Αντί για δώρα φετινά… μας έφερες εμβόλια… – γράφει ο Γιώργος Τσιντσίνης

Πέρσι, τσιγκούνη άγιε,

μας φόρτωσες απώλεια.

Κι αντί για δώρα φετινά,

μας έφερες …εμβόλια.

Λίγο πριν …ξεκουμπιστεί το «προβληματικό» 2020 μας έστειλε ένα «δώρο». Το εμβόλιο… Φαίνεται ότι είχε κάποιες …τύψεις για την πανδημία και τους εγκλεισμούς που μας κουβάλησε, για τις τεράστιες ζημιές σε μικρές και μεγάλες επιχειρήσεις, στην αγορά. Για την ανεργία που προκάλεσε σε δεκάδες χιλιάδες μεροκαματιάρηδες, ξαφνικά και με μπόλικη αναλγησία, αλλά και τόσα άλλα δεινά.

Εκείνο που πόνεσε περισσότερο είναι οι 5 χιλιάδες περίπου θάνατοι είτε τους προκάλεσε ο ιός είτε ακόμη και κάποιες αυτοκτονίες, από όσους δεν άντεξαν την πίεση, το φόβο, την καταστροφή της ζωής τους. Για όλους αυτούς που έμειναν μακριά από τα νοσοκομεία και τις διασωληνώσεις, οι απώλειες μετρούσαν μόνο σαν νούμερα στα δελτία ειδήσεων που έβλεπαν στο «χαζοκούτι». Σε όλους; Όχι… Οι αγαπημένοι, οι οικείοι τους, οι φίλοι κι οι γνωστοί των νεκρών θρηνούν και θα θρηνούν για πολύ ακόμη…

Τώρα όμως ήρθε το 2021… Χρέος μας είναι να ποτίσουμε, να κλαδέψουμε, να περιποιηθούμε τη νέα ελπίδα που παραδοσιακά κομίζει και τη μοιράζει σε όλους μας. Είναι στη φύση των ανθρώπων να υποδέχονται με αισιοδοξία και τις καλύτερες ευχές τη νέα χρονιά, αν και φέτος –σχεδόν μονοσήμαντη- υποθέτω ότι η κυρίαρχη ευχή θα είναι για την υγεία, που τόσο μας πίεσε και μας τρόμαξε πρόσφατα.

Η υγεία λοιπόν για το 2021 ελπίζουμε κι ευχόμαστε να μας ξαναδώσει πίσω τις ζωές που είχαμε πριν την πανδημία. Ζωές νέες, πιο πονεμένες από πριν, πιο …στραπατσαρισμένες ίσως, αλλά με ρίζες πως νομίζω ότι αντέχουν για να βγάλουν «νέους κλώνους και κλαριά»…Και μακάρι αυτή την υγεία να την υποδεχτούμε, με περισσότερη σοφία και λογική, περισσότερο πείσμα και θέληση για ανασυγκρότηση και αναδημιουργία. Να γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι και πιο αλληλέγγυοι για το διπλανό μας. Να πάρουμε και να δώσουμε περισσότερη αγάπη, αυτή είναι η ευχή μου για τους δικούς μου ανθρώπους και τους αγαπημένους μου αναγνώστες και αναγνώστριες, που τους θεωρώ επίσης δικούς μου.

