Απο-κε(αι)-κλείεται – Γράφει η Βιβή Γ. Τσιντσίνη

Απο-κε(αι)-κλείεται

Ακούστε κυρία μου τι φαντάστηκε ο άλλος… Λέει, ότι  κάποιοι κτηνοτρόφοι σκέφτηκαν να αγοράσουν τροφές που “στέκονταν” σε ποιμνιοστάσια που έχασαν τα ζώα τους από ευλογιά… Μα είναι δυνατόν; Ποιος το σκέφτηκε αυτό ως πιθανό σενάριο; Ε; Λέω εγώ τώρα… Γιατί όλοι καταλαβαίνουμε ότι η ευλογιά είναι μια υπόθεση στην οποία τα μέτρα προστασίας πρέπει να κρατήσουν για μήνες ώστε να μην έχουμε νέο κύκλο επέκτασης… Το καταλαβαίνουμε όλοι… έτσι;

Ταπεινή παρατήρηση

Αυτό που εξοπλιζόμαστε όλοι σ’ αυτή την υφήλιο, με σκοπό να αποτρέψουμε τον πόλεμο… μάλλον πρέπει να το δούμε κάποια στιγμή… Να μας ψυχογραφήσουμε βρε παιδί μου… γιατί το ανεχόμαστε. Γιατί αγοράζουμε πυρομαχικά και οπλικά συστήματα για να ΜΗΝ κάνουμε πόλεμο. Τι θα έλεγε άραγε ο Freud γι΄ αυτό; Ότι όλοι έχουμε θέματα με τη μάνα μας… ψυχολογικές αγκιστρώσεις και προβλήματα; Κοινή μάνα μας… είναι η γη… Το θυμόμαστε αυτό; Μια γη που από τότε που οι φυσικοί φιλόσοφοι μετονομάστηκαν σε επιστήμονες, πάμε με επιστημονική ακρίβεια προς την καταστροφή μας…

Τουρισμός στη Μαγνησία – τουρισμός στον Αλμυρό;

Παραθέτω αρχικά μια ανάρτηση της Θέκλας Καμένου:

Στις 31/03/025 έπρεπε να έχουμε φιλοξενήσει στο λιμάνι μας το Island Princess. Όμως αντί αυτού μόλις 3 ημέρες πριν την αναμενόμενη άφιξη του μας ήρθε ενημέρωση σχετικά με την ακύρωση του κατάπλου. Ακύρωση που σήμαινε ότι όλα έπρεπε να ακυρωθούν (λεωφορεία, ξεναγοί, τραινάκι Πηλίου κλπ κλπ). Μια ακύρωση που ήρθε για να μας αποδείξει ότι τελικά είμαστε μόνο

λόγια και σχολιασμό κακοπροαίρετο σε όποιον κρούει τον κώδωνα κινδύνου… Προφανώς βρισκόμαστε σε διαφορετικά μήκη κύματος.. Εμείς ζητούμε έγκαιρη ενημέρωση, πιέσεις προς όλους τους εμπλεκόμενους και άμεση λύση στο πρόβλημα. Δεύτερο λοιπόν καλοκαίρι με ακυρώσεις κρουαζιερόπλοιων (μην έχετε αμφιβολίες ότι αν δεν αλλάξει κάτι δεν θα συμβούν κι άλλες ακυρώσεις) και φυσικά ένα λιμάνι το οποίο θα μείνει στη μνήμη των εταιριών ως το πιο αναξιοποίητο και μη προσβάσιμο. Ότι κάναμε όλα αυτά τα χρόνια οι άνθρωπου του τουρισμού μάλλον βυθίζονται κι αυτά στο βυθό του λιμανιού μας.

Η ερώτηση απλή: Θέλετε όλοι οι υπόλοιποι τουρισμό στην Μαγνησία; Αν θεωρούμε ότι δεν τον χρειαζόμαστε, ας μας ενημερώσουν κι εμάς που αγωνιζόμαστε για να κρατήσουμε τη Μαγνησία τουριστικά ζωντανή με πράξεις, και όχι με θεωρίες, δελτία τύπου και φωτογραφίες, να αλλάξουμε ρότα ζωής.

Θα μου πουν οι φίλοι στον Αλμυρό και στον Ρήγα Φεραίο… «και τι μας νοιάζει… εάν θα δέσει το πλοίο στο λιμάνι του Βόλου ή όχι… Σ’ εμάς θα έρθει ο τουρίστας να μείνει, να φάει ή να ψωνίσει;»… Κι όμως… μπορεί ο τουρίστας να μην έρθει στις πόλεις μας να αφήσει τα ωραία του λεφτά, αλλά, έρχεται ο επαγγελματίας του Βόλου και του Πηλίου που αγοράζει από βιοτεχνίες, οικοτεχνίες, παραγωγούς και αγρότες για να έχει τα απαραίτητα για τη λειτουργία της επιχείρησής του.

Βέβαια σε μια περίπτωση που κάποια τσακάλια θα θέλανε να το αξιοποιήσουν το πρόβλημα του λιμανιού του Βόλου θα είχαν α) μετρήσει αν μπορούν να πιάσουν λιμάνι τα κρουαζιερόπλοια στη Μιτζέλα, το Φτελιό ή το Αχίλλειο… (ή και τα τρία)… θα άνοιγαν τα μουσεία και θα πρότειναν κοντινές εκδρομές στους πράκτορες… Λέω τώρα… γιατί να φύγουν από τη Μαγνησία αυτά τα λεφτά; Ας κοιτάξουν όσοι σκίζουν ιμάτια μήπως τα …παρκάρουν στον Αλμυρό εν τω μεταξύ…

Τροφή για σκέψη

Περί ευρωπαϊκού στρατού παραθέτω ως «τροφή για σκέψη» το παρακάτω απόσπασμα από ρεπορτάζ της Καθημερινής:

Ο Πολωνός πρωθυπουργός Ντόναλντ Τουσκ έθεσε με απλά λόγια το ζήτημα, την περασμένη εβδομάδα: «Πεντακόσια εκατομμύρια Ευρωπαίοι ζητάμε από 300 εκατομμύρια Αμερικανούς να μας προστατέψουν από 140 εκατομμύρια Ρώσους». Αυτό που λείπει από την Ευρώπη, είπε ο Τουσκ, είναι «η πεποίθηση ότι αντιπροσωπεύει πραγματικά μια παγκόσμια δύναμη». Ο Φρίντριχ Μερτς, πιθανότατα αυριανός καγκελάριος της Γερμανίας, έδωσε μια τολμηρή απάντηση τις προάλλες, όταν πρότεινε να αφιερωθεί σχεδόν 1 τρισ. ευρώ την επόμενη δεκαετία για την άμυνα και τις υποδομές. Την Πέμπτη 27/3 οι ηγέτες της Ε.Ε. αποφάσισαν γενναία αύξηση των στρατιωτικών δαπανών.

Σε ό,τι αφορά το προσωπικό, αυτή τη στιγμή υπάρχουν μόνο 100.000 Αμερικανοί στρατιώτες στην Ευρώπη. Παρ’ όλα αυτά είναι απίθανο ότι οι Ευρωπαίοι θα καταφέρουν να τους αναπληρώσουν γρήγορα, ακόμη κι αν αυξήσουν σημαντικά τις αμυντικές δαπάνες.

«Επιτέλους», εκτιμά ο κ. Μπέργκμαν, (από το Κέντρο Στρατηγικών και Διεθνών Μελετών, ) «η Ευρώπη έχει, τουλάχιστον στα χαρτιά, σχεδόν 2 εκατομμύρια στρατιωτικούς και δαπανά περίπου 338 δισ. δολάρια τον χρόνο για την άμυνα. Οι αριθμοί αυτοί είναι υπεραρκετοί προκειμένου να αποτρέψουν τη Ρωσία και αρκετοί για να αναδείξουν τη συλλογική Ευρώπη σε στρατιωτική δύναμη».