Δελτίο Θυέλλης – γράφει ο Γιώργος Τσιντσίνης

Πόση σπατάλη σε ευχές

για τον καινούργιο χρόνο;

Θ’ αρκούσε ένα χαμόγελο

κι η αγκαλιά μας μόνο.

Ίσως να χρειαζόμαστε μόνο μια προσευχή για να υποδεχτούμε, με τον καλύτερο τρόπο, τον καινούργιο χρόνο…

Μια προσευχή για την υγεία και την ειρήνη, το κουράγιο και την αισιοδοξία που μας λείπει, την πίστη στις δυνάμεις μας, που θεωρητικά είναι πολύ περισσότερες απ’ όσο νομίζει ο καθένας και η καθεμιά από εμάς και τον περίγυρό μας. Στην υπέρτατη Δύναμη που πιστεύουμε είναι αναγκαία πια η επίκληση κάθε καθαρής καρδιάς, προκειμένου να επανέλθει και να κυριαρχήσει το όλον Φως στον Κόσμο, σ’ έναν Πλανήτη που κακόπαθε ήδη στα άγαρμπα χέρια μας και παραδόθηκε στον ψεύτικο ευδαιμονισμό μιας ύλης, που -αλίμονο- έχει ημερομηνία λήξης και τελικής καταστροφής. Αυτήν την προσευχή να κάνουμε, για το καλό των παιδιών μας και το ποθητό ξημέρωμα μιας άλλης εποχής, που δικαιούνται και διεκδικούν όλοι οι άνθρωποι, αν παραμερίσουν τις ακρότητες, τους εγωισμούς, τα κίβδηλα συμφέροντα και τις ευτέλειες της καθημερινότητάς μας. Καλή και ειρηνική χρονιά, φωτεινή και χαρούμενη…

Διάβασα κάτι στο newside.gr, που μου άρεσε πολύ και φαντάζει πολύ επίκαιρο για να προβληματιστούμε, ειδικότερα τις πρώτες ώρες του νέου χρόνου: «Σε μια εποχή που η υποκρισία, η ζήλια και η κακία βρίσκονται στο ζενίθ τους, υπάρχουν ακόμη άνθρωποι που αντιπροσωπεύουν επάξια τις λέξεις αγνότητα και καλοσύνη. Βρίσκονται ανάμεσά μας. Θα τους αναγνωρίσετε εύκολα, αφού έχουν έτοιμο ένα χαμόγελο για τον καθένα. Η ματιά τους είναι καθαρή και αγνή και καθρεπτίζεται όλη η καλοσύνη που έχουν στην ψυχή τους σε τέτοιο σημείο που δεν μπορείς να πάρεις τα μάτια σου από πάνω τους. Άραγε είναι αληθινά καλοί ή προσποιούνται; θα σκεφτούν κάποιοι. Κι όμως… Οι ανιδιοτελείς πράξεις τους δεν θα σε αφήσουν να τους αμφισβητήσεις. Βοηθούν με γνώμονα την καρδιά χωρίς να περιμένουν κάτι ως αντάλλαγμα. Το μόνο που αποζητούν είναι η αναγνώριση όσων προσφέρουν, όχι με υλικά αγαθά, αλλά με το να τους νοιάζεσαι και να τους αγαπάς. Έχουν τόση αγάπη μέσα τους να διοχετεύσουν, αλλά θέλουν να αισθάνονται ότι παίρνουν και εκείνοι αγάπη.» Τι λέτε; Δεν αξίζει, άραγε, τον κόπο μια τέτοιου είδους …ανταλλαγή;

Πόσο πλούσια κι αρχοντικά τα γιορτινά τραπέζια στο facebook; Τι κρίμα να μην μπορούν να τα χαρούν π.χ. οι ασθενείς, οι γιατροί και οι νοσηλευτές στα νοσοκομεία; Φαρμακοποιοί, αστυνομικοί, πυροσβέστες και άγρυπνοι φρουροί στις σκοπιές τους; Οι λαντζιέρηδες που καθαρίζουν τα σκεύη του ρεβεγιόν και οι ντελιβεράδες που τρέμουν μέσα στο κρύο, για τα 20λεπτα ενός φιλοδωρήματος; Πόσο θα ήθελα να πιω ένα ζεστό κονιάκ, με πολλούς απ’ αυτούς κι ας ήσασταν κι εσείς μαζί μας. Έτσι, για την καλή χρονιά… Για το νέον έτος 2018, που εμείς και οι μικρο-κακίες μας δεν θα αφήσουν να γίνει …σωτήριον.

