Δελτίο Θυέλλης – γράφει ο Γιώργος Τσιντσίνης – έκδοση 17-11-2018

Θέλουν να στήσουν εκλογές

και τάζουν… «χαρτζιλίκια».

Στριμώχνουν τον φτωχό παππά,

για τα …παπατζηλίκια.

Ήταν και τότε Νοέμβριος, αλλά του 1998… Είκοσι χρόνια πριν, ακριβώς!!! Τότε, που τόλμησα -κόντρα στη λογική και το ενδιαφέρον όσων με ήξεραν και μ’ αγαπούσαν- να εκδώσω μια τοπική εφημερίδα στον Αλμυρό. Αρχικά και για λίγους μήνες με τον Γιώργο Καρεκλίδη και, από τον Σεπτέμβριο του 2001, μόνος μου, μέχρι πριν 4 χρόνια, που πήρε τη σκυτάλη η αγαπημένη μου Βιβή.

Παρ’ όλα αυτά συνεχίζω να είμαι με συνέπεια κοντά σας και –από αυτή εδώ τη σελίδα- μπαίνω στα σπίτια σας και πίνουμε πάντοτε μαζί το Σαββατιάτικο καφεδάκι μας.

Ποιος να το πίστευε; Πέρασα πολλά μαζί σας… Τα περισσότερα ευχάριστα, όπως και το ψωμί που έφαγα, δουλεύοντας όσο πιο σκληρά μπόρεσα.

Αγάπησα και αγαπήθηκα σ’ αυτήν την πόλη… Ήρθα εδώ 45 χρονών παλικάρι και τον άλλο μήνα συμπληρώνω ήδη τα 65 του …γεροντάκου.

20 ολόκληρα χρόνια… Περίπου 1.040 σελίδες με «Δελτίο Θυέλλης» και επέζησα της …τρικυμίας. Ευχαριστώ το Θεό κι εσάς για τη στήριξή σας και σας ζητάω μια χάρη, αν δεν με βαρεθήκατε ήδη: Γίνεται να μου δώσετε άλλα 20 χρόνια «αέρα»;

Αν γίνεται…

Δεν είναι παράξενο, που …ξαφνικά δέχομαι αιτήματα φιλίας στο facebook από …ιερείς. Με κάποια από την επικαιρότητα διαφώνησα ανοιχτά, υπέρ των παππάδων. Από την άλλη μεριά, όσα απεργάστηκαν εναντίον τους, καταργώντας κυρίως το δημοσιοϋπαλληλίκι τους, ο Πρωθυπουργός και ο Αρχιεπίσκοπος, είναι λογικό να έχουν θορυβήσει τόσες χιλιάδες φαμελίτες, πολλοί από τους οποίους είναι εκ πίστεως και πεποιθήσεως πολύτεκνοι.

Το σκανδαλώδες είναι ότι όσα προ-συμφωνήθηκαν στου Μαξίμου ήταν ανάμεσα στον Ιερώνυμο και τον Τσίπρα, χωρίς να ερωτηθεί και να εκφράσει καν άποψη η Ιεραρχία, η οποία φυσικά (μη σας μένει κάποια αμφιβολία) ότι τα «κομμάτια της θα τραβούσε» πάλι, κατά το μάλλον ή ήττον. Πολλά μένει να διευκρινιστούν, να γίνουν (ή να μη γίνουν τελικά) μέχρι να δούμε αυτό το χωρισμό – μαϊμού. Παρά ταύτα, όντως δείχνει, ότι παραμένει μια αβανταδόρικη κίνηση για τους υψηλόβαθμους κληρικούς (αρχιεπίσκοπο και δεσποτάδες) συμφωνία και ελάχιστα υπηρετεί μια ειλικρινή λογική του χωρισμού ανάμεσα στην Εκκλησία και στο Κράτος. Και από τη μοιρασιά πόρων και περιουσίας, ο μόνος που καθίσταται παρίας και αποσυνάγωγος είναι ο απλός οικογενειάρχης παπάς.

