Η ατζέντα του Λαού του Αλμυρού – γράφει η Βιβή Τσιντσίνη έκδοση 12-10-2019

Λεφτά υπάρχουν…

Λεφτά υπάρχουν, δεν εξηγείται αλλιώς… Επίσης, δεν υπάρχει ανεργία κυρία μου.

Δυο μήνες τώρα ψάχνουμε για τα γραφεία μας δημοσιογράφο ή κάποιον που έχει την πυγμή, τη θέληση και να γράφει στρωτά, ώστε να εκπαιδευτεί ως δημοσιογράφος και δεν βρίσκουμε. Ειδικά οι νεότεροι που έρχονται για τη συνέντευξη (αν έρθουν και δεν θέλουν να ρωτήσουν μόνο από το τηλέφωνο) είναι πολύ cool… Πολύ! Πόσο να σας πω! Πιο, cool, πεθαίνεις…

Έτσι προέκυψε και η ανάγκη έκφρασης, μέσα από την παρακάτω γελοιογραφία…

Αλλαγή νομικού πλαισίου για τα Λούνα Παρκ

Προχωράμε σταθερά και για τα… ελληνικά δεδομένα θα έλεγα γρήγορα! Υπάρχει πολιτική βούληση “ως-φαίνεται” (που ‘λεγε και ο παππούς) Αλλά… αυτό το «ως»… σημαίνει πολλά… Αναμένουμε λοιπόν όχι μόνο την πρόθεση έρευνας και πρότασης για νέο νομικό πλαίσιο σε ό,τι αφορά τη λειτουργία, αδειοδότηση και εποπτεία των Λούνα Παρκ, αλλά και την ψήφιση νέου νόμου! Δεν επαναπαυόμαστε, κρατάμε τις υπογραφές και παρακολουθούμε τις εξελίξεις.

Καλύτερα να μασάς… παρά να μιλάς

Καλύτερα να μασάς… παρά να μιλάς, λέει το σλόγκαν διαφήμισης τσίχλας… Κάπως έτσι, στις δημόσιες συνεδριάσεις, πρέπει να προσέχει κανείς τι λέει… Οι δημόσιες συνεδριάσεις… είναι ΔΗΜΟΣΙΕΣ… Δεν είναι πηγαδάκι φίλων. Αν από αυτό προκύπτουν νομικές ευθύνες π.χ. ή βάζουν την κοινωνία σε περιπέτειες… καλύτερα να ζυγίζουμε πρώτα τι θα πούμε ή και να μασάμε… παρά να μιλάμε. (Το ίδιο ισχύει και για την φλυαρία της «στήλης», δεν αποποιούμαι ευθυνών).

Σχετικό με το παραπάνω ή άσχετο… εσείς θα κρίνετε… ότι καλό είναι οι live αναμεταδόσεις συνεδριάσεων του Δημοτικού Συμβουλίου να μη γίνουν ακόμη… Γιατί μπορεί να ειπωθεί κάτι που δεν θα μαζεύεται… Ίσως, λέω… ίσως…

Δικαστές κατατρεγμένων

Παρακολουθώ όσα γίνονται στη Συρία… Προμηνύεται «τσουνάμι» εξελίξεων… γεωπολιτικών θα έλεγα. Έρχεται η ώρα να ενωθούμε (ως άνθρωποι) ή να διχαστούμε…

Παρατηρώ πως ο καθένας μεταφράζει όπως θέλει τη “φωνή των προγόνων του”… άλλος να διαφυλάξουμε τον ελληνισμό… άλλος να βοηθήσουμε τους πρόσφυγες… άλλος δεν δέχεται ότι υπάρχουν πρόσφυγες, μόνο λαθρομετανάστες…

Γι’ αυτό θα σας πω μόνο για τη δική μου φωνή και σπίθα και φωτιά.

Κανένα παιδί νηστικό, κανένα τρομαγμένο. Κανένα παιδί, κανενός…

Ας “ξεσκαρτάρουν” οι φορείς ποιος θα ‘ρθει σιμά μας και ποιος όχι, ποιος είναι πρόσφυγας και ποιος όχι… πόσους αντέχει η Ελλάδα και πόσους όχι… Και γι’ αυτό θα τους κρίνω και θα τους τιμωρήσω, αναλόγως πως…

Αυτοί όμως που θα φτάσουν σιμά μου… και θα με χρειαστούν… και θα απλώσουν το χέρι για βοήθεια… δεν θα τους το “ζεματίσω”… όπως κάποτε του προ-πάππου μου στο λιμάνι της Σμύρνης…

Δικαστής πεινασμένων δεν θα γίνω. Θα “δικάσω” όμως, σκληρά, αυτούς που λαμβάνουν τις αποφάσεις. (τώρα γιατί αυτό σας ενδιαφέρει;… μάλλον καθόλου…, στήλη σχολίων είναι, αφού 😉 Για να μιλάμε λίγο και νεοελληνιστί).