Οκτώ μήνες ανήφορο βλέπουν οι Βρυξέλλες, γράφει η Ειρήνη Χρυσολωρά στην «Καθημερινή», για κάτι που θα ήταν ούτως ή άλλως δύσκολο. «Όμως, η τακτική των παροχών, που φούντωσε την περασμένη εβδομάδα, και η προσκόλληση στον μύθο της «καθαρής εξόδου», προοιωνίζονται ένα επώδυνο και ίσως επικίνδυνο οκτάμηνο μετάβασης στη μεταμνημονιακή εποχή. Αν και σε περίοδο χριστουγεννιάτικης ραστώνης, την οποία βοήθησε η ομαλή εξέλιξη της τρίτης αξιολόγησης, οι θεσμοί μπήκαν σε επιφυλακή, όταν ενημερώθηκαν για τις κυβερνητικές πρωτοβουλίες, όπως το επίδομα στους ανέργους νέους, το μέρισμα στους νησιώτες, το εφάπαξ βοήθημα για την επανασύνδεση του ηλεκτρικού ρεύματος. Ευρωπαϊκές πηγές υπενθύμιζαν ότι οποιαδήποτε κυβερνητική πρωτοβουλία επιφέρει αλλαγή στις δεσμεύσεις του προγράμματος προϋποθέτει συμφωνία με τους θεσμούς.» Καλά ως εδώ, από την έγκριτη αρθρογράφο, αλλά η περιρρέουσα ατμόσφαιρα για ένα λαό που κακόπαθε -χρόνια τώρα- από την οικονομική κρίση, περιμένει αυτή τη χαλάρωση, έστω κι αν το κυρίαρχο «άρωμά» της είναι προεκλογικό, αλλά ίσως και να αντιβαίνει με τα πραγματικά και μακροπρόθεσμα συμφέροντα της Ελληνικής κοινωνίας και οικονομίας, συνολικά. Είτε μας αρέσει είτε όχι, ο Έλληνας κουράστηκε, απηύδησε και φτώχυνε δραματικά, μετά από χρόνια ολόκληρα λιτότητας και περιμένει (σαν μάννα εξ ουρανού) ακόμη και την πιο μικρή, την πιο περιστασιακή οικονομική ανάσα.

Ένα δυσβάστακτο βάρος καλούνται να σηκώσουν για ακόμη μία χρονιά, το 2018, εκατοντάδες χιλιάδες ασφαλισμένοι, κυρίως μη μισθωτοί αλλά και συνταξιούχοι. Η νέα χρονιά, όπως άλλωστε και οι πολλές προηγούμενες, φέρνουν ανατροπές σε πάνω από 2 εκατομμύρια ασφαλισμένους και συνταξιούχους. Ο μακρύς κατάλογος των παρεμβάσεων αφορά μέτρα που είτε εφαρμόζονται για πρώτη φορά είτε αποτελούν ωρίμανση προβλέψεων που περιλαμβάνουν οι πρόσφατες συμφωνίες της κυβέρνησης με τους εκπροσώπους των δανειστών. Κάποιες μάλιστα έχουν ήδη προεξοφληθεί, ενώ υπάρχουν και αυτές που είναι …κρυφές. Για παράδειγμα, η μη τιμαριθμική αναπροσαρμογή των συντάξεων στην πράξη στερεί από τους συνταξιούχους 328 εκατ. ευρώ, διατηρώντας παγωμένες τις συντάξεις στα πολύ χαμηλά επίπεδα που τις έχουν καθηλώσει τα τρία μνημόνια. Μειωμένες επίσης είναι όλες οι νέες συντάξεις που απονέμονται πλέον από τον ΕΦΚΑ με τις διατάξεις του νόμου Κατρούγκαλου, αλλά οι σκληρότερες περικοπές για τους χαμηλοσυνταξιούχους θα επέλθουν στο τέλος του νέου έτους, με την εφαρμογή της συμφωνίας κυβέρνησης – θεσμών για μείωση κατά 18% της σύνταξης. Οι περικοπές θα έχουν «οροφή», αλλά δεν θα έχουν «δάπεδο», δηλαδή θα αφορούν και τις διαφορές που καταγράφονται σε χαμηλές, ίσως και στις κατώτατες συντάξεις. Έτσι οι απώλειες θα είναι διαφορετικών ταχυτήτων, θα ξεκινούν από ένα ευρώ και θα φθάνουν έως και τα 300 για τις κύριες και τα 70 ευρώ για τις επικουρικές, ενώ θα πλήξουν ακόμη και πολύ χαμηλές συντάξεις.

Σχεδόν κανέναν δεν θα βρεις να ισχυριστεί στα σοβαρά, ότι αυτόν τον τόπο θα τον σώσουν (και μάλιστα ως δια μαγείας) οι επερχόμενες εκλογές, ανεξάρτητα από το ποιος θα είναι ο νικητής. Οι περισσότεροι όμως, τις περιμένουν με αδημονία, κρατώντας κρυμμένες καλά τις λίγες ελπίδες τους, από όπου κι αν προέρχονται, όπου κι αν πρόκειται (ΑΝ) να καταλήξουν. Δεν αλλάζει ο Έλληνας, παιδί μου…

