Πάνω σ’ αυτό το «κακοτράχαλο μονοπάτι» θα βαδίσουμε λοιπόν… – του Γιώργου Τσιντσίνη – Δελτίο Θυέλλης

έκδοση 30-1-2021

Σε ύφεση τα κρούσματα,

μα και στις ΜΕΘ η πίεση.

Άντε, παιδιά, με προσοχή

ν’ ανοίξει κι η εστίαση.

Καλημέρα σε όλους και όλες και καλό μήνα από Δευτέρα…

Αν το κρίνει κανείς ημερολογιακά, έχουμε αφήσει πίσω μας τα 2/3 του φετινού χειμώνα, που σχετικά ήταν και φέτος ήπιος, γεγονός που ευχόμαστε και για το αμέσως επόμενο χρονικό διάστημα. Παρήγορο είναι επίσης, ότι ξεφεύγουμε σταδιακά από το σκληρό περιορισμό που άλλαξε τις ζωές μας, προκειμένου να προφυλαχτούμε –όσο γίνεται- από την εξάπλωση της πανδημίας. Οι εμβολιασμοί προχωρούν, έστω και ματ’ εμποδίων, ενώ η αγορά ξαναδουλεύει μερικώς και δίνει «ανάσες» σε μικρές και μεγάλες επιχειρήσεις, αν εξαιρέσει κανείς νευραλγικούς τομείς (όπως η εστίαση, τα λύκεια, η τριτοβάθμια εκπαίδευση κτλ. που δυστυχώς παραμένουν κλειστά.

Με 73 ραντεβού έκανε «πρεμιέρα» στους εμβολιασμούς το Κέντρο Υγείας Αλμυρού, την περασμένη Δευτέρα. Εμπρός λοιπόν, με το καλό, να εμβολιαστούμε όλοι σιγά – σιγά.

Όλες οι ενδείξεις πάντως οδηγούν στην πιθανότητα, ότι θα ζήσουμε και για όλη τη φετινή χρονιά, παλεύοντας με τον ιό, προσέχοντας να τηρούμε όλα τα ατομικά μέτρα προστασίας, που κάθε φορά εισηγούνται οι επιστήμονες και υιοθετεί η Κυβέρνηση. Η κοινή λογική υπαγορεύει ότι πρέπει να πειθαρχούμε με αυτήν την άβολη πραγματικότητα, που έχει αλλάξει κατά πολύ την καθημερινότητά μας, τον οικογενειακό μας προγραμματισμό, αλλά ακόμη και την απώλεια σημαντικών εισοδημάτων. Ο τρόπος της ζωής μας, οι συνήθειες μας, τα χόμπι μας, η διασκέδασή μας κτλ. έχουν αλλάξει ήδη κατά πολύ και μάλλον θα απαιτηθεί πολύς χρόνος για να επιστρέψουμε στην κανονικότητα που ξέραμε και βιώναμε. Όμως το «κακό» μας βρήκε ξαφνικά από πέρσι, αλλά αν κρίνει κανείς από τις αντιδράσεις της πολιτικής ηγεσίας και των υγειονομικών, αν τα συγκρίνει με τη «θύελλα» κρουσμάτων και θυμάτων σε άλλες χώρες, ακόμη και πιο ισχυρές και προηγμένες, μάλλον καλά τα έχουμε καταφέρει, μη παραιτούμενοι δυστυχώς της εθιμικής μας γκρίνιας και της λεκτικής υπερβολής, κάθε φορά που ζορίζουν –ή έτσι …νομίζουμε- τα γεγονότα.

Το πώς θα προστατευόμαστε και ποια μέτρα πρέπει να παίρνουμε στον περίπατό μας, στις βόλτες μας για ψώνια ή άλλες αναγκαίες δουλειές, επαναλαμβάνονται –φορτικά θα έλεγε κανείς- από τις εφημερίδες, τα ραδιόφωνα, τις τηλεοράσεις και το ίντερνετ. Και τα ξέρουμε όλοι πολύ καλά. Άλλο ζήτημα αν σκόπιμα ή επιπόλαια συχνά τα παραβλέπουμε ή τηρούμε μια ανόητα αρνητική στάση απέναντί τους.

