Από το προσκύνημα του Αγίου Νικολάου στο Μπακλαλί το κήρυγμα της Κυριακής

του Αρχιμ. Γεωργίου Γιαννιού

Στο Ιερό προσκύνημα του Αγίου Νικολάου στο Μπακλαλί έγιναν τα γυρίσματα για τις ανάγκες καταγραφής του κηρύγματος αυτής της Κυριακής. Στο βίντεο θα μπορέσετε να δείτε και κάποιες φωτογραφίες από το ξωκλήσι και το χώρο του Ιερού προσκυνήματος.

Για χρόνια πολλά, ολόκληρη τη ζωή του, ήταν βυθισμένος στο σκοτάδι ο «εκ γενετής τυφλός» της σημερινής ευαγγελικής περικοπής. Μέχρι την ημέρα που τον συνάντησε Εκείνος που είναι «το φώς του κόσμου», ο Ιησούς Χριστός και τον θεράπευσε. Παρόλο που ο τυφλός ήταν γνωστός και στους Γραμματείς και στους Φαρισαίους, οι οποίοι πολλές φορές τον είχαν συναντήσει και ίσως να τον είχαν βοηθήσει, εκεί που καθόταν και ζητιάνευε, εν τούτοις αμφισβητούν το θαύμα.

Αντί να δοξάσουν τον Θεό και να ευχαριστήσουν τον Χριστό, που χάρισε το φως σ’ ένα δυστυχισμένο πλάσμα, μένουν σκληροί και αμετανόητοι, τυφλοί μέσα στα πυκνά σκοτάδια της μαύρης ψυχής τους. Επιστρατεύουν τη συκοφαντία, την πονηρία, το ψεύδος και την υποκρισία για να σβήσουν τη φωνή της αλήθειας. Συκοφαντούν τον Χριστό, διώκουν τον θεραπευμένο τυφλό και απειλούν τους γονείς του, εξεγείρουν τον λαό, αποσιωπούν και συσκοτίζουν το θαύμα.

Οι πολλοί αναγκάζονται να αποστασιοποιηθούν από το γεγονός. Και αυτοί ακόμα οι γονείς του τυφλού φοβούνται να ομολογήσουν το θαύμα, που έγινε στο παιδί τους, μήπως και τους κάμουν «αποσυνάγωγους», τους κηρύξουν, δηλαδή, εκτός Νόμου. Απτόητος υπερασπιστής της αλήθειας παραμένει μόνον ο πρώην τυφλός. Κυριευμένος από ευγνωμοσύνη, για την αναπάντεχη θεραπεία του, δεν μπορεί να αποκρύψει το θαύμα. Πήρε το φως από τον Χριστό κι έγινε κι εκείνος φως. Δεν τον πλανούν οι πονηρίες των Φαρισαίων, ούτε και τον πτοούν οι απειλές τους. Υπερασπίζεται με πάθος και παρρησία την αλήθεια. Αν και αγράμματος αναδεικνύεται πιο φωτισμένος από τους μελετημένους Φαρισαίους.

Το σαθρό οικοδόμημα των φαρισαϊκών συλλογισμών για τη, δήθεν, αμαρτωλότητα του Χριστού, καταρρέει κάτω από την αδιαμφισβήτητη λογική του πρώην τυφλού: «ει αμαρτωλός εστίν ουκ οίδα έν οίδα, ότι τυφλός ών άρτι βλέπω». Αν, δηλαδή, ο Χριστός είναι αμαρτωλός εγώ δεν το ξέρω∙ ένα πράγμα ξέρω, ότι ήμουν τυφλός και τώρα βλέπω.