Άφωνη μένει -κάθε λίγο και λιγάκι- η Ελληνική κοινή γνώμη από φρικτές, αποτρόπαιες οικογενειακές τραγωδίες, που συγκλονίζουν την κοινωνία και (λες και το έχουν …σύστημα) συμβαίνουν μέσα σε εορταστικές περιόδους, κάθε φορά. Πατροκτονίες, μητροκτονίες, αθώα θύματα με μικρά παιδιά και συζύγους – μητέρες, οικογένειες ολόκληρες που ξεκληρίζονται από άρρωστα και διαταραγμένα μυαλά δραστών, οι οποίοι συχνά καταλήγουν και οι ίδιοι ως αυτόχειρες. Προφανώς και το φαινόμενο είναι παγκόσμιο και δεν έχουμε στοιχεία για να κάνουμε συγκρίσεις, μετρώντας το άδικο αίμα, από χώρα σε χώρα. Και αλίμονο, αν οι λεπτομερείς περιγραφές κάθε τέτοιας θλιβερής οικογενειακής ιστορίας δείχνει να «χορταίνει» την αρρωστημένη αντίληψη του κουτσομπολίστικου ρεπορτάζ που τη συνοδεύει. Εκείνο που θα πρέπει να διαπιστώνεται πάντως και να επιβεβαιωθεί είναι η προϊούσα χαλαρότητα των οικογενειακών και κοινωνικών δεσμών, που οπλίζει (με ευκολία κάθε φορά) χέρια φονιάδων. Επίσης η ψυχοπαθητική συμπεριφορά της κοινωνίας, που ολοένα και ανεβάζει στατιστικά τους απειλητικούς δείκτες της.

Σχεδόν λιπόθυμη, γράφει η «Θεσσαλία». με τα ποσοστά αλκοόλ να κυμαίνονται στο αίμα της στα 2,70 (ενώ το όριο είναι στα 0,25 mlg), μεταφέρθηκε στο Νοσοκομείο Βόλου μια οδηγός, που τα ξημερώματα των Χριστουγέννων προκάλεσε υλικές ζημιές σε σταθμευμένα αυτοκίνητα στη Νέα Ιωνία. Η 48χρονη στην προσπάθειά τη να παρκάρει δημιούργησε πανικό. Ειδοποιήθηκε η αστυνομία, μετά από κλήση των γειτόνων της. Προσέχετε, προσέχετε, προσέχετε…

Στις φλόγες τυλίχθηκε μονοκατοικία 150 τ.μ. στο Μαλάκι Πηλίου, ανήμερα των Χριστουγέννων. Το περιστατικό σημειώθηκε στις 2:30 μετά το μεσημέρι και από τη φωτιά υποχώρησε μεγάλο τμήμα της κεραμοσκεπής, χωρίς ευτυχώς να κινδυνεύσουν οι ένοικοι του σπιτιού.

Ναι… Καλά καταλάβατε… Αιτία και αυτής της πυρκαγιάς ήταν το αναμμένο τζάκι. Και μάλλον χρειάζεται συχνότερα να επαναλαμβάνουμε, ότι η θέρμανση που έχει ως καύσιμη ύλη το ξύλο και τα παράγωγά του (σόμπες, τζάκια κτλ.) χρειάζονται πολύ καλή συντήρηση στο σχετικό εξοπλισμό και συχνό καθάρισμα σε σωλήνες (μπουριά), αεραγωγούς κτλ. Μια άλλη συχνή αιτία πυρκαγιών είναι εκείνη στους κάδους απορριμμάτων και σχετίζεται με τα μισο-σβησμένα κάρβουνα που βιαστικά πετούν εκεί κάποιοι ανεγκέφαλοι.

Για την προ-χριστουγεννιάτικη ήπια χιονόπτωση πρέπει να ξαναγράψουμε το τεστ της ετοιμότητας στην περιοχή μας ή το περάσαμε με καλό βαθμό και δεν το καταλάβαμε;

«Πριν βγείτε από το σπίτι, κοιταχτείτε στον καθρέπτη και αφαιρέστε ένα αξεσουάρ.» (Τάδε έφη, η Κοκό Σανέλ, κορίτσια !!!)

Όσες κυρίες έκαναν δεύτερη ή τρίτη δόση με μελομακάρονα, είτε οικειοθελώς είτε εξαναγκάστηκαν, έχουν να δώσουν λόγο σε μια σειρά γιατρών διαφόρων ειδικοτήτων, καθώς και κάθε λογής διατροφολόγους, γυμναστές κ.ο.κ.

Δεν ξέρω τι λέτε εσείς για τους χειμώνες, αλλά προσωπικά (και τελείως διαισθητικά), κάθε φορά που αλλάζει ο χρόνος κι αρχίζω να ζω τις Αλκυονίδες ημέρες, αισθάνομαι σαν ν’ αρχίζει ταυτόχρονα να μου γνέφει η άνοιξη. Μακάρι έτσι να γίνει και φέτος, που στο κάτω – κάτω έχουμε και πρόωρο Πάσχα.

Αγαπητέ εαυτέ, το 2018 μην παιδεύεσαι ν’ αλλάξεις καταστάσεις κι ανθρώπους που δεν αλλάζουν. Μην μιλάς χωρίς να σκέφτεσαι. Μην κρίνεις χωρίς να ξέρεις. Μην κρατάς κακία σ’ αυτούς που αγαπάς. Και χαμογέλα περισσότερο…

Καλή χρονιά σε όλες και όλους τους αναγνώστες μας, σε όλον τον κόσμο….