Ο προπονητής του ΓΣΑ, Χρήστος Μακρής, μίλησε στην εκπομπή «Λαός Online»

«Μεγάλη δεξαμενή κοριτσιών στον Αλμυρό, οι άνθρωποι εδώ αγαπούν το τμήμα βόλεϊ»

Ο προπονητής του ΓΣΑ, Χρήστος Μακρής, μίλησε στην εκπομπή «Λαός Online» για τη συνεργασία του με τον σύλλογο, τις συνθήκες που βρήκε στον Αλμυρό και τις προοπτικές περαιτέρω ανάπτυξης του αθλήματος

Το βόλεϊ έχει αγαπηθεί στον Αλμυρό εδώ και πολλά χρόνια και με την ευκαιρία της έναρξης προπονήσεων για την ακαδημία της σεζόν 2021/22, την Τετάρτη 8 Σεπτεμβρίου είχαμε καλεσμένο στη διαδικτυακή μας εκπομπή «Λαός Online» τον προπονητή του ΓΣΑ, Χρήστο Μακρή.

Συνομιλήσαμε για το μεγάλο ενδιαφέρον στην πόλη για το άθλημα, τις προοπτικές για την περαιτέρω ανάπτυξή του καθώς επίσης και για τους στόχους του ΓΣΑ σε αναπτυξιακό επίπεδο και επίπεδο Γυναικών που θα λάβει μέρος στο πρωτάθλημα της Γ’ Εθνικής. Ο κ. Μακρής, γυμναστής με ειδικότητα την πετοσφαίριση, έχει μακρά θητεία σε πάγκους ομάδων –μεταξύ των άλλων έχει διατελέσει και περιφερειακός ομοσπονδιακός προπονητής στην ΕΣΠΕΚΕΛ-, μένει μόνιμα στη Λαμία και βρίσκεται στην τεχνική καθοδήγηση του κυανόλευκου συλλόγου για τρίτη αγωνιστική χρονιά.

Αρχικά ο κ. Μακρής μας ανέφερε για το πώς δέχθηκε την πρόταση του ΓΣΑ και τις συνθήκες που βρήκε: «Στον Αλμυρό ήρθα εντελώς ξαφνικά πριν τρία χρόνια, με κάλεσαν οι ιθύνοντες τότε του συμβουλίου, μίλησα μαζί τους, είδα ότι έχουν όρεξη, ένα πάρα πολύ καλό κλίμα και συνεχίζουμε για τρίτη σεζόν. Δεν το έχω μετανιώσει. Δεν με ενοχλεί η απόσταση από τη Λαμία στον Αλμυρό, έχω δουλέψει και στο παρελθόν σε μέρη όπως η Αμφίκλεια και το Καρπενήσι. Δίνω πιο πολύ βάση στις συνθήκες εργασίας, εάν μ’ αυτούς με τους οποίους δουλεύω, μπορώ να συνεννοηθώ, να έχουμε καλό κλίμα, να υπάρχει συλλογικότητα, μια δυναμική. Κι εδώ συμβαίνουν όλα αυτά. Επιπλέον, έχω βρει μια μεγάλη δεξαμενή κοριτσιών, μια πολύ καλή ομάδα δουλεμένη και υπήρχε έδαφος να το συνεχίσω. Δεν είναι κάτι που έπρεπε να ξεκινήσω από την αρχή. Υπάρχει μια ροή, υπάρχουν άνθρωποι που αγαπάνε βόλεϊ, που ενδιαφέρονται για την ομάδα και εμένα αυτό μου δίνει θάρρος, όρεξη για δουλειά».

Σχετικά με τη φύση του αθλήματος και την ιδανική ηλικία για να ξεκινήσει ένα παιδί, μας τόνισε: «Είναι ένα ευγενές άθλημα, το οποίο σε σχέση με άλλα, είναι πολύ αξιοκρατικό. Είναι έτσι η δομή του τέτοια που συμμετέχεις, περνάει η μπάλα από όλους. Δεν έχει σωματική επαφή, έχει ενθουσιασμό. Το βόλεϊ είναι άθλημα ψυχολογίας και προτρέπω κάθε μικρό παιδί να ασχοληθεί με αυτό.
Δεν έχει ηλικία. Η ιδανική κατά τη γνώμη μου ηλικία για να ξεκινήσει κάποιο παιδί είναι περίπου στη Γ’ Δημοτικού. Πιο νωρίς έχει παρατηρηθεί το φαινόμενο ότι τα παιδιά βαριούνται».
Ο Λαμιώτης προπονητής σχολίασε ότι θα μπορούσε ο ΓΣΑ να δημιουργήσει κι ένα τμήμα ενηλίκων, προσθέτοντας ότι οι προπονήσεις στις μικρές ηλικίες γίνονται καθημερινά εκτός Τρίτης. «Από το να καθίσει το παιδί στο κινητό του που είναι η μάστιγα της εποχής μας, έστω και να έρθει σε εμάς για μία ή μιάμιση ώρα, να τρέξει, να δραστηριοποιηθεί είναι μεγάλο κέρδος. Θέλω να τονίσω ότι οι εγκαταστάσεις στον Αλμυρό είναι ιδανικές, υπάρχει θέρμανση, πολύ σημαντικό και μην το θεωρείτε δεδομένο γιατί δεν είναι έτσι σ’ όλες τις πόλεις. Μπράβο σε αυτούς που διατηρούν έτσι τις εγκαταστάσεις» ανέφερε χαρακτηριστικά.