Πάνω σ’ αυτό το «κακοτράχαλο μονοπάτι» θα βαδίσουμε λοιπόν, ένας Θεός ξέρει για πόσο ακόμα… Ο διαταραγμένος ψυχισμός πολλών, ειδικότερα μετά από την …ανάστροφη που πήραν οι ζωές μας, ο εκνευρισμός, η κατάθλιψη, η ψυχική κόπωση, η απαισιοδοξία και ό,τι άλλο μπορεί να επικαλεστεί ο καθένας, μπορούν και πρέπει να παραμερίσουν. Είναι αναγκαίο για την υγεία μας και την επιβίωσή μας… Ο φόβος ότι μπορεί να μας αλλάξει ριζικά η έκτακτη ανάγκη, να παίρνουμε δηλαδή μέτρα προστασίας, δεν έχει να κάνει μόνο με τους εαυτούς μας, αλλά και τους γύρω μας. Τους το οφείλουμε από αγάπη και αλληλεγγύη… Άλλωστε η ανυπακοή, η άχρηστη «εξυπνάδα» το σκόπιμο ψεύδος, το επίμονο και αστήριχτο κουτσομπολιό, είναι από τα χαρακτηριστικά εκείνα που μας έχουν εθίσει – όσους και όσες έχουν εθίσει- και δεν πρόκειται να μας …εγκαταλείψουν. Καραδοκούν και ξεπετάγονται απτόητα ακόμη και με την παραμικρότερη ευκαιρία. Το «βαρετό «μασλάτι» που μας κατατρύχει διαρκώς θα το ξαναβρούμε μπροστά μας εν καιρώ, όταν θα έχει κοπάσει η φονική μπόρα που μας απειλεί.

Σύμφωνα με τα μέχρι στιγμής δεδομένα σχετικά με την πανδημία στη χώρα μας κι ενώ κρούσματα, διασωληνωμένοι και καθημερινές απώλειες ζωής βαίνουν διαρκώς μειούμενες, όπως γράφουν οι εφημερίδες, τα καθέκαστα έχουν ως εξής: «Στο επόμενο βήμα ανοίγματος της χώρας από τα περιοριστικά μέτρα κατά της πανδημίας, την επαναλειτουργία δηλαδή και της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης από την 1η Φεβρουαρίου, προχωρά η κυβέρνηση την ώρα που τα επιδημιολογικά δεδομένα εκπέμπουν μια εικόνα σταθεροποίησης, με τους επιστήμονες, ωστόσο, να κρούουν των «κώδωνα» του κινδύνου κατά ενδεχομένης χαλάρωσης, διαμηνύοντας με σαφήνεια ότι η κατάσταση παραμένει ιδιαίτερα εύθραυστη. Παράλληλα, στην εξίσωση εισέρχεται και η μετάλλαξη του κορωνοϊού, που ήδη μετρά 26 κρούσματα στη χώρα, έχοντας κινητοποιήσει τις αρχές. Το άνοιγμα γυμνασίων και λυκείων ανακοίνωσε και επίσημα η υπουργός Παιδείας, Νίκη Κεραμέως, στην τακτική ενημέρωση της περασμένης Παρασκευής, έπειτα από ομόφωνη, όπως τονίστηκε, εισήγηση των λοιμωξιολόγων. Όπως διευκρινίστηκε, στις «κόκκινες» περιοχές θα ανοίξουν μόνο τα γυμνάσια, ενώ τα λύκεια θα παραμείνουν κλειστά. Αντίθετα, στις ίδιες περιοχές θα συνεχίσουν να λειτουργούν τα λύκεια Ειδικής Αγωγής και Εκπαίδευσης. Όλες οι άλλες εκπαιδευτικές δομές (πανεπιστήμια, Σχολεία Δεύτερης Ευκαιρίας, Ινστιτούτα Επαγγελματικής Κατάρτισης, φροντιστήρια, κέντρα ξένων γλωσσών, Κέντρα Δια Βίου Μάθησης) θα παραμένουν σε εξ αποστάσεως λειτουργία.»

