Στη μνήμη του συναδέλφου μου Κώστα Κοντογεωργάκη – Γράφει ο Τάσος Μιχαλακόπουλος

Πριν από λίγες ημέρες η κοινωνία του Αλμυρού θρήνησε το χαμό ενός υπέροχου και σπάνιου ανθρώπου, ενός γνήσιου πατριώτη του οποίου ο θάνατος συγκλόνισε όχι μόνο τους αγαπημένους του οικείους, αλλά και όλους όσους είχαν τη τύχη να τον γνωρίσουν από κοντά και να εκτιμήσουν τα μεγάλα του προσόντα με τα οποία τον προίκισε ο Θεός: την αγνότητα των αισθημάτων του, την ευθύτητα του ήθους του, την αξιοπρέπεια, το αδιάβλητο και αδιάφθορο του χαρακτήρα του, προσόντα που φώτιζαν την προσωπικότητά του και κέρδιζαν την εκτίμηση των προϊσταμένων του στις θέσεις όπου υπηρέτησε και προπαντώς των φίλων και  συναδέλφων του.

Βαριά η απώλεια και ο πόνος αβάσταχτος για τη συνάδελφο Μαρία, τα παιδιά του Γιώργο και Βιβή, τις αδερφές του Αποστολία, Νίκη και Στέλλα.Το θλιβερό άγγελμα του θανάτου πάγωσε τις καρδιές όλων μας.Πώς να συνειδητοποιήσουμε ότι ο Κώστας « ο προ μικρού μεθ’ ημών» πέταξε τόσο βιαστικά στους ουρανούς.Ήταν αδύνατο να συμβιβαστούμε με αυτό το θλιβερό γεγονός.Και όμως χάσαμε έναν πολύ σπουδαίο συνάδελφο, έναν υποδειγματικό σύζυγο, ένα στοργικό πατέρα και παππού, έναν αδερφό, έναν άνδρα με ευαισθησίες και κοινωνική προσφορά.Σε όλη του τη ζωή έδωσε μαθήματα ήθους, αγωνιστικότητας, φιλοπονίας και υπομονής κινούμενος διακριτικά και με σεμνότητα ανάμεσά μας.Ωστόσο ο πανδαμάτορας χρόνος και των ψυχικών τραυμάτων ιατήρας θα συντελέσει βαθμιαία, ώστε αυτά τα πικρά αισθήματα που συνταράσσουν το εσωτερικό μας να μετατρέπονται μέρα με τη μέρα σε νοσταλγική ανάμνηση του αγαπημένου μας προσώπου και σε αισιόδοξη ενατένιση της ζωής.

Ο Κώστας θα έχει μία ξεχωριστή θέση στο νου και στην καρδιά μας και θα παραμένει αξέχαστος.Τις πλούσιες αυτές αρετές τις κληρονόμησε από τους γονείς του, οι οποίοι ήταν φιλότιμοι, φιλοσυγγενείς κι εργατικοί, σεμνοί και φιλόξενοι και αυτές τις πατροπαράδοτες αρετές τις κληροδότησε και στα δικά του παιδιά.

Κώστα, πήρες όλα τα εφόδια από το σπίτι σου, όντας ένα καλό παιδί που το χαρακτήριζε η ωριμότητα, η σύνεση και η ευγένεια.Στην πορεία σου χαρακτηρίζεσαι από προσήλωση, ήθος, ευγένεια, αξιοπρέπεια μα πάνω απ’όλα σε διέκρινε ταπεινοφροσύνη και σεβασμός προς το συνάνθρωπο. Έδινες μεγάλη έμφαση στην ύπαρξη της οικογένειας και στη διατήρηση δεσμών.Διατήρησες ισχυρούς τους δεσμούς σου με την πατρική σου οικογένεια.Αποτέλεσες το παιδί όλης της οικογένειας που ήσουν ο πυλώνας σταθερότητας και ισορροπιών.Υπήρξες καλός σύζυγος, αδερφός, πατέρας, παππούς, θείος, συγγενής, φίλος, συνάδελφος.Ήσουν η θαλπωρή και η ζεστασιά του σπιτιού. Ήσουν η ήρεμη δύναμη, το αποκούμπι, τ’απάγκιο.

Και  μπορεί ο αργαλειός του χρόνου, που την μοίρα των ανθρώπων υφαίνει πλάθοντας τις χαρές και τις λύπες στο διάβα των αιώνων να πήρε τη ζωή σου.Δεν κατάφερε όμως να σβήσει στη διάρκεια του βίου σου, τη φλόγα του λυχνοστάτη που ασταμάτητα μέχρι τις τελευταίες σου στιγμές, έκαιγε στο θερμοκήπιο του στήθους σου φωτίζοντας με το φώς του το δρόμο προς την αιωνιότητα.

Τάσος Μιχαλακόπουλος
Συνταξιούχος ΟΤΕ
Θεολόγος-Οικονομολόγος