ΔΕΛΤΙΟ ΘΥΕΛΛΗΣ – έκδοση 15/3/2014

Δεν έχει ξεκαθαρίσει ακόμη το «τοπίο», ως προς τις Δημαρχιακές υποψηφιότητες στο Δήμο Αλμυρού. Κάποιοι θα είναι σίγουρα υποψήφιοι, κάποιοι διστακτικοί θέλουν και …δεν θέλουν, κάποιοι άλλοι σίγουρα θέλουν, αλλά ίσως δεν το μπορέσουν.

Ως προς τα στελέχη; Είναι και ορισμένοι που προγραμματίζουν μια εύσχημη αποστασιοποίησή τους από τα Δημοτικά μας πράγματα, λοξοκοιτώντας προς τα ψηφοδέλτια της Περιφέρειας.

Μέσα στις προσεχείς ώρες και μέρες, που θα έχει και …λιακάδες, ίσως διαλυθεί η σχετική «ομίχλη». Άλλωστε, δεν περισσεύει πια σε κανέναν ο προεκλογικός χρόνος.

Είναι χαρακτηριστικό (από τον τίτλο του ακόμη: «Πολυτέλεια οι έριδες») κύριο άρθρο της «Καθημερινής», που περιγράφει ως εξής τις εσωκομματικές, προεκλογικές αντιπαλότητες, κυρίως στα δυο κόμματα που συγκυβερνούν: «Η Ελλάδα διανύει μια εξαιρετικά κρίσιμη περίοδο. Η κυβερνητική σταθερότητα δεν μπορεί να θυσιαστεί στον βωμό προσωπικών ερίδων και εσωκομματικών αντιπαλοτήτων. Αυτό πρέπει να το αντιληφθούν όλοι και να προστατεύσουν τη χώρα από κλυδωνισμούς και περιπέτειες. Θα ήταν πολύ άδικο να πάνε χαμένες οι θυσίες του ελληνικού λαού σε αυτό το σημείο και να εισέλθουμε σε μια περίοδο παρατεταμένης ακυβερνησίας.»

Είναι προφανές, ότι η κατιούσα των εκλογικών ποσοστών, σε Νέα Δημοκρατία και ΠΑΣΟΚ, έτσι τουλάχιστον όπως την περιγράφουν οι πιο πρόσφατες δημοσκοπήσεις, αλλά και τα «αντάρτικα», που έχουν ήδη εκδηλωθεί σε Δήμους και Περιφέρειες, δεν προβληματίζουν απλά στελέχη και κομματικές ηγεσίες. Προκαλούν γκρίνιες και ενίοτε πανικό, καθώς οι πάντες επενδύουν στο εκλογικό αποτέλεσμα της κάλπης, τόσο στις Ευρωεκλογές, όσο και στις Δημοτικές.

Κι επειδή τα αντιπαρατιθέμενα εκλογικά μέτωπα είναι δυο (μνημονιακό – αντιμνημονιακό), όσο κι αν αυτό φαντάζει λιγουλάκι κίβδηλο, οι ανοιχτοί -μέχρι στιγμής- λογαριασμοί με την Τρόικα, ο φόβος να την έχουμε στο κεφάλι μας και πέραν του Μαΐου, θολώνουν ακόμη περισσότερο το πολιτικό τοπίο και συνδαυλίζουν μόνιμα τη ρευστότητα. Αυτά και πολλά άλλα, όπως π.χ. νέες πολιτικές παρατάξεις και κινήσεις ή η δυναμική παρουσία υποψηφιοτήτων της Χρυσής Αυγής, έστω και με έγκλειστα στις φυλακές στελέχη της, δικαιολογημένα εμφανίζουν όλους τους πολιτικούς αρχηγούς να κάθονται σε …αναμμένα κάρβουνα. Είναι εξόχως πιθανό, άλλωστε, πολλές από τις προτιμήσεις του εκλογικού σώματος να εκφραστούν (κυρίως στις Ευρωεκλογές) ως χαλαρές ψήφοι διαμαρτυρίας.