Εξαρτάται από την πορεία των εμβολιασμών το πότε θα επιστρέψουμε στην κανονικότητα, τόνισε εξ άλλου ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης, κατά τη διάρκεια σχετικής συζήτησης στο πλαίσιο της διαδικτυακής συνόδου του World Economic Forum. Αναφέρθηκε δε αναλυτικά στη συμφωνία της ΕΕ με τις φαρμακευτικές εταιρείες για την προμήθεια των δόσεων, την οποία χαρακτήρισε ως «success story». Τόνισε, ωστόσο, ότι οι παραδόσεις πρέπει να εξασφαλιστεί πως θα γίνουν πιο γρήγορα και να μην υπάρξουν καθυστερήσεις, καθώς από τις παραδόσεις εξαρτάται άμεσα ο ρυθμός των εμβολιασμών. «Αν τηρηθούν τα χρονοδιαγράμματα», κατέληξε ο πρωθυπουργός, «θα μπορούμε να επιστρέψουμε σε μια κάποια κανονικότητα στα τέλη της άνοιξης ή στις αρχές του καλοκαιριού». Αναφέρθηκε και στην πρότασή του για το πιστοποιητικό εμβολιασμού, σημειώνοντας ότι μ’ αυτή θέλουμε οι επισκέπτες στην Ελλάδα να έρθουν με ασφάλεια το καλοκαίρι και ότι αυτό είναι ένα πολύ σημαντικό θέμα που αφορά εν τέλει ολόκληρη την Ευρώπη. Σχολιάζοντας, επίσης, το άνοιγμα των καταστημάτων, τόνισε ότι η επιδημιολογική κατάσταση συνεχίζει να παρακολουθείται στενά, αλλά η απόφαση ήταν απαραίτητη για να λειτουργήσει η οικονομία, η οποία στηρίχθηκε όλο αυτό το διάστημα με «ενέσεις» από το κράτος. «Τηρούμε τους βασικούς κανόνες κι είμαστε συγκρατημένα αισιόδοξοι», είπε. Σε ερώτηση για το σύστημα υγείας και τι άλλαξε στην Ελλάδα, τόνισε ότι η πανδημία αναδείχθηκε σε μεγάλη ευκαιρία για τη βελτίωσή του και ότι έμφαση δίνεται πλέον κυρίως στον τομέα της πρόληψης.

«Ο ρυθμός του εμβολιασμού εξαρτάται από τη διαθεσιμότητα των εμβολίων», είπε ο γ.γ. Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας, Μάριος Θεμιστοκλέους, υπογραμμίζοντας ότι «μέχρι το καλοκαίρι θα έχουμε εμβολιάσει ένα μεγάλο ποσοστό του πληθυσμού». Στο πλαίσιο της τακτικής ενημέρωσης ανακοίνωσε την περασμένη Δευτέρα- όπως γράφει η «Καθημερινή»- ότι σήμερα -έως τις 17.00- έγιναν 16.271 εμβολιασμοί (θα ξεπεράσουμε τις 17.000), ενώ το σύνολο των εμβολιασμών -έως σήμερα- ανέρχεται στους 176.689 ανθρώπους. Επίσης, έχουν κλειστεί 649.000 ραντεβού. Ο κ. Θεμιστοκλέους είπε ότι η Ελλάδα βρίσκεται στην 10η θέση στην ΕΕ στον κυλιόμενο μέσο όρο της τελευταίες επτά ημέρες όσον αφορά στους εμβολιασμούς. Ο ίδιος ενημέρωσε ότι τη Δευτέρα η Ελλάδα παρέλαβε από τη Pfizer 100.000 δόσεις και αναμένουμε ως το τέλος του Φεβρουαρίου 815.000 δόσεις και 1.415.000 ως το τέλος Μαρτίου. Επισήμανε ότι από την Astrazeneca αναμένεται να λάβουμε έως το τέλος του Φεβρουαρίου 410.000 δόσεις και 333.000 δόσεις ως το τέλος Μαρτίου. Από την Moderna περιμένουμε 20.000 δόσεις ως τα τέλη Ιανουαρίου, 115.000 δόσεις ως τα τέλη Φεβρουαρίου κι ακόμα 105.000 ως τα τέλη Μαρτίου. Άντε να δούμε τι θα δούμε…

