Αναζητώντας Δικαιοσύνη

Από τον αναγνώστη της εφημερίδας μας, Πετρίδη Αιμίλιο, λάβαμε και δημοσιεύουμε την παρακάτω επιστολή:

Καταβροχθίζουν την αξιοπρέπεια και τις περιουσίες των πολιτών

Από τα γραφόμενα του Ιωάννη Σακκά, πρώην Εισαγγελέως, στην εφημερίδα «Ποντιακή Γνώμη», Μάρτιος 2013.

Με τα άρθρα 17 και 18 παράγραφος 3 του Συντάγματος, ευθέως προστατεύεται, από την αυθαιρεσία του κράτους, η ιδιοκτησία με τη στενή έννοια, δηλαδή το εμπράγματο δικαίωμα σε πράγμα ακίνητο ή κινητό, που αποτιμάται σε χρήμα και αποτελεί ένα μέρος της περιουσίας καθενός μας και τα δικαιώματα που απορρέουν από το μέρος αυτό της περιουσίας δεν μπορούν να ασκούνται σε βάρος του γενικού συμφέροντος. Για να σου αφαιρέσει αυτήν την περιουσία το κράτος, χρησιμοποιεί τη λεγόμενη μέθοδο «απαλλοτρίωσης ιδιοκτησίας» και πρέπει να συντρέχουν μόνον λόγοι δημόσιας ωφέλειας, που αποδεικνύονται με τον προσήκοντα τρόπο και αφού προηγουμένως προηγηθεί πλήρης καταβολή αποζημίωσης σε χρήμα που να ανταποκρίνεται στην αξία του απαλλοτριωμένου.

Η αποζημίωση δε αυτή σε χρήμα δεν υπόκειται σε κανένα φόρο, κράτηση ή τέλος. Το κράτος με ειδικούς νόμους (νομοθετεί δηλαδή η Βουλή) μπορεί να επιτάσσει την εμπράγματη ιδιοκτησία (ακίνητα ή κινητά) μόνο για τις ανάγκες των ενόπλων δυνάμεων σε περίπτωση πολέμου ή επιστράτευσης ή για τη θεραπεία άμεσης κοινωνικής ανάγκης που μπορεί να θέσει σε κίνδυνο τη δημόσια τάξη ή δημόσια υγεία.

Με τις αυστηρές γραπτές αυτές συνταγματικές διατυπώσεις του Ελληνικού Συντάγματος οφείλουν να συμμορφώνονται οι κυβερνήσεις (εκτελεστική εξουσία), η Βουλή (νομοθετική εξουσία) και η Δικαστική Εξουσία (Δικαστήρια, Δικαστές και Εισαγγελείς). Η συμμόρφωση αυτή αποτελεί θεμελιώδη αρχή και θεσμό του Δημοκρατικού Πολιτεύματος. Η μη συμμόρφωση στην παραπάνω συνταγματική θεμελιώδη αρχή υπό των οργάνων του κράτους με κατάχρηση, σφετερισμό της κρατικής τους ιδιότητας, αποτελεί μορφή αλλοίωσης του Δημοκρατικού Πολιτεύματος που στηρίζεται και στην παραπάνω θεμελιώδη αρχή.

Το έγκλημα της μη συμμόρφωσης των κρατικών οργάνων που τελείται, λέγεται Εσχάτη Προδοσία και τιμωρείται με ισόβια κάθειρξη (βλ. άρθρα 134 παρ. 2 και 134α περίπτωση στ του ποινικού κώδικα – προσβολές του πολιτεύματος).

