ΔΕΛΤΙΟ ΘΥΕΛΛΗΣ – γράφει ο Γιώργος Τσιντσίνης – έκδοση 29 – 7 – 2017

Ωρίμασαν και πέφτουνε

σαν εύχυμος …γιαρμάς.

Τα Τσιπρο-Βαρουφάκεια

κι όλος ο …αχταρμάς.

Μπαράζ αντιδράσεων έχουν προκαλέσει οι αποκαλύψεις του Γιάνη Βαρουφάκη στο βιβλίο του «Ενήλικες στο δωμάτιο». Ο πρώην κορυφαίος υπουργός του Αλέξη Τσίπρα, περιγράφει αρχικά μία χαοτική κατάσταση, γεμάτη φόβο για την επόμενη μέρα, αλλά και μία κυβέρνηση που πελαγοδρομούσε και δεν είχε σχέδιο. Παράλληλα ο κ. Βαρουφάκης σκιαγραφεί έναν πρωθυπουργό που φοβόταν ένα νέο Γουδή και ένα Plan X διαφυγής. Τελικά, μου φαίνεται πως μόνο …ενήλικες δεν ήταν σ’ εκείνο το δωμάτιο. Και όλα αυτά τα απίστευτα, που αθροίστηκαν σε προηγούμενα, από …προηγούμενους, τα πλήρωσε και τα πληρώνει ακόμη ο Ελληνικός λαός.

Ενδιαφέρον έχουν επίσης οι αναφορές Βαρουφάκη για το βράδυ του δημοψηφίσματος, όταν και υποστηρίζει ότι ο Αλέξης Τσίπρας παρουσιαζόταν εκφράζοντας φόβους για «πραξικόπημα ή ακόμη και νέο Γουδή». Αξίζει να σημειωθεί, ότι ο κ. Βαρουφάκης αφήνει, σαφώς, να εννοηθεί ότι όσα μεταφέρει ως διαλόγους προέρχονται όχι μόνον από τις αναλυτικές σημειώσεις που κρατούσε, αλλά και από ηχογραφήσεις των συνομιλιών του μέσω του κινητού του τηλεφώνου. Γιατί -συν τοις άλλοις- βρε παιδιά, αφήσατε τόσο καιρό τους Έλληνες, να βλέπουν το άνοστο …Survivor;

Η παραδοχή ότι έκανε «μεγάλα λάθη», στην οποία προχώρησε ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας, μιλώντας στη βρετανική εφημερίδα The Guardian, είναι η έμμεση απάντηση του Πρωθυπουργού σε όλα τα παραπάνω. Όπως δήλωσε χαρακτηριστικά, «όταν ήρθα σε αυτό το γραφείο δεν είχα την εμπειρία ή την αίσθηση πόσο μεγάλες θα ήταν οι καθημερινές δυσκολίες» και πρόσθεσε: «Έχω κάνει λάθη, μεγάλα λάθη, στην επιλογή των ανθρώπων σε θέσεις κλειδιά», αφήνοντας σαφείς αιχμές κατά του πρώην υπουργού Οικονομικών Γιάνη Βαρουφάκη, ο οποίος προκάλεσε πολιτικό «σεισμό», μετά τις αποκαλύψεις στο βιβλίο του «Ενήλικες στο δωμάτιο».

Δεν είναι μόνο ότι σε λίγες μέρες μπαίνει ο Αύγουστος, που φέρνει στην περιοχή μας το θρυλικό παζάρι, με τις συνήθεις καταναλωτικές υπερβολές του… Είναι που από προχθές άρχισαν να ζεσταίνονται πάλι οι τσέπες των συνταξιούχων, με την πληρωμή των συντάξεων του νέου μήνα και -παρά το «πετσόκομμά» τους- θα κινήσουν κάπως την αγορά, τουλάχιστον για τις πρώτες βδομάδες. Με δεδομένη την οικονομική κρίση, είναι χαρακτηριστικές οι εικόνες της πιάτσας, ημερολογιακά και ανάλογα με το αν πλησιάζουμε στο τέλος του μήνα ή διανύουμε τις πρώτες μέρες του νεοεισερχόμενου. Και ναι… Με τα χάλια που έχει η χώρα, μεγάλο κομμάτι της οικονομίας κινείται πλέον από τις συντάξεις, όσο κι αν αυτό φαίνεται παράλογο ή αφύσικο. Γι’ αυτό και νεκρώνουν τα πάντα, όσο το ημερολόγιο τρέχει και τα πορτοφόλια αδειάζουν. Γνωστού όντος, ότι οι λίγες οικονομίες που είχαν μπει στην άκρη, για τις έκτακτες ανάγκες κάποιων νοικοκυριών, έχουν εξανεμισθεί προ πολλού. Η ευλογημένη συνταξούλα του παππού και της γιαγιάς λοιπόν, που -μήνας μπαίνει και μήνας βγαίνει- επιδίδεται σε ιδιοφυείς και ευλογημένες «ασκήσεις χημείας», μήπως και αυγατύνει, τεντώνεται για να συνδράμει και τους οικογενειακούς προϋπολογισμούς των παντρεμένων παιδιών, να χαρτζιλικώσει λίγο τα άνεργα παιδιά κι εγγόνια. Και σ’ αυτήν την προσπάθεια, που κρύβει πολλές αγωνίες και απόγνωση, βοηθάει -όσο να ‘ναι- και το Ελληνικό καλοκαίρι, που αρκετές ανάγκες μας τις κάνει πιο εύκολες.

