Κυριακή ΙΕ Λουκά (του Ζακχαίου)-Κήρυγμα του Αρχιμ. ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΓΙΑΝΝΙΟΥ

Η σημερινή ευαγγελική περικοπή μάς μεταφέρει στην πόλη της Ιεριχούς, όπου διαδραματίζεται μια από τις πιο ενδιαφέρουσες συναντήσεις του Ιησού Χριστού. Ο Κύριος, λίγο πριν εισέλθει στην πόλη, θεραπεύει έναν τυφλό, αναδεικνύοντας για ακόμη μία φορά τη δύναμη της θείας Του αγάπης και του ελέους Του. Το θαύμα αυτό, μαζί με τη φήμη των λόγων και των έργων Του, προκάλεσαν το ενδιαφέρον του Ζακχαίου του αρχιτελώνη της περιοχής, ο οποίος ήθελε να δει τον Χριστό.

Ο Ζακχαίος, παρά τον πλούτο και τη δύναμή του ένεκα του επαγγέλματος του, αντιμετώπιζε μια πνευματική φτώχεια και μια αίσθηση κενού. Αν και εξωτερικά φαινόταν να έχει τα πάντα, η ψυχή του αναζητούσε κάτι ανώτερο. Η συνάντηση με τον Χριστό έγινε η ευκαιρία που χρειαζόταν για να αλλάξει η ζωή του.

Ο Ζακχαίος ήταν μικρός στο ανάστημα, και η πολυκοσμία τον εμπόδιζε να δει τον Ιησού. Ωστόσο, η επιθυμία του ήταν τόσο μεγάλη που δεν δίστασε να αναζητήσει μια λύση: ανέβηκε σε μια συκομουριά, αδιαφορώντας για την κοινωνική του θέση και το ενδεχόμενο να γίνει αντικείμενο χλευασμού. Αυτή η πράξη φανερώνει την εσωτερική του δίψα για τον Θεό και την αποφασιστικότητά του να ξεπεράσει οποιοδήποτε εμπόδιο. Αυτή η κίνηση του Ζακχαίου μας διδάσκει ότι, όταν η ψυχή μας αναζητά τον Θεό, κανένα εμπόδιο δεν μπορεί να μας σταματήσει. Συχνά, η αμαρτία, οι συνήθειες ή οι κοινωνικές πιέσεις λειτουργούν ως εμπόδιο να Τον δούμε. Όμως, όπως ο Ζακχαίος εκμεταλλεύτηκε τη συκομουριά για να υπερβεί τη δυσκολία του, έτσι κι εμείς πρέπει να χρησιμοποιούμε τα μέσα που μας παρέχει η Εκκλησία – προσευχή, εξομολόγηση, μελέτη της Γραφής – για να πλησιάσουμε τον Κύριο.

Όταν ο Χριστός περνάει κάτω από τη συκομουριά, σηκώνει το βλέμμα Του και καλεί τον Ζακχαίο με το όνομά του: «Ζακχαῖε, κατέβα γρήγορα, διότι σήμερα πρέπει να μείνω στο σπίτι σου» (Λουκ. 19:5). Αυτό το κάλεσμα είναι προσωπικό, γεμάτο αγάπη και αποδοχή. Ο Κύριος δεν τον απορρίπτει εξαιτίας της φήμης του ως αμαρτωλού, αλλά αντιθέτως τον τιμά με την παρουσία Του.

Αυτό μας δείχνει ότι ο Θεός δεν περιμένει να γίνουμε τέλειοι για να έρθει κοντά μας. Μας πλησιάζει μέσα στην αμαρτωλότητά μας, μας καλεί με το

όνομά μας και μας δίνει την ευκαιρία να αλλάξουμε. Ο Χριστός βλέπει την ειλικρινή διάθεση της καρδιάς και δεν εμποδίζεται από το παρελθόν μας. Είναι ένας Θεός που αναζητά τον κάθε άνθρωπο ξεχωριστά, ανεξαρτήτως της κατάστασής του.