Μια νέα αχτίδα φωτός στη μεγάλη μάχη της ανθρωπότητας με τον κορωνοϊό δίνουν τα συμπεράσματα μεγάλης μελέτης για την κολχικίνη.

Το βράδυ του περασμένου Σαββάτου η επιτροπή εμπειρογνωμόνων του υπ. Υγείας έδωσε το πράσινο φως ώστε η κολχικίνη, ένα γνωστό και φθηνό καρδιολογικό φάρμακο, να μπει στο πρωτόκολλο των θεραπειών από του στόματος, σε ασθενείς με κορωνοϊό. Αφορμή για να δώσει το κρίσιμο «ΟΚ» η επιτροπή ήταν τα αποτελέσματα μεγάλης καναδικής μελέτης στην οποία συμμετείχε και η Ελλάδα. Τι δείχνει αυτή η μελέτη;

Η καναδική μελέτη έδειξε ότι η χορήγηση κολχικίνης σε ασθενείς covid-19 «μείωσε κατά 44% την θνητότητα, 25% τη νοσηλεία και 50% την ανάγκη διασωλήνωσης», όπως αναφέρει στο ΑΠΕ – ΜΠΕ ο Εθνικός Συντονιστής της μελέτης -που ξεκίνησε ήδη από τον Μάρτιο- στην Ελλάδα, καθηγητής καρδιολογίας Σπύρος Δευτεραίος. Η εξέλιξη αυτή θεωρείται ως κρίσιμης σημασίας, λαμβάνοντας υπ’ όψιν τις καθυστερήσεις που παρατηρούνται στις διαδικασίες προμηθειών των εμβολίων.

Το κλείσιμο της εστίασης σε όλες τις μορφές της (εστιατόρια, τσιπουράδικα, καφενεία, μπαρ, καφετέριες κτλ.) δεν κοστίζει ακριβά μόνο στους επαγγελματίες της και στο προσωπικό τους, αλλά λείπει έκδηλα από όλους εμάς, τους θαμώνες της… Ο μακαρίτης Kωστής Παπαγιώργης, σπουδαίος δοκιμιογράφος, αρθρογράφος και μεταφραστής φιλοσοφικών έργων, στο πόνημά του «Η ανάγκη του να βγεις έξω», το 2009 (5 χρόνια πριν το θάνατό του) έγραψε το παρακάτω σπουδαίο απόσπασμα (πηγή lifo.Gr), που και προφητικό είναι εν μέρει και μιλάει –νομίζω- μέσα στις καρδιές μας:

«Η έξοδος από το σπίτι, το περιπαθές πέρασμα από τον ιδιωτικό χώρο στο δημόσιο, δεν είναι απλή ανάγκη. Συνιστά πάγια επιθυμία του μοντέρνου ατόμου. Γι’ αυτό τα καφενεία, επινόηση του 19ου αιώνα,

αποτέλεσαν κομψή επανάσταση στον καθημερινό βίο. Στο σπίτι

περαστικός δεν λογίζεται. Ο δρόμος περνάει απέξω. Σου χτυπούν την πόρτα, λένε το όνομά τους, σε ειδοποιούν. Ακόμα κι αυτός που πάει φιρί – φιρί (θυρί – θυρί, από πόρτα σε πόρτα) βρίσκεται έξω, δεν βάζει πόδι μέσα στο οικιακό καταφύγιο. Συνεπώς ήταν πράξη ελευθερίας