Είναι μια συνταρακτική 8χρονη, η μαθήτρια Ερμιόνη Κουίμανη από η Χίο (στη φωτο). Και όσο μπόι της λείπει, τόσο ηθικό ανάστημα της περισσεύει: «Είμαι εθελόντρια γιατί δεν μπορώ να βλέπω ανθρώπους βρεγμένους κι εγώ να κάθομαι με σταυρωμένα τα χέρια. Το σπίτι μας είναι πάνω στη θάλασσα και κάθε μέρα φτάνουν πρόσφυγες. Πρόσφατα έφτασε μια βάρκα με 45 άτομα και με πολλά μωρά. Μπήκα κι εγώ μέσα στη θάλασσα, έπιανα τα μωρά και τα έβαζα μέσα στο σπίτι μας. Είχαμε ανάψει τη σόμπα και τους δίναμε γάλα. Τους έβαλα καλτσάκια και τους έδωσα πάνες. Τις προάλλες έβγαλα έναν αχινό από το πόδι ενός μεγάλου, είχαν φτάσει με τη βάρκα τους πίσω από το σπίτι μας στα βράχια και βγαίνοντας στην ακτή πάτησε τον αχινό. Δεν ξέρουν αυτοί οι άνθρωποι από θάλασσα. Η δασκάλα μου λέει μπράβο που βοηθάω αλλά θα πρέπει να κοιτάζω και τα μαθήματά μου. Τ’ άλλα παιδιά στο σχολείο με κοροϊδεύουν. Μου λένε ότι θα κολλήσω αρρώστιες. Αυτό που με θυμώνει είναι που αρκετοί μεγάλοι έρχονται μόνο και μόνο για να κλέψουν τις μηχανές από τις βάρκες και αφήνουν τους ανθρώπους αβοήθητους. Είμαστε όλοι κι όλοι πέντε άνθρωποι που βοηθάμε εδώ πέρα. Στο σχολείο κάνουμε ιστορία και θρησκευτικά και μας λένε να αγαπάμε και να βοηθάμε τον διπλανό μας. Εδώ όμως δεν έρχεται να βοηθήσει κανείς». (Ανάρτηση της Μαρίας Αργυροκαστρίτου). Τα σχόλια δικά σας και οι …τύψεις όλων μας.

Ένας φάκελος που περιείχε ένα ποίημα και μια δωροεπιταγή ύψους 250 δολαρίων Καναδά… Πολλοί κάτοικοι της πόλης Έντμοντον ανακάλυψαν έκπληκτοι ότι, προς μεγάλη τους χαρά, ο Άγιος Βασίλης δεν τους ξέχασε φέτος. Στις 24 Δεκεμβρίου «βρήκα μπροστά στην πόρτα μου, όταν ξύπνησα, μια υπέροχη δωροεπιταγή. Έκλαιγα όλο το πρωί», έγραψε στο Facebook η Λι Αν ΜακΝότον. Όπως ανέφεραν πολλά καναδικά μέσα ενημέρωσης ο φάκελος περιείχε μια δωροεπιταγή για τα καταστήματα Walmart (το ποσό αντιστοιχεί σε περίπου 160 ευρώ) και ένα ποίημα που αναφερόταν στην ελπίδα και την αλληλεγγύη των ανθρώπων σε αυτήν τη δύσκολη εποχή της πανδημίας. Η Ελίσα Τέναντ, μια κάτοικος της συνοικίας Νορθ Γκλενόρα, η οποία έχασε τη δουλειά της λόγω της πανδημίας, είπε ότι και εκείνη ξέσπασε σε λυγμούς ανοίγοντας τον φάκελο. «Είναι τόσο συγκινητικό που κάποιος έκανε κάτι τέτοιο» είπε στη δημόσια τηλεόραση CBC, εξηγώντας ότι με το ποσό αυτό θα μπορέσει να αγοράσει τα ψώνια ενός μήνα για την οικογένειά της. Το CBC κατάφερε να επικοινωνήσει μέσω ηλεκτρονικού ταχυδρομείου με τον μυστηριώδη φιλάνθρωπο και ανέφερε ότι τέτοιοι φάκελοι στάλθηκαν σε 400 ανθρώπους σε αυτήν την πόλη της επαρχίας Αλμπέρτα. «Αποφάσισα να το κάνω επειδή ξέρω ότι πάρα πολλοί άνθρωποι βίωσαν μια πολύ δύσκολη χρονιά και είχα τα μέσα για να τους βοηθήσω. Ελπίζω ότι τα δώρα αυτά θα δώσουν στους ανθρώπους το αίσθημα ότι ο κόσμος είναι γεμάτος καλοσύνη και ότι ένα καλύτερο μέλλον δεν είναι πια πολύ μακριά». (Πηγή: ΑΠΕ – ΜΠΕ)