Για τη δική του εμπειρία ενασχόλησης με τμήματα κοριτσιών (και όχι αγοριών όπως πριν έρθει στα μέρη μας) και γενικότερα το επίπεδο βόλεϊ του Αλμυρού και τις προοπτικές ανάπτυξης, δήλωσε: «Στα αγόρια είναι πολύ πιο ανταγωνιστικό το άθλημα λόγω ανατομίας, σωματοδομής. Ο ενθουσιασμός όμως είναι ο ίδιος, απλά είναι λίγο διαφορετικές οι απαιτήσεις, οι ικανότητες ανάλογα με το φύλο. Αυτοί που ασχολούνται με το βόλεϊ το αγαπάνε πραγματικά. Μετά από έξι χρόνια που προπονούσα μόνο αγόρια, για μένα είναι μια νέα εμπειρία και χαρά.
Εδώ βρήκα ανθρώπους που σέβονται τον προπονητή, τον αφήνουν να κάνει τη δουλειά του και εγώ αφήνω τους εφόρους για τη δική τους. Δεν μπλεκόμαστε ο ένας στο κομμάτι του άλλου. Δεν είναι παντού δυστυχώς έτσι. Όσον αφορά για τις προοπτικές περαιτέρω ανάπτυξης, είναι πάρα πολύ δύσκολο για παραπάνω κατηγορία γιατί υπάρχει συγκεκριμένος αριθμός παικτριών, περιορισμένη δεξαμενή αθλητριών. Παραπάνω οι απαιτήσεις είναι μεγαλύτερες και θα πρέπει να μπεις σε μια λογική να φέρεις κάποιες αθλήτριες απ’ έξω. Και θεωρώ ότι χάνεις από αυτό που έχεις, δηλαδή να αξιοποιήσεις τα δικά σου παιδιά. Δεν είμαι της άποψης να παίξει η ομάδα σε πιο υψηλή κατηγορία και να χαθούν πέντε παιδιά από τον Αλμυρό. Η ομάδα κορασίδων μας στην ουσία παίζει και στο πρωτάθλημα Γυναικών, ίσως η πιο μικρή ηλικιακά ομάδα απ’ όλες τις άλλες ομάδες που συμμετέχουν στη Β’ Εθνική.
Υπάρχει ενθουσιασμός, όρεξη από τα κορίτσια, ακούνε, δουλεύουν στην προπόνηση. Είναι πολύ σημαντικό αυτό, δηλαδή να δέχονται την προπόνηση και την πίεσή της, αλλιώς δεν γίνεται να προχωρήσεις. Και από κάτω τα κοριτσάκια που έρχονται από τις μικρές της ακαδημίας, είναι κάποια που δείχνουν ότι θα πάνε πολύ ψηλά. Υπάρχει μια διαχρονική δουλειά στον Αλμυρό που βγάζει παιδιά, προς τιμήν όλων αυτών που έχουν δουλέψει εδώ. Μόνο αυτό το μοντέλο με την παραγωγική διαδικασία πρέπει να ακολουθήσουμε, ό,τι άλλο προσπαθήσεις να κάνεις, θα σε οδηγήσει σε λάθος μονοπάτια.
Είναι πολύ σημαντικό να έχεις ακαδημίες, να έχεις πολλά παιδιά. Σίγουρα δεν θα παίξουν όλα αυτά βόλεϊ όταν μεγαλώσουν, αλλά σίγουρα θα κερδίσουν κάτι από το άθλημα. Τα περισσότερα δεν θα καπνίσουν στη ζωή τους, θα διατηρήσουν ένα καλλίγραμμο σώμα, κάποια δεν θα ασχοληθούν με τα ναρκωτικά.
Έστω και ένα παιδί να έχει όφελος από τον αθλητισμό, αξίζει να το βοηθήσουμε».

