Δελτίο Θυέλλης – γράφει ο Γιώργος Τσιντσίνης – έκδοση 21-4-2019

Ιδού οι Νυμφίοι έφτασαν

με της κάλπης τις προθέσεις

και φορτώνουνε τον κόσμο

με τσουβάλια υποσχέσεις.

Αγαπητέ Απρίλιε, τέτοια μπαμπεσιά από πλευράς σου λίγοι Συνέλληνες θα την περίμεναν. Πλησιάζει …επικίνδυνα το Πάσχα, έρχεται η Πρωτομαγιά κι εσύ φέτος μας έχεις φλομώσει στις βροχές, στην υγρασία και στα θερμοκρασιακά σκαμπανεβάσματα, που επιεικώς θυμίζουν Οκτώβριο. Έλεος πια… Έλεος πια…. Αν συνεχίσεις έτσι, προβλέπω το Μάρτιο κι άλλους πιο χειμερινούς μήνες να σε μηνύουν για …συκοφαντική δυσφήμιση και μ’ όλο τους το δίκιο.

Η Παναγία των Παρισίων, γνωστή και ως Νοτρ Νταμ, που παραδόθηκε στις φλόγες την περασμένη Δευτέρα (Μεγάλη Δευτέρα για τους Καθολικούς), συγκινώντας όλον τον πλανήτη που βίωσε σε εικόνες την πύρινη καταστροφή και την ανείπωτη πολιτισμική τραγωδία, είναι ο μητροπολιτικός Ρωμαιοκαθολικός ναός της πόλης του Παρισιού και αποτελεί ένα από τα πλέον θαυμαστά αρχιτεκτονικά μνημεία του λεγόμενου οξυκόρυφου ή γοτθικού ρυθμού. Βρίσκεται στη νησίδα Σιτε ιλ ντε λα Σιτέ του ποταμού Σηκουάνα, στο κέντρο της γαλλικής πρωτεύουσας. Η κατασκευή του άρχισε το 1163 και τον θεμέλιο λίθο έθεσε ο Πάπας Αλέξανδρος Γ΄ και ο Βασιλιάς Λουδοβίκος Ζ΄ της Γαλλίας. Ο Ναός αποπερατώθηκε περί τα μέσα του 13ου αιώνα. Τα πλέον άξια ιδιαίτερης προσοχής σημεία, που προκαλούν το θαυμασμό της αρχιτεκτονικής του ναού, είναι η υπέροχη πύλη με τον υπεράνω αυτής τεράστιο ρόδακα και τις δύο εκατέρωθεν αυτής πύλες, τα περίφημα γλυπτά, τα δύο κωδωνοστάσια ύψους 68 μ. καθώς και ο εσωτερικός διάκοσμος με τα έξοχης υαλογραφικής τέχνης (βιτρώ) παράθυρα. Να σημειωθεί ότι στις 2 Δεκεμβρίου 1804 στο Ναό αυτό στέφθηκε Αυτοκράτορας ο Ναπολέων Α΄ Βοναπάρτης, ενώ ο ναός αποτέλεσε την έμπνευση για τη συγγραφή του γνωστού κλασσικού μυθιστορήματος «Η Παναγιά των Παρισίων» του Βίκτωρος Ουγκώ.

Στις 15 Απριλίου 2019, τη Μεγάλη Δευτέρα των Καθολικών λοιπόν, η Παναγία των Παρισίων παραδόθηκε ολοσχερώς στις φλόγες, χωρίς κανείς να μπορεί να κάνει τίποτα για να την σώσει και ο πλανήτης παρακολουθούσε ανήμπορος και άφωνος την τραγωδία. Μπροστά στον καιόμενο ναό, χιλιάδες αποσβολωμένοι, παριζιάνοι, τουρίστες -καθολικοί, άθεοι, μουσουλμάνοι- αδυνατούσαν να πάρουν τα μάτια τους από το θέαμα της πύρινης κόλασης στην Παναγία των Παρισίων, στο Ιλ ντε λα Σιτέ, στο κέντρο της γαλλικής πρωτεύουσας. Κάποιοι έψαλλαν το «Χαίρε Μαρία», άλλοι προσεύχονταν γονατιστοί. Έβρεχε στάχτη και καυτό μολύβι. Εκατομμύρια τηλεθεατές σε όλον τον κόσμο προσεύχονταν επίσης, παρακολουθώντας για ώρες τα τηλεοπτικά πλάνα.

