Κυριακή Β’ Νηστειών – Κήρυγμα του Αρχιμ. ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΓΙΑΝΝΙΟΥ

Ο παραλυτικός της Καπερναούμ, ο οποίος είχε καταντήσει έτσι λόγω των πολλών του αμαρτιών, δέχεται διπλή ευεργεσία και χάρη από τον Κύριο. Η αμαρτία και η άσωτη νεανική του ζωή, τον είχαν μεταβάλει σε ψυχικό και σωματικό ράκος. Του έφθειρε την ψυχή και το σώμα. Σε αυτή την τραγική κατάσταση οδηγείται από τέσσερεις συνανθρώπους, φίλους του, μπροστά στον Σωτήρα Χριστό, τον θεραπευτή της ψυχής και του σώματος.

Ο Κύριος που πήρε την ανθρώπινη φύση και ήλθε στον κόσμο για να σώσει τους αμαρτωλούς λυπάται τον δυστυχισμένο αυτόν άνθρωπο και τον θεραπεύει. Πρώτα του θεραπεύει την ψυχή από τις αμαρτίες, διότι η ψυχή είναι το πάν για τον άνθρωπο. Είναι το ύψιστο αγαθόν, το ανεκτίμητο δώρο, που έχει από τον Αγαθό Θεό, και μετά του θεραπεύει το σώμα από την ασθένεια.

Η Θεία προσταγή του ενεργεί το θαύμα, και ο παραλυτικός «ἠγέρθη εὐθέως, καὶ ἄρας τὸν κράβαττον ἐξῆλθεν ἐναντίον πάντων» (Μάρκ. β΄12). Ιδού πλήρης θεραπεία. Ιδού σωτηρία ολοκληρωματική. Ιδού πραγματική ευεργεσία και φιλανθρωπία. Παράδειγμα φωτεινό σε εμάς το σημερινό θαύμα, μέσα από το οποίο διδασκόμαστε ποιο είναι το δικό μας καθήκον και πορεία στη ζωή. Διδασκόμαστε ότι η φιλανθρωπία είναι προσφορά υλικής βοήθειας και συνδρομής. Να δώσουμε ψωμί στον πεινασμένο, ρούχο στον γυμνό, περίθαλψη στο ορφανό, φάρμακο και νοσηλεία και παρηγοριά και παντός είδους εξυπηρέτηση στον άρρωστο, τον ηλικιωμένο, τον φυλακισμένο, τον απροστάτευτο φτωχό.

Όλες αυτές οι πράξεις σημαίνουν φιλανθρωπία και είναι και για όλους μας χρέος και ιερόν καθήκον. Είναι η φιλανθρωπία που θεραπεύει το σώμα του ανθρώπου, το φθαρτό, το γήινο, το πρόσκαιρο. Αυτή όμως είναι η μικρή φιλανθρωπία. Δεν είναι η μεγάλη και ολοκληρωματική φιλανθρωπία που ζητεί ο Χριστός. Αν λοιπόν, θέλουμε να εξασκούμε την τέλεια φιλανθρωπία να αποβλέπομε και στην θεραπεία της ψυχής. Γιατί συχνότερα αμαρτάνομε και σπανιότερα ασθενούμε. Συχνότερα τραυματίζουμε την ψυχή μας με πολλές αμαρτίες και πάθη και σπανιότερα τραυματίζουμε το σώμα μας. Πολλές φορές οι ασθένειές μας οφείλονται στις αμαρτίες που κάνουμε, γι’ αυτό έχομε πρώτα ανάγκη να θεραπεύσουμε την ψυχή μας.

Πως λοιπόν προσέχουμε πρώτα το σώμα και παραβλέπομε την ψυχή; Γιατί θεραπεύομε τις ανάγκες του σώματος και αδιαφορούμε για τις ανάγκες της ψυχής; Στις περιστάσεις αυτές τι είδους Χριστιανοί και φιλάνθρωποι είμαστε; Ο Χριστός μας δίνει το παράδειγμα της γενικής και ολοκληρωματικής φιλανθρωπίας για να σώσουμε και το σώμα αλλά και την ψυχή.

Παραδείγματα απλά και αποτελεσματικά και για εμάς αλλά και να βοηθήσουμε να σωθούν και άλλοι. Πηγαίνουμε στον γιατρό για κάποια ασθένεια και μας δίνει φάρμακα για την θεραπεία του σώματος, ας πάμε και σε ένα πνευματικό να μας δώσει το φάρμακο της αθανασίας, την Θεία Κοινωνία.

Όταν προσφέρουμε τροφή σε ένα πεινασμένο, να του προσφέρουμε και το Ευαγγέλιο. Να του μιλήσουμε για τη θεραπεία της ψυχής, την μετάνοια και σωτηρία του. Να τον οδηγήσουμε στην Εκκλησία, στη Θεία Λατρεία και Ευχαριστία. Να του χορηγήσουμε τα μέσα για σωθεί και σωματικά και ψυχικά ο άρρωστος, να σωθεί ο αμαρτωλός.

Ας δοξάσομε, λοιπόν, αγαπητοί μου, τον Θεό, ο οποίος φιλάνθρωπος και πολυεύσπλαχνος όπως είναι, δεν παύει να χαρίζει και σε όλους εμάς και πνευματικές και σωματικές ευεργεσίες. Διότι μας συγχωρεί τις αμαρτίες όταν καταφεύγουμε με μετάνοια στο έλεός Του, αλλά και μας θεραπεύει από τις ασθένειες, όταν κρίνει ότι αυτό είναι ωφέλιμο για εμάς.

Ας μιμηθούμε και τον παράλυτο που θεραπεύθηκε αλλά και τους τέσσερεις άνδρες που τον μετέφεραν. Ας μην λησμονούμε, ότι ο Κύριος τον εθεράπευσε « ἰδὼν τὴν πίστιν αὐτῶν» (Μαρκ.β΄5 ), διότι αν δεν είχαν τόσο μεγάλη και δυνατή πίστη δεν θα έφερναν τον φίλο τους στο Χριστό και μάλιστα με τόσες δυσκολίες και κόπους. Χωρίς να υπολογίσουν τις αντιδράσεις του ιδιοκτήτη που κατέστρεψαν την στέγη, και μπροστά στα έκπληκτα μάτια του πλήθους που άκουγε την διδασκαλία του Κυρίου.

Ας Τον παρακαλούμε και εμείς με θερμή και ακλόνητη πίστη που να μην υπολογίζει κανένα εμπόδιο και κίνδυνο. Που θα μεταμορφώσει τη ζωή μας και θα μας οδηγήσει στην υπακοή του θείου Του θελήματος. Γιατί αυτή η πίστη είναι θείο δώρο και χάρισμα ουράνιο. Ας Τον παρακαλέσουμε με αγάπη, με προσευχή και νηστεία, με πραότητα, σωφροσύνη και εγκράτεια και η αγαθότητά Του θα μας χαρίσει πλούσια τα αγαθά Του. Γιατί ο Θεός μας συγχωρεί όλους όταν εξομολογούμαστε με ειλικρίνεια και μας δίνει το εισιτήριο για τον Παράδεισο με το μυστήριο της Θείας Κοινωνίας. Αμήν.