Γιώργος Τσιντσίνης Δελτίο Θυέλλης – γράφει ο Γιώργος Τσιντσίνης – έκδοση 15-6-2019

Όλα θα γίνουν …μαγικά

και τάχατες εντάξει.

Μέχρι που θα ξεθάψουνε

και τη …μεσαία τάξη.

Από το απόβραδο της περασμένης Δευτέρας είμαστε πάλι σε προεκλογική περίοδο, για τη «μητέρα των μαχών» αυτή τη φορά, τις εθνικές εκλογές της 7ης Ιουλίου. Δείτε τώρα πως η ένταση θα κλιμακώνεται, ώρα με την ώρα, η πόλωση (με όσα περιθώρια ακόμη της απομένουν) θα χτυπήσει «κόκκινο» και πολύ φοβάμαι ότι το ίδιο θα κάνει κι ο διχασμός. Η μόνη «παρηγοριά» είναι οι λίγες μέρες και βδομάδες που απομένουν και θα ..βασανιζόμαστε μέχρι το στήσιμο της κάλπης. Και το επερχόμενο τριήμερο της Πεντηκοστής θα είναι ένα ακόμη καλόδεχτο κι ευχάριστο διάλειμμα.

Φιλική προεκλογική πρόταση: Συμπολίτες και συμπατριώτες, μην ματαιοπονείτε συλλέγοντας προεκλογικά «θα»… Συγκλίνουσες πληροφορίες από το πολύπαθο εκλογικό μας Σώμα αναφέρουν, ότι πλέον και στο εξής αρκετές από τις …κατσίκες δεν μασάνε …ταραμά ούτε οι …τράγοι στραγάλια. (Μόνο λίγα καθρεφτάκια «αντέχουν» ακόμη στην πιάτσα, για κάποιους …μουρόχαυλους.)

Παρατηρήθηκε στριμωξίδι για τον καταρτισμό του ψηφοδελτίου της Νέας Δημοκρατίας στη Μαγνησία, όπως και γκρίνιες και σπόντες από πλευράς των αποκλεισμένων πολιτευτών, καθόλου «συντροφικές» θα έλεγα. Η προοπτική περισσότερων της μιας εδρών τοπικά για τη «γαλάζια» παράταξη άνοιξε την όρεξη και αναθέρμανε ελπίδες. Θα δούμε…

Σε 12 εμβληματικές δεσμεύσεις, για υλοποίηση με συγκεκριμένο χρονοδιάγραμμα από την επομένη των εθνικών εκλογών, επικέντρωσε ο Τσίπρας, κατά την παρουσίαση του προεκλογικού προγράμματος του ΣΥΡΙΖΑ, με τη διάλυση ης Βουλής. Εδώ που τα λέμε, «απ’ όλα είχε ο μπαχτσές»… Στόχους – δεσμεύσεις για την εργασία, την ανάπτυξη, τη φορολογία, το κράτος, το κοινωνικό κράτος. Π.χ. αύξηση του κατώτατου μισθού κατά 7,5% το 2020 και 7,5% το 2021, μόνιμες προσλήψεις 10.000 ατόμων στην Υγεία και 15.000 στην Παιδεία, θέση σε βρεφονηπιακούς σταθμούς για όλα τα παιδιά. Πράσινη Ανάπτυξη, επενδύσεις με στόχο τον διπλασιασμό Ξένων Άμεσων Επενδύσεων και αύξηση εξαγωγών στο 50% του ΑΕΠ έως το 2025, το πλήρως ψηφιοποιημένο Δημόσιο κ.ο.κ. Α, να μην το ξεχάσω: Έρχεται και ο πολιτικός γάμος για ομόφυλα ζευγάρια.

Τετελεσμένα, πολλά από τα οποία δεν ανατρέπονται, έστω κι αν η επόμενη κυβέρνηση νομοθετήσει αλλιώς, δημιούργησε η ψήφιση του νέου Ποινικού Κώδικα και του Κώδικα Ποινικής Δικονομίας, με τη σπουδή της κυβέρνησης να φέρει προς ψήφιση στο «παρά ένα» της διάλυσης της Βουλής τα δύο μείζονος σημασίας νομοθετήματα, προκαλώντας αντιδράσεις σε πολιτικό και νομικό επίπεδο. Οι νέοι κώδικες, η αναγκαιότητα της αλλαγής των οποίων ήταν από χρόνια κοινός τόπος και αδήριτη ανάγκη, ψηφίστηκαν τελικά με μια διαδικασία που κινήθηκε στην κόψη του ξυραφιού της συνταγματικής νομιμότητας, αδικώντας ακόμα και τις πολλές θετικές και ορθές διατάξεις των δύο νομοθετημάτων. Οι νέοι κώδικες ψηφίστηκαν χωρίς αντίλογο, μια και η αντιπολίτευση, πλην Ποταμιού, δεν παρέστη στη Βουλή, αρνούμενη να παράσχει νομιμοποίηση στην εμμονή της κυβέρνησης να ψηφιστούν τα δύο νομοθετήματα σαν να επρόκειτο περί τροπολογιών της τελευταίας στιγμής.

