Δελτίο Θυέλλης – γράφει ο Γιώργος Τσιντσίνης – έκδοση 11-1-2020

Φωτιές καίνε τους Αυστραλούς,

«φωτιές» στη «γειτονιά» μας…

Κι ενώ ο πλανήτης καίγεται,

αμέριμνη η γενιά μας.

Δεν ήταν καλό το ξεκίνημα του 2020… Άρχισε με εκκωφαντικά τα τύμπανα της κλιματικής αλλαγής, που κατακαίει τη μακρινή ήπειρο της (ευημερούσας, κατά τα άλλα) Αυστραλίας, η οποία κατακαίγεται ως θύμα ακριβώς αυτής της κλιματικής αλλαγής, με απώλειες δεκάδων ανθρώπων από την πύρινη λαίλαπα και πάνω από μισό δισεκατομμύριο απώλειες ζώων, πτηνών, ερπετών, αλλά και χιλιάδες περιουσίες, που σταδιακά χτίστηκαν πριν με ιδρώτα και αίμα.

Στη Μέση Ανατολή επίσης, αλλά και στην ταραγμένη ήδη Μεσόγειο, στο Αιγαίο, τα συμφέροντα των ισχυρών, όπως και η προκλητική, η υπερφίαλη παράνοιά τους, φέρνουν όλο και πιο κοντά τις φλόγες του πολέμου, ακόμη και την ορατή πλέον απειλή ενός ολοκαυτώματος. Οι συνέπειες -μικρές ή μεγάλες για κάποιους λαούς και έθνη– συντείνουν στη γενικότερη ζημιά της Γης και προαναγγέλλουν (ίσως) δύσκολες μέρες για τη γενιά μας, η οποία στις πιο προηγμένες χώρες ζει στη δική της νιρβάνα. Μια αυτοκαταστροφική νιρβάνα επίπλαστης και ευκαιριακής καλοπέρασης και ενός κίβδηλου (όσο και ετοιμόρροπου) ευδαιμονισμού, του οποίου σταδιακά κινδυνεύουμε να πέσουμε όλοι θύματα, να υποστεί ζημιές το ανθρώπινο δυναμικό, η χλωρίδα και η πανίδα -οι «πνεύμονες» δηλαδή- του Πλανήτη.

Κι αν όσα γράφω παραπάνω έχουν έντονη την οσμή της καταστροφολογίας, να θυμίσω ότι δυστυχώς τα γεγονότα και οι εξελίξεις έχουν κάτι περισσότερο… Έχουν την οσμή του θανάτου και για να τον αποφύγουμε, παρά τις κάποιες σκόρπιες προειδοποιητικές φωνές, δεν θέλουμε να υπακούσουμε σε τίποτε πιο χρήσιμο και ουσιαστικό για το μέλλον μας, που συχνά το …παρατάμε στην επίδοση μιας ακατάσχετης λουκούλλειας διατροφής, στα γεμάτα τραπέζια της ευωχίας, στον ανόητο εθισμό μας με την ηλεκτρονική τεχνολογία, στα λούσα και στην επίδειξη ενός ανούσιου νεοπλουτισμού, ενώ βιώνουμε τη βασική απώλεια αρχών και αξιών.

Ναι… Ίσως ο κοινός παρονομαστής πια, τώρα που κατεβαίνουμε στου «κακού τη σκάλα» να είναι πως εκδιώχθηκε από τις ψυχές μας ο Θεός και η αρετή, η γενικότερη ηθική και τα νάματά της. Μοιάζει να γίναμε «ιδανικοί αυτόχειρες» για τη Γη μας και μ’ αυτή την πομπώδη και ηλίθια «λογική» ανατρέφουμε, διαπαιδαγωγούμε και μεγαλώνουμε και τα παιδιά μας.

