Κήρυγμα Αρχιμ. Γεωργίου Γιαννιού – Κυριακή μετά της Χριστού Γεννήσεως

Κυριακή μετά τη Γέννηση του Χριστού σήμερα και η Εκκλησία συνεχίζει να μας υπενθυμίζει τα γεγονότα της Γέννησης του Χριστού. Τα γεγονότα είναι χαρμόσυνα γιατί ο Υιός και Λόγος του Θεού έγινε άνθρωπος για τη σωτηρία μας. Είναι, όμως, και λυπηρά γιατί από τη στιγμή της γέννησής Του, ο Χριστός, βλέπουμε να δέχθηκε την αφιλοξενία των ανθρώπων, τον διωγμό, την προσφυγιά μέχρι τον Σταυρό και τον θάνατο.

Είναι πολύ άσχημο να ευεργετείς και να λαμβάνεις αγνωμοσύνη, πολύ χειρότερο, ακόμα, να διώκεσαι από αυτούς που ευεργέτησες. Και δεν υπάρχει μεγαλύτερη ευεργεσία από αυτήν που μας πρόσφερε ο Θεός να γίνει άνθρωπος για τη σωτηρία μας. Από την άλλη υπάρχουν και οι άνθρωποι εκείνοι που αναγνωρίζουν τα σημεία του Θεού και ζητούν με πόθο τη σωτηρία τους. Έτσι ο Θεός αποκαλύπτεται και δίνει τη χάρη Του σ’ αυτούς τους λίγους ή περισσότερους που διψούν στη ζωή τους τον Θεό και τον προσεγγίζουν με ταπείνωση, με πίστη και αυταπάρνηση.

Επιλέγοντας από το σημερινό ευαγγέλιο ένα αρνητικό πρότυπο τον Ηρώδη και τους Μάγους ως θετικά πρότυπα πίστεως και αυταπάρνησης για τον Χριστό θα αναφερθούμε σε αυτούς.

– Η Γέννηση του Χριστού αποτέλεσε για τον βασιλιά Ηρώδη αφορμή όχι για μετάνοια και αναζήτηση του Χριστού που για αιώνες η ανθρωπότητα περίμενε. Απεναντίας τον οδήγησε στη δολιότητα και ακολούθως, στον θυμό που είχε ως αποτέλεσμα τη θανάτωση των νηπίων της Βηθλεέμ και των περιχώρων από δύο χρονών και κάτω. Από αυτό το ιστορικό γεγονός βλέπει κανείς τη ματαιοδοξία των ανθρώπων που μπορεί να έχουν εξουσία ή δύναμη και λησμονούν τον Θεό αλλά και ότι έρχεται και γι’ αυτούς κάποτε η στιγμή του θανάτου. Τί είχε να φοβηθεί ο Ηρώδης;

Ζώντας στο κέντρο της Ιερουσαλήμ άκουε τις προφητείες για τον ερχομό του Χριστού, αλλά ο σκοτισμός του νου του τον οδήγησε σε φόβο δαιμονικό. Ακόμα, όμως, κι αν δεν είχε κατανοήσει ή δεν μπορούσε να δεχθεί τους λόγους των προφητών για τον ερχομό του Μεσσία, θα έπρεπε να σκεφθεί ότι ο θάνατος δεν θα ήταν γι’ αυτόν μακριά και πράγματι πολύ σύντομα μετά από αυτό είχε πεθάνει μαζί και η εξουσία του. Θα έπρεπε, επίσης, να κατανοήσει τους λόγους που ο Κύριος αργότερα είπε στον απόστολο Παύλο κατά την κλήση του «σκληρόν σοι προς κέντρα λακτίζειν», είναι οδυνηρό να χτυπάς τα καρφιά. Ενώ ο νομοδιδάσκαλος Γαμαλιήλ εμπόδισε τη θανάτωση από τους Ιουδαίους αποστόλων που κήρυσσαν τον Χριστό λέγοντας τους ότι κάτι το οποίο είναι εκ Θεού μην το εμποδίζετε «μήποτε και θεομάχοι ευρεθήτε». Είναι αδύνατο να αντιστέκεσαι στο θέλημα του Θεού.