Για την καραντίνα που άφησε πίσω τα κορίτσια και τους στόχους της νέας σεζόν, ο Χρήστος Μακρής ήταν σαφής: «Κορίτσια που ήταν στην Α’ Γυμνασίου έφθασαν στη Γ’ χωρίς να έχουν παίξει. Είναι καταστροφικό αυτό. Δύο χρόνια καθιστική ζωή για παιδιά που είχαν συνηθίσει να είναι σε μια δραστηριότητα, δυστυχώς κάποια από αυτά τα παιδιά ίσως δεν γυρίσουν. Όταν ξεκίνησε το πρωτάθλημα κορασίδων, από τις 15 ομάδες στους ομίλους της ΕΣΠΕΚΕΛ, συμμετείχαν οι πέντε. Ο ΓΣΑ ήταν η μόνη από την Μαγνησία.
Οι άλλες δεν μπόρεσαν να μαζέψουν τα παιδιά. Αξίζουν πολλά μπράβο στις αθλήτριές μας που μέσα στο καλοκαίρι, άφησαν τα πάντα και μπήκαν σε μια ρουτίνα ενός μήνα προπόνησης, δουλέψανε πολύ.
Ενόψει της νέας σεζόν, με φοβίζουν τα υγειονομικά πρωτόκολλα, διότι από 16 ετών και πάνω, τα παιδιά χωρίς εμβόλιο θα υποχρεούνται να κάνουν ράπιντ τεστ, με μεγάλο, δυσβάσταχτο κόστος. Στόχος του ΓΣΑ είναι μια καλή παρουσία στο πρωτάθλημα της Β’ Εθνικής, να πλασαριστεί στη μέση της βαθμολογίας, να παίξουμε να το ευχαριστηθούμε. Αν καταφέρουμε να μείνουμε στην κατηγορία και έχουμε μια αξιοπρεπή πορεία στα αναπτυξιακά θα είμαστε ευχαριστημένοι.

Σχετικά με διάφορα προγράμματα για την προβολή του αθλήματος και τα ταλέντα, υπογράμμισε: «Υπάρχει πρόγραμμα εδώ και κάποια χρόνια από την Ομοσπονδία στο οποίο μέσω των συλλόγων, προπονητές μπαίνουν στα σχολεία και κάνουν προπονήσεις. Έχει πολύ μεγάλο αποτέλεσμα γιατί υπάρχει μια άμεση επαφή του παιδιού με τον προπονητή, σπάει ένας φόβος ή η ανασφάλεια από τα παιδιά. Πάντα υπάρχουν κορίτσια για τα κλιμάκια των εθνικών ομάδων. Αυτό που κοιτάζουν πάντως εκεί είναι το ύψος σαν πρώτο χαρακτηριστικό. Βλέπουν εάν ένα παιδί έχει τα σωματικά προσόντα και πάνω εκεί κοιτάνε να το χτίσουν. Το βόλεϊ τα τελευταία χρόνια έχει πάει σε ψηλά παιδιά. Όταν έγινε ο θεσμός του λίμπερο, έβλεπες χαμηλά ύψη, τώρα έχει αλλάξει αυτό. Το επίπεδο βόλεϊ της Θεσσαλίας το χαρακτηρίζω υψηλό, αυτό του Αλμυρού είναι σε πάρα πολύ καλό επίπεδο».

Για το τέλος, ο προπονητής του ΓΣΑ έδωσε το δικό του μήνυμα: «Θέλω όταν γυρνάνε στο σπίτι τα κορίτσια, να είναι χαρούμενα και λίγο κουρασμένα. Άρα αυτό σημαίνει ότι έτρεξε, δούλεψε, κάτι κάνει το παιδί. Τα συγκεκριμένα κορίτσια του συλλόγου μας είναι καλοί χαρακτήρες, είναι δεκτικά παιδιά. Θέλω να παρακινήσω τους γονείς να στείλουν τα παιδιά τους στον αθλητισμό. Εάν δεν τους αρέσει το βόλεϊ ας πάνε σε κάποιο άλλο άθλημα. Να μην είναι όμως αδρανή μπροστά από το κινητό και τα κομπιούτερ. Βλέπω παιδιά του Δημοτικού που δεν ξέρουν να τρέξουν και για αυτό δεν φταίνε τα παιδιά. Εάν αποφασίσει κάποιος γονιός να στείλει το παιδί του στον αθλητισμό, πρέπει και να το παρακινεί συνέχεια».