Ως προς το καλοκαίρι, πολλοί και πολλές θα μου πουν (πρώτος …εγώ ίσως), ότι φεύγει σε λίγο, αλλά εμείς δεν το πολυ-καταλάβαμε φέτος. Λόγοι οικονομικοί ή υγείας, κάποιες άλλες έκτακτες καταστάσεις κτλ. Τι να κάνουμε; Ας θυμηθούμε τη λαϊκή παροιμία που λέει «καιρός φέρνει τα λάχανα, καιρός τα παραπούλια» κι ας παρακαλάμε τον Θεό να μας δίνει υγεία και χρόνο στο κοντινό μέλλον, για να …διορθώσουμε τέτοιες στερήσεις. Το κουράγιο και η αισιοδοξία δεν πρέπει να μας εγκαταλείψουν και -αν εμείς δεν επιτρέψουμε να συμβεί- τότε θα δούμε να γυρίζει κι ο …τροχός.

Και μια που αναφέρομαι στην αισιοδοξία, τί να πει άραγε, αυτό το παλικάρι, ο 23χρονος Νορβηγός τουρίστας, που νοσηλεύεται σε κρίσιμη κατάσταση στο Νοσοκομείο Ηρακλείου, αφού έχασε ήδη με ακρωτηριασμό τα δυο του πόδια, στον πρόσφατο σεισμό των 6,6 Ρίχτερ στην Κω; Πόσο σκληρή στάθηκε η μοίρα γι’ αυτό το νέο άνθρωπο, που ήρθε στη χώρα μας για διακοπές, τις οποίες σίγουρα θα ονειρευόταν, ίσως και από χρόνια, για να βρεθεί σε λάθος σημείο, τη λάθος στιγμή; Ένας σεισμός, ένα ταρακούνημα της γης για λίγο δευτερόλεπτα, πόσες ζωές μπορεί να χαλάσει, πόσα όνειρα μπορεί να γκρεμίσει;

Και επ’ ευκαιρία: Δεν υπάρχει επιτέλους ένας αυστηρός Νόμος που να πηγαίνει κόντρα σ’ αυτήν την απίστευτη αναρχία του διαδικτύου και να συλλάβει και να δικάσει παραδειγματικά, όλους αυτούς τους ασυνείδητους, που αναρτούν διαρκώς ψεύτικες «ειδήσεις» καταστροφής και μιλούν για νέους καταστρεπτικούς σεισμούς (τάχα), καύσωνες ή καταιγίδες (επίσης τάχα) κ.ο.κ. Κι αυτοί οι πολλαπλάσιοι αφελείς που αναπαραγάγουν -ελαφρά τη καρδία- τέτοια ψεύδη, πόσο μουρόχαυλοι πρέπει να είναι, άραγε;

Σε απίστευτη περιπέτεια έχει εξελιχθεί η μεταβίβαση ενός ακινήτου στην Ελλάδα, προσδίδοντας άλλη διάσταση στον χαρακτηρισμό «ακίνητη περιουσία», όπως αναφέρει σε έρευνά της η «Καθημερινή». Κι αυτό, γιατί χρειάζεται πολύς χρόνος και αρκετό χρήμα, για να συγκεντρώσει κανείς τα απαραίτητα δικαιολογητικά, πιο πολύς κι απ’ το να το… χτίσει. Πόσα δικαιολογητικά; Έως και είκοσι δύο (22) σε κάποιες περιπτώσεις και σίγουρα πάνω από 10 για τις περισσότερες. Η γραφειοκρατία είναι τόση, που συχνά μπορεί να απαιτηθεί ακόμα και νομική βοήθεια, ενώ διαρθρωτικά προβλήματα της αγοράς εμποδίζουν ακόμα και τους πιο καλοπροαίρετους από τους δυνητικούς αγοραστές να προχωρήσουν στη συναλλαγή. Μάλιστα, η κατάσταση αντί να βελτιώνεται χειροτερεύει. Και μελαγχολικά θυμάμαι πως από παιδάκι άκουγα και διάβαζα, ότι ο τάδε υπουργός και οι πάμπολλοι διάδοχοί του στις εκάστοτε Κυβερνήσεις, υπόσχονταν διαρκώς να πατάξουν το τέρας της κρατικής γραφειοκρατίας. «Ήμουνα νιος και γέρασα» και το …τέρας παραμένει ανίκητο. Ζει και βασιλεύει, σε βάρος του αυτονόητου, της πραγματικής ανάπτυξης και τόσων άλλων.