Η παραπάνω όμως συνταγματικές διατάξεις ενώ αναφέρονται μόνο στην προστασία της ιδιοκτησίας από την κρατική εξουσία (εμπράγματα δικαιώματα σε ακίνητα και κινητά, που αποτιμώνται σε χρήμα) μέσα στο γραπτό αυστηρό Ελληνικό Σύνταγμα, δεν δημιουργούν δικαίωμα σε μία κυβέρνηση ή σε πλειοψηφία των Βουλευτών (κυβερνώντων κομμάτων) με νόμο να επεμβαίνουν, να αφαιρούν μέρος και να απαλλοτριώνουν την περιουσία των πολιτών, επιχειρήσεων, ΝΠΙΔ, που ήδη είναι σε χρήμα (ρευστό), ήδη φορολογήθηκε και δεν αποτελεί προϊόν εγκλήματος (π.χ. καταθέσεις οιασδήποτε μορφής σε τράπεζες, αποταμιεύσεις στο σπίτι του ή στην επιχείρησή του ή αλλού). Και τούτο προκύπτει σαφέστατα από τις υπόλοιπες διατάξεις του αυστηρού – γραπτού Ελληνικού Συντάγματος για τα έσοδα του κράτους που ορίζουν ότι αφενός μεν όλοι οι Έλληνες είναι ίσοι μεταξύ τους και φορολογούνται – συνεισφέρουν στα δημόσια βάρη ανάλογα με τις δυνάμεις τους (δηλαδή τη φοροδοτική τους ικανότητα, βλ. άρθρο 4 παρ. 5 Συντάγμ.), και αφετέρου η φορολογία, που ως δημόσια σχέση συνδέει τον πολίτη με το κράτος, ρυθμίζεται αυστηρά με χρονικούς περιορισμούς του κράτους στο Σύνταγμα (βλ. άρθρο 78 Συντ. έως 80 – Φορολογία και Δημοσιονομική Διαχείριση). Πέραν δε τούτων, η επέμβαση της κρατικής εξουσίας (Υπουργών – Βουλευτών), με νόμους ή Π.Δ. ή ΠΝΠ, στις σε χρήμα αποταμιεύσεις ή καταθέσεις των ιδιωτών – πολιτών σε τράπεζες (κρατικές ή ιδιωτικές) και η αναγκαστική απαλλοτρίωση – αφαίρεση χρηματικών ποσών με τη χρήση κρατικής εξουσίας, αποτελεί μορφή αντισυνταγματικής ενέργειας και μάλιστα αντίθετη προς τα άρθρα 2 και 5 του Συντάγματος, που απαγορεύεται μάλιστα να αναθεωρηθούν.

Με αυτά τα βασικά άρθρα προστατεύονται η αξιοπρέπεια των ανθρώπων και το δικαίωμα των ανθρώπων να συμμετέχουν στην οικονομική, κοινωνική και πολιτική ζωή της χώρας, που εκδηλώνονται με την προστασία της περιουσίας των πολιτών (σε χρήμα και πράγματα).

Μία κρατική επέμβαση – απαλλοτρίωση – αφαίρεση χρημάτων με χρήση κρατικής εξουσίας – βίας σε απλά λόγια, είναι ληστεία και επιβεβαιώνει την ύπαρξη τυραννικού καθεστώτος.

Μία κρατική (κυβερνητική – βουλευτική) επέμβαση απαλλοτρίωσης – αφαίρεσης χρημάτων (ρευστού από καταθέσεις σε τράπεζες κλπ., αποταμιεύσεις, αποθεματικά των ιδιωτών) προς όφελος τραπεζών και σε βάρος των πολιτών, επιχειρήσεων, Νομικών Προσώπων Ιδιωτικού Δικαίου, αποτελεί ξεκάθαρη εκτροπή – αλλοίωση του υπάρχοντος Δημοκρατικού Πολιτεύματος και οι δράστες, Πρωθυπουργοί, Υπουργοί, Βουλευτές, θα πρέπει να διώκονται ως προδότες του Συντάγματος που αλλοιώνουν το πολίτευμα, δηλαδή για εσχάτη προδοσία, και τους αρμόζει η ισόβια κάθειρξη (βλ. το άρθρο 134 Π.Κ.).

Ποιος όμως θα δικάσει αυτούς που καταβροχθίζουν την αξιοπρέπεια και τις περιουσίες των πολιτών; Ποιοι θα δικάσουν τους άρπαγες;

Πετρίδης Αιμίλιος