ΔΕΛΤΙΟ ΘΥΕΛΛΗΣ – γράφει ο Γιώργος Τσιντσίνης – έκδοση 21-1-2017

Σε πόλεις, ρούγες και στενά

χιόνια, βροχές και πάγοι.

Κι οι αρχηγοί μας άπραγοι,

απλήρωτοι κι οι …μάγοι.

Σαν να μου φαίνεται, πως από τότε που δίνουμε ονόματα στα κακά μετεωρολογικά φαινόμενα που ενσκήπτουν (Αριάδνη, Βίκτορας κτλ.), αισθανόμαστε ότι αποκτήσαμε και νέους …εχθρούς. (Προς γείτονες φίλους: Όχι, ανόητοι…. Το Γαλάτης δεν είναι μετεωρολογικό φαινόμενο).

Η φτωχοποίηση της πάλαι ποτέ μεσαίας τάξης προχωράει με ραγδαίο ρυθμό. Οι υπερβολικοί φόροι και οι εισφορές προκαλούν ασφυξία, γράφει η «Καθημερινή». Οι κυβερνώντες ενδιαφέρονται μόνο για την εκλογική τους πελατεία, διορίζουν και κάνουν παροχές. Θεωρούν ακόμη την επιχειρηματικότητα και το κέρδος αντιπάλους. Ορισμένοι εκ των δανειστών βλέπουν το αδιέξοδο, αλλά, εκμεταλλευόμενοι την έλλειψη αξιοπιστίας της κυβέρνησης, επιμένουν στον «ζουρλομανδύα» των υπερβολικών πρωτογενών πλεονασμάτων. Στη μέση ασφυκτιά η Ελλάδα, που παράγει και θέλει να δημιουργήσει. Αυτή η πίεση, όμως, δεν αντέχεται για πολύ. Χωρίς μία κυβέρνηση που πιστεύει ειλικρινά στην ανάπτυξη και μια ταυτόχρονη χαλάρωση των δημοσιονομικών στόχων, η χώρα θα συνεχίσει να βουλιάζει και κάπως έτσι επιτείνεται ο φαύλος κύκλος και η εθνική καταστροφή.

Όχι δεν τρελάθηκαν οι παγκόσμιοι ηγέτες…. Απλά, η ζωή τρέχει η οικονομία αλλάζει και λογαριασμό δεν δίνουν… Για παράδειγμα, όσοι είχαν συντονίσει τον δέκτη τους με κάποιο από τα μεγάλα διεθνή τηλεοπτικά δίκτυα, θα πρέπει να έμειναν με την αίσθηση ότι παρακολουθούσαν θέατρο του παραλόγου, στο Νταβός της Ελβετίας. Σε πρώτο χρόνο, άκουσαν τον πρόεδρο της κομμουνιστικής Κίνας, Σι Τζινπίνγκ, να εκφωνεί ενώπιον μεγαλόσχημων επιχειρηματιών και πολιτικών, μια λυρικών τόνων υπεράσπιση της παγκοσμιοποίησης, την οποία θα ζήλευε και ο Μπαράκ Ομπάμα. Λίγο αργότερα, οι τηλεθεατές είδαν την Τερέζα Μέι, πρωθυπουργό της χώρας που αποτέλεσε το λίκνο του καπιταλισμού και του ελεύθερου εμπορίου, να υψώνει τη σημαία του εθνικισμού, χαράσσοντας τη γραμμή του «σκληρού Brexit», που θα βγάλει τη χώρα της όχι μόνο από την Ε.Ε. αλλά και την ενιαία αγορά. Απηχώντας το κλίμα του Νταβός, οι απεσταλμένοι των διεθνών μίντια δεν έκρυβαν τον ενθουσιασμό τους για τον Σι Τζινπίνγκ – «ροκ σταρ του Διεθνούς Οικονομικού Φόρουμ», τον χαρακτήρισε η ρεπόρτερ του BBC. Αδιανόητη μέχρι χθες, η παρουσία για πρώτη φορά στην ιστορία της Λαϊκής Κίνας ενός ηγέτη της στο πλέον προβεβλημένο think tank του διεθνούς κεφαλαίου είχε, βέβαια, την αυτονόητη σημασία της. Το γεγονός ότι οι κορυφαίοι εκπρόσωποι της Δύσης απουσίαζαν φέτος από τις χιονισμένες Αλπεις, απορροφημένοι από τα εσωτερικά προβλήματά τους, αφήνοντας το πεδίο ελεύθερο στον εκπρόσωπο της αναδυόμενης Ανατολής, ήρθε να δώσει μια συμβολική διάσταση στην ομιλία του. Ωστόσο, ήταν κυρίως το περιεχόμενό της και η φορτισμένη διεθνής συγκυρία που ανέδειξαν τον κομμουνιστή ηγέτη σε γητευτή των κοσμοπολίτικων ελίτ.