Πολύ αποκαλυπτική ήταν η πρόσφατη τηλεοπτική συζήτηση, σε γνωστό κανάλι, για το ρόλο και τις ευθύνες των Ελλήνων δημοσιογράφων, σχετικά με την οικονομική κρίση και τα μνημόνια. Όχι ότι οι πολλοί και γνωστότατοι συνάδελφοι που ήταν στο πάνελ, μας είπαν κάτι καινούργιο ή κάτι που δεν ξέραμε. Η ωμότητα με την οποία ομολόγησαν το αντιλαϊκό καθεστώς που διέπει τα ΜΜΕ, με την απόλυτη διαπλοκή εκδοτών, τραπεζών, οικονομικού κεφαλαίου, θαλασσοδανείων και εξάρτησης από το πολιτικό σύστημα, είναι που θέλω να επισημάνω. Και -ίσως αυτάρεσκα- να συμπληρώσω, ότι στον επαρχιακό Τύπο τα πράγματα παραμένουν πολύ πιο αθώα και η κοινωνία, ο πολίτης, υπηρετούνται με πιο καθαρή συνείδηση, πληρότητα και επάρκεια.

«Είχα τύχη με τα κορίτσια, δεν είχα πάει ποτέ σε μπουρδέλο. Ε, δεν θα πάω σε μπουρδέλο τώρα στα γεράματα». Αυτή ήταν η απάντηση που έδωσε την περασμένη Δευτέρα ο πρόεδρος του ΛΑΟΣ σε ερώτηση του ΣΚΑΙ για το εάν σκοπεύει να επιστρέψει στη Νέα Δημοκρατία. Ο Γιώργος Καρατζαφέρης εξαπέλυσε επίσης επίθεση στον Αντώνη Σαμαρά, λέγοντας ότι το μόνο που κάνει είναι να εκτελεί τις εντολές της τρόικας. Ξεκαθάρισε ότι δεν θα είναι υποψήφιος στις ευρωεκλογές, θα στηρίξει όμως υποψήφιους του ΛΑΟΣ που κατεβαίνουν με τους συνδυασμούς άλλων κομμάτων στις αυτοδιοικητικές εκλογές.

Κατά τα άλλα, κύριε Καρατζαφέρη, κάποιοι παλιότεροι από μας, σε θυμόμαστε από τα νιάτα σου, τότε που έτρεχες με μια κάμερα πίσω από τον μακαρίτη τον Αβέρωφ και προσπαθούσες να βγάλεις μεροκάματο από τον κομματικό οπαδισμό. Γι’ αυτό καλό θα ήταν να προσέχεις, όταν μιλάς για …μπουρδέλα.

Αίσθηση προκάλεσε στη Βουλή η τοποθέτηση της υφυπουργού Υγείας, Ζέττας Μακρή, αναφορικά με τον νόμο περί απαγόρευσης του καπνίσματος. Η κυρία Μακρή, απαντώντας σε ερώτηση του Βουλευτή Ανδρέα Ψυχάρη, τόνισε ότι εδώ και πολύ καιρό το πολιτικό σύστημα κορόιδευε την κοινωνία και τον εαυτό του, καθώς δεν ήθελε να εφαρμόσει το νόμο για την απαγόρευση του καπνίσματος. Πρόσθεσε, ακόμη, ότι θεωρεί αδιανόητο η Βουλή και οι βουλευτές που ψήφισαν τον νόμο να μην τον εφαρμόζουν μέσα στο Κοινοβούλιο. Μικρό το κακό… Οι περισσότεροι από σας, κυρία Ζέττα μας, από πολλών ετών, εντός κι εκτός Κοινοβουλίου, δεν κάνατε τίποτε άλλο, από το να «φουμάρετε καπνό», σε βάρος ολόκληρης της Ελληνικής κοινωνίας.