να στηθούν μαγαζιά όπου ο πάσα εις μπορεί να δείξει το πρόσωπό του,

να βγάλει την αφεντομουτσουνάρα του σε κοινή θέα και να πλέξει την

παρουσία του με την παρουσία των άλλων. Διόλου περίεργο ότι τα καφενεία, αρχικά, αποτελούσαν χώρο αμιγώς αντρικό. Ο χαρακτήρας του καταστήματος όφειλε τη γοητεία του στο ποτό που προσφερόταν.

Ο καφές είναι το ποτό της σκέψης. Η εσωτερική διέγερση που προκαλεί

βρίσκεται στον αντίποδα του αλκοόλ. Κανείς δεν μέθυσε ποτέ με καφέ ή τσάι. Ο καφεπότης αρχίζει μια συζήτηση και την κρατάει επί ώρες. Δεν κινδυνεύει εσωτερικά όπως ο οινοπότης που αλλιώς μπαίνει στο καπηλειό και αλλιώς εξέρχεται. Εξάλλου στα ήθη της Γαλλικής Επανάστασης τα καφενεία κράτησαν ρόλο πολιτικών εστιών. Ήταν φροντιστήρια πολιτικής μύησης, κάτι σαν επαναστατικά κοινοβούλια. Έπρεπε λοιπόν να κυλήσει πολύ νερό στην κοίτη του Σηκουάνα για να εμφανιστούν μέσα στα καφενεία γυναίκες, ελεύθερες από γάμο και οικογένεια, χωρίς κοινωνική ντροπή και φοβία, οι οποίες κατήργησαν με το έτσι θέλω το μονοπώλιο των αντρών.»

«Εφόσον όπου συνευρίσκονται οι άνθρωποι ανοίγει πηγάδι άπατο,

απαιτείται ειδική παρατηρητικότητα για να συλλάβουμε την άδηλη

εσωτερική σκηνοθεσία των πελατών. Τι κάνουν; Κάθονται γύρω από

ένα τραπέζι. Δείχνουν μπούστο δηλαδή, με τα χέρια αεικίνητα (τσιγάρα, κούπες, νεροπότηρα, νεύματα), τα κεφάλια να περιστρέφονται σαν ραντάρ και το κατωκόρμι -ειδικά τα πόδια- σιωπηλά και εξουδετερωμένα. Ο χρόνος της συνεύρεσης δεν αφορά την εργασία,

τη συγκέντρωση, το απερίσπαστο, απεναντίας είναι χρόνος περισσευούμενος, αφιερωμένος στην ηδονική σπατάλη, καθώς η περιέργεια και η χαριτωμένη αερολογία έχουν το πάνω χέρι. Στο καφενείο πας για να δεις και να σε δουν. Το βλέμμα είναι το μέγα πλαγκτόν της αστικής ζωής, ό,τι βλέπεις και ό,τι βλέπουν οι άλλοι

τσεκάρεται λεπτομερώς. Αν φανταστούμε ένα έρημο καφενείο, μόνο με μια παρέα, χωρίς λοιπό οπτικό υλικό, ουσιαστικά περιγράφουμε μια τρανταχτή αποτυχία. Αντίθετα, μια αίθουσα όπου τα γκαρσόνια τρέχουν και δεν προλαβαίνουν, όπου τραπέζι διαθέσιμο δεν υπάρχει και από κάθε γωνιά ανεβαίνει κατά κύματα το κουβεντολόι, η ουσία του καφενείου είναι παρούσα.»