Ο Άγιος Συμεών, ο Νέος Θεολόγος, λέγει χαρακτηριστικά: «εάν το σώμα τυφλωθή, υπό της ψυχής κινείται. Η ψυχή δε τυφλωθείσα, ποίαν κίνησιν ευρήσει;» Δηλαδή είναι δύσκολη και η σωματική τύφλωση. Αν, παρόλα αυτά, το σώμα τυφλωθεί, μπορεί να κινείται με το φως της ψυχής. Αν η ψυχή, όμως, χάσει το φως της, πώς θα κινηθεί και πώς θα ζήσει ο άνθρωπος;

Δεν υπάρχει μεγαλύτερο κακό από την ηθική τύφλωση της ψυχής. Οι τυφλοί στην ψυχή καταντούν συμφορά της κοινωνίας, γιατί ούτε τον εαυτό τους οδηγούν στη σωτηρία, ούτε τους άλλους αφήνουν να έλθουν στο αληθινό φως. Αντίθετα, επιδιώκουν να τους παρασύρουν στο βάραθρο και στο σκοτάδι της δικής τους τύφλωσης.

Το να ανοίξουν τα μάτια της ψυχής και να γνωρίσει ο άνθρωπος τον Χριστό, είναι θαύμα μεγαλύτερο κι από τη διάνοιξη των τυφλών σωματικών οφθαλμών. Ο αμαρτωλός που πιστεύει και μετανοεί είναι ο τυφλός που αναβλέπει και, σαν τον σημερινό ιαθέντα τυφλό, ομολογεί θαρραλέα την πίστη του και διδάσκει και στους άλλους την αλήθεια.

Ιδιαίτερα στις μέρες μας χρειάζονται άνθρωποι όπως ο τυφλός της σημερινής ευαγγελικής περικοπής. Άνθρωποι με θάρρος και πίστη. Χρειάζονται άνθρωποι με ορθάνοικτα τα μάτια της ψυχής, που να υψώνουν στεντόρεια τη φωνή τους, μπροστά στην πλημμυρίδα του ψεύδους και της υποκρισίας, που κυριαρχούν στη ζωή των ανθρώπων της εποχής μας. Ο τυφλός του Ευαγγελίου, μόνος, μικρός και ανίσχυρος, τα έβαλε με τους πολλούς, τους μεγάλους και τους ισχυρούς της κοινωνίας στην οποία ζούσε. Κι όχι μόνο τα έβαλε μαζί τους, αλλά και τους κατατρόπωσε και τους εξευτέλισε. Έλεγε και ξανάλεγε με παρρησία και θάρρος ότι «Άνθρωπος λεγόμενος Ιησούς», αυτός μου έδωσε το φως μου. Ας τον μιμηθούμε κι ας προσπαθήσουμε να φέρουμε όσον το δυνατόν περισσότερους συνανθρώπους μας, που ζουν στο πνευματικό σκοτάδι, κοντά στον Χριστό που είναι το φως του κόσμου.

Προσοχή όμως! Ο τρόπος που θεωρούμε ότι φέρνουμε τους ανθρώπους κοντά στο Χριστό, δυστυχώς πολλές φορές είναι άστοχος, γεμάτος από νοσηρό ζηλωτισμό. Ο άνθρωπος που επιθυμεί να φέρει τον συνάνθρωπό του κοντά στο Χριστό κινείται από αγάπη, λεπτότητα, χρησιμοποιεί λεπτούς χειρισμούς. Δεν διακατέχεται από σύνδρομα καταδίωξης, σενάρια συνομωσιολογίας και αυστηρή κριτική. Αντίθετα, κινείται σύμφωνα με το θέλημα του Χριστού. Και ποιο είναι το θέλημα του Χριστού; Να έρθει ο άνθρωπος κοντά στην αγάπη μέσα από την αγάπη, γιατί ο Χριστός είναι αγάπη! Και από την αγάπη του για εμάς τους ανθρώπους ανέβηκε μέχρι και στο Σταυρό και γεύτηκε θάνατο ατιμωτικό.

Έτσι, λοιπόν, θα πρέπει να κινούμαστε στις ζωές μας. Με γνώμονα την αγάπη του Χριστού. Με πνεύμα ιεραποστολικό να γίνουν οι υπάρξεις φως που θα λάμπει σε ολόκληρο και θα τον φωτίζει από το φως του Χριστού, το φως της Αναστάσεως.

Παλαιότερες δημοσιεύσεις για το Ιερό προσκύνημα του Αγίου Νικολάου στο Μπακλαλί.

Παλαιότερα κηρύγματα του Αρχιμ. Γεωργίου Γιαννιού μπορείτε να διαβάσετε εδώ: