Κυριακή του Θωμά – Κήρυγμα του Αρχιμ. Γεωργίου Γιαννιού

του Αρχιμ. ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΓΙΑΝΝΙΟΥ, εφημερίου Ι.Ν.Κοιμήσεως της Θεοτόκου Ευξεινουπόλεως

«Μακάριοι οι μη ειδόντες και πιστεύσαντες»

Χριστός Ανέστη Αδελφοί. Αυτή η μικρή φράση που απευθύνουμε σε κάθε αδελφό μας κατά την διάρκεια των σαράντα ημερών μετά το Πάσχα, καθώς και η απάντηση που μας δίνει ο αδελφός μας Αληθώς Ανέστη είναι η ομολογία πίστεως του κάθε ενός από εμάς. «Ει δεν Χριστός ουκ εγήγερται, κενόν άρα το κήρυγμα ημών, κενή και η πίστις ημών» αναφέρει ο Απόστολος Παύλος στην επιστολή του προς Κορινθίους (Α΄ Κορ. 15,44). Χωρίς την Ανάσταση Του δεν θα είχε κανένα νόημα το κήρυγμα των Αποστόλων και κατ’ επέκταση των διδασκαλιών τους. Χωρίς την Ανάσταση δεν θα μπορούσαμε να μιλήσουμε για την αποκάλυψη του Θεού στους ανθρώπους που ήρθε να σώσει και να λυτρώσει τον κόσμο, αλλά ο Χριστιανισμός θα ήταν ένα ιδεολογικό κίνημα και ένα φιλοσοφικό κατασκεύασμα όμοιο με τις υπόλοιπες θρησκείες του κόσμου.

Πρώτη, λοιπόν, Κυριακή μετά το Πάσχα και η Εκκλησία μας την ονομάζει και Αντίπασχα ή του Θωμά, γιατί σε αυτήν εγκαινιάζεται η ανάμνησης της Αναστάσεως του Κυρίου. Με αρχή την σημερινή Κυριακή, κάθε Κυριακή αποτελεί αναστάσιμη ημέρα που φωτίζει ολόκληρο τον χρόνο μεταφέροντας την χαρά της Αναστάσεως. Ονομάζεται, επίσης, Κυριακή του Θωμά, ο οποίος με την στάση του απέναντι στους άλλους μαθητές, όταν του μετέφεραν ότι τους παρουσιάσθηκε ο Κύριος, έδειξε απιστία ως προς το γεγονός της Αναστάσεως.

Βαθύτατα λυπημένος ήταν ο Θωμάς. Τα γεγονότα του Γολγοθά τον είχαν συγκλονίσει, ίσως περισσότερο από τους άλλους μαθητές. Οι σκέψεις που περνούσαν από τον νου του πίκραιναν την καρδιά του. Ο Κύριος και ο Διδάσκαλος που τόσο θαύμαζε και αγαπούσε είχε παραδοθεί αμαχητί στους εχθρούς του, υπέφερε τα πάνδεινα και πέθανε πάνω στον Σταυρό. Βλέπετε το Πανάγιο Πνεύμα δεν είχε φωτίσει ακόμα τους μαθητές, ώστε να εννοήσουν το μυστήριο της οικονομίας του Θεού.

Μεγαλύτερη γίνεται η λύπη του Θωμά, όταν οι άλλοι μαθητές του είπαν ότι ο Κύριος εμφανίσθηκε μπροστά τους, όταν ο ίδιος απουσίαζε και αφού τους χαιρέτησε έδειξε σε αυτούς τον τύπο των ήλων, έφαγε μαζί τους και τους έδωσε την χάρη του Αγίου Πνεύματος, ώστε να συγχωρούν αμαρτίες. Ενώ τα πρόσωπα των άλλων μαθητών έλαμπαν από χαρά, αυτός, έμενε σκυθρωπός και λυπημένος. Δεν έδινε σημασία ούτε πίστευε σε αυτούς. Έλεγε και ξαναέλεγε ότι εάν δεν δω με τα μάτια μου, να τον ακούσω με τα αυτιά μου και δεν τον αγγίξω με τα χέρια στις πληγές του Κυρίου δεν θα πιστέψω.

