Δελτίο Θυέλλης – γράφει ο Γιώργος Τσιντσίνης – έκδοση 26-10-2019

Όλοι μαζί, με προσευχές,

θα ‘μαστε στη …Βοστώνη.

Βόηθα, Θεέ μου, κι ο «Αγάς»

να πάψει να σκοτώνει.

Η μισή Ελλάδα σχεδόν γιορτάζει σήμερα, στη μεγαλύτερη φθινοπωρινή γιορτή, του Αγίου Δημητρίου, αν εξαιρέσεις ειδικότερα τον πάγιο …ανταγωνισμό με τους Γιώργους, Γεωργίες, Ελένες και Κωνσταντίνους. Πέρα από τα «χρόνια πολλά» λοιπόν, σε πολλά σπίτια και νοικοκυριά που γιορτάζουν σήμερα, τη λαμπρότητα της γιορτής στο Μητροπολιτικό μας ναό κτλ. μπαίνουμε σ’ ένα εορταστικό τριήμερο που θα έχει την κορύφωσή του, με την κατάθεση στεφάνων, τη δοξολογία και την παρέλαση της 28^ης Οκτωβρίου μεθαύριο. Μια παρέλαση, που πρέπει να είναι ιδιαίτερα πυκνή, με ενθουσιασμό και μεγάλη συμμετοχή του κοινού. Επίσης, οι κρίσιμες στιγμές και τα γεγονότα των καιρών στη «γειτονιά» μας, επιβάλλουν εγρήγορση, ετοιμότητα, ομόνοια και ομοψυχία. Και ο γενικός σημαιοστολισμός καλό θα ήταν να αποδειχτεί πιο έντονος από κάθε άλλη φορά, προφανώς για να στείλει τα δικά του μηνύματα, προς κάθε κατεύθυνση.

Μια μέρα σχεδόν πριν μια δική μου ανάρτηση στο facebook, ο αρμόδιος υπουργός κ. Κικίλιας (και φυσικά από πίσω του ο ίδιος ο πρωθυπουργός και όλη η κυβέρνηση) αποφασίσει ν’ αλλάξει την απόφασή της και να στείλει τελικά τον μικρό Παναγιώτη – Ραφαήλ στη Βοστώνη, συμπληρώνοντας το ποσό που έλειψε από τα 3 εκατομμύρια ευρώ για τη θεραπεία του.

Λίγο πριν «ωριμάσει» πλήρως η πρωτοφανής αλληλεγγύη και η ανθρωπιά όλων των Ελλήνων, ανέβασα στην ιστοσελίδα μας ένα πεζοτράγουδο, ως ελάχιστη συνεισφορά στην τιτάνια προσπάθεια όλων των συμπατριωτών μου.

Τίτλος; «Ξέρω πως …ξέρεις», με το παρακάτω κείμενο να ακολουθεί:

«-Ξέρεις στη γειτονιά μου πώς τη λένε πια την αγάπη και την ανθρωπιά;

-Παναγιώτη – Ραφαήλ.

-Ξέρεις πώς λέμε στην προσευχή μας την ελπίδα;

-Παναγιώτη – Ραφαήλ.

-Ξέρεις πώς τη “βάφτισαν” σήμερα τη γαλανή μου την Πατρίδα, που αποφάσισε να παλέψει μονιασμένη και να νικήσει;

-Παναγιώτη – Ραφαήλ.

-Ξέρεις πώς θα ‘πρεπε να λένε απόψε όλου του κόσμου τα παιδιά;

-Παναγιώτη – Ραφαήλ.»

Η λύση βρέθηκε και ο μικρός Ραφαήλ θα ταξιδέψει στη Βοστώνη για να συνεχίσει τον μεγάλο αγώνα του! Είμαστε ΟΛΟΙ μαζί του! Ούτε για μια στιγμή δεν φοβήθηκα πως οι Έλληνες, οι Κύπριοι και ο Ελληνισμός της διασποράς θα αδιαφορήσουν ή τάχα δεν θα τα καταφέρουμε. Ούτε πως ο Θεός θα έστεργε ν’ αφήσει μόνο και αβοήθητο τον 18μηνο άρρωστο μικρούλη. Ήταν τόσο πολλές οι προσευχές γι’ αυτόν τον γλυκούλη μπόμπιρα, με τα μεγάλα κι αθώα μάτια, που όλα «φώναζαν» πως θα κερδίσουμε το μεγάλο στοίχημα.

