Οδήγηση στην τρίτη ηλικία – Γράφει ο Τριαντάφυλλος Σπανός 

Ένας ηλικιωμένος άνθρωπος με φυσιολογικά προβλήματα υγείας, μόνο για οδήγημα αυτοκινήτου δεν είναι.

Συχνό θέαμα στην ελληνική επαρχία και στην περιοχή μας, εδώ στα χωριά μας, είναι η οδήγηση ηλικιωμένων. Αυτοκίνητα, τρακτέρ, αγροτικά περνούν δίπλα μας και με έκπληξη -παρότι πλέον συνηθίσαμε- βλέπουμε στη θέση του οδηγού βαθιά ηλικιωμένους ανθρώπους.

Πολλοί πηγαίνουν σιγά με χαμηλή ταχύτητα στον επαρχιακό δρόμο του τόπου μας, έχουν δηλαδή τον «φόβο της οδήγησης» και από εκεί καταλαβαίνεις ότι το προπορευόμενο όχημα οδηγείται από ηλικιωμένο. Άλλοι βέβαια οδηγούν κανονικά και χωρίς κανένα δισταγμό λόγω ηλικίας όπως δηλαδή οδηγούσαν και στα νιάτα τους. Όταν ρωτήσεις τους ίδιους γιατί ακόμη οδηγούν στα 80, στα 85, στα 90 ακόμη χρόνια τους, σου απαντούν ότι νιώθουν καλά και το αυτοκίνητο τους εξυπηρετεί στη καθημερινή ζωή τους.

Χωρίς αυτό δεν μπορούν να εξυπηρετηθούν στα βασικά, να πάνε για φάρμακα στο σούπερ μάρκετ, στη λαϊκή στον Αλμυρό, σε έναν γιατρό κλπ. Αν ρωτήσεις τα παιδιά τους γιατί ο υπέργηρος πατέρας οδηγεί και αν φοβούνται από αυτήν την επιλογή τους να μην προκαλέσουν ατύχημα-δυστύχημα αρχίζουν τις δικαιολογίες. Παίρνουν από μόνοι τους τα κλειδιά του αυτοκινήτου από το σπίτι, επίσης δεν ακούνε κανένα και συνεχίζουν την ζωή τους όπως πριν δέκα χρόνια …και άκρη δεν βγάζεις. Ώσπου να γίνει το κακό και να έχουμε το δυστύχημα αλλά τότε “είναι αργά για δάκρυα Στέλλα” όπως έλεγε και το παλαιό άσμα.

Ένας άνθρωπος στα 80 ή στα 90 του με ατελείωτη σειρά χαπιών από το πρωί ως το βράδυ, με φυσιολογικά προβλήματα υγείας, μόνο για οδήγημα αυτοκινήτου δεν είναι και αυτό είναι το φυσιολογικό. Παλιότερα νόμιζα ότι υπάρχει όριο ηλικίας που σου παίρνουν το δίπλωμα αλλά σε ένα δυστύχημα κοντά στον Πλάτανο, έμαθα από τους συγχωριανούς μου εδώ στη Σούρπη ότι δεν υπάρχει τίποτε πλέον στην σύγχρονη ελληνική οδηγική πραγματικότητα. Έγκριση από τους γιατρούς για ανανέωση της άδειας και είσαι κατάλληλος για οδήγηση παρότι έχεις μπει βαθιά στην τρίτη ηλικία.

Μια παλιά κλασική ξένη ταινία είχε τίτλο «Σκοτώνουν τα άλογα όταν γεράσουν». Ο συμβολισμός σε ανθρώπινο επίπεδο δεν σημαίνει ότι όταν γερνά ο άνθρωπος τον πετάμε στο περιθώριο της ζωής αλλά αν τον αγαπούμε, τον σεβόμαστε, τον προστατεύουμε και αυτόν και τους άλλους από την επιθυμία του να οδηγήσει. Ο κύκλος της ζωής έχει κλείσει όσον αφορά στο αυτοκίνητο και μακάρι κάποτε η ελληνική πολιτεία να καθιερώσει με «δρακόντειο» όμως νόμο οριστικά το όριο ηλικίας για την άδεια οδήγησης χωρίς «παραθυράκια» και υποπεριπτώσεις. Τα δυστυχήματα δεν οφείλονται φυσικά μόνο σε ηλικιωμένους οδηγούς, οφείλονται και στην ταχύτητα, στην παραβίαση βασικών κανόνων του ΚΟΚ και το ότι η κυκλοφοριακή αγωγή είναι άγνωστη λέξη στους πολλούς νεοέλληνες οδηγούς, μικρούς και μεγάλους. Πόσο ακόμη στον «Μολώχ» της ασφάλτου θα θρηνήσουμε θύματα για να παρθούν ριζικές αποφάσεις. Όταν βέβαια χτυπήσει το κακό στην πόρτα μας, τότε θα κραυγάζουμε γιατί πάνω στο τιμόνι ήταν ένας υπέργηρος άνθρωπος και τι κάνει το κράτος και δεν παίρνει μέτρα…