Των Πρωτοκορυφαίων Πέτρου και Παύλου – Κήρυγμα του Αρχιμ. ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΓΙΑΝΝΙΟΥ

Η εορτή των αγίων πρωτοκορυφαίων αποστόλων Πέτρου και Παύλου συνιστά μία από τις σημαντικότερες εορτές του Εκκλησιαστικού μας έτους. Τον Πέτρο τον βρίσκει ο Χριστός να ψαρεύει, τον Παύλο να διώκει Χριστιανούς και τους κάλεσε στο αποστολικό αξίωμα. Οι δύο απόστολοι αυτοί ξεχώρισαν για το αποστολικό έργο τους πρώτα να οδηγήσουν στον Χριστό χιλιάδες ανθρώπους και έπειτα να ιδρύσουν κατά τόπους Εκκλησίες και να τις στηρίξουν. Η Εκκλησία μας τους τιμά για το μεγάλο έργο το οποίο επιτέλεσαν με την χάρη του Αγίου Πνεύματος. Τους προβάλλει συνάμα ως πρότυπα μετανοίας και πρότυπα πίστεως και πλήρους αφοσιώσεως στην αγάπη του Χριστού και του πλησίον τους.

Οι δύο απόστολοι Πέτρος και Παύλος προβάλλονται από την Εκκλησία ως πρότυπα μετανοίας που ο Θεός τους ανέβασε ως πρωτοκορυφαίους μεταξύ των αποστόλων. Η αγάπη του Πέτρου για τον Χριστό υπερέβαινε κάθε άλλο συμμαθητή του ώστε να πορευτεί ακόμα και πάνω στην τρικυμία της θάλασσας για να φθάσει κοντά Του. Άλλοτε η ομολογία του Πέτρου ότι Χριστός είναι Θεός προκάλεσε τον έπαινο από μέρους του Χριστού: «συ ει Πέτρος και επί ταύτη τη πέτρα (της ομολογίας του) οικοδομήσω μου την Εκκλησίαν». Άλλες φορές όμως διέπραττε και σφάλματα όπως όταν συμβούλευσε κατά κάποιο τρόπο τον Χριστό να μην πορευθεί προς το Πάθος του Σταυρού: Ο Χριστός τον επιτίμησε αυστηρά: «Ύπαγε οπίσω μου σατανά, σκάνδαλον μου ει, ότι ου φρονείς τα του Θεού αλλά τα των ανθρώπων». Πολύ μεγάλο, σοβαρό σφάλμα και αμάρτημα διέπραξε ο Πέτρος κατά την τριπλή άρνησή του Χριστού κάτι που όμως μετανόησε στη συνέχεια ειλικρινά όπως μας πληροφορούν τα Ευαγγέλια. Ο Παύλος (αρχικά Σαούλ και Σαύλος) από την άλλη είχε μεγάλη πίστη και ζήλο για την πατρογονική του θρησκεία, τον ιουδαϊσμό κάτι που τον έκανε όμως να διώκει με μεγάλο μένος τους Χριστιανούς και την Εκκλησία. Ο Χριστός βλέποντας την καλή του πρόθεση και ότι αυτό που έκανε ήταν από άγνοια τον κάλεσε με θαυμαστό τρόπο: «Τί μέ διώκεις; σκληρόν σοι πρός κέντρα λακτίζειν». Ο Παύλος σε πολλές από τις επιστολές του δεν ντρέπεται να ομολογήσει το αμάρτημά του αυτό καθώς και τη μετάνοια και μεταστροφή του προς τον αληθινό Θεό. Το να αμαρτάνει κανείς είναι ανθρώπινο, το να μετανοεί και να επιστρέφει με την εξομολόγηση στον Θεό είναι θείο πράγμα, το να εμμένει όμως κανείς στην αμαρτία είναι δαιμονικό. Ο Θεός και η Εκκλησία μας δεν διακρίνει τους ανθρώπους σε αμαρτωλούς και δικαίους, εξάλλου ουδείς αναμάρτητος, αλλά σε ανθρώπους που θέλουν να μετανοήσουν και σε αυτούς που παραμένουν στην αμαρτία τους και δεν διορθώνονται. Η Εκκλησία μας προβάλλοντας αυτούς τους δύο πρωτοκορυφαίους αποστόλους Πέτρο και Παύλο ως πρότυπα μετανοίας μας διδάσκει που μπορεί να φθάσει ο άνθρωπος ο οποίος έχει μετάνοια στη ζωή του.

