Στη μνήμη της φίλης Πολυξένης – Κακασή – Τριανταφύλλου

Ύστερα από επτάχρονη κατάκλιση στο κρεβάτι του πόνου, ο Θεός που τόσο πίστευες σε πήρε κοντά του και δε μας χαιρέτησες.

Πολυξένη έφυγες και δεν πρόκειται να ξαναέλθεις, γιατί σε πήραν τα αστέρια και εμείς δεν μπορούμε να γίνουμε γαλαξίας να σε συντροφεύουμε τα βράδια, όταν η παγωνιά του σύμπαντος κρυώνει τις καρδιές μας. Είμαστε εδώ για να σου πούμε ότι η φιλία μας συνεχίζεται σε άλλη διάσταση – διάσταση ιερή. Γι’ αυτό πηγαία νιώθουμε την ανάγκη να σου πούμε ένα ευχαριστώ, πως ο δεσμός μας δε σπάει εδώ, αλλά σε συντροφεύουμε νοερά στο ταξίδι σου φίλη Πολυξένη.

Έφυγες για να αναπαυθείς στο ταξίδι «ἐν σκηναῖς τῶν Δικαίων». Μία ευγενική παρουσία, μία πηγή φωτός στη μαυρίλα του σήμερα.  Ανείπωτη η θλίψη της απουσίας σου.  Αλλά «χρὴ θαρρεὶν καὶ τῆς λύπης παραιρεῖν είς τὸ ἐνδεχόμενον καὶ μεμνῆσθαι μὴ μόνον τοῦ θανάτου».

Το διδασκαλικό σου έργο αποτελεί ταμιευτήριον κατάθεσης πνεύματος και ψυχής, αφού είχε το δυναμικό σάλπισμα της αγάπης.

Σε γνώρισα στα πρώτα χρόνια της εκπαιδευτικής μου καριέρας, εσένα και τη Χρύσα Δεληνικοπούλου. Μαζί στις εκδηλώσεις, σχολικές και εξωσχολικές, μαζί στις φιλικές εκδηλώσεις, μαζί στις χαρές και στις λύπες, στους θανάτους των προσφιλών μας προσώπων, αλλά και στις μεγάλες χαρές της ζωής. Τί να πρωτοθυμηθούμε και να μην το αναφέρουμε.

Τώρα η παγωνιά του σύμπαντος κρυώνει τις καρδιές μας και όλοι σε χαιρετούμε με πόνο ψυχής και ευχόμαστε να τύχεις του στεφάνου της δικαιοσύνης κατά την ανάβασίν σου στους ουρανούς.

Αγήρως η μνήμη σου φίλη Πολυξένη.

Ελένη Φυτιλή – Κοκκίνου
Φιλόλογος Καθηγήτρια