Πάντως, αν και το υπουργείο επίσπευσε τις γραφειοκρατικές διαδικασίες, για το ταξίδι του μικρού στη Βοστώνη, κεφαλαιώδες ζήτημα παραμένει ότι εν πολλοίς τα έξοδα θα καλυφθούν από τις προσφορές των Ελλήνων, που προέρχονται από όλη τη χώρα και από όλες τις κοινωνικές τάξεις. Είναι εντυπωσιακό ότι μέσα σε λίγες ημέρες Έλληνες από κάθε γωνιά της πατρίδας μας προσέφεραν τον οβολό τους, με αποτέλεσμα να συγκεντρωθούν κάτι λιγότερα από 3 εκατ. ευρώ. 

Ωστόσο οι προσευχές για τον Παναγιώτη – Ραφαήλ δεν πρέπει να μειωθούν, να σιγάσουν. Και στο τέλος, ελπίζουμε ότι όλα θα πάνε καλά.

Κάποια διαδικτυακή φίλη, την περασμένη Δευτέρα, έγραψε στο ίντερνετ μια χαρακτηριστική ανάρτηση: «Δεν μπορώ να σταματήσω να κλαίω! Φεύγει για Βοστώνη το μωρό όλης της Ελλάδας! Οι γονείς ανακοίνωσαν με ποστ στη σελίδα του μικρού ότι όλα πήγαν καλά!»

Από την Καλαμάτα, όπου βρέθηκε προχθές και μίλησε ο πρωθυπουργός, επισήμανε τη σημασία των νέων επενδύσεων στη χώρα μας, που θα αυξήσουν και θα βελτιώσουν τις θέσεις εργασίας «σε μία Ελλάδα που αφήνει πίσω της την κρίση». Όπως τόνισε, κεντρικός στόχος της κυβέρνησης είναι το τρίπτυχο δουλειές, ευκαιρίες και ευημερία για όλους, που θα φτάσουν σε κάθε γωνιά της χώρας και πως αυτή η προοπτική θα έχει τόσο την πλήρη υποστήριξη των στελεχών της κυβέρνησης όσο και προσωπικά του ιδίου. Μακάρι… Ελπίζουμε και αναμένουμε…

Βρίσκω πολύ σωστή τη θέση της εφημερίδας «Καθημερινή», που πρόσφατα σε κύριο άρθρο της με τίτλο «Τα δύσκολα τώρα αρχίζουν», επισημαίνει: «Η κυβέρνηση έκανε ένα δυνατό ξεκίνημα. Δημιούργησε την πεποίθηση ότι είναι καλά προετοιμασμένη και ότι στηρίζεται σε ανθρώπους που θέλουν να αφήσουν πίσω τους έργο. Η ελληνική πραγματικότητα είναι, όμως, σκληρή. Η διεθνής συγκυρία, σύνθετη και εκρηκτική. Τώρα μπαίνει στα δύσκολα αυτή η κυβέρνηση. Χρειάζεται να επικεντρωθεί σε μερικούς κρίσιμους τομείς, όπου και θα δοθούν οι μεγάλες μάχες. Και να βασιστεί σε εκείνους που έχουν «σηκώσει τα μανίκια» και αψηφούν το πολιτικό κόστος.» Ας δούμε τώρα πόσο θα απέχει -στο εγγύς μέλλον- από την πραγματικότητα η παραπάνω πολιτική τοποθέτηση, από την οποία θα εξαρτηθούν πολλά και …νευραλγικά για τον τόπο μας.

Ο καρκίνος σε πολλές περιπτώσεις δεν είναι πια ανίκητος. Αυξάνονται διαρκώς τα κρούσματά του αλλά και οι άνθρωποι που γίνονται καλά. Μεγάλη πληγή παραμένει το κάπνισμα. Τι αποκαλύπτει ο «Άτλαντας του Καρκίνου»: Ο καρκίνος αναμένεται να προσβάλλει ολοένα περισσότερους ανθρώπους τις επόμενες δεκαετίες, εξαιτίας κυρίως της γήρανσης του πληθυσμού. Το 2018 καταγράφηκαν 18 εκατομμύρια νέα περιστατικά, αλλά το 2040 αναμένεται να έχουν φθάσει τα 29 εκατομμύρια ετησίως.

