Τσιντσίνης Γιώργος ΔΕΛΤΙΟ ΘΥΕΛΛΗΣ – γράφει ο Γιώργος Τσιντσίνης – έκδοση 12-11-2016

Οι ποιητές πεθαίνουνε,

Πρόεδροι βγαίνουν νέοι,

το τζόκερ ξανακλήρωσε,

στοιβάζονται τα χρέη.

Εορτασμός αντάξιος της παράδοσης ήταν και ο φετινός στην Πολεμική μας Αεροπορία, με επίκεντρο την προσφιλή μας 111 Πτέρυγα Μάχης. Ο καλός καιρός ενθάρρυνε την προσέλευση χιλιάδων πολιτών στις τετραήμερες γιορταστικές εκδηλώσεις, στο αεροδρόμιο, στην παραλία του Βόλου κτλ.

Συγκλονίζει το άρθρο του Δημήτρη Τσούτσα στην εφημερίδα μας «Λαός του Αλμυρού», για τους νεκρούς αξιωματικούς της Πολεμικής μας Αεροπορίας, που έχασαν τη ζωή τους στο καθήκον, υπηρετώντας στη «δική μας» 111 Π.Μ. Περισσότεροι από 50 διαχρονικά, χωρίς να υπολογίζονται οι νεκροί της γνωστής τραγωδίας στο Τσατάλι. Βαρύς ο φόρος αίματος των «Αρχαγγέλων», που ακοίμητοι κι ανύσταχτοι βαρδιάνοι περιπολούν και φυλάσσουν τα εναέρια σύνορά μας. Τιμή και δόξα….

Στη Θεσσαλία και συγκεκριμένα στην περιοχή του Αλμυρού κληρώθηκε ένα πεντάρι, το βράδυ της περασμένης Κυριακής, στο Τζόκερ. Ο τυχερός, έχοντας δαπανήσει μόλις 1,5 ευρώ κέρδισε το ποσό των 78.486 ευρώ από το πρακτορείο ΟΠΑΠ της Λίτσας Ρουκά, στην οδό Βασιλέως Κωνσταντίνου. Και η αλήθεια είναι ότι πολλοί παίκτες του δημοφιλούς παιχνιδιού θα ήθελαν να είναι στη θέση του άγνωστου τυχερού, αλλά -αν κρίνω από τις αντιδράσεις που έπεσαν στην αντίληψή μου- εξ ίσιου πολλοί συμπολίτες χάρηκαν για την εύνοια της τύχης, που χτύπησε την πόρτα ενός συντοπίτη τους. Βέβαια, οι παίκτες συνεχίζουν να κινούνται στον «πυρετό» του Τζόκερ, καθώς και από τις πρόσφατες κληρώσεις προέκυψε Τζακ Ποτ, με το ποσό να ανεβαίνει να αγγίζει τα 20 εκατ. ευρώ για την πρώτη κατηγορία διανεμόμενων κερδών (5+1). Ας ευχηθούμε λοιπόν σύντομα να πάρει σειρά στον τόπο μας κι ένα «χρυσό» εξάρι…

Σε μια συγκινητική κίνηση ανθρωπιάς προχώρησε η «αρχόντισσα του ελληνικού κινηματογράφου» Μαίρη Χρονοπούλου. Όπως αναφέρει η «Espresso», η κ. Χρονοπούλου αποφάσισε να παραχωρήσει το σπίτι της στην Παιανία για τους σκοπούς του οργανισμού «Χαμόγελό του Παιδιού», υπό την προϋπόθεση να μπορεί να μένει σε αυτό μέχρι να φύγει από τη ζωή. «Με τη Μαίρη μας συνδέει μια διαχρονική σχέση, που βασίζεται στην αληθινή αγάπη και την εκτίμηση» δήλωσε στην «Espresso» ο πρόεδρος του Χαμόγελου του Παιδιού. «Δεν είναι η υλική αξία του σπιτιού αλλά η κατάθεση ψυχής και οι μνήμες της Μαίρης προς το «Χαμόγελο» και γι αυτό την ευχαριστούμε πολύ. Είναι μια ηθική και πολιτική προσφορά και θα πρέπει να σας πω ότι το σπίτι θα παραμείνει ως έχει, δηλαδή ως μουσείο της Μαίρης Χρονοπούλου», προσθέτει. «Στο κτήμα θα απασχολούνται σιγά – σιγά τα παιδιά με διάφορες καλλιέργειες και ζωάκια και αν το επιτρέπει το μέρος θα βάλουμε και κάποια λυόμενα για να μένουν». Αρχόντισσα, η κυρία Χρονοπούλου…. «μην μόνα όψιν»