Παρακολουθώντας προσωπικά τα πλάνα της πυρκαγιάς στο διαδίκτυο και σε ζωντανή μετάδοση, αισθάνθηκα τόση πίκρα, απόγνωση και αγωνία, κάτι να σαν να έβλεπα σε έναν εφιάλτη να καίγεται π.χ. η δική μας …Αγια-Σοφιά.

Μακάρι να επιβεβαιωθούν οι ειδικοί των Γαλλικών αρχών, που στρέφουν τις αρχικές εκτιμήσεις τους στην εκδοχή του ατυχήματος για την πυρκαγιά που κατάκαψε την Παναγία των Παρισίων. Γιατί αν αποδειχτεί ότι πρόκειται για τρομοκρατική ενέργεια, προβλέπω ν’ αλλάζουν πολλά και …πολύ πλέον στην Ευρώπη.

Δραστικό πλήγμα στους ελεύθερους επαγγελματίες και στους επιτηδευματίες επέφερε η οικονομική κρίση των τελευταίων ετών. Από το 2010 έως το 2018, σύμφωνα με τα στοιχεία της Ανεξάρτητης Αρχής Δημοσίων Εσόδων, ο αριθμός τους μειώθηκε κατά 40%, από 1 εκατ. σε 610.000, ενώ τα εισοδήματα που δηλώνουν από 24 δισ. στις αρχές της 10ετίας υποχώρησαν στα 10 δισ., εμφανίζοντας μείωση κατά 60%. Πλην της οικονομικής κρίσης, η αύξηση των φόρων και των εισφορών επέδρασε καθοριστικά στη διαμόρφωση αυτής της εικόνας. Με άλλα λόγια, «έσπασε» για τα καλά πλέον η περιβόητη «ραχοκοκαλιά» της οικονομίας μας, ο ιδιωτικός τομέας. Κι άντε να δούμε τώρα πόσα χρόνια θα χρειαστούν (και …αν) για να «θρέψει» πάλι το …κάταγμα.

Πραγματική φρενίτιδα στην αγορά ακινήτων, ειδικότερα με την εισροή ξένων κεφαλαίων στη χώρα μας. Ειδικότερα, με μία ακόμα εντυπωσιακή άνοδο ξεκίνησε το 2019 όσον αφορά τις αγορές ακινήτων από ξένους επενδυτές. Σύμφωνα με τα στοιχεία της Τράπεζας της Ελλάδος, τον φετινό Ιανουάριο καταγράφηκε αύξηση 157,7% σε σχέση με τον αντίστοιχο μήνα του 2018 στις εισροές κεφαλαίων από το εξωτερικό για την απόκτηση ακινήτων στην Ελλάδα. Ενδεικτικό της δυναμικής που έχει αναπτυχθεί είναι το ότι η αντίστοιχη αύξηση κατά τον περυσινό Ιανουάριο (έναντι του Ιανουαρίου του 2017) είχε αγγίξει το 205,5%. Εν ολίγοις, παρά τη μεγάλη αυτή άνοδο το 2018, και το 2019 φαίνεται πως θα κινηθεί σε υψηλό επίπεδο συναλλαγών. Υπενθυμίζεται ότι στο σύνολο του 2018, τα κεφάλαια που εισέρρευσαν στην ελληνική αγορά ακινήτων από το εξωτερικό αυξήθηκαν κατά 172% σε σχέση με το 2017 και διαμορφώθηκαν πέριξ του 1,3 δισ. ευρώ. Πρόκειται για ποσό υπερδιπλάσιο του 2017, όταν εκτιμάται ότι στην Ελλάδα καταγράφηκαν εισροές κεφαλαίων της τάξεως των 500 εκατ. ευρώ για αγορές ακινήτων. Το σχετικό ρεπορτάζ («Καθημερινή») δεν δίνει στοιχεία για το αν οι τιμές πώλησης κρατούν την …τιμή τους ή ενδίδουν στο …τζάμπα.

