Έφυγε από τη ζωή ο Ευάγγελος Αγγουράς – Είχε διατελέσει 12 χρόνια πρόεδρος Σούρπης

Το Σάββατο 5 Δεκεμβρίου έφυγε από τη ζωή, ο Ευάγγελος Αγγουράς, σε ηλικία 90 χρονών και κηδεύτηκε την Κυριακή 6 Δεκεμβρίου. Ο Ευάγγελος Αγγουράς, διετέλεσε πρόεδρος στη Σούρπη για 12 χρόνια.

Ο πρώην πρόεδρος της Σούρπης κ. Σπύρος Γουρναρόπουλος αναφέρεται εις μνήμην του:

Για τον Ευάγγελο Αγγουρά πρ. Προεδρο που έφυγε σήμερα (Σάβββατο 5/12/2020), θα γράψω λίγα λόγια, αφού μαζί υπηρετήσαμε την τοπική αυτοδιοίκηση για χρόνια, ανεξαρτήτως ιδεολογικών διαφορών.

Ο Βαγγέλης κατά την δεκαετία του ’60 όπως και άλλοι νέοι της περιοχής ξενιτεύθηκαν στη Γερμανία αναζητώντας καλύτερη τύχη. Τραυματίσθηκε σε σοβαρό εργατικό ατύχημα, μετά από λίγο καιρό επαναπατρίσθηκε. Μετά την μεταπολίτευση το 1974 προτάθηκε για Πρόεδρος κοινότητος Σούρπης με υπερκομματικό ψηφοδέλτιο, εκλέχθηκε Πρόεδρος.

Διετέλεσε πρόεδρος στη Σούρπη για 12 χρόνια. Ενδεικτικά θα αναφέρω κάποια από τα έργα του: Τσιμεντόστρωση πολλών εσωτερικών δρόμων,(υπήρχε παντού βραχισμός), Μεταφορά νερού στις Νηές για πρώτη φορά, άρχισε διανομή δημοτικών οικοπέδων στην περιοχή Αγίου Δημητρίου και Τραχιλίτσα, Νηπιαγωγείο Σούρπης, Διαμόρφωση και πλακόστρωση Πλατείας Σούρπης… και άλλα…! Καλό ταξίδι Ευάγγελε…

Ο κ. Τριαντάφυλλος Σπανός, μέλος της Φιλαρχαίου Εταιρείας Αλμυρού ανάρτησε στο προφίλ του στο facebook:

ΑΠΟΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΣ ΣΤΗ ΣΠΟΥΔΑΙΑ ΑΥΤΟΔΙΟΙΚΗΤΙΚΗ ΜΟΡΦΗ ΤΟΥ ΤΟΠΟΥ ΜΑΣ ΣΤΟΝ ΒΑΓΓΕΛΗ ΑΓΓΟΥΡΑ

Πλήρης ημερών, 90 ετών, έφυγε το Σάββατο από κοντά μας ο πιο μακροχρόνιος Κοινοτάρχης της Σούρπης Βαγγέλης Αγγουράς.

Έταν ο πρόεδρος της Κοινότητας Σούρπης στα πρώτα χρόνια της Μεταπολίτευσης 1974-1986, με τρεις συνεχείς θητείες. Τον διαδέχθηκαν και συνέχισαν το σημαντικότατο έργο του οι άξιοι επόμενοι Κοινοτάρχες Σπύρος Πολύζος 1986, Σπύρος Γουρναρόπουλος, Δημήτρης Χουλιαράς 1990, Γιώργος Κοντούρης 1994 (μετά άρχισε η εποχή του Δήμου Σούρπης).

Άλλαξε ο αείμνηστος κυρ Βαγγέλης την όψη του χωριού. Μόνο και μόνο η αναφορά για ΤΟΥΣ ΕΣΩΤΕΡΙΚΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ ΠΟΥ ΕΣΤΡΩΣΕ ΜΕ ΤΣΙΜΕΝΤΟ και τους έκανε «ανθρώπινους» φθάνει και περισσεύει. Δρόμοι κακοτράχαλοι, με βράχια, με χαντάκια, απροσπέλαστοι εννοείται για αυτοκίνητα και ουσιαστικά αδιάβατοι για πεζούς, που διέλυαν τα παπούτσια τους καθώς τους διάβαιναν, από την μια γειτονιά της Δραχλίτσας στην άλλη της Ντάμτσας.

