Η ατζέντα του «Λαού» του Αλμυρού – γράφει η Βιβή Τσιντσίνη – έκδοση 25-11-2017

Δύσκολοι καιροί

Η οικονομική κρίση, έχει αγγίξει και τις πιο καλά στημένες δουλειές. Θα γινόταν αυτό αργά ή γρήγορα. Το πορτοφόλι μας θα γεμίσει από οποιαδήποτε ανάκαμψη της αγοράς, μετά από μια πενταετία. Παρότι ο Έλληνας, γονιδιακά, είναι θετικός άνθρωπος, πλέον έχει καμφθεί ψυχολογικά. Στην καθημερινή μας ζωή δοκιμαζόμαστε συνεχώς. Δυσκολευόμαστε να βοηθήσουμε, αναγκαζόμαστε να μετράμε την ανάγκη των άλλων και να κρίνουμε ποιον θα βοηθήσουμε και ποιον όχι… καθώς τα αποθέματα λιγοστεύουν ή εκμηδενίζονται.

Όταν ήμουν έφηβη, οι γονείς μας έλεγαν ότι είμαστε η ελπίδα για μια… άλλη Ελλάδα (όχι του ΣΥΡΙΖΑ, την άλλη). Σήμερα, οι νέοι φεύγουν και αυτή την ελπίδα για ανάκαμψη δεν ξέρουμε από που να την αντλήσουμε.

Αναρωτιέμαι πόσο θα αντέξει ο Έλληνας στη φορο-λαίλαπα που ακόμη κλιμακώνεται. Αναρωτιέμαι πως υπομένουν οι συμπολίτες μας, άνεργοι, τα τόσα σοβαρά προβλήματα.

Κατηγορούμαστε οι δημοσιογράφοι ότι αποκρύπτουμε την αλήθεια. Αυτό τις περισσότερες φορές είναι ακόμη ένας τρόπος, να αποτινάξει η κοινωνία την ευθύνη «από πάνω της».

Πόσες φορές έχουμε δημοσιεύσει για νέα μνημόνια, νέους φόρους, για έκρυθμες καταστάσεις και «δεν ανοίγει ρουθούνι»;

Όλο αυτό το παραλήρημά μου προκύπτει γιατί μέχρι τώρα οι συμπολίτες μας ανταποκρίνονταν τουλάχιστον στα τοπικά θέματα, ή καλέσματα. Πρόσφατα διαπίστωσα, ότι δεν υπάρχουν δυνάμεις ούτε γι’ αυτά τα καλέσματα. Αναγκάζεται καθένας, κάθε οικογένεια, να τρέξει αδιάκοπα για τις δικές της ανάγκες, αν τις «φτάσει» και δεν μπορεί να κοιτάξει «ούτε δεξιά, ούτε αριστερά». Στα σπίτια κλείνουν τα προβλήματά τους, οι παρέες λιγοστεύουν, ο κόσμος απομονώνεται.

Όχι φίλοι μου, δεν το βάζω κάτω. Παρατηρώ όμως τι γίνεται γύρω μου και σχολιάζω. Δυστυχώς είμαστε δέκτες της απόγνωσης συμπολιτών μας και επικοινωνούμε συχνά με δομές για να βοηθήσουμε. Οι δομές κι αυτές απαξιωμένες από τους ίδιους που τις δημιούργησαν δεν είναι στην καλύτερή τους κατάσταση. Λυπάμαι ειλικρινά, όπως και ειλικρινά σας παρακαλώ να διεκδικήσετε, να βγείτε από το καβούκι σας και να τολμήσετε να μοιραστείτε με τον διπλανό ό,τι έχετε.

Ταπεινά, προτείνω και ζητώ συγνώμη αν υπερβάλω ή αν κάνω λάθος. Δεν είναι αυτή η πρόθεσή μου. Όμως σ’ αυτή τη στήλη, δεν είναι δυνατόν να εκφράσω κάτι άλλο, παρά την άποψή μου.

Black Friday

Εκπτώσεις λέει, πριν τα Χριστούγεννα…. Γέλασαν τα πορτοφόλια κυρία μου. Καλή η πρωτοβουλία των καταστηματαρχών και εμπόρων, αλλά πως, με τι να αγοράσει κανείς; Όσοι μπόρεσαν απόλαυσαν τις αγορές τους σε προνομιακές τιμές… οι υπόλοιποι περιμένουν το μέρισμα.

Κόψε και μοίρασε

Οι περισσότερες οικογένειες ήδη ξέρουν πόσα περίπου θα πάρουν από το κοινωνικό μέρισμα και έχουν αρχίσει τη μοιρασιά. Δυστυχώς όμως για να φτάσει για όλα δεν θέλει αφαίρεση το μέρισμα, αλλά πολλαπλασιασμό!

Που πήγαν οέο!

Πήγα βόλτα στο νέο σπίτι της Πυροσβεστικής μας Υπηρεσίας στη Δρυμώνα, μέσω… Λαμίας…

Που πήγαν οι παράδρομοι οέο; Ακόμη και αυτή την είσοδο στο πάρκινγκ στα ΣΕΑ έκλεισαν. Μήπως μαζί με τις γιορτές έρχονται και τα διόδια;

Δημοτικά κτίρια

Η Δημοτική Αρχή, ένα-ένα περιποιείται τα Δημοτικά κτίρια, προχωρά στην έκδοση αδειών όπου δεν υπάρχει και γενικότερα νοικοκυρεύει την περιουσία μας. Το κτίριο που στεγάζεται το Αστυνομικό Τμήμα Αλμυρού, ήδη έχει γίνει «κούκλα». Ένα πολυπόθητο, και πολύ-εκπεφρασμένο αίτημα της Σούρπης, είναι να δουν οι υπηρεσίες την στατικότητα και την άδεια του παλαιού κινηματογράφου. Είναι ένας χώρος που μπορεί να φιλοξενήσει πολλές δραστηριότητες και καλό είναι να μην το κάνουμε αποθήκη της ΔΕΥΑΑΛ, όπως προτάθηκε, αλλά να το σουλουπώσουμε και να το παραδώσουμε στους πολίτες. Εξάλλου, η Σούρπη, έχει δραστήριες πολιτιστικές ομάδες και πολλούς νέους!