον της χώρας, μετά τις προεδρικές εκλογές. Από τα στοιχεία που παρουσιάστηκαν στην έκθεση, μετά τις προεδρικές εκλογές στην Τουρκία, οι οποίες αναμένεται να πραγματοποιηθούν τον Ιούνιο του 2023, συνάγεται ότι η χώρα δεν θα καταφέρει να πληρώσει το εξωτερικό της χρέος και θα αναγκασθεί να κηρύξει παύση πληρωμών.» Κατά τα άλλα, ο ανεκδιήγητος Ερντογάν «εξάγει» ανέξοδους καθημερινούς λεονταρισμούς κατά των γειτόνων του.

Υπάρχει μια θλιβερή διαπίστωση όμως, πολύ χειρότερη: Η Τουρκική κοινωνία πια, σε όλη της τη διαστρωμάτωση σχεδόν, είναι βαθιά ανθελληνική. Είναι προφανές ότι «έχει χάσει το τρένο» σε πολλούς τομείς των πιο σύγχρονων τομέων και εξελίξεων και μένει διαρκώς πίσω σε δημοκρατία, ισονομία και τους «ευσεβείς» πόθους των ευρωπαϊκών προσανατολισμών της. Κι ενώ η Ελλάδα τρέχει με …χίλια οι Τούρκοι εμφανίζονται πλέον …ερωτευμένοι με τον αραμπά.

Η παραλλαγή «όμικρον» δηλώνει παρούσα (αν και ήπια) αλλά τα σχολεία ανοίγουν μεθαύριο χωρίς ιδιαίτερα μέτρα προστασίας για τους μικρούς μαθητές και τους εκπαιδευτικούς… Έτσι έκριναν οι ειδικοί και μακάρι οι εξελίξεις να τους δικαιώσουν. Αν και χωρίς μάσκα ωστόσο κάποια περιοδικά τεστ, με πρωτοβουλία των γονέων, πρέπει προληπτικά να θεωρούνται χρήσιμα και απαραίτητα. Μακάρι όλα να πάνε καλά, γιατί και τα παιδιά βασανίστηκαν αρχικά μέσα στην πανδημία, ενώ φέτος πέρασαν ένα ήσυχο καλοκαίρι.

Φαντάζομαι πως είναι οδυνηρή η απόφαση κάποιων κτηνοτρόφων, όταν με διπλάσιες τιμές στις ζωοτροφές και το γενικότερο κόστος εκτροφής να αναγκάζονται να προβαίνουν πρόωρες σφαγές ζώων και να μειώνουν τα κοπάδια τους. Χειρότερα ίσως οι γεωργοί, που αρκεί μια ολιγόλεπτη καταιγίδα, μια χαλαζόπτωση, για να δουν τη σοδειά τους να καταστρέφεται. Κι αν ρωτήσεις κάθε αγρότη αν του αρκούν οι αποζημιώσεις που έρχονται (αργά και κουτσουρεμένα πολλές φορές), εύκολα θα σου πει πως προτιμάει ο καιρός να είναι σύμμαχος από την αρχή έως το τέλος της καλλιέργειας. Δυστυχώς όμως, πέρα από τον πόλεμο και την ενεργειακή κρίση, οι κλιματική κρίση είναι κι αυτή παρούσα και εξελίσσεται ραγδαία, εχθρικά και ραγδαία. ΟΙ κίνδυνοι για το αγροτικό κεφάλαιο πολλαπλασιάζονται. Και ας μην ξεχνάμε ότι όλα αυτά έχουν στενή σχέση με την καθημερινή μας διατροφή και την επάρκειά της.

Οι τουρίστες συντηρούν την ελληνική αγορά… Πέρα από τα σουβενίρ και τα αναμνηστικά δώρα, αγοράζουν ό,τι τους «γυαλίσει στο μάτι» από ένδυση, υπόδηση κτλ. Ας είναι γεροί και να μας …ξανάρθουν.

Βρέθηκα το περασμένο Σαββατοκύριακο στο Ανατολικό  Πήλιο για το γάμο του βαφτισιμιού μου και με εντυπωσίασε η οδική κυκλοφορία που ήταν μεγάλη παντού. Πήχτρα οι δρόμοι από αυτοκίνητα… Πώς τα φουλάρουν όλοι αυτοί τα ρεζερβουάρ; Μήπως με …γκρίνια;

Είναι πολύ παράξενο και ίσως προκαλεί να μιλάνε από καθέδρας ρασοφόροι (και ειδικά κάποιοι άγαμοι) κατά των αμβλώσεων και μάλιστα κατά των γυναικών, που κατά κύριο λόγο εκείνες αποφασίζουν σε τέτοιες δύσκολες περιπτώσεις. Κυρίως όταν ο Ελληνικός πληθυσμός διαρκώς μειώνεται και οι νέοι αποφεύγουν το γάμο ή την τεκνοποίηση, γιατί το βιοτικό τους επίπεδο είναι απαγορευτικό για κάτι τέτοιο. Καλό είναι να θεολογίζουμε, αλλά κακό να στεκόμαστε από άμβωνος μακριά από την κοινωνία και τα προβλήματά της. Άσε που κάποιοι ιεράρχες είναι ορατό ότι αγαπούν το χρυσίο τους περισσότερο από το ποίμνιό τους.

Αλήθεια, όσοι είναι κατά των αμβλώσεων, πιστεύουν ότι όσες κατέφυγαν κάποτε σ΄ αυτές το έκαναν άραγε με ελαφριά καρδιά ή μήπως τους βαραίνει για όλη τους τη ζωή;

Μας απειλεί συνεχώς ο Ερντογάν  ότι «μπορεί να έρθει ξαφνικά κάποιο βράδυ». Απαντάμε: Φάε λάδι κι έλα βράδυ (να λαδώσει λίγο και το …αντεράκι σου).