Φαντάζεστε τη βεβαρημένη ψυχολογική φόρτιση που θα έχουν για πολύ καιρό στην Αυστραλία π.χ. οι πυροσβέστες, οι διασώστες, οι φιλόζωοι και οι οικολόγοι (οι πραγματικοί κι όχι οι καραγκιόζηδες) γενικότερα; Αλλά και πόσο αυτή θα αντανακλάται σ’ όλον τον πληθυσμό της αχανούς αυτής μακρινής ηπείρου;

Να μια ελπίδα.. Την ώρα της τελετής Καθαγιασμού των υδάτων, βγήκε στην περιοχή μας ο ήλιος…. «Χλωμός» μεν, αλλά ήλιος…

Παρά τις προβλέψεις πάντως για νέο κύμα καύσωνα και ανέμων στην Αυστραλία, ιδού μια πιο μεγάλη ελπίδα; Παρά τη μεγάλη θερμοκρασία του περιβάλλοντος εκεί (42 βαθμοί Κελσίου), οι προσευχές εισακούσθηκαν και έπιασε βροχή, φέρνοντας μεγάλη ανακούφιση σ’ όλον τον κόσμο, αφού αναμένεται να βοηθήσει πολύ στην κατάσβεση των πυρκαγιών και να μειώσει την ταχύτητα με τις οποίες κινούνται, αλλά και να ξεδιψάσει όσα ζώα απέμειναν ζωντανά. Ανήμερα των Φώτων άρχισε να βρέχει,,, Ίσως για να θυμηθούμε ότι τελικά υπάρχει Θεός.

Κι άλλη ελπίδα: Διαβάζω ότι οι βελόνες του πλεξίματος χτυπούν με μανία σε όλο τον κόσμο προκειμένου να δημιουργηθούν εκατοντάδες προστατευτικοί σάκοι και κουβέρτες για τα άγρια ζώα της Αυστραλίας, το φυσικό περιβάλλον των οποίων έχει καταστραφεί από τις μεγάλες πυρκαγιές που μαίνονται στο ανατολικό τμήμα της χώρας. Η οργάνωση Animal Rescue Craft Guild ανακοίνωσε ότι έχει κατακλυστεί από προσφορές για βοήθεια, αφού ζήτησε από εθελοντές να πλέξουν σκεπάσματα για νυχτερίδες, μάρσιπους, φωλιές πουλιών, γάντια για κοάλα και άλλα γούνινα σπίτια για τα μαρσιποφόρα της Αυστραλίας. Οι δωρεές στην εθελοντική οργάνωση έρχονται από όλο τον κόσμο: τις ΗΠΑ, τη Βρετανία, το Χονγκ Κονγκ, τη Γαλλία και τη Γερμανία.

Παρά τις δυσκολίες, δείχνουν να …παρηγορούν οι αρθρογραφίες των αθηναϊκών εφημερίδων και οι τοποθετήσεις έγκυρων δημοσιογραφικών κύκλων, όπως π.χ. πρόσφατα της «Κ», που διαπιστώνει πως «φαίνεται ότι το 2020 δεν θα είναι εύκολη χρονιά. Την ώρα που η οικονομία βρίσκεται σε τροχιά ανάκαμψης, αναζωπυρώνονται εστίες εξωτερικού κινδύνου. Η Αθήνα μπορεί να αξιοποιήσει δύο κεκτημένα. Πρώτον, την ψυχραιμία με την οποία δείχνει μέχρι στιγμής να αντιδρά το πολιτικό σύστημα. Δεν ακούγονται πια οι κραυγές άλλων εποχών. Δεύτερον, τα αποτελέσματα που φέρνει ήδη η έξοδος από τη νομιμόφρονα αδράνεια – η μετάβαση από μια εξωτερική πολιτική που περιοριζόταν να απαντά με επίκληση του διεθνούς δικαίου στις προκλήσεις, σε μια διπλωματία που επιχειρεί με σχέδιο να δημιουργήσει νέα δεδομένα. Η Ελλάδα δεν είναι ούτε μόνη ούτε ανίσχυρη.» Θα πρόσθετα πως και μόνη η Ελλάδα μπορεί τα πάντα…. Αρκεί να αφυπνιστούν αμέσως οι Έλληνες.

«Θα χρειαστεί όλοι να κάνουμε μια μικρή υπομονή κανένα μήνα περίπου ακόμα, λίγο παραπάνω, σαράντα μέρες και το πράγμα θα δρομολογηθεί τότε», τόνισε για το ζήτημα του νέου Προέδρου της Δημοκρατίας ο υπουργός Ενέργειας και Περιβάλλοντος, Κωστής Χατζηδάκης. Εξέφρασε τη βεβαιότητά του, μιλώντας στην τηλεόραση του ΣΚΑΪ, ότι ο πρωθυπουργός, που όπως είπε χαρακτηρίζεται από μετριοπάθεια και κοινή λογική, θα προτείνει ένα πρόσωπο που θα εκφράζει ευρύτερες συναινέσεις. Άντε να δούμε…