Μια εβδομάδα πέρασε. Όλοι οι μαθητές ήταν στο υπερώο. ΠάλιΚυριακή και ο Θωμάς εκεί. Και των θυρών κεκλεισμένων εμφανίστηκε πάλι ο Κύριος. Αφού τους χαιρέτησε στράφηκε προς τον Θωμά και με μεγάλη επιείκεια του είπε να αγγίζει τις πληγές του στα χέρια, τα πόδια και τα πλευρά Του, τονίζοντας του επίσης να μην είναι άπιστος, αλλά πιστός. Κατά βάθος ο Θωμάς δεν ήταν άπιστος, αλλά δύσπιστος. Ήθελε να δει πρώτα για να πιστέψει. Τότε ο Θωμάς χωρίς καν να απλώσει τα χέρια τους, χωρίς καν να Τον αγγίξει, πραγματοποιεί ομολογία πίστεως «ο Κύριος μου και ο Θεός μου». Ο Κύριος του απάντησε με το «μακάριοι οι μη ειδόντες και πιστεύσαντες», ευτυχισμένοι θα είναι από εδώ και πέρα όλοι οι καλοπροαίρετοι άνθρωποι, οι οποίοι χωρίς να δουν τον Κύριο θα πιστέψουν σε Αυτόν.

Πηγή και ακατάληπτος απόδειξη για όλους τους Χριστιανούς αποτελεί η διδασκαλία των θαυμάτων, η ζωή και η λυτρωτική θυσία του Κυρίου, όπως έχει καταγραφεί στα θεόπνευστα βιβλία της Αγίας Γραφής, αλλά και όπως έχουν διαφυλαχθεί ως πολύτιμος θησαυρός στην Ιερά Παράδοση της Ορθοδόξους ημών Εκκλησίας.

Το μεγαλύτερο μέρος των γνώσεων μας βασίζεται στην εμπιστοσύνη και στην πίστη της αλήθειας των γραπτών γνώσεων και προφορικών παραδόσεων για γεγονότα ή πληροφορίες ή ιστορίες και παραδόσεις για ανθρώπους αλλοτινών εποχών που ούτε τους έχουμε δει από κοντά ούτε έχουμε καθίσει να εξετάσουμε αν αληθεύουν ακριβώς, π.χ. δεν γνωρίζω κάποιον να έχει πάρει ένα μέτρο για επιβεβαιώσει ή να διαψεύσει το ύψος του Έβερεστ στα Ιμαλάια. Το ίδιο πρέπει να συμβαίνει και με την Ιερά Παράδοση της Εκκλησίας μας.

Ποιοι είναι αυτοί που έγραψαν την Αγία Γραφή και ειδικότερα την Καινή Διαθήκη; Οι Ευαγγελιστές δύο εκ των οποίων ανήκαν και στον στενότερο κύκλο των μαθητών του Χριστού, αυτοί ήταν που παρέδωσαν την διδασκαλία και το έργο του Χριστού. Ο ευαγγελιστής Λουκάς βασίστηκε στις μαρτυρίες του Αποστόλου Πέτρου του Αποστόλου Παύλου και του Αγίου Φιλίππου του Διακόνου για την καταγραφή των Πράξεων των Αποστόλων. Εκτός από αυτά, όμως, υπάρχουν και άλλα πολλά που δεν καταγράφηκαν στην Αγία Γραφή, αλλά μεταφέρθηκαν έως τις ημέρες, αρχικά προφορικά και αργότερα καταγραμμένα, αποτελώντας την Ιερά Παράδοση της Εκκλησίας.

Η πίστις γεννιέται από τον Θείο Λόγο που ακούει και βιώνει ο πιστός. Αυτή είναι η πίστη που κήρυξαν και έγραψαν οι Απόστολοι, αυτήν που παρέλαβε γνήσια, την διατηρεί και χωρίς νοθεία την προσφέρει η Ορθόδοξη μας Εκκλησία. Πρέπει να την κρατούμε σταθερά, να την ζούμε και να την βιώνουμε με μεγάλη προθυμία και με αγαθή προαίρεση για να ισχύσει και για εμάς ο τελευταίος μακαρισμός του Κυρίου μας «μακάριοι οι μη ειδόντες και πιστεύσαντες».