Μέχρι λουκέτο για 48 ώρες, πέρα από το πρόστιμο, έμαθα ότι επέβαλαν οι εκλεκτικοί μηχανισμοί της εφορίας, σε κατάστημα διασκέδασης της περιοχής Αλμυρού (παρόμοιο περιστατικό σε ιστορική καφετέρια της παραλίας του Βόλου). Κι όπως διαβάζω, για να κάνουν αιφνιδιαστικούς τους ελέγχους, σε άλλους τουριστικούς προορισμούς της χώρας, οι εφοριακοί μέχρι και σε …τουρίστες μεταμφιέζονται. Και μη χειρότερα…. Ειδικότερα για εκείνες τις παραβάσεις που μοιάζουν με …ψύλλου πήδημα.

Απορρίφθηκαν οι ενστάσεις που είχαν υποβληθεί κατά της διαδικασίας για την πώληση του ΔΟΛ στον εφοπλιστή Βαγγέλη Μαρινάκη και με δικαστική απόφαση επικυρώθηκε το αποτέλεσμα της διαδικασίας του πλειστηριασμού που έγινε πρόσφατα και οδήγησε στην μεταβίβαση της ιστορικής εκδοτικής επιχείρησης στον εν λόγω εφοπλιστή. Η πρόεδρος του δικαστηρίου σφράγισε με την απόφασή της τη μεταβίβαση για τα έντυπα του ΔΟΛ, τα οποία μετά από μία δύσκολη περίοδο κρατήθηκαν ζωντανά από τους εργαζόμενους, που εργάστηκαν για μήνες χωρίς να πληρωθούν. Με την απόφαση απορρίφθηκαν οι ενστάσεις που είχαν υποβληθεί και η παράδοση του ΔΟΛ, από το καθεστώς της ειδικής διαχείρισης στο νέο ιδιοκτήτη, είναι πλέον θέμα χρόνου.

Βέβαια, αν πιστέψουμε τις αποκαλύψεις της Athens Voice, εδώ και μερικούς μήνες η …βολική αντιπαλότητα ανάμεσα στους προέδρους του παναθηναϊκού και του Ολυμπιακού, Αλαφούζου και Μαρινάκη, έπαψε να υπάρχει. «Από την ώρα που τα έντυπα του προέδρου του Ολυμπιακού άρχισαν να τυπώνονται στις εγκαταστάσεις του Αλαφούζου, ξεκίνησε μια καινούργια περίοδος συνεργασίας των δύο ανδρών που έβαλε σιγά – σιγά στην άκρη την τεράστια κόντρα των «αιώνιων αντιπάλων». Στην πραγματικότητα σταμάτησε και η απλή έστω κριτική στα πεπραγμένα και τις μεθόδους που, κατά την άποψη των Παναθηναϊκών, μεταχειρίζεται ο Ολυμπιακός αλλά και ο ιδιοκτήτης του προσωπικά για να «κλέβει» τους αντιπάλους του. Τις τελευταίες μέρες φαίνεται να ολοκληρώνεται κι ένα τεράστιο deal στο χώρο των ΜΜΕ. Σύμφωνα με τα ρεπορτάζ, Μαρινάκης και Αλαφούζος, με τη συμμετοχή και του Βαρδινογιάννη, προχωρούν στη δημιουργία ενός ενημερωτικού κολοσσού στη βάση μιας (και) πολιτικής συνεργασίας που, εφόσον ολοκληρωθεί, θα μπορεί να ελέγχει το 60-70% της ενημέρωσης και το 50% της τηλεοπτικής ψυχαγωγίας.» Ως επιμύθιο, να γράψω, ότι σχετικά με αυτό το σχόλιο, τελείως ξαφνικά και σε συνθήκες μίνι καύσωνα, άρχισα να …κρυώνω.

Το μάθατε; Έστω και μετ’ εμποδίων ξαναβγήκαμε στις αγορές. Αλμυρούτσικο το επιτόκιο, αλλά είναι μια αρχή προς την οικονομική μας ανάκαμψη. Το ότι -εν τω μεταξύ και για 9 χρόνια- καταστράφηκε η μισή και πλέον Ελλάδα, οι μισοί και πλέον Έλληνες, ας ευχηθούμε να άξιζε τον …κόμπο.

Τα άλλα καλά νέα έρχονται από ανεπίσημους -πλην αξιόπιστους- κύκλους της ΣΟΒΕΛ. Έχουν εκτοξευτεί οι εξαγωγές σιδήρου -λένε οι πληροφορίες- και έχουν πολλαπλασιαστεί κατακόρυφα οι φορτώσεις πλοίων και φορτηγών αυτοκινήτων προς κάθε κατεύθυνση, τον τελευταίο καιρό, με αποτέλεσμα το τοπικό εργοστάσιο να δουλεύει σε φουλ ρυθμούς και ωράρια, με πολλές υπερωρίες. Μακάρι, αυτή η εξαγωγική «ανθοφορία» να κρατήσει για πολύ και να δώσει «ανάσες» στην εθνική οικονομία, αλλά και να καταστήσει πιο εύρωστη τη μεγάλη αυτή χαλυβουργία, προς όφελος πρωτίστως και των εργαζομένων της, αλλά και των «δορυφόρων» μικρών επιχειρήσεων της περιοχής μας, που ζουν από τη Sovel.