Το 8σέλιδο αφιέρωμα του “Λαού” στο Πάσχα του Καλοκαιριού και μια αφιέρωση!

Ακολουθεί το ένθετο του “Λαού” για το “Πάσχα” του Καλοκαιριού όπως κυκλοφόρησε στη Σαββατιάτικη εφημερίδα μας και μια… αφιέρωση:

Μάνα, μητέρα, μαμά… ένα καθημερινό θαύμα

Παναγιά, η υπέρτατη σκέπη και αγκαλιά

Η προϋπόθεση; Μα η αγάπη. Ρέει ως από τη μάνα στο παιδί όπως η αστείρευτη ανάβρα, χωρίς προσπάθεια, χωρίς θόρυβο…

Ο δεσμός μια ιερή, ευλογημένη, άρρηκτη σχέση.

Το υπερόπλο, η αγκαλιά… καταφύγιο παντός καιρού… για παρηγοριά, ζεστασιά, επιβράβευση.

Άνευ όρων αγάπη. Μας καθοδηγεί στα πρώτα μας βήματα, μας στηρίζει στις δυσκολίες και μας περιβάλλει με μια φροντίδα που δεν τελειώνει ποτέ.

Άλλοτε λέαινα και άλλοτε αεράκι απαλό…

Και κάπου εκεί, σε ένα ανώτερο επίπεδο, συναντάμε την Παναγιά, τη μητέρα όλων μας που μας αγκαλιάζει κάτω από τη σκέπη της, κατανοεί τον ανθρώπινο πόνο και που στέκεται δίπλα σε κάθε παιδί της.

Οι χριστιανοί είμαστε παιδιά δύο μητέρων: της δικής μας, που μας αναθρέφει, και της Μητέρας όλων μας, που μας προστατεύει και αντλούμε δύναμη να πορευόμαστε.

Κάπως… μυστηριακά, η αγάπη της μάνας βρίσκει την αντανάκλασή της, σε ένα ανώτερο επίπεδο, στην Παναγία. Η υπέρτατη σκέπη και αγκαλιά, η μητέρα όλων μας. Σε εκείνη προστρέχουμε στις δυσκολίες, σε εκείνη ψιθυρίζουμε τις ελπίδες μας. Η Παναγία γίνεται ο συνδετικός κρίκος ανάμεσα στον επίγειο κόσμο και τον ουρανό, η γέφυρα που ενώνει την ανθρώπινη αγάπη με τη θεϊκή.

Πόσα κρύβει το επιφώνημα “Παναγιά μου”! Δεν είναι μια φράση που λέμε τυχαία. Είναι μια κραυγή που βγαίνει αυθόρμητα από τα βάθη της ψυχής μας. Όταν βρισκόμαστε μπροστά σε έναν μεγάλο κίνδυνο ή μια απρόσμενη δυσκολία, το “Παναγιά μου” λειτουργεί ως μια έκκληση για βοήθεια. Είναι η τελευταία μας ελπίδα, η ανάγκη μας να βρούμε ένα στήριγμα εκεί που όλα μοιάζουν να καταρρέουν. Άλλες φορές εκφράζει τον θαυμασμό μας και την έκπληξη, την ανακούφιση, ή και τον πόνο και την θλίψη…

Μάνα και Παναγιά. Η διπλή αγάπη που μας περιβάλλει. Η μία ανθρώπινη και ευλογημένη. Η άλλη Ιερή!