Χρ. Μπουκώρος: Ακόμη μια χαμένη ευκαιρία ουσιαστικής αναθεώρησης του Συνταγμάτος εξαιτίας του ΣΥΡΙΖΑ

Ακόμη μια χαμένη ευκαιρία ουσιαστικής αναθεώρησης του Συνταγμάτος

εξαιτίας του ΣΥΡΙΖΑ

Τόνισε στην ομιλία του στη Βουλή ο βουλευτής Μαγνησίας Ν.Δ. Χρήστος Μπουκώρος

Για τη Συνταγματική Αναθεώρηση μίλησε στην ολομέλεια της Βουλής, το βράδυ της Τρίτης, ο βουλευτής Μαγνησίας Ν.Δ. Χρήστος Μπουκώρος. Ο βουλευτής Μαγνησίας στην ομιλία του δεν δίστασε να καυτηριάσει τη στάση του ΣΥΡΙΖΑ, εξαιτίας του οποίου χάνεται μια ακόμη ευκαιρία για ουσιαστική αναθεώρηση του Συντάγματος, “μια ευκαιρία”, που όπως τόνισε ο βουλευτής, “θα είχε σημαντικό αντίκτυπο τόσο στην πορεία της χώρας όσο και στην ποιότητα ζωής των πολιτών, τα επόμενα χρόνια.

Μεταξύ άλλων, ο Χρήστος Μπουκώρος δεν παρέλειψε να επισημάνει τον σκληρό αγώνα που έδωσε η Νέα Δημοκρατία ως αντιπολίτευση κατά την προηγούμενη κοινοβουλευτική περίοδο, ώστε μέσα στις αναθεωρητέες διατάξεις να ενταχθεί η ψήφος των Ελλήνων ομογενών, καθώς και η θέσπιση του ελάχιστου εγγυημένου εισοδήματος. Δύο διατάξεις που στοχεύουν στην προστασία των δικαιωμάτων και της ανθρώπινης αξιοπρέπειας του Έλληνα πολίτη.

Πιο αναλυτικά, όπως επεσήμανε στην ομιλία του ο Χρήστος Μπουκώρος, «Η χαμένη ευκαιρία αναθεώρησης, κυρίως του άρθρου 16 του Συντάγματος που αφορά την παιδεία, είναι με ευθύνη της πρώην κυβερνητικής πλειοψηφίας του ΣΥΡΙΖΑ, στερώντας από τα ελληνόπουλα το δικαίωμα που έχουν όλοι οι νέοι, όλων των ευρωπαϊκών χωρών, αλλά και παγκοσμίως. Όπως φαίνεται, ο ΣΥΡΙΖΑ συμπεριφέρεται σαν να μη συνέβη καμία ιστορική εξέλιξη στα εκπαιδευτικά συστήματα της Ευρώπης και του κόσμου, σαν να μην είναι αναγκαίο να ενσωματωθεί απολύτως τίποτα στο ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα, σαν να μην χρειάζεται να σπάσει αυτό το κρατικό μονοπώλιο, στερώντας δυνατότητες, ευκαιρίες και εντείνοντας την απώλεια οικονομικών, αλλά και ανθρώπινων πόρων. Ούτε κουβέντα για το άρθρο 16. Ούτε να το αγγίξει η προηγούμενη κυβερνητική πλειοψηφία.

Το ίδιο, βεβαίως, συνέβη και με το άλλο εμβληματικό άρθρο του Συντάγματος, το άρθρο 24, που αφορά στο περιβάλλον. Συμπεριφέρθηκε η προηγούμενη πλειοψηφία σαν να μην έχουμε καμία περιβαλλοντική αλλαγή, σαν να μη χρειάζεται να εναρμονίσουμε απολύτως τίποτα, ούτε στα όσα συμβαίνουν στον κόσμο ούτε έναντι της επερχόμενης κλιματικής αλλαγής. Είναι μία φοβική αντιμετώπιση που είναι απόδειξη του συντηρητισμού όσων, πραγματικά, δηλώνουν προοδευτικοί σε αυτή τη χώρα. Είναι μία χαμένη ευκαιρία για την οποία οπωσδήποτε στο μέλλον θα απολογηθείτε, ακόμα και στις νέες γενιές που είναι κοντά στη δική σας ιδεολογία.

Πολύς λόγος έγινε και για το άρθρο 3 περί κρατούσας θρησκείας, μία συζήτηση η οποία έφερε στην επιφάνεια τις επιδιώξεις του ΣΥΡΙΖΑ να βάλει μια πινελιά ιδεοληψίας στον καταστατικό χάρτη της χώρας, επειδή ακριβώς δεν είχε τίποτα άλλο ουσιαστικό να προσφέρει σε βασικά άρθρα του Συντάγματος. Αυτή η προσπάθεια έγινε εμφανής μέσα από τη διαστρέβλωση της πραγματικότητας, αλλά και των συνταγματικών προβλέψεων.