Σαφείς αιχμές για την απομάκρυνσή του από το υπουργείο Παιδείας άφησε ο Νίκος Φίλης κατά την τελετή παράδοσης – παραλαβής. Είπε ότι η συνέντευξη του αρχιεπισκόπου Ιερώνυμου στον Σκάι ήταν ένα συμβόλαιο πολιτικού θανάτου για τον ίδιο, ενώ άφησε αιχμές και κατά του πρωθυπουργού λέγοντας πως δεν εξηγείται ενάμιση μήνα πριν να υπάρχουν θετικές αναφορές για το έργο του και στην συνέχεια να κρίνεται μη προβιβάσιμος. «Αιφνιδίως το 20 μετατράπηκε σε μη προβιβάσιμο βαθμό και όσο αυτό δεν εξηγείται επαρκώς, η αλλαγή σχολικού περιβάλλοντος δεν είναι εφικτή, ακόμη κι αν πρόκειται για κοτζάμ υπουργείο» δήλωσε συγκινημένος ο Νίκος Φίλης και καταχειροκροτούμενος από τους παρευρισκόμενους.

Με ένα άρθρο του στο Lionews, που έχει τίτλο «Άσε μας ρε Φίλη», ο γνωστός δημοσιογράφος του Mega Δημήτρης Καμπουράκης αναλαμβάνει να απαντήσει στα ….δάκρυα του Φίλη, τονίζοντας: «Ώστε, Νίκο Φίλη, την περασμένη βδομάδα, με την συνέντευξη του Ιερώνυμου στον ΣΚΑΙ, εκτελέστηκε ένα «συμβόλαιο πολιτικού σου θανάτου». Και ύψωσες αμέσως τα ταμπούρια της προσωπικής σου αντίστασης, απέναντι σε τέτοια φρικτά συμβόλαια και άθλιες πρακτικές. Κι έγινες –θαρρείς- ήρωας. Διότι εσύ, ο ηθικότατος αριστερός, δεν έχεις ιδέα από συμβόλαια πολιτικών και κοινωνικών θανάτων, έτσι; Ούτε εκτέλεσες ποτέ τέτοιες άθλιες πράξεις, ούτε τις υπέθαλψες, ούτε τις ανέχτηκες, σωστά; Όταν τριγύριζες στα βοθροκάναλα του μιντιακού κατεστημένου και χαρακτήριζες απροκάλυπτα «ερπύστριες» και «καρακόλια της διαπλοκής» αυτούς που σε καλούσαν, δεν υπέγραφες τον κοινωνικό και επαγγελματικό τους θάνατο; Όταν το κόμμα σου έβγαζε τρελή την Κωνσταντοπούλου και ανισόρροπο τον Βαρουφάκη, μόλις αρνήθηκαν να σας ακολουθήσουν, δεν υπέγραφε συμβόλαιο πολιτικού (ίσως και ποινικού αργότερα) θανάτου τους δηλαδή; (Δικοί σου σύντροφοι ήταν, εγώ από την αρχή έλεγα ότι είναι επικίνδυνοι. Τώρα εσύ ήρθες στα λόγια μου, λες βαρύτερες κουβέντες απ’ όσες έχω πει εγώ γι αυτούς, αλλά εγώ παραμένω υπάλληλος της «διαπλοκής», έτσι δεν είναι;) Όταν ο Τσίπρας έβαζε τον Κουβέλη ν’ αρνηθεί την Προεδρία της Δημοκρατίας, με την υπόσχεση συνεργασίας και στην συνέχεια (αφού ο αφελής Φώτης το ‘κανε) τον πέταξε σαν στημένη λεμονόκουπα, δεν ήταν άθλια πρακτική, σωστά; Ήταν μαγκιά του Τσίπρα. Κι όταν ξωπετούσε τον ευεργέτη του Αλαβάνο με συνοπτικές διαδικασίες, δεν ήταν αχάριστος και κυνικός, καλά τα λέω; Απλώς αποδείκνυε την αρχική του στόφα. Τώρα που ο Αλέξης ξεπέταξε κι εσένα, γιατί πράττει αθλιότητα; Όταν αγκαλιαζόταν ο αρχηγός σου με τον Καμμένο κάτω από την εξέδρα σας το βράδυ των εκλογών, εσύ δεν ήσουν παραδίπλα και χαμογελούσες πανευτυχής; Τώρα που ο Καμμένος σε εκπαραθύρωσε, ξανάγινε ακροδεξιός; Διότι έτσι κατάλαβα από τα συμφραζόμενα των λόγων σου στην παράδοση του υπουργείου. Όταν ο Τσίπρας μοίραζε λαγούς με πετραχήλια σ’ έναν ολόκληρο λαό από την Θεσσαλονίκη, ξέροντας ότι λέει ψέματα, τον χειροκροτούσες κι έτρεχες στις τηλεοράσεις να τον δοξάσεις, θυμάσαι; Κι όταν καταπάτησε τις υποσχέσεις του υπογράφοντας μνημόνια, το ‘κανε με καλές προθέσεις. Κι όταν το «όχι» το ‘κανε «ναι», πάλι δεν διέκρινες καμιά αντίφαση. Μόνο όταν έκανε κωλοτούμπα στη δική σου βαθμολογία ως υπουργού (από το είκοσι στο μηδέν, μέσα σε λίγες μέρες) κέρδισε επαξίως ο Αλέξης τον ειρωνικό τίτλο του «γαλαντόμου καθηγητή»; Τα άλλα ήταν πταίσματα. Τι αριστερός εγωκεντρισμός είναι αυτός; Κι άσε κατά μέρος το «μέταλλο» που σε χαρακτηρίζει ως άνθρωπο της «ανυπότακτης γενιάς», γιατί μ’ αυτά γελάνε και οι πέτρες. Στο ράδιο του (μη διαπλεκόμενου) Κόκκαλη δούλεψες και υπάλληλος σε κομματικό έντυπο σ’ όλη την επαγγελματική σου ζωή, άσε τα σάπια. (Εσύ δεν ήσουν που σαν διευθυντής της Αυγής, έβγαλες με φωτοσοπ το σφυροδρέπανο από την κόκκινη σημαία σας στο πρωτοσέλιδο;) Μεταξύ μας, είσαι και τυχερός. Πρόλαβαν και σ’ έφαγαν τα δυο συνεταιράκια της εξουσίας (που δόξαζες) επειδή το απαίτησε ο Ιερώνυμος κι έτσι δεν θα κριθείς ποτέ τελεσίδικα για το έργο σου στην Παιδεία. Ούτε παραγγελιά να το ‘χες, ρε μπαγάσα. Φτηνά τη γλίτωσες από μαθητές, φοιτητές, γονείς και εκπαιδευτικούς. Φυσικά, δικαιούσαι να περηφανεύεσαι ότι αρνήθηκες άλλο υπουργείο. Αλλά επίτρεψέ μου κι εμένα να έχω την δική μου ερμηνεία. Εγκατέλειψες το καράβι πρώτος απ’ όλους, βλέποντας την πορεία του προς τον ύφαλο, για να πιάσεις μια καλή θεσούλα στην βάρκα που θα το διαδεχτεί, παρέα με τους ολίγους διασωθέντες.»

