Η ατζέντα του “Λαού” – γράφει η Βιβή Τσιντσίνη έκδοση 9-5-2020

Η γενιά της γκρίνιας

Ναι κυρία μου… Έτσι ήταν πάντα… Και στις προηγούμενες πανδημίες, οι πολίτες, είχαν ένα Τσιόδρα να τους ενημερώνει καθημερινά, έναν Χαρδαλιά με το team του να τρέχει σε κάθε δομή και χωριό επί τόπου και να λαμβάνει μέτρα, μια κυβέρνηση-βουλή να δίνει οικονομικές ενισχύσεις, μια κοινωνία ολόκληρη, αλλά και εθνικούς ευεργέτες να προσφέρουν σε δομές και Υγεία, ώστε να ενισχυθούν για την προστασία από την πανδημία, μομπάιλ ίντερνετ (διαδίκτυο παντού) για να βλέπουν τις διαδικτυακές συνεδρίες και τα tik tok βιντεάκια, τα προγράμματα γυμναστικής και τις συνταγές μαγειρικής και τα παιδιά τους παρακολουθούσαν διαδικτυακά τα μαθήματα των φροντιστηρίων και των σχολείων.

Ωρέ, είμαστε με τα καλά μας;

Πρώτη φορά στην ιστορία της γης αυτής, εκδηλώνεται πανδημία και ο κακός χαμός;

Υπήρξαν και εποχές που πουλούσαν τα μαλλιά τους για να πάρουν ένα κομμάτι ψωμί (στη soft –ήπια- εκδοχή γιατί υπήρξαν και εποχές που πουλούσαν τα παιδιά τους ή τα έδιναν σε άτεκνους πλουσίους για να έχουν να φάνε). Να τα λέμε κι αυτά…

Οι άνθρωποι έπεφταν σαν τις μύγες στους δρόμους και δεν προλάβαιναν να τους μαζέψουν…

Μια στις χίλιες… είναι πολλές…

Βρέθηκα σε ένα χώρο, όπου ο πανικός του κορωνοϊού είχε κυριεύσει τις στιγμές…

Η φίλη μου, ψέκαζε ανά πέντε λεπτά στον αέρα για να σκοτώσει τον ιό… καθάριζε ότι ακουμπούσαμε μόλις αλλάζαμε θέση, ψέκαζε τα χρήματα που εισέπραττε, γάντια και μάσκες άλλαζαν κάθε λίγο, τα πανάκια με απολυμαντικό υγρό, αλλά και το αντιμικροβιακό για τα χέρια σε πρώτη θέση.

Βιάστηκα να το θεωρήσω υπερβολικό…

Πως κάνει έτσι…. Σκέφτηκα. Κανένα κρούσμα στη Μαγνησία… Ένας θάνατος στη Θεσσαλία… 10 νέα κρούσματα στην Ελλάδα σήμερα και κανένα στην κεντρική Ελλάδα. Θα έχει μια στις χίλιες πιθανότητες να κολλήσει… και ίσως πολύ να λέω…

Πιάσαμε την κουβέντα για τα του κορωνοϊού, των περιοριστικών μέτρων και των μέτρων προστασίας. Εκεί λοιπόν, διαισθανόμενη ότι παρατηρώ την αδιάκοπη προσοχή της και προσπάθειά της να τα κρατήσει όλα καθαρά και χωρίς μικρόβια, μου λέει… «προσέχω, γιατί έχω άσθμα».

Ε, ναι ρε φίλε… Μια στις χίλιες πιθανότητες είναι πολλές… Καλά κάνει και προσέχει.

Και ‘μεις όλοι, περιοριζόμαστε για να προστατεύσουμε αυτούς τους ευπαθείς… Όχι μόνο αυτούς που φαίνονται, που έχουν μπαστουνάκι στο χέρι και πλέκουν δαντέλες, αλλά και τους άλλους που δεν φαίνονται.

Και δηλαδή, τι, πρέπει να κυκλοφορούν με ταμπέλα, «έχω άσθμα», ή «είμαι διαβητική»;

Τηλεδιάσκεψη

Κάναμε και ‘μεις λοιπόν, οι ιδιοκτήτες εβδομαδιαίων εφημερίδων, την τηλεδιάσκεψή μας. Γι’ αυτό φρόντισε το Δ.Σ. του φορέα μας, ΕΙΕΤ και βεβαίως-βεβαίως βγάλαμε την επετειακή μας φωτογραφία οθόνης (print screen), ώστε να την μοστράρουμε στα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης. Πλάκα-πλάκα, μια χαρά δούλεψε και μπορέσαμε και ανταλλάξαμε ιδέες, ενημερωθήκαμε και προγραμματίσαμε δράσεις.

Το καλό της τηλεδιάσκεψης

Είναι μια ευκαιρία αυτές οι τηλεδιασκέψεις… Λόγω τεχνικών θεμάτων για να γίνουν, χρειάζεται να μιλάει ένας κάθε φορά, αφού ζητήσει το λόγο και περιμένει τη σειρά του. Αφού δεν το μάθαμε αλλού, από τις πρώτες σχολικές συγκεντρώσεις μέχρι και τη βουλή, ας το μάθουμε με τις τηλεδιασκέψεις. Να μιλάμε δηλαδή ένας κάθε φορά και να σεβόμαστε το συνομιλητή μας.

Σημείωση: ο χαβαλές και εκεί καλά κρατεί, καθώς το χιούμορ βρίσκει διεξόδους… Όσοι έχουν μπει σε τέτοιες πλατφόρμες θα ξέρουν ότι όταν κάποιος μιλάει, οι υπόλοιποι μπορούν να στέλνουν μηνύματα προς όλους ή σε κάποιους, οπότε ένα παρασκήνιο και πάλι λειτουργεί.

Εφραίμ

Λειτούργησε το ξωκλήσι του Εφραίμ στην Ευξεινούπολη χωρίς πιστούς, αλλά παρέμεινε για λίγες ώρες έπειτα ανοικτό για ατομική προσευχή και με τους νέους κανόνες. Ας έχουμε την ευχή του Αγίου, να ξεπεράσουμε την  πανδημία το γρηγορότερο.

Μνημόσυνο χωρίς κόλυβα

Από 18 Μαΐου μπορούμε να ταξιδεύουμε εκτός νομού υπό προϋποθέσεις όμως. Μια από αυτές είναι να παραστούμε σε μνημόσυνο συγγενούς… Μας βλέπω να ψάχνουμε τις αναρτήσεις μνημοσύνων και να ευφευρίσκουμε θείους σε όμορους και άλλους Νομούς… γιατί ο Έλληνας, την άκρη του την βρίσκει και ας είναι για… το κακό του.