Όσο για του Έλληνες ηγέτες και το Νταβός; Χα, χα, χα…. Τι γυρεύει η …αλεπού στο παζάρι;

Η τελευταία έρευνα του Ευρωβαρόμετρου έδειξε ότι το 37% των ερωτηθέντων Ελλήνων βλέπει θετικά όχι μόνο την επιστροφή σε εθνικό νόμισμα, αλλά και την έξοδο από την Ευρωπαϊκή Ενωση, γράφει ο Κώστας Γιαννακίδης στο Protagon. Αν μη τι άλλο, αν το 37% είναι αληθές και με αντίκρισμα στο σύνολο της κοινωνίας, η επιστροφή στη δραχμή δεν έχει μόνο βάση, διαθέτει ισχυρό ρεύμα. Ούτως ή άλλως, σε δραχμές πληρώνει το εσχατολογικό σενάριο για την πορεία της χώρας: μία κοινωνία που δεν αντέχει άλλο τη λιτότητα, εξαντλημένη από το χρόνο και παραδομένη στο λαϊκισμό, θα καταφύγει στο εθνικό νόμισμα πιστεύοντας ότι έτσι θα ανακτήσει την ανεξαρτησία της, χτίζοντας την οικονομία από την αρχή. Ας σοβαρευτούμε… Στην πραγματικότητα το σενάριο για επιστροφή στη δραχμή αντιστοιχεί σε εγχείρημα αντίστοιχο σοσιαλιστικής επανάστασης. Και όσο και αν συζητείται, στο πλαίσιο επαναστατικών φαντασιώσεων (ονειρώξεων, καλύτερα), όταν μπουν τα πράγματα πάνω στο χαρτί, οι φωτιές στην Αθήνα θα φαίνονται και από τα παράθυρα του Μαξίμου. Το κατάλαβαν όταν ο Γιάνης ήθελε να τυπώσει παράλληλο νόμισμα και ο Παναγιώτης να μπει στο Νομισματοκοπείο. Ακόμα και όσοι το προτείνουν ως σχέδιο, το κάνουν για να πουλήσουν επανάσταση στο ακροατήριό τους. Η κατάσταση είναι πιο απλή από όσο δείχνει: Δεν υπάρχει δυνατότητα επιστροφής σε εθνικό νόμισμα.

Όσο μεγαλώνεις και γερνάς, τόσο σε πιάνουν οι ανασφάλειές σου, ως προς το χρόνο ζωής που σου απομένει… Είναι μοιραίο λοιπόν, να κάνεις πιο …συνολικούς λογαριασμούς, με τους ανθρώπους που συναγελάζεσαι και σπαταλάς το χρόνο σου, όπως και το πώς ξοδεύεις και με ποιες δραστηριότητες την καθημερινότητά σου. Όλα αυτά βέβαια, μετά τα -ήντα, δεν παύουν παρά να είναι λογαριασμοί χωρίς τον …Ξενοδόχο.

Πρώτα οι γιατροί, οι δικηγόροι, οι υδραυλικοί και οι ηλεκτρολόγοι θα υποχρεωθούν εντός του 2017 να αποδέχονται πιστωτικές και χρεωστικές κάρτες για την αμοιβή τους, καθώς συγκαταλέγονται στις ομάδες υψηλής φοροδιαφυγής. Οι κατηγορίες αυτές επαγγελματιών έχουν μπει στο στόχαστρο, όχι μόνο από την ανεξάρτητη Γραμματεία Εσόδων, αλλά και από την πολιτική ηγεσία του υπουργείου Οικονομικών, η οποία ξεκινά καμπάνια για την υποχρεωτική εγκατάσταση των μηχανημάτων POS, που είναι απαραίτητα για τις συναλλαγές με πλαστικό χρήμα. (Ναι, ναι…. Συμφωνώ μαζί σας, ότι θα ρίξουμε πολύ γέλιο).

Μου προξενεί μεγάλη χαρά και πολλές ελπίδες το γεγονός, ότι στην περιοχή Αλμυρού πολλά από τα παιδιά μας, στη σχολική ηλικία κυρίως, εντάσσονται στις Ακαδημίες κάποιου αθλήματος, είτε μιλάμε για ποδόσφαιρο, μπάσκετ, βόλεϊ, αλλά και πολεμικές τέχνες, αναρρίχηση κ.ά. μέχρι και σκάκι. Το γεγονός είναι ιδιαίτερα παρήγορο, κυρίως γιατί κρατάει τη νεολαία μέσα στα γήπεδα, τα τερέν και τους στίβους, δίνοντας τους τη δημιουργική διέξοδο της άθλησης στον ελεύθερο χρόνο τους, κάτι που παράλληλα οικοδομεί και καλούς χαρακτήρες. Μπράβο λοιπόν, πρώτα στα ίδια τα παιδιά, στους εκπαιδευτές τους και στους γονείς τους, που ενθαρρύνουν τέτοιες ενασχολήσεις.