Τα καλά νέα είναι ότι χάρη στην έγκαιρη διάγνωση και τις βελτιωμένες θεραπείες, ο αριθμός των ανθρώπων που νικούν τον καρκίνο επίσης αυξάνεται. Το 2018 ο παγκόσμιος αριθμός των επιζησάντων έφθασε τα 43,8 εκατομμύρια. Ως επιζήσαντες χαρακτηρίζονται οι άνθρωποι που ξεπερνούν την πενταετία από τη διάγνωση του καρκίνου και επομένως έχουν πάρα πολλές πιθανότητες να ιαθούν. Η πρόοδος που έχει συντελεστεί εναντίον του καρκίνου τις τελευταίες δεκαετίες είναι αδιαμφισβήτητη. Ωστόσο είναι πολλά ακόμα αυτά που πρέπει να γίνουν. Το πρώτο είναι να πειστεί ο πλανήτης να κόψει οριστικά το κάπνισμα, καθώς εξακολουθεί να αποτελεί την κύρια αιτία θανάτου από καρκίνο.

Λίγο πριν το τέλος της ζωής του, ο Φραντς Κάφκα έζησε μια πρωτόγνωρη εμπειρία. Καθώς περπατούσε στο πάρκο Στέγκλιτζ στο Βερολίνο, συνάντησε ένα κοριτσάκι που έκλαιγε απαρηγόρητο γιατί είχε χάσει την κούκλα της.

Ο Κάφκα προσφέρθηκε να το βοηθήσει να βρει την κούκλα της, όμως μην μπορώντας να τηβρει, σκέφτηκε ένα τέχνασμα για να πάρει την λύπη από το μικρό κοριτσάκι.

Έγραψε ένα γράμμα, δήθεν προερχόμενο από την κούκλα της μικρής και της το έδωσε:

«Σε παρακαλώ μην κλαις για εμένα, έφυγα σε ταξίδι για να γνωρίσω τον κόσμο. Θα σου ξαναγράψω σύντομα για να σου διηγηθώ τις εμπειρίες μου».

Κάθε φορά που εκείνος και το κοριτσάκι συναντιόντουσαν, της διάβαζε προσεκτικά τα γράμματα που περιέγραφαν τις φανταστικές ιστορίες της κούκλας. Το κοριτσάκι παρηγοριόταν και αδημονούσε κάθε φορά για νέα από την κούκλα.

Ο καιρός περνούσε και όταν ήρθε η στιγμή να αποχωριστούν, ο Κάφκα έκανε δώρο στο κοριτσάκι μια κούκλα, που ήταν όμως εντελώς διαφορετική από την αρχική.

Η καινούρια κούκλα, έφερε επάνω της ένα συνοδευτικό σημείωμα που έλεγε:

«Εγώ είμαι! Τα ταξίδια μου με άλλαξαν.»

Μετά από χρόνια, το κοριτσάκι που είχε γίνει πια μεγάλη γυναίκα, βρήκε ένα κρυμμένο σημείωμα μέσα στην κούκλα που της είχε δωρίσει ο Κάφκα:

«Κάθε τι που αγαπάς πολύ πιθανόν μια μέρα να το χάσεις, όμως στο τέλος, έστω με διαφορετική μορφή, η αγάπη θα επιστρέφει». (Kentro Dikepsy – Via Philotimo)

Αυτό που με τρομάζει δεν είναι η βία του κακού… Είναι η αδιαφορία του καλού. (Martin Luther King).

«Το καλύτερο είναι να είστε ο εαυτός σας και να τον εκφράζετε. Αν δεν αρέσετε σε όλους, δεν πειράζει. Καλύτερο είναι να μην αρέσετε σε κάποιους παρά να μην αρέσετε στον εαυτό σας ή να τον καταστέλλετε διαρκώς.»

Από χθες το μεσημέρι, παραμονή της γιορτής του πολιούχου μας έπρεπε να σημαιοστολιστούν τα πάντα, Δημόσια κτίρια, καταστήματα και οικίες, όχι μόνο για τον Αη-Δημήτρη, αλλά και για την εθνική επέτειο του ΟΧΙ που έπεται μεθαύριο. Ας γίνει ο τόπος γαλανόλευκος για να στείλουμε -αν μη τι άλλο- ένα ηχηρό και σαφές πατριωτικό μήνυμα, εντός και εκτός των συνόρων μας.

Μην ξεχάσετε επίσης, ότι την τελευταία Κυριακή του Oκτωβρίου (αύριο δηλαδή) αλλάζει η ώρα. Έτσι, στις 27 του μήνα, ώρα 4 τα χαράματα, οι δείκτες των ρολογιών θα γυρίσουν μια ώρα πίσω για να δείξουν 3:00. Η χειμερινή ώρα θα ισχύει μέχρι την τελευταία Κυριακή του Μαρτίου  (29/3/2020), οπότε θα πάμε τα ρολόγια μας μία ώρα μπροστά.

Χρόνια πολλά στους εορτάζοντες – Καλή παρέλαση… Ζήτω το Όχι