Το τιμητικό Βραβείο Σεσίλ Μπ. ΝτεΜιλ για την προσφορά του στην Εβδόμη Τέχνη παρέλαβε κατασυγκινημένος ο Τομ Χάνκς κατά την τελετή απονομής των 77ων Χρυσών Σφαιρών, Ο 63χρονος ηθοποιός, που προ ημερών πολιτογραφήθηκε τιμητικά Έλληνας, αναφέρθηκε δακρυσμένος στην οικογένειά του, στη σύζυγό του Ρίτα Γουίλσον και στα 5 παιδιά τους, που είναι «πιο γενναία από τον πατέρα τους». Ο Χανκς αναφέρθηκε και στην Ελλάδα δύο φορές. Στη μίνι συνέντευξη Τύπου που ακολούθησε, ο διάσημος ηθοποιός μίλησε με αγάπη για την Ελλάδα και τη ζωή του στην Αντίπαρο, όπου έχει εδώ και χρόνια το δικό του σπίτι. Μάλιστα, η πρώτη ερώτηση έγινε από Έλληνα ανταποκριτή στο Χόλιγουντ και ο Τομ Χανκς αμέσως αστειεύτηκε: «Α! Έχω ερωτήσεις για την τιμητική πολιτογράφησή μου ως Έλληνας: πρώτον πρέπει να υπηρετήσω στον στρατό; Δεν είμαι καλός σε αυτό, πονάω στα γόνατα και είμαι γέρος. Πρέπει να πληρώσω φόρους ή μπορώ να πληρώσω με μετρητά; Αστειεύομαι, είναι μεγάλη τιμή, είμαι «Έλληνας» ουσιαστικά εδώ και 32 χρόνια. Η Ελλάδα είναι ένας παράδεισος. Η οικογένεια μου πηγαίνει εδώ και χρόνια στην Ελλάδα. Έχω πάει σε όλον τον κόσμο, στα πιο όμορφα μέρη του κόσμου, κανένα όμως δεν ξεπερνά την Ελλάδα. Η γη, ο ουρανός, το νερό. Είναι καλά για την ψυχή σου. Είναι μέρος που σε γιατρεύει. Ιδίως αν βάλεις τον εαυτό σου σε αυτό το φανταστικό, το πραγματικά φανταστικό, πρόγραμμα να κοιμάσαι ως το μεσημέρι, να ξενυχτάς ως τις 3 το πρωί, συζητώντας σε μια ταβέρνα. Είναι η καλύτερη ζωή που μπορεί να έχει κάποιος», είπε χαρακτηριστικά ο Έλληνας πλέον Χανκς, ο οποίος μάλλον άρχισε να εξαργυρώνει την τιμή της πολιτογράφησης του, ως… «πρεσβευτής» υπέρ της Ελλάδας.

Από την άλλη μεριά, μιλώντας σε Έλληνες ομογενείς στις ΗΠΑ και σχολιάζοντας όσα τερτίπια κάνει η Τουρκία στη γειτονιά μας, ο πρωθυπουργός κ. Μητσοτάκης, που ταξιδεύει επίσημα εκεί, είπε ότι «απέναντι στον κίνδυνο της αστάθειας, υψώνεται, τώρα, μία συμμαχία ειρήνης και ασφάλειας. Στο καλό νέο της ψήφισης του αγωγού East Med Act από το Κογκρέσο, προστέθηκε, προ ημερών, και η επίσημη υπογραφή της σχετικής συμφωνίας, στην Αθήνα, από Ελλάδα, Κύπρο και Ισραήλ. Ελπίζω έτσι, ότι η Τουρκία θα καταλάβει την διεθνή της απομόνωση.» Κι αν -λέω εγώ τώρα- ο γιαλαντζί σουλτανίσκος (με τα …πήλινα πόδια) κάνει πως δεν καταλαβαίνει;