Σε κάθε εποχή μπορούμε να συναντήσουμε ανθρώπους που διώκουν τον Χριστό και την Εκκλησία. Μπορεί να έχουν την εξουσία, το χρήμα ή τη δύναμη αλλά μπροστά στον Θεό όλα αυτά είναι άχρηστα. Ποιος μπορεί να τα βάλει με τον Θεό που δημιούργησε και κυβερνά τα σύμπαντα;

Μπορεί φαινομενικά να υποχωρεί, να επιτρέπει πράγματα και καταστάσεις, στην πανσοφία Του, επιδιώκοντας τη μετάνοια όσο το δυνατόν περισσότερων καλοπροαίρετων ανθρώπων. Δύο χιλιάδες χρόνια από τότε και υπάρχουν άνθρωποι ακόμα που παραμένουν στην κακία και στο να πολεμούν ακόμα τον Θεό και την Εκκλησία παρ΄όλα τα θαυμαστά σημεία της παρουσίας Του στον κόσμο.

– Από την άλλη, όμως, υπάρχουν και οι άνθρωποι που αναζητούν τον Θεό και αγωνίζονται στη ζωή τους να τον πλησιάσουν. Τέτοιοι ήταν οι Μάγοι οι οποίοι δεν ήταν οι αγύρτες, ούτε ασχολούνταν με δαιμονικά πράγματα αλλά βασιλείς στην Ανατολή. Δεν είχαν τους προφήτες της Παλαιάς Διαθήκης. Είχαν, όμως, δεχθεί σημεία και αυτοί του ερχομού του Χριστού στη γη, αφού ο Θεός, μέσα στο σχέδιο της οικονομίας Του, προετοίμασε και τα έθνη για τον ερχομό Του. Ο πόθος τους να δουν τον λυτρωτή, ωθεί τους Μάγους να πραγματοποιήσουν ένα τόσο μεγάλο ταξίδι μέσα από κινδύνους και στερήσεις. Πορεύθηκαν, λένε οι μελετητές, πάνω από ένα χρόνο για να φθάσουν.

Μέχρι να φθάσουν τους συντρόφευε ένα αστέρι που οι πατέρες εξηγούν ότι ήταν ο αρχάγγελος Γαβριήλ ο οποίος τους οδήγησε να προσκυνήσουν το Θείο βρέφος και να του προσφέρουν πολύτιμα δώρα. Επιστρέφοντας στην πατρίδα τους έγιναν οι πρώτοι ιεραπόστολοι, φέρνοντας το μήνυμα ότι ο Θεός έγινε άνθρωπος και τα χαρακτηριστικά του είναι η ταπείνωση, η αγάπη και η θυσία. Αναλογιζόμενοι το ταξίδι των μάγων μπορούμε να το συγκρίνουμε με τη δική μας εποχή.

Σήμερα που εμείς μπορούμε όχι μόνο να δούμε και να προσκυνήσουμε τον Χριστό αλλά και να τον δεχθούμε μέσα μας με τη Θεία Κοινωνία. Έχουμε την ευλογία στον τόπο μας να υπάρχουν πολλοί Ναοί σε κάθε πόλη και κοινότητα και ιερείς που τελούν τακτικά τη Θεία Λειτουργία γι’ αυτό τον σκοπό. Ενώ έχουμε, επίσης, πνευματικούς πατέρες που με την εξομολόγηση και την καθοδήγησή τους, μπορούμε να πορευόμαστε καλύτερα προς τον Θεό.

Κι αν εξωτερικοί παράγοντες και εμπόδια παρουσιάζονται στον δρόμο μας προς τον Χριστό, όπως παρουσιάστηκαν και στους Μάγους, εμείς με κάθε μέσο να βρίσκουμε τρόπους να εκκλησιαζόμαστε και να κοινωνάμε τακτικά.

Θα πρέπει, λοιπόν, η Γέννηση του Χριστού να αποτελέσει για εμάς αρχή να καθαρίσουμε τη ψυχή μας από δαιμονική διαστροφή και πάθη αμαρτωλά, αποφεύγοντας το παράδειγμα του Ηρώδη. Ας μιμηθούμε το παράδειγμα των Μάγων που αναζήτησαν με πόθο τον Χριστό και τελικά αξιώθηκαν να Τον συναντήσουν. Κι εμείς ας μην απουσιάζουμε τουλάχιστον τις Κυριακές και τις μεγάλες εορτές από τον Ναό και να προετοιμαζόμαστε με μετάνοια και ταπείνωση για να κοινωνούμε τακτικά του Σώματος και Αίματος του Χριστού.