 Η Ευσταθία Καμπισιούλη, μια όμορφη νοσηλεύτρια στον «Ευαγγελισμό», έγραψε Ιστορία… Ήταν η πρώτη που έκανε στην Ελλάδα το εμβόλιο. Λίγο μετά το μεσημέρι της τρίτης μέρας των Χριστουγέννων. (Ωχ… Λέτε το 2021 να είναι έτος …θηλυκό;)

Γράφει η Γιούλα Κούγια στο διαδίκτυο, ένα διδακτικό κείμενο: «Κάπου εδώ, τρεις μέρες πριν από τα Χριστούγεννα, οφείλω μια εξομολόγηση για όλα αυτά που σας γράφω περί πανδημίας και αυτοσυγκράτησης, πειθαρχίας, υπομονής και μέτρου στη γιορτή. Δεν τα γράφω γιατί είμαι πολύ έξυπνη ή γιατί έχω βρει τη μαγική συνταγή να μη στενοχωριέμαι χωρίς στολίδια, φώτα, μουσικές, διασκεδάσεις, ψώνια, βόλτες, χαρές. Τα γράφω γιατί το κακό με βρήκε έτοιμη από χρόνια. Όλη την ενήλικη ζωή μου τις γιορτινές μέρες δούλευα είτε στην πρώτη γραμμή της επικαιρότητας είτε πίσω από τις λέξεις των κακών ειδήσεων.

Όλοι προγραμμάτιζαν το ταξιδάκι το γιορτινό σε πόλεις και χωριά χιονοσκεπή, τα ψώνια για το τραπέζι της χαράς, τα δώρα κάτω από το δέντρο – εγώ είχα να πάω για δουλειά, να μάθω για αυτούς που ζουν πέρα από τα σύνορα του δυτικού κόσμου, όπου δεν φτάνει ποτέ το έλκηθρο του ροδομάγουλου αγίου με τα παιχνίδια, έχοντας διαβάσει και ικανοποιήσει τις επιθυμίες των καλοθρεμμένων παιδιών. Είχε μάθει το μάτι μου να βλέπει τα ξυπόλυτα παιδιά του υπόλοιπου λεγόμενου τρίτου κόσμου, κρεμασμένα στο στέρφο βυζί της άρρωστης μάνας, την αγωνία για μια σταγόνα θολό νερό στην άκαρπη γη ενός αφρικανικού καταυλισμού, τις εκκλήσεις για ένα αντιβιοτικό ή ένα εμβόλιο κατά της ελονοσίας ή το αριστερό παπούτσι για έναν έφηβο με κομμένο το δεξί πόδι από εμφύλια σφαίρα πολυβόλου, τη δίψα για λίγα ψίχουλα μόρφωσης σε ένα υπαίθριο σχολείο, έστω γραφή κι ανάγνωση… Γι’ αυτό ξεμπέρδεψα νωρίς με τις υποχρεωτικές χαρές, γιορτές και πανηγύρεις, έπαψα να θεωρώ δικαιωματικά και αυτονόητα όσα με περιβάλλουν, έμαθα να παίρνω το τίποτα και να το κάνω κάτι, να βάζω το μέτρο σύγκρισης για τη χαρά ή τη λύπη μου λίγο πιο κάτω από κει που θα ξεκαρδιζόμουν στο γέλιο ή θα πλάνταζα στο κλάμα, συνήθισα τα πρωινά να μετρώ τα μέλη μου και να είμαι ευγνώμων. Είναι καλό αυτό; Δεν ξέρω. Είναι σίγουρα καλύτερο από το να βασανίζομαι μετρώντας τι χάνω ενώ μπορώ να μετρώ τι έχω…

Καλημέρα!»