Υπάρχει και μια χώρα στην Ευρώπη, η Νορβηγία, που έθεσε την οδική ασφάλεια των πολιτών της ως βασικό στόχο και κατάφερε ένα εντυπωσιακό αποτέλεσμα. Το 2019 στο Όσλο, την πρωτεύουσα της Νορβηγίας καταγράφηκε μόνο ένας νεκρός από τροχαίο ατύχημα ολόκληρη τη χρονιά. Πρέπει όμως να σημειώσουμε ότι οι θάνατοι από τροχαίο σε ολόκληρη τη συγκεκριμένη χώρα αυξήθηκαν ελάχιστα: από 108 το 2018 σε 110 το 2019. Τα παραπάνω θετικά αποτελέσματα είναι απόρροια της πρωτοβουλίας για τη δημιουργία ενός οδικού δικτύου στο οποίο «δεν θα σκοτώνεται και δεν θα τραυματίζεται σοβαρά κανείς». Αυτό συμπεριλαμβάνει τη μείωση των ορίων ταχύτητας σε εθνικό επίπεδο και την αύξηση των βαρέων και περισσότερο ασφαλών ΙΧ στους δρόμους της χώρας.

Ψιτ… Τέρμα το εορταστικό διάλειμμα – μέσα τα κεφάλια… Την προσεχή Τετάρτη λήγει η παράταση για την πληρωμή των τελών κυκλοφορίας στα οχήματα. Ωχ…

Παράλληλα, βέβαια, θα λάβουν χώρα (κατακλυσμιαία) οι καθιερωμένες χοροεσπερίδες για τις κοπές πίτας συλλόγων και σωματείων και σε λίγο έπονται οι φετινές καρναβαλικές εκδηλώσεις. Άρα μην πτοείστε… Απλά σας εύχομαι καλό …κουράγιο.

Άνεμος αναγέννησης φαίνεται να πνέει στο ποδοσφαιρικό τμήμα του Γυμναστικού Συλλόγου Αλμυρού, ειδικότερα μετά την ανάμειξη του Ζήση Ντελόπουλου στα διοικητικά της ποδοσφαιρικής ομάδας. Ήδη μετά τη σημαντική αποχώρηση του Αναστασίου, που πήγε στο Στεφανοβίκειο, έγιναν στους κυανόλευκους του Αλμυρού οι πρώτες μεταγραφές και έπεται συνέχεια ενίσχυσής τους. Μακάρι να πάνε όλα καλά…

Ένας γνωστός, νεαρός οπαδός της Νίκης Βόλου, ο Νεκτάριος Αντωνίου, αναφέρει σε διαδικτυακή ανάρτησή του: «Μετά από κυνηγητό οπαδών στη Θεσσαλονίκη σκοτώνεται ένας Βούλγαρος οπαδός του Άρη. Μετά από κυνηγητό πάλι στη Θεσσαλονίκη σκοτώνεται ένας Κύπριος οπαδός του ΠΑΟΚ. Οπαδοί του ΠΑΟΚ σκοτώνουν φίλαθλο της Λάρισας. Οπαδοί του Ολυμπιακού, σε ραντεβού με Παναθηναϊκούς, σκοτώνουν τον Φιλόπουλο. Συμπλοκές με σούβλες, καδρόνια και μαχαίρια. Αμέτρητα μαχαιρώματα από όλους τους οπαδούς στην Ελλάδα. Και μετά όλοι αυτοί τρέχουν και καταθέτουν στεφάνια είτε στα Τέμπη είτε στη θύρα 7. Πόση υποκρισία και αηδία ακόμα;»

Μπράβο και χαρά στο κουράγιο της… Η Ολυμπία Χοψονίδου βρέθηκε ανήμερα των Θεοφανίων στη Βουλιαγμένη και τίμησε και φέτος την προσωπική της παράδοση που τη θέλει να πέφτει για να πιάσει το Σταυρό. Η σύζυγος του φημισμένου μπασκετμπολίστα Βασίλη Σπανούλη, που διανύει τον τελευταίο μήνα της 6^ης εγκυμοσύνης της, ανέβασε στο Instagram και φωτογραφία, όπου τη δείχνει μέσα στα παγωμένα νερά, μαζί με τρία από τα παιδιά της. (Πληροφορίες από τον ιστότοπο newsit.)