Η ανταπόκριση του Ζακχαίου στην κλήση του Χριστού είναι άμεση και συγκινητική. Όχι μόνο κατεβαίνει αμέσως από τη συκομουριά, αλλά εκφράζει και την απόφασή του να διορθώσει τις αδικίες που διέπραξε: «Κύριε, τα μισά από τα υπάρχοντά μου τα δίνω στους φτωχούς, και αν αδίκησα κάποιον, του τα επιστρέφω τετραπλάσια» (Λουκ. 19:8). Ο Ζακχαίος δεν περιορίζεται σε λόγια, αλλά προχωρά σε συγκεκριμένες πράξεις που αποδεικνύουν την αλλαγή της καρδιάς του. Η μετάνοια δεν είναι απλώς μια συναισθηματική στιγμή, αλλά μια συνειδητή απόφαση που συνοδεύεται από έργα. Η στάση του Ζακχαίου μας καλεί να αναλογιστούμε τη δική μας ζωή. Όταν συνειδητοποιούμε τα λάθη μας, η μετάνοια θα πρέπει να μας οδηγεί σε μια νέα πορεία, σε αποκατάσταση των σχέσεων μας με τον Θεό και τους ανθρώπους.

Η απάντηση του Ιησού είναι γεμάτη χαρά: «Σήμερα ήλθε σωτηρία σε τούτο το σπίτι, διότι και αυτός είναι υιός του Αβραάμ» (Λουκ. 19:9). Με αυτά τα λόγια, ο Χριστός αποκαθιστά τον Ζακχαίο στην κοινωνία, αναγνωρίζοντάς τον ως μέλος του λαού του Θεού. Το μήνυμα αυτό είναι ιδιαίτερα σημαντικό. Ο Χριστός δεν ήρθε για τους “δικαίους” ή τους “τέλειους”, αλλά για τους αμαρτωλούς. Η αποστολή Του είναι να αναζητήσει και να σώσει ό,τι έχει χαθεί (Λουκ. 19:10). Ο Ζακχαίος αντιπροσωπεύει όλους εμάς που, παρά την αμαρτωλότητά μας, έχουμε την ευκαιρία να επιστρέψουμε στον Θεό.

Η συνάντηση του Χριστού με τον Ζακχαίο προσφέρει πολλά διδάγματα που μπορούμε να εφαρμόσουμε στη ζωή μας. Πρώτιστα όπως ο Ζακχαίος ανέβηκε στη συκομουριά, έτσι κι εμείς πρέπει να επιδιώκουμε τη συνάντηση με τον Χριστό, ξεπερνώντας τα εμπόδια που παρουσιάζονται. Ακολούθως ο Θεός καλεί τον καθένα μας προσωπικά. Ας είμαστε έτοιμοι να ακούσουμε τη φωνή Του και να ανταποκριθούμε, διότι η αληθινή μετάνοια απαιτεί πράξεις που επιβεβαιώνουν την αλλαγή της καρδιάς μας. Τέλος, ο Χριστός δεν αποκλείει κανέναν, επομένως ούτε και εμείς έχουμε το δικαίωμα να αποκλείουμε κάποιον με τα λόγια ή τις πράξεις μας, αλλά να είμαστε ανοιχτοί στην αγάπη και τη συγχώρηση.

Η ιστορία του Ζακχαίου είναι μια υπενθύμιση ότι η σωτηρία είναι προσιτή σε όλους μας, αρκεί να επιδιώξουμε τη συνάντηση με τον Χριστό και να αποδεχτούμε την κλήση Του με πίστη και μετάνοια. Ας μιμηθούμε τον ζήλο του Ζακχαίου, την ταπείνωσή του και την ειλικρινή του διάθεση να αλλάξει τη ζωή του. Ο Χριστός περιμένει να εισέλθει και στο δικό μας “σπίτι” – την καρδιά μας. Ας Του ανοίξουμε την πόρτα με χαρά και εμπιστοσύνη. Αμήν.