Το ότι υποχρεώθηκαν να προσχωρήσουν στο «κίνημα της …κουβέρτας» μαθητές εκπαιδευτηρίων του Αλμυρού, επειδή υποχρεώνονται να κάνουν μάθημα με χαλασμένα καλοριφέρ, μέσα σε συνθήκες ψύχους, είναι πάντως μια μεγάλη ντροπή, που πρέπει να μοιραστούμε όλοι μας, αλλά κυρίως οι καθ’ ύλην αρμόδιοι.

Πολλές φορές, βλέποντας το καθημερινό δράμα των αστέγων, κάθομαι και σκέφτομαι: Πώς (αφού -αλίμονο- έχουμε μπλέξει με τους εκάστοτε επίορκους του πολιτικού μας συστήματος), εμείς, οι απλοί πολίτες, δεν παίρνουμε την κατάσταση στα χέρια μας; Με τον εθελοντισμό μας, εμείς τα 10 εκατομμύρια, δεν μπορούμε άραγε να εξασφαλίσουμε μια ζωή με αξιοπρέπεια, σε 2 ή 3 χιλιάδες -το πολύ- δυστυχείς συμπατριώτες μας, διασκορπισμένους σε όλη τη χώρα; Απορώ, τώρα που το ψύχος της νύχτας θερίζει, πώς μας χωράει ο τόπος στις γεμάτες καφετέριες, στις ταβέρνες και στα τσιπουράδικα;

Στο μικροσκόπιο της Εκκλησίας φαίνεται να μπαίνουν και πάλι οι εισηγήσεις για την τύχη του μαθήματος των θρησκευτικών στο Λύκειο. Όπως αναφέρει η Καθημερινή, το Ινστιτούτο Εκπαιδευτικής Πολιτικής ανακοίνωσε ότι στην Γ’ Λυκείου μεταξύ των μαθημάτων επιλογής είναι και τα Ζητήματα Ηθικής και Θρησκειών. Την τελική απόφαση θα λάβει η πολιτική ηγεσία του Υπουργείου, καθώς η ανακοίνωση του Ινστιτούτου δεν είναι παρά εισήγηση προς το υπουργείο. Εκκλησιαστικοί παράγοντες, που επικαλείται η εφημερίδα, επαναλάμβαναν τη θέση της Εκκλησίας, ότι το μάθημα των θρησκευτικών και η υποχρεωτικότητά του αποτελεί «κόκκινη γραμμή». Ωστόσο, από τις ανακοινώσεις του υπουργείου διαφαίνεται ότι δεν απομένουν πολλά προς άρση της υποχρεωτικότητας του μαθήματος.

Μια μικρή, πραγματική ιστορία που παρουσιάζει με τον καλύτερο τρόπο τι σημαίνει για τα παιδιά η αγάπη. Ο συγγραφέας και ομιλητής Λέο Μπουσκάγκλια κάποτε μίλησε σχετικά με έναν διαγωνισμό, στον οποίο του ζητήθηκε να είναι κριτής. Σκοπός του διαγωνισμού ήταν να βρεθεί το πιο τρυφερό και συμπονετικό παιδί. Νικητής ήταν ένα τετράχρονο αγόρι, του οποίου ο καλύτερος φίλος ήταν ο ηλικιωμένος γείτονάς του, ο όποιος πρόσφατα είχε χάσει την γυναίκα του. Το μικρό αγόρι, βλέποντας τον ηλικιωμένο να κλαίει, μπήκε στη αυλή του ηλικιωμένου, σκαρφάλωσε στην αγκαλιά του και απλά παρέμεινε εκεί. Όταν η μητέρα του το ρώτησε, τι ήταν αυτό που είπε στον ηλικιωμένο, εκείνο απάντησε: Τίποτα, απλά τον βοήθησα να κλάψει.

Πόσες νοικοκυρές, άραγε, που είναι και οι βασικές καταναλώτριες, έχουν συνειδητοποιήσει ότι διανύουμε την περίοδο των χειμερινών εκπτώσεων στην αγορά; Για τα ισχνά πορτοφόλια, αυτό είναι πια κάτι σαν …άχρηστη γνώση.

Και που είστε…. Viral γίνεται κάτι στην Αμερική. Στην Ελλάδα γίνεται …βούκινο!!

Ο λύκος μπορεί να μην είναι τόσο δυνατός, όσο η τίγρης ή το λιοντάρι… Δεν θα τον δεις, όμως, ποτέ σε τσίρκο, να κάνει σόου.

Η πρώτη ευχή που άκουσες όταν γεννήθηκες ήταν «να ζήσεις». Κάν’ το λοιπόν…

Αυτοί που ζουν με τη λογική, επιβιώνουν. Αυτοί που ζουν με την καρδιά, ξεχωρίζουν.

Δεν είναι κακό να βασανίζεσαι. Κακό είναι να βαριέσαι. (Δημήτρης Χορν).

-Μάνα, ψήφισα Αντετοκούνμπο.

-Θα σε βολέψει πουθενά ή καν’ας ψεύτης είναι κι αυτός;