Και πώς να μην συγκινηθείς όταν βλέπεις σήμερα απογόνους από τους λιγοστούς Έλληνες που ξέμειναν στη Σμύρνη το 1922 να καθαγιάζουν τα ματωμένα νερά της αλύτρωτης πατρίδας μας και πέντε – έξι από αυτούς να πέφτουν στην παγωμένη θάλασσα του μαρτυρικού λιμανιού για να πιάσουν το Σταυρό;

Ο εορτασμός των Θεοφανίων στην παραλία του Καινούργιου Φθιώτιδας, μπροστά από τις κατασκηνώσεις της Αγίας Αικατερίνης, πραγματοποιήθηκε με κάθε λαμπρότητα. Σύμφωνα με το kamena – voyrla – news.blogspot.com (απ’ όπου προφανώς και οι φωτογραφίες) ο τοπικός εφημέριος Ιωάννης Ελευθερίου, (κατά κόσμο παπα-Γιάννης) βούτηξε να πιάσει τον Σταυρό, αφού δεν είχε κανένας το θάρρος να βουτήξει στα παγωμένα νερά, όπως προβλέπει το έθιμο, αλλά και το τελετουργικό. Πάντα άξιος, πάτερ…

Τουλάχιστον αυτές τις μέρες, που ο Πλανήτης πενθεί, θερμά παρακαλώ σας, αποφύγετε στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης τις αναρτήσεις εκείνες με τα γεμάτα τραπέζια, σε τσιπουράδικα και χασαποταβέρνες, με «όλα τα καλά της γης και της θάλασσας», όπως και τα χειμερινά, γιορτινά σας μοντελάκια, ποζάροντας με αμφίβολης ποιότητας ακκισμούς, τα χιλιοβαμμένα νυχάκια σας, τα φρεσκοχτενισμένα σας μαλλάκια και όλα τα συμπαρομαρτούντα.

Με κάποιες ..γενετικές αποκλίσεις τούτ’ – αυτά ισχύουν και για τους καραμπουζουκλήδες λεβεντονιούς.

Λίγο οι κακοκαιρίες, λίγο οι κλιματικές αλλαγές και οι καταστροφές που επιφέρουν παντού, λίγο τα πολιτικά παιχνίδια των ισχυρών που ωστόσο μυρίζουν μπαρούτι, τελικά μπορούμε να πούμε (χαριτολογώντας βεβαίως) ότι γίναμε σκέτο …Δελτίο Θυέλλης.

Όμως των Φώτων, τα κατάφεραν… Κράτησαν ανοιχτή την Π.Α.Θ.Ε. Αθηνών – Λαμίας …χωρίς να χιονίσει. Μπράβο σας…

Πάντως πιο κύριος φέρθηκε ο «Ηφαιστίωνας» των Θεοφανίων από εκείνο το προηγούμενο …σούργελο τη «Ζηνοβία», έτσι;

Από τις πιο συγκινητικές στιγμές του Αγιασμού ήταν και το βιντεάκι που ανέβηκε στο διαδίκτυο, από το Νιοχώρι της Κωνσταντινούπολης, που τέσσερις λεβέντες έπεσαν στη φουρτουνιασμένη θάλασσα του Βοσπόρου κι έπιασαν το Σταυρό, ενώ στην ίδια την Πόλη -παρουσία του Οικουμενικού Πατριάρχη- ένας ηλικιωμένος από τους τολμηρούς που έπεσαν στη θάλασσα έχασε τις αισθήσεις του.

Με τούτα και μ’ εκείνα πάντως, αν το δούμε ημερολογιακά, όπου να ‘ναι μεσιάζει ο χειμώνας και ας ευχόμαστε να είναι φιλικοί ο Φλεβάρης και ο Μάρτης (όπως πήγε δηλαδή ήπια σχεδόν όλος ο Δεκέμβρης).

Πολλές οι ονομαστικές γιορτές του Δωδεκαημέρου, αλλά -όπως κάθε χρόνο- οι Γιάννηδες και οι Ιωάννες κυριολεκτικά «τίναξαν την μπάγκα στον αέρα»… Χρόνια πολλά…

«Η ζήλεια του φίλου είναι χειρότερη από το μίσος του εχθρού.»

Το ανάρτησε στο facebook ο Νίκος Τσαγκρής: Αν με ρωτάτε για το 2020, σας απαντώ με τα λόγια του Gramsci: «Είμαι απαισιόδοξος λόγω ευφυΐας και αισιόδοξος λόγω θέλησης.»

Γεμίστε τις καρδιές σας με αγάπη… Θα είναι ένα «πλεόνασμα» που θα μας χρειαστεί σε κάθε περίπτωση αυτής της ζωής που ολοένα και πιο φτηνή γίνεται.