Αρνείται να δεχθεί ο ΣΥΡΙΖΑ, ότι η πρότασή του δεν γίνεται δεκτή, γιατί πραγματικά προβάλλεται ως κάτι που δεν είναι. Και τι θέλω να πω; Όλοι σε αυτή τη χώρα γνωρίζουμε ότι το περιεχόμενο του άρθρου 3 του Συντάγματος αφορά μία ιστορική καταγραφή της δημιουργίας του νεοελληνικού κράτους. Είναι η προμετωπίδα μιας παράδοσης του ελληνικού έθνους, που σφυρηλατήθηκε μεταξύ της σφύρας των αγώνων και του άκμονος του χρόνου, στοιχείο καθοριστικό της ελληνικής ιδιοπροσωπίας, υπαρκτής και παρούσας διαχρονικά στην πορεία του ελληνικού έθνους. Είναι μια αρχή που έχει καταξιωθεί στο πέρασμα του χρόνου και ασφαλώς δεν έχει να κάνει ούτε με τη θρησκευτική ουδετερότητα του ελληνικού κράτους ούτε με την ανεξιθρησκία στο πλαίσιο του κράτους.

Η ουδετερότητα του κράτους και το δικαίωμα της ανεξιθρησκίας των Ελλήνων πολιτών είναι απολύτως κατοχυρωμένα από ένα πλέγμα άρθρων. Θα γίνω κοινότοπος. Παρά πολλοί συνάδελφοι αναφέρθηκαν σε αυτά. Πρώτα και πάνω απ’ όλα, το άρθρο 13 του Συντάγματος διασφαλίζει απολύτως τη θρησκευτική ελευθερία των Ελλήνων πολιτών.   

Αλλά φαίνεται η προσχηματική -αν θέλετε- τοποθέτηση των στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ και από το εξής γεγονός: Ζητούν την αλλαγή του άρθρου 3. Γιατί δεν ζητούν και την αλλαγή του άρθρου 16 παράγραφος 2 του Συντάγματος, από το οποίο προβλέπεται η υποχρέωση του κράτους για τη διαμόρφωση υπεύθυνων πολιτών μέσω της θρησκευτικής και εθνικής ανάπτυξης των νέων; Αλλά είπαμε, το άρθρο 16 είναι ένα άρθρο, για το οποίο δεν θέλει να ακούει τίποτα ο ΣΥΡΙΖΑ.

Από εκεί και πέρα, όμως, μια σειρά άλλων άρθρων, όπως το άρθρο 5 που διασφαλίζει τη συμμετοχή στη δημόσια ζωή, στα κοινά, του συνόλου των πολιτών με τους ίδιους όρους και χωρίς καμία θρησκευτική ή άλλη διάκριση, είναι ακόμα -αν θέλετε- μία επιβεβαίωση ότι το κράτος είναι στην ουσία του θρησκευτικά ουδέτερο.

Το άρθρο 2 του Συντάγματος, επίσης, προβλέπει την κατοχύρωση της ανθρώπινης αξιοπρέπειας, χωρίς θρησκευτικές ή άλλες διακρίσεις.

Είναι μη αναθεωρητέες διατάξεις του καταστατικού χάρτη της χώρας, οι οποίες -αν θέλετε- διαψεύδουν αυτό το αφήγημα που ακούσαμε από τον ΣΥΡΙΖΑ αυτές τις μέρες, ότι υπάρχουν διακρίσεις και αδικίες σε αυτήν τη χώρα. Σε ποια χώρα; Για ποια χώρα ακριβώς μιλάμε; Για μία χώρα όπου ο δικαιωματισμός που αναπτύχθηκε στο θερμοκήπιο της αριστερής ιδεολογικής κυριαρχίας τα τελευταία χρόνια, τις τελευταίες δεκαετίες, καθιστά οποιαδήποτε συζήτηση για διακρίσεις και ιδιαίτερα για θρησκευτικές διακρίσεις ελάχιστα πειστική;

Πέραν όλων αυτών, μέσα στις λίγες αναθεωρητέες διατάξεις που συμφωνήσαμε από την προηγούμενη Βουλή, υπάρχουν και δύο πολύ σημαντικά πράγματα, όπως η διευκόλυνση της ψήφου των Ελλήνων ομογενών, με όρους και προϋποθέσεις φυσικά, αλλά και η θέσπιση συνταγματικά, για πρώτη φορά στη χώρα μας, του ελάχιστου εγγυημένου εισοδήματος, μία πρόταση η οποία διασφαλίζει την αξιοπρεπή διαβίωση των πλέον ευάλωτων ομάδων του πληθυσμού και κατά συνέπεια στηρίζει την ανθρώπινη αξιοπρέπεια.

 Είμαι περήφανος που η παράταξη, στην οποία υπηρετώ, εργάστηκε σκληρά για να περάσουν αυτές οι δύο διατάξεις στο νέο αναθεωρημένο Σύνταγμα. Είναι διατάξεις που δίνουν λύσεις και απαντήσεις σε σύγχρονα προβλήματα, που απασχολούν την ελληνική αλλά και την ευρωπαϊκή και παγκόσμια κοινωνία».