Δεν μπορώ παρά να προσυπογράψω το άρθρο του Παντελή Καψή στο reader.gr, που επικεντρώνεται στην προεκλογική στρατηγική της Κυβέρνησης, τονίζοντας: «Το ενδιαφέρον είναι ότι ο κ. Τσίπρας, παρά το ότι στην πράξη ακολουθεί κι αυτός μια ριζικά διαφορετική πολιτική και συμβιβάστηκε απολύτως με την τρόικα, παραμένει σταθερός στην ρητορική του. Η διαπλοκή εξακολουθεί να είναι ο βασικός του αντίπαλος, ενώ η έξοδος από το Μνημόνιο, το ότι απαλλαχτήκαμε δηλαδή από την κηδεμονία των ξένων, εμφανίζεται ως η μεγαλύτερη επιτυχία της κυβέρνησης. Ταυτόχρονα όλες του οι παροχές είναι στοχευμένες στην εκλογική του πελατεία, στα τμήματα του πληθυσμού δηλαδή που αυτή η ρητορική έχει την μεγαλύτερη πέραση. Σε όσους εξαρτώνται κυρίως από τον δημόσιο τομέα αλλά και σε όσους οι έννοιες ελεύθερη αγορά και επιχειρηματικότητα είναι από ξένες ως εχθρικές. Αυτή η στρατηγική προσήλωση του ΣΥΡΙΖΑ είναι το μεγάλο του όπλο. Του επιτρέπει να κρύβει την ανικανότητα, τον δογματισμό και τις αντιδημοκρατικές του πρακτικές πίσω από ένα προσωπείο λαϊκότητας. Και θα είναι σίγουρα η αιχμή της αντιπολίτευσης του στην επόμενη κυβέρνηση.»

Μοιάζει με ανέκδοτο, αλλά περιέχει σκληρές αλήθειες, έστω και με χιούμορ… O Θεός, λέει, βλέπει το πρόβλημα της Ελλάδας και τον κίνδυνο να καταστραφεί η ιστορική αυτή χώρα και αποφασίζει να κάνει άμεση παρέμβαση. Κατεβαίνει στη Βουλή των Ελλήνων και μεταξύ των άλλων λέει τα εξής: «Ακούστε, αποφάσισα να σας χαρίσω όλο το χρέος και να πριμοδοτήσω τη χώρα με άλλα τόσα ευρώ, ώστε να αναπτυχθεί και να μεγαλουργήσει. Επίσης, αποφάσισα να λύσω τις Ελληνοτουρκικές σχέσεις, το Σκοπιανό και το Αλβανικό ζήτημα και εφεξής οι λαοί αυτοί θα ζούνε σε απόλυτη αρμονία μαζί σας. Τέλος, θα ενωθεί η Κύπρος με την Ελλάδα, θα σας υποδείξω συγκεκριμένα μέρη όπου θα βγάλετε πετρέλαιο, φυσικό αέριο και πολύτιμα μέταλλα και χαρίζω όλα τα δάνεια των Ελλήνων προς τις τράπεζές τους.»! Στο άκουσμα όλων αυτών το Ελληνικό Κοινοβούλιο σείεται από ιαχές, χειροκροτήματα και αγκαλιάσματα όλων των παρατάξεων. Ο Θεός όμως τους κάνει νεύμα να καθίσουν κάτω και τους λέει: «Μισό λεπτό, ακούστε και το τελευταίο: θέλω από εσάς όμως να κάνετε και μια μικρή, ελάχιστη παραχώρηση σε όλα αυτά που δίνω στη χώρα που αγαπάτε…» Οι βουλευτές ωρύονται από τα έδρανα ενθαρρύνοντας τον Θεό να συνεχίσει. Αυτός λέει: «Θα ήθελα, όσοι έχουν εκλεγεί την τελευταία 20ετία να φύγουν και να μην βάλουν ποτέ ξανά υποψηφιότητα για κυβερνητική θέση.» Η Βουλή παγώνει και οι βουλευτές αποσύρονται, για να το σκεφτούν. Σε δύο ώρες εκδίδονται πύρινες ανακοινώσεις από τα κόμματα που καταγγέλλουν την επέμβαση ξένου παράγοντα στη χώρα και την προώθηση εκβιαστικών διλημμάτων για την υποδούλωση της χώρας και του λαού της, ενώ πολλά κανάλια μιλούν για θεσμική εκτροπή από την απρόκλητη και θρασεία επέμβαση του Θεού στο εσωτερικό μιας ανεξάρτητης δημοκρατίας. Κι έζησαν αυτοί καλά κι εμείς χειρότερα… Αυτό το κείμενο για προβληματισμό, γιατί λέγεται ότι και οι βουλευτές θα πάρουν αναδρομικά γύρω στα 25.000 ευρώ!!! (Υ.Γ. Αντέγραψε ο Θανάσης Μπένος από τον Κ. Ντ.).