Είναι ένας πλουραλισμός και μια «Δημοκρατία» που δεν μπορώ να καταλάβω ούτε να τη χωνέψω… Αφορά στο αυστηρό μήνυμα προς όσους βουλευτές του κυβερνώντος κόμματος αποφασίσουν ενδεχομένως να «σπάσουν» και πάλι το εμπάργκο στον ΣΚΑΙ, που έστειλε ο πρωθυπουργός. Ο Τσίπρας, στη διάρκεια της πρόσφατης ομιλίας του στην Κεντρική Επιτροπή, σχολίασε επικριτικά τα δύο κρούσματα απειθαρχίας των βουλευτών Τρικάλων Σάκη Παπαδόπουλου και Σάμου Δημήτρη Σεβαστάκη, οι οποίοι μετά τις ευρωεκλογές έσπασαν το εμπάργκο στον ΣΚΑΙ. Ο πρωθυπουργός, σύμφωνα με την ΕΦΣΥΝ, έστειλε μήνυμα προς όλους τους υποψηφίους ως τελευταία προειδοποίηση, ότι αν αγνοήσουν την απόφαση αυτή θέτουν τον εαυτό τους εκτός ψηφοδελτίων του ΣΥΡΙΖΑ. Κάτι από …Άγκυρα και Ερντογάν μου θυμίζουν όλα αυτά, ίσως κι από …Μαδούρο. Με άλλα λόγια, ίσως να παραπέμπουν και στου «κακού τη σκάλα», γενικότερα.

Το ίδρυμα «Σταύρος Νιάρχος» προχώρησε σε μια νέα δωρεά – μαμούθ προς το ΕΚΑΒ. Μετά τα 143 ασθενοφόρα, που δώρισε σχετικά πρόσφατα, τώρα αγοράζει και δωρίζει δυο ολοκαίνουρια αεροπλάνα, αξίας 25 εκατομμυρίων ευρώ. Πολλοί από τους Έλληνες καπεταναίους και εφοπλιστές μας εκπλήσσουν ευχάριστα, κάθε λίγο και λιγάκι, με τις γενναίες ευεργεσίες τους. Ευτυχώς…

Είσαι Πολάκης, καταφέρνεις να βγάλεις έναν άσημο υποψήφιο (αντίπαλου ψηφοδελτίου) ίσως πρώτο σε σταυρούς στην Ιστορία των Ευρωεκλογών, με μια αήθη και απρόκλητη επίθεση και, μετά για 10 μέρες, σπας το κεφάλι σου για το πώς θα ξεπεράσεις τον εαυτό σου… Και τελικά τα καταφέρνεις: Αρχίζεις να βρίζεις μια ηλικιωμένη, σεβάσμια Ελληνίδα (την Γλύκατζη – Αρβελέρ) που χαίρει παγκόσμιας αναγνώρισης!!!

Μια ιστορία από ένα φίλο της Τότεναμ, που μας θυμίζει ποιός θα έπρεπε να ήταν ο σκοπός της ανθρωπότητας: «Πριν από τον τελικό βρήκα ένα πορτοφόλι που είχε μέσα 1.000 ευρώ.. Ευτυχώς είχε και τα στοιχεία του κατόχου και έτσι τον πήρα απευθείας τηλέφωνο.. Μόλις τον κάλεσα άρχισε να κλαίει με λυγμούς και να με ευχαριστεί. Ο λόγος δεν ήταν ούτε οι κάρτες, ούτε τα διπλώματα, ούτε τα λεφτά. Στο πορτοφόλι είχε μέσα το τελευταίο γράμμα που του είχε γράψει η γυναίκα του, λίγο πριν πεθάνει τον Ιανουάριο. Τον ρώτησα που βρίσκεται και απευθείας πήγα στο μπαρ όπου ήταν έτοιμοι να δουν τον τελικό. Εκεί οι φίλοι της Λίβερπουλ με πήραν αγκαλιά και άρχισαν να με κερνούν μπύρες. Μετά τον τελικό μου έστειλε μήνυμα, όπου μου έλεγε ότι λυπάται για την ήττα μας και μου είπε ότι τα λεφτά που είχε το πορτοφόλι θα ήθελε να τα δωρίσει σε κάποιο σωματείο της επιλογής μου. Είμαι τόσο χαρούμενος που δώσαμε σε παιδάκια που μάχονται τον καρκίνο έστω και αυτό το ποσό…» (Οι όπου Γης φίλαθλοι μπορείτε να βουρκώσετε …ελεύθερα.)

