«Το τρέξιμο είναι τρόπος ζωής» Συνέντευξη με τον δρομέα μεγάλων αποστάσεων Χρήστο Γιάννη

Ο διαιτητής ποδοσφαίρου και δρομέας μεγάλων αποστάσεων από την Ευξεινούπολη, Χρήστος Γιάννης, μιλάει για τις ευεργετικές επιπτώσεις της καθημερινής άθλησης και τη συμμετοχή του σε αγώνες μαραθωνίου δρόμου

Οι φίλαθλοι των τοπικών πρωταθλημάτων ποδοσφαίρου γνωρίζουν τον Χρήστο Γιάννη ως διαιτητή στους αγώνες της ΕΠΣΘ κάθε Σαββατοκύριακο. Εμείς σήμερα τον φιλοξενούμε στις σελίδες του «Λαού» καθώς μας μίλησε για το τρέξιμο που ξεκίνησε πριν λίγα χρόνια και εξελίχθηκε σε τρόπο ζωής για τον ίδιον, συμμετέχοντας συχνά-πυκνά σε διοργανώσεις σ’ όλη την Ελλάδα, ημιμαραθωνίους και μαραθωνίους. Μας ανέφερε πώς αγάπησε το τρέξιμο, τις ωραίες διαδρομές που απολαμβάνει στην περιοχή μας και πώς προχώρησε στο επόμενο στάδιο που είναι η συμμετοχή σε αγώνες 42 χιλιομέτρων.

Αρχικά τον ρωτήσαμε πώς προέκυψε αυτή η ενασχόληση. Όπως μας απάντησε: «Ξεκίνησα για να χάσω κάποια κιλά, σε συνδυασμό με την απόκτηση καλής φυσικής κατάστασης που χρειάζεται ένας διαιτητής ποδοσφαίρου. Μου άρεσε πολύ κι από τη στιγμή που ξεκίνησα πριν πέντε χρόνια, είναι κάτι που κάνω πέντε με έξι φορές την εβδομάδα. Τρέχω από 10 έως 20-25 χιλιόμετρα την κάθε φορά. Κάτι που ξεκίνησα για να χάσω κιλά, εξελίχθηκε σε τρόπο ζωής».

Σχετικά με τις δυσκολίες και πώς προέκυψε η συμμετοχή σε αγώνες, μάς είπε χαρακτηριστικά: «Το ξεκίνημα είναι πολύ δύσκολο. Εάν τα παρατήσεις τις δύο πρώτες εβδομάδες, δεν πρόκειται να το συνεχίσεις. Θέλει πείσμα και υπομονή. Από ένα σημείο και μετά όταν αρχίσεις πιο σοβαρά και κατεβαίνεις σε αγώνες, πρέπει να θυσιάσεις κάποια πράγματα όπως μία έξοδο, μία βόλτα, θα πας για προπόνηση κουρασμένος μετά από δουλειά, στο κρύο τον χειμώνα, με καύσωνα το καλοκαίρι, με πονεμένα πόδια. Γενικώς το χρόνο που θα αφιέρωνες στην οικογένεια ή σε φίλους ή σε κάποιο άλλο χόμπι, τον «επενδύεις» στο τρέξιμο. Και δεν είναι μόνο η ώρα που τρέχω, είναι πριν την προπόνηση η προετοιμασία και μετά η αποκατάσταση. Όταν όμως συμμετέχεις στον πρώτο αγώνα και τερματίσεις, βγάλεις την απόσταση, ξεχνάς τα πάντα, την κούραση και ό,τι στερήθηκες. Η ικανοποίηση είναι τόσο μεγάλη, ένα πολύ ωραίο συναίσθημα. Η ενασχόληση με το τρέξιμο πρέπει να εξελίσσεται σταδιακά. Εγώ ξεκίνησα από τα 3 χιλιόμετρα και μετά σιγά σιγά δοκίμασα τις δυνάμεις μου σε μεγαλύτερες αποστάσεις. Δεν γίνεται κάποιος αθλητής με δύο-τρεις φορές, όσο όμως τρέχει με συνέπεια, βελτιώνει τους χρόνους και τα χιλιόμετρα που διανύει».