Τι κι αν νέος πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών αναδείχτηκε ο υποψήφιος του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος Ντόναλντ Τραμπ, αντί της πολύφερνης (ως προς τα προγνωστικά τουλάχιστον) Χίλαρι Κλίντον; Η πλειοψηφία των Ελλήνων και εντός της χώρας, αλλά και η ισχυρή παροικία εντός της Αμερικής, είναι πλέον πεπεισμένη, ότι ο εκάστοτε λεγόμενος Πλανητάρχης προτάσσει πάντοτε αποκλειστικά τα συμφέροντα της χώρας του και όχι των συμμάχων της. Επομένως, ας κρατήσουμε από τώρα ….μικρό καλάθι, το ίδιο που θα κρατούσαμε κι αν εκλεγόταν η Κλίντον.

Θρηνώ για την απώλεια του μεγάλου ποιητή, δημοσιογράφου και προσωπικού μου φίλου Γιάννη Τσίγκρα. Σχεδόν συνομήλικοι, μας συνέδεσαν πολλά, αλλά το «έγκλειστο» της αποθεραπείας μου από μια δύσκολη εγχείρηση, δεν μου επέτρεψε να παραστώ στο πικρό κατευόδιο σου… Χαιρετίσματα στη Μαρία, Γιάννο… Βασανίστηκες πολύ. Ώρα, για ξεκούραση…

«Το άλικο πρώτο ανθάκι στης τσιντόνιας το γυμνό κλαρί

θυμίζει στόμα κοριτσιού που από λαχτάρα αιμάσσει.

Τόσο που, αφού ο σπίνος μες στον κάλυκά του ξεδιψάσει,

σφυρίζει ένα «έτσι οι άνθρωποι φιλούν;» και μοιάζει ν’ απορεί.»

Γιάννης Τσίγκρας