Τη ζημιά που υφίσταται η Ελληνική οικονομία, ειδικότερα στον ευρύ τομέα της εστίασης και της διασκέδασης, ποιος την πληρώνει, όμως, κυρία Ζέττα (και όσοι σας επέβαλαν να …επιβάλλετε την τήρηση ενός τέτοιου «οριζόντιου» Νόμου); Επιβάλατε στραβά το μέτρο της απαγόρευσης, σε μια χώρα καπνιζόντων. Και υπάρχουν άνθρωποι -όπως π.χ. ο γράφων- που από προσωπική αξιοπρέπεια, αρνούνται να βγαίνουν στα πεζοδρόμια για ένα τσιγαράκι, σαν τσιγαροπνίχτες ή λες και είναι ξέκωλες «πεταλουδίτσες». Αντ’ αυτού λοιπόν, αντί να παρανομούν, προτιμούν να κάθονται σπίτια τους και να περιμένουν την …άνοιξη και τα τραπεζάκια έξω. Μέχρι τότε, όμως, πόσες επιχειρήσεις του είδους θα απομείνουν όρθιες, να αντιμετωπίζουν -χωρίς πελάτες- ενοίκια, μισθούς, ασφαλιστικά ταμεία και την εξοντωτική φορολόγησή τους;

«Σε μια χώρα, όπως η Ελλάδα, που η ανεργία φτάνει σχεδόν το 30%» -γράφει το «Βήμα»-, «όπου έχουν κατεδαφιστεί οι εργασιακές σχέσεις, έχουν ανασταλεί ή ακυρωθεί οι συλλογικές συμβάσεις εργασίας, είναι τουλάχιστον περίεργη η εμμονή της τρόικας στο θέμα των ομαδικών απολύσεων. Ακόμα κι αν δεχθούμε, ότι υπάρχουν δυσλειτουργίες στο σημερινό καθεστώς, είναι παράλογο να αναδεικνύεται σε κεντρικό θέμα της διαπραγμάτευσης, η κατάργηση κάθε προστασίας των εργαζομένων. Το πρόβλημα στις εργασιακές σχέσεις σήμερα, δεν είναι τα υπερβολικά δικαιώματα και η προστασία των εργαζόμενων, αλλά ουσιαστικά η κατάργηση ακόμα και στοιχειωδών δικαιωμάτων, που καθιερώνονται από διεθνείς συμβάσεις και από τους κανονισμούς της ίδιας της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Όταν με την ήδη υπάρχουσα νομοθεσία μια επιχείρηση που απασχολεί περισσότερους από 159 εργαζομένους -και δεν έχουμε πολλές τέτοιου μεγέθους- μπορεί μέσα σε 6 μήνες να απολύσει το 30 ή το 40% του προσωπικού της, είναι παράλογο να μιλάμε για μια τόσο αναγκαία μεταρρύθμιση. Εκτός κι αν αληθεύουν οι πληροφορίες, ότι κάποιες, ελάχιστες, επιχειρήσεις ξένων συμφερόντων, σε κλάδους που πράγματι πλήττονται από την κρίση, έχουν βρει τον τρόπο, πιέζοντας τα στελέχη της τρόικας, να εκσυγχρονιστούν και να αναδιαρθρωθούν με το ελάχιστο δυνατό κόστος.»

«Το πρόβλημα της ελληνικής οικονομίας» -συνεχίζει-, «δεν είναι οι απολύσεις ή ο κατώτατος μισθός, αφού έχει γίνει πλέον καθεστώς η αμοιβή των 500 ή 600 ευρώ, όταν δίνεται και αυτή, αλλά η ανασύνταξη της και η δημιουργία νέων θέσεων εργασίας. Η εμμονή της τρόικας λοιπόν στα εγχειρίδια που προβλέπουν την πλήρη αποδιοργάνωση των εργασιακών σχέσεων, ως τη λυδία λίθο για την επιστροφή στην ανάπτυξη και ανεδαφική και επικίνδυνη είναι. Ο ιδιωτικός τομέας της οικονομίας και οι εργαζόμενοι σε αυτόν, που έχουν πληρώσει το μεγαλύτερο βάρος της κρίσης, δεν αντέχουν άλλα πειράματα και άλλες κατεδαφίσεις. Σε τελευταία ανάλυση, η οικοδόμηση της ενιαίας Ευρώπης, σε μεγάλο βαθμό στηρίχθηκε στην καθιέρωση και προστασία των κοινωνικών και εργασιακών δικαιωμάτων. Αν τα γκρεμίσουμε όλα -όπως απαιτεί σήμερα η τρόικα- για πια Ευρώπη θα κληθούν αύριο να ψηφίσουν οι πολίτες;»

