Θέλεις όμως;

– γράφει η Βιβή Τσιντσίνη

Τα αποτελέσματα των επαναληπτικών εκλογών αναδείχθηκαν με πολλές διαφορές από αυτές προ ενός μήνα περίπου. Είναι σίγουρο ότι αν σε ένα μήνα από τώρα διενεργούνταν πάλι εκλογές, πάλι διαφορετικό αποτέλεσμα θα είχαμε.

Ο Έλληνας, φαίνεται ότι ψάχνει και ψάχνεται. Φαίνεται ότι ψηφίζει και τιμωρεί, ψηφίζει και προειδοποιεί, ψηφίζει και ζητά από τους πολιτικούς να αλλάξουν, απαιτώντας καλύτερο πολιτικό σύστημα, ίσως και ανανεωμένο Σύνταγμα.

Αναρωτιέμαι, αρκεί να αλλάξει το πολιτικό σκηνικό για να αλλάξει η χώρα; Μήπως πρέπει και εσύ να αλλάξεις; Εσύ μπορείς να αλλάξεις;

Μπορείς να επιμένεις ελληνικά; Στήριξε την ελληνική αγορά με πάθος. Μη τους δίνεις το δικαίωμα να σε αποκαλούν μη παραγωγικό, υποανάπτυκτο. Μη δίνεις τροφή στα στατιστικά της ανεργίας.

Μπορείς να διεκδικείς στην καθημερινότητά σου, την προστασία της δημόσιας περιουσίας; ΕΣΥ θα πληρώνεις το ξηλωμένο τηλεφωνικό θάλαμο, το σπασμένο παγκάκι, την ξηλωμένη περίφραξη.

Μπορείς αν είσαι δημόσιος υπάλληλος, να δουλεύεις με τη σκέψη ότι επιτελείς λειτούργημα και όχι σαν «βολεμένος»;

Μπορείς όταν επισκέπτεσαι δημόσια υπηρεσία να διεκδικείς την καλή εξυπηρέτηση και όχι να ξεφυσάς και να υπομένεις, μόνο και μόνο για να γίνει η δουλίτσα σου εκείνη την ώρα, μέχρι να συναντήσεις το ίδιο σκηνικό την επόμενη φορά που θα τους ξανα-χρειαστείς;

Μπορείς να σέβεσαι τους δημόσιους λειτουργούς και αν κάτι πάει στραβά να το καταγγέλεις, χωρίς φόβο και πάθος, ώστε και αυτοί οι φορείς να εξυγιανθούν;

Μπορείς αν είσαι ιδιώτης, να μην είσαι «ξερόλας», να χρησιμοποιείς ειδικούς ώστε να «πιάνει τόπο» η επένδυσή σου; Μπορείς να τυποποιείς, να κρατάς υγιή την επιχείρησή σου με αληθινά και όχι πλασματικά στοιχεία και κομπίνες, επιταγές και χάρες; Ή διαφορετικά να αποδέχεσαι ότι κάτι άλλο πρέπει να κάνεις, αντί να χρειώνεις το δημόσιο για κάτι που «δεν τσουλάει»;

Μπορείς να καλλιεργείς τη γη σου ή να τη νοικιάζεις, ώστε να εκμεταλλευτούμε κάθε εκατοστό γόνιμης γης στην Ελλάδα;

Μπορείς να μη φοροδιαφεύγεις;

Μπορείς με κάθε κόστος να μορφώσεις τα παιδιά σου και να μη τους μεταφέρεις τις δικές σου προτιμήσεις, εμπάθειες και κακές συνήθειες, ώστε μέσα από αυτά και την κριτική τους σκέψη να ανανεωθεί ή Ελλάδα;

Μπορείς να ενημερώνεσαι καθημερινά, να βασανίζεσαι εν ανάγκη, κουράζοντας το μυαλό σου, ώστε να μην είσαι παπαγαλάκι, και να μπορείς να παίρνεις θέση στην κοινωνική, πολιτική, πολιτισμική ζωή της πόλης σου και της χώρας σου;

Μπορείς εσύ που ακόμα επιβιώνεις με την οικογένειά σου, μέχρι να αλλάξεις την χώρα σου και την κοινωνία, να στηρίξεις με ένα κουτί γάλα τα γειτονάκια σου, τον συμπολίτη σου που πεινάει. Μπορείς να ενδιαφερθείς σε ό,τι δεν υπάρχει κοινωνική πρόνοια, να βοηθήσεις μέχρι να ξεπεράσει η χώρα τους σκόπελους;

Μπορείς να αγαπήσεις τον άνθρωπο χωρίς ταμπέλες και να φερθείς όπως θα ήθελες να σου φερθούν στα δύσκολα;

ΜΗ κοιτάς το χρώμα, μη κοιτάς την καταγωγή, κοίτα τον άνθρωπο, κάθε έναν ξεχωριστά.

Να είσαι σίγουρος, ΜΟΝΟ ΕΣΥ ΜΠΟΡΕΙΣ να αλλάξεις την Ελλάδα. Θέλεις όμως;