«Ένα μικρό τμήμα της ανθρωπότητας παριστάνει όλη την ανθρωπότητα. Άπασα η πόλη ήρθε να πιεί νερό στο τραπέζι μας. Ο μοναχικός πελάτης του καφενείου (Σ.Σ. όπως συχνά ο …γράφων) θυμίζει κακή ομοιοκαταληξία σε ποίημα. Πίνει κι αυτός τον καφέ του, αλλά δεν μιλάει ελλείψει συνομιλητή, παραδίνεται σε ενδοφασίες, συνεχίζει τις κουβέντες που φτάνουν ως το τραπέζι του, νιώθει τα απόνερα των διπλανών του, πληρώνει μόνο για έναν, παρότι ήρθε μόνος και φεύγει δυνάμει πολλαπλός. Δεν αποκλείεται όμως η κακή του τύχη να μεταστραφεί ξαφνικά. Μια πολυπρόσωπη παρέα φίλων καταφθάνει ακάλεστη μέσα στο καφενείο και το πλεκτό παύει να είναι ”μανίκι”. Σαν την αρκούδα πια που λαχταρά τις πρωτεΐνες όπου κι αν τις βρει, η παρέα εξονυχίζει το παρόν της που διάβηκε κιόλας.»

Στο παραπάνω κείμενο λοιπόν μπορείτε να βρείτε πολλούς λόγους για τους οποίους λείπει τόσο πολύ από το ευρύ κοινό και τον καθένα από μας η εστίαση και η διασκέδαση, η έξοδος από το σπίτι.

Φίλη δημοσιογράφος των Αθηνών, σε ανάρτησή της στο fb γράφει: «Μπορεί κανείς να μου εξηγήσει γιατί κάνουν εμβόλιο και σε δέκα μέρες νοσούν και διασπείρουν; Πόσο ανεύθυνοι είναι και πόσο παντοδύναμοι αισθάνονται. Το μισάνθρωποι το κρατάω γι’ αργότερα.» Και από κάτω μια άλλη διαδικτυακή της φίλη απαντάει: «Εξασφάλισαν την πάρτη τους, οπότε τέρμα η προφύλαξη…. Πολύ εγωιστική συμπεριφορά.» Λες; Έχουμε τώρα και τέτοια;

Σε πρόσφατη συνέντευξή του ο Υπουργός Εξωτερικών της χώρας μας Νίκος Δένδιας στην «Εφημερίδα των Συντακτών» ξεκαθαρίζει: «Σκοπός των διερευνητικών επαφών με την Τουρκία, οι οποίες είναι άτυπες, είναι να βρεθούν σημεία σύγκλισης για ενδεχόμενες μελλοντικές διαπραγματεύσεις επί ενός και μόνο ζητήματος: της οριοθέτησης της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης και της Υφαλοκρηπίδας στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο, στη βάση του Διεθνούς Δικαίου.» Όλα τα άλλα προφανώς είναι μάλλον ευσεβείς πόθοι, ψευτο-λεονταρισμοί και προπαγάνδα των Τούρκων…

Διαβάζω ότι σε μια πολυκατοικία, που οι μισοί είναι άνεργοι ή χαμηλοσυνταξιούχοι, αδυνατούσαν να βάλουν πετρέλαιο. Κάποιος άλλος ένοικος όμως γέμισε τη δεξαμενή με δικά του έξοδα και απαίτησε από το διαχειριστή να μη το μάθει κανείς. Μπράβο του… Κάπως έτσι κάποιοι ξεχωρίζουν…

Όταν ο ιδρυτής του Ντουμπάι Sheikh Rashid (στη φωτο) ρωτήθηκε για το μέλλον της χώρας του, είπε: «Ο παππούς μου οδηγούσε καμήλα, ο πατέρας μου οδηγούσε καμήλα, εν τω μεταξύ εγώ οδηγούσα Mercedes, ο γιος μου Range Rover κι ο εγγονός μου ενώ μετακινούταν με Range, θα πάρει πάλι καμήλα…». Γιατί όμως;… «Οι δύσκολες στιγμές οδηγούν σε ισχυρούς ανθρώπους και οι ισχυροί άνθρωποι δημιουργούν εύκολους καιρούς. Οι εύκολες στιγμές οδηγούν σε αδύναμους ανθρώπους και οι αδύναμοι άνθρωποι δημιουργούν δύσκολες στιγμές. Πολλοί δεν το καταλαβαίνουν αυτό… Οπότε… Πρέπει να εκπαιδεύσουμε μαχητές…». (Από ανάρτηση του Γιάννη Ξυνού).