Εντυπωσιάζει η αντιδικία που άρχισε, όταν το Ορθόδοξο Πατριαρχείο Ιεροσολύμων επέκτεινε τη δικαιοδοσία του στο Κατάρ, χώρο, που το Πατριαρχείο Αντιοχείας θεωρεί ότι ιστορικά και κανονικά ανήκει στη δική του δικαιοδοσία. Πρόσφατα, ο καυγάς άναψε μέσα στο ίδιο το Φανάρι, στη Σύνοδο των Ορθόδοξων Αυτοκέφαλων Εκκλησιών. Και προκαλεί εντύπωση το γεγονός, το πώς και πόσο φατριάζονται, για τα τιμάριά τους (και τα …μπικικίνια βεβαίως – βεβαίως), οι επίσημοι ταγοί της Εκκλησίας μας. Έλεος πια… Έχουν την πολυτέλεια να παζαρεύουν την …αυτοκέφαλη εξουσία τους, μέσα στα χρυσοποίκιλτα άμφιά τους, ενώ καμώνονται πως δεν βλέπουν πόσο κοντά, δίπλα τους, η φτώχεια και η ανεργία θερίζει κόσμο και κοσμάκη; Πώς τολμούν, κατόπιν αυτών, να διδάσκουν στα εκκλησιάσματά τους φιλανθρωπία, ταπεινότητα, ανιδιοτέλεια και αγάπη και την προετοιμασία των Χριστιανών για το Πάσχα που πλησιάζει;

Αποπνικτική ήταν η ατμόσφαιρα το μεσημέρι της περασμένης Τρίτης στη Βουλή. Όπως γράφει ο «ΒΗΜΑτοδότης», στο Κοινοβούλιο γινόταν ένας μικρός χαμός, καθώς είχε πλημμυρίσει ο… βόθρος. Πολλοί Βουλευτές ενοχλήθηκαν και βρήκαν την ευκαιρία να φύγουν εκτός Κοινοβουλίου. Ο… «βόθρος» σας έχει ξεχειλίσει από καιρό, κύριες και κύριοι Βουλευτές. Κι έχει βρωμίσει πλέον σ’ όλη την Επικράτεια. Κι είναι απορίας άξιο πώς, με τόσους …αχόρταγους ανάμεσά σας, αφήσατε να φτάσει το πράγμα στο απροχώρητο.

Γράφει -ανάμεσα σε άλλα- στο editorial της «Athens Voice», ο προσφιλής μου Φώτης Γεωργελές και ασμένως προσυπογράφω: «Δεν κρατάω σημειώσεις, γιατί πια τα «ξέρω», τα έχω γράψει, επαναλαμβάνομαι. Κι αυτό είναι το δυσάρεστο συμπέρασμα: γράφουμε για τα ίδια προβλήματα, γιατί αντιμετωπίζουμε πάντα τα ίδια προβλήματα. Βρισκόμαστε δηλαδή ακόμα στο 2010. Ενώ όλες οι υπόλοιπες χώρες αποδέχτηκαν την πραγματικότητα και προχώρησαν στη λύση του προβλήματος, εμείς συνεχίζουμε ακόμα να προσπαθούμε να βρούμε το κόλπο για να αρνηθούμε την πραγματικότητα, να μείνουμε εκεί που είμαστε πριν την κρίση. Αν είχαμε προχωρήσει, τώρα θα συζητούσαμε τα πραγματικά προβλήματα, πώς δηλαδή θα αλλάξουμε τη χώρα, με ποιους τρόπους θα αναπτύξουμε την παραγωγή, θα κάνουμε μια βιώσιμη, ανταγωνιστική οικονομία. Εκεί θα είχαμε πολλές διαφορετικές προτάσεις να εξετάσουμε, να βρούμε τις πιο προοδευτικές λύσεις, αυτές δηλαδή που θα αποφέρουν μεγαλύτερο όφελος για περισσότερους. Δεν συζητάμε αυτό. Συζητάμε πώς θα διατηρήσουμε το χρεοκοπημένο καθεστώς.»