Η χριστουγεννιάτικη «Καθημερινή» αφιέρωσε αποκλειστικά την πρώτη της σελίδα σ’ ένα κολλάζ με φωτογραφίες γιατρών και νοσηλευτών των ΜΕΘ, εν ώρα καθήκοντος και έγραψε ένα σύντομο ευχαριστήριο με τίτλο «Τους χρωστάμε τη ζωή μας». Την επόμενη μέρα επίσης, στο κύριο άρθρο της η ίδια εφημερίδα έγραφε: «Είχαμε υποσχεθεί, ως κράτος και κοινωνία, ότι δεν θα ξεχάσουμε τους ανθρώπους που έδωσαν και δίνουν τη μάχη εναντίον του κορωνοϊού στις μονάδες εντατικής θεραπείας των νοσοκομείων μας. Τους είπαμε ένα μεγάλο ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ, αλλά όλοι ξέρουμε ότι αυτό μετράει πολύ, αλλά δεν… τρώγεται. Πολλά ελέχθησαν, αλλά λίγα τηρήθηκαν. Πέρα από την ενίσχυση που πήραν αυτοί οι άνθρωποι από ιδρύματα, το κράτος δεν τους έδωσε ειδικό επίδομα, ούτε και δώρο Χριστουγέννων. Καθώς μετράμε μέρες για το τέλος του έτους, αυτή η αδικία πρέπει να διορθωθεί.» Μήπως διαφωνείτε;

Την περασμένη Κυριακή, πρώτη μέρα που άρχισε να εμβολιάζεται –μεταξύ άλλων- η πολιτειακή, πολιτική και επιστημονική ηγεσία της χώρας, παρακολουθούσα τα σχόλια στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης…. Ήταν αποκαρδιωτικά… Οι περισσότεροι χρήστες, άνδρες και γυναίκες, αντί για ένα «μπράβο» ελπίδας επικεντρώθηκαν στο ….φανελάκι που φορούσε ο κ. Τσιόδρας. Αυτός ο βόρβορος της κακόβουλης και αγελαίας αντίδρασης δείχνει ότι θα χρειαστούμε κι άλλες φονικές πανδημίες για ν’ αρχίσουμε να διορθωνόμαστε ως λαός…

Στις 2 Νοεμβρίου του τρέχοντος έτους ο αρχηγός της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης κατήγγειλε την Κυβέρνηση ότι πουλάει ελπίδα «λέγοντας πως έχει εξασφαλίσει και μάλιστα δωρεάν, ένα εμβόλιο που δεν έχει ακόμα ανακαλυφθεί». Την περασμένη Δευτέρα, πενήντα έξι ημέρες μετά, εμβολιάστηκε ο ίδιος με το εμβόλιο που «δεν έχει ανακαλυφθεί»! Και αναρωτιέμαι ή ρωτάω τους αρνητές και τους συνομωσιολόγους: Κι αυτός, άραγε, στο… «κόλπο»; Τον εμβολίασαν με ..αθώο νεράκι; Στο «κόλπο» και οι ηγέτες του ΚΙΝΑΛ και του ΚΚΕ, που ακολούθησαν στον εμβολιασμό τους; Λογικό το να μην ξέρει ο κάθε άσχετος, ότι τα περισσότερα εμβόλια διαλύονται ΚΑΙ με φυσιολογικό ορό ΠΡΙΝ γίνει η ένεση. Αλλά τότε γιατί πετάγεται και σχολιάζει κακόβουλα;

Ρωτάει μια κοπέλα τη φίλη της:

-Γιατί ο Αη-Βασίλης είναι πάντα άνδρας;

Και η απάντηση:

-Γιατί καμιά γυναίκα δεν θα φορούσε τα ίδια ρούχα κάθε χρόνο.

(από τους «Τσεκουράτους»)

«Μονάδα μέτρησης του κόμπλεξ είναι η ζήλεια.»

«Εύχομαι η πραγματική αγάπη και η αλήθεια, στο τέλος, να είναι πιο δυνατές από κάθε κακό ή ατυχία στον κόσμο.» (Κάρολος Ντίκενς). Προσυπογράφω μπαρμπα-Κάρολε…

Καλή σας χρονιά…