«Η μαμά και ο μπαμπάς συνήθιζαν να συνοδεύουν κάθε χρόνο στο τρένο τον γιο τους, στη γιαγιά τους για το καλοκαίρι και μετά γύριζαν σπίτι με το ίδιο τρένο την επόμενη μέρα. Το αγόρι, όταν μεγάλωσε, είπε στους γονείς του:

-Είμαι ήδη μεγάλος, τι θα γίνει αν προσπαθήσω να πάω μόνος στη γιαγιά φέτος; Μετά από μια σύντομη συζήτηση, οι γονείς συμφώνησαν.

Ενώ στέκονται στο πεζοδρόμιο του σταθμού, δίνοντας τις τελευταίες συμβουλές από το παράθυρο, ενώ το παιδί συνεχίζει να επαναλαμβάνει:

-Ναι, ξέρω, το ξέρω, το έχετε πει εκατοντάδες φορές ήδη…!

Το τρένο φεύγει και ο πατέρας:

-Γιε μου, αν αισθανθείς ξαφνικά άρρωστος ή φοβισμένος, αυτό είναι για σένα! Και βάζει κάτι στην τσέπη του αγοριού. Και τώρα το αγόρι είναι μόνο του, κάθεται στην θέση του τρένου, χωρίς γονείς, πρώτη φορά, βλέποντας από το παράθυρο.

Γύρω γύρω, ξένοι σπρώχνουν, κάνουν θόρυβο, μπαίνουν, φεύγουν, ο πωλητής εισιτηρίων του κάνει σχόλια ότι είναι μόνος, κάποιος τον κοίταξε ακόμα και με δυσαρέσκεια και ξαφνικά το αγόρι νιώθει άβολα και κάθε φορά όλο και περισσότερο. Και τώρα φοβάται. Χαμήλωσε το κεφάλι του, μαζεύτηκε σε γωνιά του καθίσματος του και τα δάκρυα αρχίζουν να κυλούν. Εκείνη τη στιγμή θυμάται ότι ο πατέρας του έβαλε κάτι στην τσέπη του. Με τρεμάμενο χέρι, προσπαθεί να διαβάσει ένα κομμάτι χαρτί, το ανοίγει:

-Γιε μου, είμαι στο τελευταίο βαγόνι…

Υ.Γ. Έτσι πρέπει να αφήνουμε τα παιδιά να πηγαίνουν στη ζωή, να τα εμπιστευόμαστε, αλλά πρέπει να είμαστε πάντα στην τελευταία άμαξα για να μην φοβούνται… Να είμαστε κοντά τους όσο ζούμε…» (Από την ιστοσελίδα «Γυναίκα Εγώ».

«Δεν υπάρχει χρόνος για τίποτα άλλο. Έτσι είναι η ζωή και κανείς δεν φεύγει ζωντανός από αυτόν τον κόσμο. Υπάρχει ακόμα χρόνος γι ‘ αυτό ζήσε για ευχαρίστηση αύριο μπορεί να μην υπάρχει πια. Φάε ό, τι θες, περπάτα στον ήλιο, λούσου στη θάλασσα… Πες την αλήθεια όταν νιώθεις. Να είσαι τρελός, να είσαι χαζός. Να είσαι περίεργος. Να είσαι ο εαυτός σου. Δεν υπάρχει χρόνος για τίποτα άλλο.» (Ρίτσαρντ Γκιρ, ηθοποιός).

«Να τους αγαπάς όλους, να εμπιστεύεσαι λίγους, να μην βλάπτεις κανέναν.» (Γουίλιαμ Σαίξπηρ.)