Και παρακάτω επισημαίνει: «Θέλεις να έχεις κρατικές επιχειρήσεις, που διοικούν τα κόμματα και οι συνδικαλιστές τους, θέλεις να μείνουν κρατικές όλες οι χρεοκοπημένες επιχειρήσεις του ’70 και του ’80 που κρατικοποίησε το πολιτικό σύστημα; Νομίζεις ότι το κράτος τον 21ο αιώνα πρέπει να είναι βιομήχανος αντί κοινωνικό κράτος; Να έχει μεταλλεία, διυλιστήρια, ορυχεία, χημικές βιομηχανίες, βιομηχανίες όπλων, τράπεζες, ξενοδοχεία, γιαούρτια, τσιγάρα, ζάχαρη, ασφάλειες, λιπάσματα; Πλήρωσέ τα. Κι αν είσαι ΣΥΡΙΖΑ, που πιστεύεις ότι εκτός αυτών πρέπει να είναι κρατικές και οι υπόλοιπες τράπεζες, και φαρμακευτικές εταιρείες και ακτοπλοϊκές, πλήρωσε κι άλλο. Πιστεύεις ότι από τους χιλιάδες φορείς του Δημοσίου δεν είναι κανένας άχρηστος, πρέπει να διατηρηθούν όλοι; Πλήρωσέ το. Πιστεύεις ότι οι άνθρωποι πρέπει να βγαίνουν στη σύνταξη στα 50-55; Πλήρωσέ τους. Να απεργούν στο δημόσιο ένα εξάμηνο αμειβόμενοι; Πλήρωσε. Να μην αξιολογείται κανείς και να μην απομακρύνεται κανένας αργόμισθος; Πλήρωσέ τους. Δεν γίνεται να μη θες να αλλάξει τίποτα, όμως, και να θρηνείς γιατί η Ευρώπη «απαιτεί» θυσίες, δηλαδή γιατί δεν συνεχίζει να πληρώνει αγόγγυστα. Βεβαίως κάνει θυσίες ο ελληνικός λαός. Ο μισός. Για να περνάει ο άλλος μισός καλύτερα.»

Παράπονα από αναγνώστες (κι όχι μόνο σε μια περίπτωση) για δρομολόγια του ΚΤΕΛ από Λαμία, επειδή κάποιες φορές παρακάμπτουν τον Αλμυρό, πηγαίνοντας Αλμυριώτες επιβάτες και δέματα κατευθείαν στο Βόλο. Λάθη των οδηγών ή άλλες σκοπιμότητες;

Μπράβο στην τοπική Αστυνομία, που με λίγα μέσα και ακόμη λιγότερο προσωπικό, κατάφερε να εξιχνιάσει κάποιες κλοπές ή και να συλλάβει επ’ αυτοφώρω κάποιους άλλους διαρρήκτες. Μακάρι οι επιτυχίες των τελευταίων ημερών να συνεχιστούν και να επιστρέψει στο τόπο μας (ειδικότερα σε χωριά και οικισμούς) το αίσθημα ασφάλειας των πολιτών.

Μπορεί, από πλευράς καιρού, οι λιακάδες να επέστρεψαν, αλλά φαίνεται πως έχουν ακόμη τα …δόντια τους και τουλάχιστον τα βράδια επιβάλλεται το άναμμα του καταραμένου καλοριφέρ. (Λίγο μπαγάσας μας βγήκε ο φετινός Μάρτης). Οι μόνοι που δίκαια επιχαίρουν για τις πρόσφατες βροχές είναι οι αγρότες μας.