Μελετώντας την ζωή των αγίων Πέτρου και Παύλου βλέπουμε δύο ανθρώπους που εγκατέλειψαν τα πάντα για τον Χριστό, ούτε ακόμα και αυτή τη ζωή τους νοιάστηκαν. Μοναδική έννοια τους ήταν πως να ήταν κοντά στο Χριστό και τί να πράξουν για να βοηθήσουν τους συνανθρώπους τους να πορευτούν και αυτοί κοντά Του. Ο Παύλος ήταν άγαμος και θα πει κάποιος γι’ αυτόν ήταν εύκολο, όμως ο Πέτρος είχε οικογένεια, τίποτε όμως δεν εμπόδισε και τους δύο να ευεργετήσουν την ανθρωπότητα και να φθάσουν στα ίδια επίπεδα αγιότητας. Η αγάπη μας προς τον Τριαδικό Θεό θα πρέπει να εκφράζεται και με την αγάπη προς τον πλησίον. Καλό είναι να βοηθάμε τους ανθρώπους που έχουν ανάγκη υλικοπνευματική, όπως έκαναν άλλωστε και οι απόστολοι με την μέριμνά τους προς τις χήρες, τα ορφανά, τους πτωχούς, πολύ μεγαλύτερο όμως να βοηθήσουμε κάποιον να έρθει κοντά στον Χριστό. Αν βοηθήσουμε κάποιον χωρίς να ενδιαφερθούμε και για την ψυχή του πράξαμε κάτι καλό αλλά πολύ λίγο. Θα καλυτερεύσουμε την παρούσα ζωή του να τον βοηθήσουμε να ζήσει ακόμα λίγα χρόνια παραπάνω αλλά μετά τι; Αν ενδιαφερθούμε όπως οι απόστολοι να φέρουμε ανθρώπους στην Εκκλησία, άλλους να βαπτιστούν ορθόδοξα, άλλους να τους οδηγήσουμε σε ένα καλό πνευματικό να αρχίσουν να εξομολογούνται, να εκκλησιάζονται συχνά και να μετέχουν των μυστηρίων, άλλους να τους βοηθήσουμε να μάθουν να προσεύχονται, να συγχωρούν, να ελεούν τους φτωχούς, να ποθούν γενικά τον Χριστό και την Βασιλεία Του τότε θα επιτύχουμε το μέγιστο που θέλει ο Θεός. Πρέπει βέβαια για να κάνουμε όλα αυτά να βάλουμε πρώτα εμείς αρχή μετανοίας, μυστηριακής ζωής και ταυτόχρονα με ταπεινό φρόνημα, ότι, ό,τι κάνουμε δεν είναι δική μας ικανότητα αλλά με την χάρη και τη δύναμη που μας χαρίζει ο Θεός.

Οι δυο μεγάλοι απόστολοι Πέτρος και Παύλος που εορτάζουμε σήμερα μας στέλνουν το μήνυμα ότι για να ανέβουμε ψηλά πρέπει να καταφύγουμε πρώτα στη μετάνοια και στην επιστροφή στον Χριστό. Έπειτα η αγάπη μας προς τον Χριστό θα πρέπει να εκδηλώνεται και προς τους αδελφούς μας που πρέπει να νοιαστούμε και για την δική τους σωτηρία της ψυχής. Όπου και να βρισκόμαστε, όσες δυσκολίες και να έχουμε λίγο χρόνο κάθε μέρα να αφιερώνουμε και για την ψυχική ωφέλεια του αδελφού μας. Η ζωή του Χριστιανού είναι ένα συνεχές κήρυγμα και ο Χριστός μας είπε ότι πρέπει να είμαστε ως το φως και το άλας για τους συνανθρώπους μας.