Οι ΤΡΑΜΠούκοι, οι Φλόιντς και το κακό συναπάντημα – γράφει η Βιβή Τσιντσίνη

Τραμπ… θα το σχολιάσω με μια εικόνα. Το εξώφυλλο των Times. Η φιγούρα του Χίτλερ, με μουστάκι α λα Τραμπ (ευτυχώς, ούτε μια τρίχα από το μουστάκι του) και ως τίτλο «Racism the greatest virus» (Ρατσισμός ο μεγαλύτερος ιός). Με έναν τίτλο, οι times, καυτηριάζουν δυο θέματα με σαφές μήνυμα.

Τζωρτζ Φλόιντ… Η δολοφονία του 46χρονου Αφροαμερικανού, συγκλόνισε την υφήλιο. Μια δολοφονία που τελικά έγινε μπροστά στα μάτια όλων, αφού μικροί και μεγάλοι είδαν το σχετικό βίντεο που ο αστυνομικός κρατάει με το γόνατό του στο σβέρκο τον Φλόιντ στο οδόστρωμα, μέχρι να χάσει αρχικά τις αισθήσεις του και τελικά τη ζωή του.

Τι είναι Τραμπούκος; (κατ’ επέκταση) -μισθωμένο συνήθως- άτομο που προσπαθεί να επιβάλει τις απόψεις του χρησιμοποιώντας βία (υποκινητές δωροδοκούσαν με πούρα τύπου «τραμπούκο» και από αυτή την πράξη προέκυψε ο χαρακτηρισμός «τραμπούκος»). Συχνά χρησιμοποιούνται τραμπούκοι ώστε να «κατευθύνουν» διαδηλώσεις σε λάθος αποτέλεσμα.

Κάποτε μου είπαν ότι και το πιο φιλήσυχο ζώο αν το στριμώξεις σε ένα τοίχο… αφού φοβηθεί και ενώ δεν είναι στη φύση του, τελικά θα αντεπιτεθεί.

Παντού στην υφήλιο, φιλήσυχοι άνθρωποι έχουν αισθανθεί ακριβώς έτσι. Να βρίσκονται πριν το τέλος, να έχουν κάνει τόσο πίσω, σε φιλοδοξίες, ποιότητα ζωής, να έχουν υπομείνει προσβολές ή και αδικίες, που δεν έχουν άλλο περιθώριο να κάνουν πίσω. Φτάσανε τοίχο. Δεν έχουν να χάσουν τίποτε, παρά μια ελπίδα, ότι αν αντεπιτεθούν θα ξεφύγουν ή και θα διεκδικήσουν ένα καλύτερο αύριο.

Οι αντιθέσεις στα κοινωνικά στρώματα μεγαλώνουν. Αγαθά όπως η υγεία και η παιδεία, αντί να προσφέρονται σε όλους ισότιμα, βλέπουμε διακρίσεις όπως π.χ. να κάνει κάποιος κροίσος την 4^η, ή και την 6^η μεταμόσχευσή του, μετά τα 80 έτη του, και τα παιδιά του «λαού» να αιτούνται για χρόνια μοσχεύματα και να μη βρίσκουν δότες.

Η λίστα με το τι αδικίες βιώνουν εκατοντάδες εκατομμύρια άνθρωποι στον κόσμο δεν έχει τέλος και δεν είναι ο σκοπός να τις αναφέρουμε εδώ μια-μια.

Δεν είναι μόνο οι απάνθρωπες πράξεις ή οι μεγάλες αδικίες που συντελούνται και ωθούν σε κοσμογονικές αλλαγές τη Γη μας. Οι άνθρωποι είναι κουρασμένοι και για καθημερινά πράγματα που συντελούν σε ένα αργό βασανισμό, σε μια μακροχρόνια και αργή αποστράγγιση των ονείρων τους, της εξέλιξής τους, της ποιότητας ζωής τους.

Για παράδειγμα η υπερφορολόγηση… Πιστεύετε ότι δεν είναι ικανή να ωθήσει στα άκρα έναν άνθρωπο; Γιατί άραγε αυτοκτόνησαν, τόσοι, στα χρόνια της κρίσης;

Θέλω να καταλήξω, ότι μετά από κοινωνικές αδικίες, στα περισσότερα κράτη στην υφήλιο, μετά από την έλλειψη κοινωνικού κράτους, από πολέμους, «οικονομικούς πολέμους», οικονομικές κρίσεις, μετά την πανδημία που αλλού γονάτισε τους λαούς λόγω ανθρώπινων απωλειών και αλλού λόγω φόβου και ανατροπής της καθημερινότητας, περιστατικά όπως αυτό του Φλόιντ, αποδείχθηκε ότι εύκολα μπορούν να είναι η αρχή ενός τσουνάμι, για όσους έχουν ανάγκη να εκτονώσουν τις πιέσεις που έχουν δεχθεί.

Φλόιντς, δεν είναι όσοι διαδηλώνουν στην Αμερική ή κάνουν αναρτήσεις κατά της ρατσιστικής βίας. Καθημερινά διαβάζω στον ξένο Τύπο, ότι κάθε χώρα παρομοιάζει το περιστατικό με έναν δικό της ή μια δική της «Φλόιντ» και τον δολοφόνο αστυνομικό με κάποιον άλλο άνθρωπο αρνητικό-σύμβολο της περιοχής.

Σκονισμένες υποθέσεις βίας, έρχονται στην επιφάνεια και κυρίως κάθε νέα και κάθε παρόμοια περίπτωση σε όποια χώρα και αν συμβεί, έχει πλέον έτοιμο το φυτίλι που άναψε η υπόθεση Φλόιντ σ’ αυτή τη συγκυρία των ταλαιπωρημένων κοινωνιών και μπορεί να αποτελέσει το …κακό συναπάντημα, την έκρηξη, την εκτόνωση των πιέσεων που έχουν δεχθεί οι λαοί.

Οι Φλόιντς, δεν έχουν ούτε χρώμα, ούτε εθνικότητα, ούτε φύλλο. Οι καταπιεσμένοι άνθρωποι βρίσκονται παντού. Το κακό συναπάντημα, καιροφυλακτεί στις πόρτες των κοινωνιών και δοκιμάζει τις αντοχές τους. Οι «Φλόιντς» ζητούν «αλλαγή».

Αναγκαίες, απαιτητές αλλαγές λοιπόν, προ των πυλών…. Τα ερωτήματα είναι: με ποιο τρόπο, με τι κόστος και με ποιο αποτέλεσμα!

Η ευθύνη είναι όλων μας, να ενημερωνόμαστε, να σκεφτούμε, να επιλέξουμε και να δράσουμε, ώστε να προσφέρουμε στα παιδιά μας περισσότερες ελευθερίες και επιλογές.