Ο Χρήστος δεν τρέχει μόνος του κι αυτό θεωρεί πως είναι πολύ σημαντικό: «Όταν τρέχω αδειάζει το μυαλό μου, είμαι εγώ και ο δρόμος, μου αρέσει να ακούω τους ήχους, να βλέπω το τοπίο, για αυτό τρέχω χωρίς μουσική. Ωστόσο είναι πολύ σημαντικό ότι το κάνω μαζί με έναν φίλο, με τον οποίον ακολουθούμε τον ίδιο ρυθμό. Η παρέα, ειδικά στις μεγάλες αποστάσεις, βοηθάει πολύ. Άλλο να τρέχεις μία-δύο ώρες μόνος κι άλλο με κάποιον φίλο, σε κάνει να ξεχνιέσαι. Ανταλλάζουμε κουβέντες, περνάει πιο ευχάριστα η μονοτονία. Το τρέξιμο τις περισσότερες φορές είναι πολύ μοναχικό. Δεν είναι γυμναστήριο να μιλήσεις με κάποιον, ή ομαδικό άθλημα, είσαι μόνος σε ένα δρόμο στο κρύο, στη βροχή, στη ζέστη, οπότε καλό είναι να έχεις παρέα».

Όσον αφορά στις διαδρομές που ακολουθεί, συνήθως πηγαίνει στο Κουρί, στα Ζερέλια και φθάνει μέχρι τη γέφυρα της Χαλυβουργίας. «Έχουμε τόσο ωραία τοπία στον Αλμυρό και σε κοντινές αποστάσεις από την πόλη, είναι ευλογία αυτή η περιοχή με τη φυσική ομορφιά για οποιονδήποτε θέλει να τρέξει. 

Ο ίδιος είναι τα τελευταία χρόνια μέλος του Συλλόγου Δρομέων Υγείας Βόλου «Κένταυρος»: «Όπως είπα και προηγουμένως, το τρέξιμο είναι πιο ευχάριστο όταν το κάνεις με παρέα. Έτσι συμμετέχω στο σύλλογο δρομέων υγείας Βόλου και κατεβαίνουμε μαζί στους αγώνες σαν μία ομάδα.  Έχω την ευκαιρία, παράλληλα με την άθληση, να γνωρίσω κόσμο, να δω πόλεις και τοπία που σε άλλη περίπτωση δεν θα επισκεπτόμουν, είμαστε παρέα και περνάμε όμορφα. Είναι μία ενασχόληση που εκτός από απαιτήσεις, σου προσφέρει ευχαρίστηση και πάνω απ’ όλα είναι και το θέμα της υγείας. Δεν χρειάζεται κάποιος να αντιμετωπίζει προβλήματα υγείας για να βάλει το τρέξιμο και την άθληση στην καθημερινότητά του».

Επίσης, ο Χρήστος Γιάννης πρόσθεσε ότι είναι άλλοι 5-6 αθλητές από τον Αλμυρό που συμμετέχουν σε αγώνες, ο ίδιος έπαιρνε μέρος σε 15-20 διοργανώσεις κάθε χρόνο προ κορωνοϊού, ακόμη και σε ορεινή διαδρομή, ενώ ιδιαίτερη ήταν η πρώτη φορά που τερμάτισε στο μαραθώνιο στο Καλλιμάρμαρο. «Ένιωσα δέος και συγκίνηση, από τότε έχω καθιερώσει να πηγαίνω κάθε χρόνο στην αυθεντική διαδρομή» σχολίασε και μας ανέφερε ως ευτράπελο γεγονός όταν στις Θερμοπύλες πήρε λάθος δρόμο και έπρεπε να γυρίσει προς τα πίσω…

Τέλος, ο 34χρονος δρομέας από την Ευξεινούπολη μας είπε: «Σίγουρα όταν είμαι στους πρώτους και παίρνω μετάλλιο ή κύπελλο στους αγώνες είναι κάτι ιδιαίτερο. Ωστόσο, σημασία δεν έχουν οι χρόνοι, αλλά να τερματίσεις. Καθημερινά ανυπομονώ να πάω για προπόνηση, είναι κάτι που με γεμίζει και προτρέπω τον κόσμο που δεν έχει δοκιμάσει να τρέξει, να το κάνει. Χρειάζεται ένα ζευγάρι αθλητικά παπούτσια και καλή διάθεση!».