Ο Mario de Andrade, ποιητής, συγγραφέας, δοκιμιογράφος και μουσικολόγος από τη Βραζιλία, γράφει: «Μέτρησα τα χρόνια μου και συνειδητοποίησα, ότι μου υπολείπεται λιγότερος χρόνος ζωής απ’ ό,τι έχω ζήσει έως τώρα… Αισθάνομαι όπως αυτό το παιδάκι που κέρδισε μια σακούλα καραμέλες: τις πρώτες τις καταβρόχθισε με λαιμαργία, αλλά όταν παρατήρησε ότι του απέμεναν λίγες, άρχισε να τις γεύεται με βαθιά απόλαυση. Δεν έχω πια χρόνο για ατέρμονες συγκεντρώσεις όπου συζητούνται, καταστατικά, νόρμες, διαδικασίες και εσωτερικοί κανονισμοί, γνωρίζοντας ότι δε θα καταλήξει κανείς πουθενά. Δεν έχω πια χρόνο για να ανέχομαι παράλογους ανθρώπους, που παρά τη χρονολογική τους ηλικία, δεν έχουν μεγαλώσει. Δεν έχω πια χρόνο για να λογομαχώ με μετριότητες. Δε θέλω να βρίσκομαι σε συγκεντρώσεις όπου παρελαύνουν παραφουσκωμένοι εγωισμοί. Δεν ανέχομαι τους χειριστικούς και τους καιροσκόπους. Με ενοχλεί η ζήλια και όσοι προσπαθούν να υποτιμήσουν τους ικανότερους για να οικειοποιηθούν τη θέση τους, το ταλέντο τους και τα επιτεύγματά τους. Μισώ να είμαι μάρτυρας των ελαττωμάτων που γεννά η μάχη για ένα μεγαλοπρεπές αξίωμα. Οι άνθρωποι δεν συζητούν πια για το περιεχόμενο… μετά βίας για την επικεφαλίδα. Ο χρόνος μου είναι λίγος για να συζητώ για τους τίτλους, τις επικεφαλίδες. Θέλω την ουσία, η ψυχή μου βιάζεται… Μου μένουν λίγες καραμέλες στη σακούλα… Θέλω να ζήσω δίπλα σε πρόσωπα με ανθρώπινη υπόσταση. Που μπορούν να γελούν με τα λάθη τους. Που δεν επαίρονται για το θρίαμβό τους. Που δεν θεωρούν τον εαυτό τους εκλεκτό, πριν από την ώρα τους. Που δεν αποφεύγουν τις ευθύνες τους. Που υπερασπίζονται την ανθρώπινη αξιοπρέπεια Και που το μόνο που επιθυμούν είναι να βαδίζουν μαζί με την αλήθεια και την ειλικρίνεια. Το ουσιώδες είναι αυτό που αξίζει τον κόπο στη ζωή. Θέλω να περιτριγυρίζομαι από πρόσωπα που ξέρουν να αγγίζουν την καρδιά των ανθρώπων. Άνθρωποι τους οποίους τα σκληρά χτυπήματα της ζωής τους δίδαξαν πως μεγαλώνει κανείς με απαλά αγγίγματα στην ψυχή. Ναι, βιάζομαι, αλλά μόνο για να ζήσω με την ένταση που μόνο η ωριμότητα μπορεί να σου χαρίσει. Σκοπεύω να μην πάει χαμένη καμιά από τις καραμέλες που μου απομένουν… Είμαι σίγουρος ότι ορισμένες θα είναι πιο νόστιμες απ’ όσες έχω ήδη φάει. Σκοπός μου είναι να φτάσω ως το τέλος ικανοποιημένος και σε ειρήνη με τη συνείδησή μου και τους αγαπημένους μου. Εύχομαι και ο δικός σου να είναι ο ίδιος γιατί με κάποιον τρόπο θα φτάσεις κι εσύ…»

«Όταν και το τελευταίο δέντρο έχει κοπεί, το τελευταίο ψάρι φαγωθεί, και το τελευταίο ποτάμι δηλητηριαστεί, τότε θα καταλάβεις πως το χρήμα δεν τρώγεται.» Αυτή η προφητεία γίνεται όλο και περισσότερο μια φοβερή πραγματικότητα. Ακόμη και σήμερα πολλοί άνθρωποι δεν έχουν επίγνωση του πόσο κακό κάνει στη φύση ο τρόπος ζωής τους. Στη «μητέρα Φύση», όπως συνηθίζει να λέει και ο φίλος μου ο Θανάσης…

Μετ’ εμποδίων ή όχι, δηλαδή καιρικά και …προεκλογικά, πάντως τα «μπάνια του λαού» άρχισαν και καλά κρατούν – Καλό τριήμερο…