Η ΜΕΤΑΦΟΡΑ ΤΟΥ ΝΕΡΟΥ ΣΤΙΣ ΠΑΡΑΘΑΛΑΣΣΙΕΣ ΝΗΕΣ, έδωσε το χωράφι του δίπλα στα Γεφύρια προς Αγ. Τριάδα, βγήκε με γεώτρηση πόσιμο νερό και με δίκτυο σωλήνων χλμ το μετέφερε στις Νηές, που ως τότε είχε μόνο νερό από πηγάδια.

ΤΟ ΝΗΠΙΑΓΩΓΕΙΟ ΣΤΟ ΧΩΡΙΟ, αυτό δεν το θυμόμουνα, το διάβασα στη συγκινητική ανάρτηση του Σπύρου Γουρναρόπουλου για τον εκλιπόντα Κοινοτάρχη μας.

ΤΑ ΝΕΑ ΓΗΠΕΔΑ ΣΤΟ ΧΩΡΙΟ για δυο άγνωστα στην επαρχία αθλήματα εκείνη την εποχή, το ΜΠΑΣΚΕΤ και το ΒΟΛΛΕΥ, ήταν άλλωστε η αφορμή για να γνωρίσω τον κυρ Βαγγέλη, αφού μόλις του είπαμε αρχές δεκαετίας 1980 για νέους χώρους άθλησης, πέραν του γηπέδου ποδοσφαίρου, ανταποκρίθηκε και με την βοήθεια της τότε Νομαρχίας έγινε το γήπεδο του μπάσκετ και το διπλανό του βόλεϊ στην είσοδο του χωριού. Μας έκανε μάλιστα και ένα μικρό χώρο μπάσκετ στην αυλή του Δημοτικού σχολείου.

ΤΟ ΓΗΠΕΔΟ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟΥ ΤΟΥ ΑΙΑΝΤΑ, βοήθησε τα μέγιστα τους Δημήτρη Τσούκα, Θανάση Κουτμάνη, τα διοικητικά μυαλά της ομάδας να βελτιώσουν το γήπεδό μας, που ήταν μεν ξερό, χωμάτινο, αλλά πολύ όμορφο Στάδιο.

ΤΑ ΚΟΙΝΟΤΙΚΑ ΟΙΚΟΠΕΔΑ στο χώρο της Ντάμτσας, έδωσε σε πολλούς συμπατριώτες μας κοινοτικά οικόπεδα πέραν του Αγ. Δημητρίου, για να κτίσουν τα νέα τους σπιτικά -είναι όλη η γειτονιά από Άη Δημήτρη προς το Γυμνάσιο.

ΤΟ ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΟ ΣΤΕΚΙ ΤΟΥ ΣΤΟ ΧΩΡΙΟ, για να τον βρούμε και να τον ενοχλήσουμε για τα δικά μας αθλητικά θέματα ξέραμε ότι θα τον βρούμε κάθε απόγευμα, στην πλατεία εννοείται του χωριού, στις εφημερίδες του Κώστα Κουτμάνη. Τις διάβαζε, ενημερώνονταν, κάθονταν σε μια καρέκλα έξω από το μαγαζί του αείμνηστου κυρ Κώστα και εκεί ξέραμε ότι σίγουρα θα τον βρούμε.

Η ΦΩΤΟ που επισυνάπτω στο κείμενο είναι του 1976, μαθητής Δημοτικού στο κτίριο της Κοινότητας σε εθνική εορτή και πίσω με το μπαστούνι και την γραβάτα ο Βαγγέλης Αγγουράς ο Κοινοτάρχης μας, που πάντα τουλάχιστον εγώ τον αντιμετώπιζα με απέραντο σεβασμό.

Πολλά χρόνια αργότερα στην αυλή του σπιτικού του μου αφηγήθηκε για τις ανάγκες των ιστορικών βιβλίων της Σούρπης πάμπολλες ιστορίες της αυτό-διοικητικής του θητείας, αλλά και της ζωής του χωριού τις περασμένες δεκαετίες ΚΑΛΟ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ ΚΥΡ ΒΑΓΓΕΛΗ.

Συλλυπούμαστε ειλικρινά τους οικείους του.