Το fumara.gr γράφει για την ανθρωπιά ενός εθελοντή, ότι «11 χρόνια ήταν πολλά. Όχι όμως για τον Brennon Jones. Εκείνος είχε το κουράγιο, τα έντερα, την ανθρωπιά, να αντέξει και να υπομείνει. Να υπομείνει τις όποιες στερήσεις του προκαλούσε η απόφασή του να στήνει και να ξεστήνει κάθε μέρα ένα υπαίθριο κουρείο, στα πεζοδρόμια και στις γωνίες των δρόμων της Φιλαδέλφεια. Εκεί όπου περνούσαν σε ημερήσια βάση περίπου 20 άστεγοι για να τους περιποιηθεί ο Brennon. Η απόφασή του αυτή, να συνεισφέρει αφιλοκερδώς στην Κοινότητα ό,τι περνάει (κυριολεκτικά) από το χέρι του, στηριζόμενος στο moto «πρόσφερε ό,τι μπορείς, διέδωσε την Αγάπη», τελικά απέδωσε για τον ίδιο τον Brennon. Και απέδωσε χωρίς ο ίδιος να έχει ζητήσει ποτέ αντάλλαγμα. Μια τυχαία συνάντηση στο δρόμο με τον -άγνωστο μέχρι τότε- Sean Johnson και μερικούς μήνες αργότερα ένα τηλεφώνημα από τον τελευταίο. Του ζήτησε να βρεθούν σε ένα συγκεκριμένο μέρος και όταν ο Brennon έφτασε στο σημείο, αντίκρυσε ένα ολοκαίνουργιο κουρείο και τον ίδιο τον Johnson να του προσφέρει τα κλειδιά στο χέρι. «Αν σου αρέσει είναι δικό σου». Η κατάφαση δεδομένη, όπως επίσης δεδομένη και η απόφαση να συνεχίσουν να βοηθούν τους αστέγους. Πλέον χωρίς να βρίσκονται σε ένα άστεγο κουρείο. Κάθε Δευτέρα, λοιπόν, η μέρα είναι αφιερωμένη στην εξυπηρέτησή τους η οποία πλαισιώνεται από ένα πλήρες γεύμα. «Για εμάς είναι απλά ένα κούρεμα. Για αυτούς είναι το κέρδος της χαμένης αυτοεκτίμησης», έρχεται να μας υπενθυμίσει ο Jones.

Ας πάμε σε κάτι πιο …δικό μας: Υπάρχει κι αυτή η Ελλάδα… Η χώρα των θαυμάτων: Τυχερή μέσα στην ατυχία της στάθηκε μία Ελβετή επιβάτης αεροπλάνου, που έπαθε έμφραγμα του μυοκαρδίου στον αέρα. Επιβάτες στην ίδια πτήση, από Λισαβόνα προς Ζυρίχη, ήταν δύο Έλληνες καρδιολόγοι, που επέστρεφαν από ιατρικό συνέδριο. Οι δύο γιατροί αμέσως έσπευσαν στο πλευρό της 54χρονης. Με τα λίγα μέσα που διέθετε το αεροσκάφος, επανάφεραν τη γυναίκα στη ζωή και κατάφεραν να τη σταθεροποιήσουν, μέχρι που το αεροσκάφος προσγειώθηκε στο αεροδρόμιο της Ζυρίχης και από εκεί την παρέλαβε ασθενοφόρο. Χάρη στην έγκαιρη επέμβαση των γιατρών, η γυναίκα νοσηλεύεται εκτός κινδύνου. Οι δύο Έλληνες καρδιολόγοι κατάγονται από το Αίγιο και την είδηση δημοσίευσε η τοπική εφημερίδα «Φιλόδημος». Μπράβο τους…

Είμαι περίεργος να δω σήμερα πόσες «Λαζαρίνες» από τα κοριτσάκια της γειτονιάς θα βγουν να τραγουδήσουν το «Λάζαρο», κρατώντας τα ολάνθιστα, στολισμένα καλαθάκια τους. Εννοείται ότι πρέπει να παρατήσουν για λίγο στην άκρη τα …τάμπλετ τους (πράγμα κομμάτι δύσκολο πλέον).

Ωστόσο, ήθελα να ρωτήσω τους μεγαλύτερους και τις μεγαλύτερες σε ηλικία: Περιμένατε ποτέ, ότι θα ερχόταν μια ανοιξιάτικη εποχή σαν τη σημερινή, που θα νοσταλγούσατε κάποιες τέτοιες γιορτινές σκηνές, τότε που οι συνομήλικές σας θα ξεχύνονταν στους δρόμους, για να τραγουδήσουν, με τα ροδαλά από τη συστολή μαγουλάκια τους, το «ήρθε ο Λάζαρος, ήρθαν τα βάγια»;

Όταν σε μια χώρα ένας ηλικιωμένος ή μια ηλικιωμένη αναγκάζεται να πουλάει χόρτα για να ζήσει, θα έπρεπε να συλλαμβάνουν τον …πρωθυπουργό!

Κι αυτοί οι υπέργηροι «παράνομοι» των λαϊκών αγορών είναι τα …ρέστα των τιμημένων γηρατειών και ίσως η κληρονομιά που αφήνει μια γκρεμισμένη πλέον Πατρίδα, σαν αδιατίμητο «πρόστιμο», που σε όλους μας αντανακλά και όλοι μοιάζει να το χρωστάμε.