«Ψηλά, στολισμένα δέντρα, με χαμηλωμένα κεφάλια», γράφει πικρά στο διαδίκτυο μια Βολιώτισσα φίλη μου, σχολιάζοντας τις χριστουγεννιάτικες φωταψίες και στολισμούς στην πρωτεύουσα της Μαγνησίας. Άρτος και θεάματα, καλή μου…

Κι όλοι εμείς (όχι μόνο οι Βολιώτες) με τα χαμηλωμένα κεφάλια, πώς θα κάνουμε πραγματικά χαρούμενα κι ευτυχισμένα τα φετινά Χριστούγεννα; Μόνο με τα πολύχρωμα λαμπιόνια; Μήπως πρέπει οι Δήμοι κυρίως και οι κάθε λογής τοπικοί Σύλλογοι ν’ αποφύγουν τις γιορταστικές υπερβολές τους και να διοχετεύσουν πόρους στο φτωχό κομμάτι της κοινωνίας, εκείνο που πεινάει κι υποφέρει; Προλαβαίνουμε να οργανώσουμε, αξιόπιστα και διακριτικά, την …ανθρωπιά μας. Προλαβαίνουμε…

Αρνητικές εντυπώσεις αναφορικά με τα αντανακλαστικά του κρατικού μηχανισμού, έναντι έκτακτων και εξαιρετικά σοβαρών καταστροφών και της εξ αυτών ανάγκης να υποστηριχθούν οι πληγέντες πολίτες, προκάλεσε η αποκάλυψη εντός Βουλής, ότι αν και έχουν περάσει τέσσερις μήνες από τις φονικές πυρκαγιές σε Μάτι και Κινέτα, ούτε ένα ευρώ δεν έχει διατεθεί από τα σχεδόν σαράντα εκατομμύρια που έχουν συγκεντρωθεί σε ειδικό λογαριασμό. Τις σχετικές αποκαλύψεις κάνουν οι εφημερίδες στο κοινοβουλευτικό τους ρεπορτάζ, αλλά ο κοινός νους σίγουρα σκέφτεται ότι είναι αδιανόητο κάτι τέτοιο και μακάρι να φταίει μόνο η …γραφειοκρατία. Το γεγονός πάντως ότι κλαίμε μια εκατόμβη θυμάτων απορρίπτει όσες δικαιολογίες κι αν …εφευρεθούν.

«Το κοινό κρυολόγημα, η γρίπη και γενικά οι ιώσεις δεν χρειάζονται αντιβιοτικά. Δώστε χρόνο στον οργανισμό σας να αναρρώσει». Αυτό συμβουλεύουν οι ειδικοί επιστήμονες με αφορμή τη 18η Νοεμβρίου, Ευρωπαϊκή Ημέρα Ευαισθητοποίησης για την Ορθολογική Χρήση των Αντιβιοτικών, αλλά και εν όψει της περιόδου έξαρσης της εποχικής γρίπης και άλλων απλών ιώσεων, για τις οποίες λανθασμένα οι Έλληνες «πιέζουν» γιατρούς και φαρμακοποιούς να τους χορηγήσουν αντιβιοτικά.

Σύμφωνα με έρευνα της Ελληνικής Εταιρείας Έρευνας και Εκπαίδευσης στην Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας, το 25% των ενηλίκων που έχει βήχα, κρυολόγημα, γρίπη ή πονόλαιμο επισκέπτεται τον γιατρό του και το 50% αυτών ζητεί λανθασμένα να τους χορηγηθεί αντιβίωση. Έρευνα σε έξι ευρωπαϊκές χώρες με υψηλή κατανάλωση αντιβιοτικών στην κοινότητα, η οποία διενεργήθηκε την περίοδο 2015 – 2017, βρήκε τη χώρα μας να είναι δεύτερη σε ό,τι αφορά το ποσοστό των πολιτών που προμηθεύονται αντιβιοτικά από τα φαρμακεία χωρίς ιατρική συνταγή (15%) μετά τη Ρουμανία (18%). Το 65% των Ελλήνων φαρμακοποιών επιβεβαιώνει ότι έχει πωλήσει αντιβιοτικά χωρίς ιατρική συνταγή.

Σκληρή κριτική ασκεί ο Τύπος (εν προκειμένω η «Καθημερινή») με την Κυβερνητική «λογική», σχετικά με τα κοινωνικά επιδόματα: Η κυβέρνηση αναλώνει όλες τις δυνάμεις της στη μη περικοπή των συντάξεων. Όπως προκύπτει από τη Eurostat, οι κοινωνικές μεταβιβάσεις, δηλαδή τα χρήματα που δίνονται μέσω επιδομάτων για να περιοριστεί το ποσοστό της φτώχειας, αποδεικνύονται αναποτελεσματικές στην Ελλάδα σε σύγκριση με την υπόλοιπη Ε.Ε. Έπειτα από επτά χρόνια βαθιάς κρίσης, θα έπρεπε να υπάρχει η πρόνοια τα λεφτά αυτά να πιάνουν τόπο, πολύ περισσότερο όταν και οι δανειστές πιέζουν να αυξηθούν. Ωστόσο οι προτεραιότητες της κυβέρνησης καθορίζονται αποκλειστικά από τις ψηφοθηρικές ανάγκες της.

«Υπάρχουν κάποια πάθη τόσο δυνατά, που δεν μπορεί παρά να είναι αρετές». (Αλμπέρ Καμύ).