Κυριακή προς της Χριστού Γεννήσεως – Κήρυγμα του Αρχιμ. ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΓΙΑΝΝΙΟΥ

«Αὐτὸς γὰρ σώσει τὸν λαὸν αὐτοῦ ἀπὸ τῶν ἁμαρτιῶν αὐτῶν»

Πολλοί από εμάς διαλογιζόμαστε ή και ρωτάμε, ως προς τί η ανάγνωση του πλήθους όλων αυτών των ονομάτων κατά την σημερινή ευαγγελική περικοπή; «Απὸ Ἀβραάμ ἕως Δαυΐδ γενεαὶ δεκατέσσαρες», «ἀπὸ Δαυΐδ ἕως τῆς μετοικεσίας Βαβυλῶνος γενεαὶ δεκατέσσαρες», από την Βαβυλώνια αιχμαλωσία έως την γέννηση του Ιησού Χριστού άλλες δεκατέσσερεις γενεές. Σύνολο 42 γενεές, πλήθος ονομάτων και γενεών. Ο Απόστολος και Ευαγγελιστής Ματθαίος απευθύνεται κυρίως στον Ιουδαϊκό χώρο γι’ αυτό και η έναρξη του γενεαλογικού δέντρου του Ιησού Χριστού, αρχίζει από Αβραάμ και Δαυΐδ όπου και ουσιαστικά από εκεί αρχίζει να φαίνεται η υλοποίηση της υπόσχεσης του Θεού για την ενανθρώπηση του Χριστού.

Κανένας Ιουδαίος δεν εννοείτο εκτός οικογένειας και γενεαλόγησης και σύμφωνα με την σημερινή ευαγγελική περικοπή ο Ιησούς Χριστός γενεαλογείται και ιστορείται, άρα είναι Ιστορικό υπαρκτό πρόσωπο και δεν πρόκειται για θεολογικό μύθο. Ως εκ τούτου, η Ιστορική του δραστηριότητα, ως έκφραση της ανθρώπινης φύσης είναι Ιστορικά εφικτή σε κάθε έρευνα και προσέγγιση. Μέσα όμως από αυτή την Ιστορική διαδρομή των τριών εποχών βλέπουμε να αναδεικνύονται και να ξεχωρίζουν μεταξύ πολλών κάποια σημαντικά πρόσωπα που αξίζουν να τα προσεγγίσουμε θεολογικά και να πάρουμε κάποια στοιχεία απαραίτητα για μας, για την δική μας ζωή.

Η πρώτη εποχή αναδεικνύει τον πατριάρχη Αβραάμ ο οποίος διακρίθηκε για την απόλυτη πίστη του στον Θεό δίχως να αμφιταλαντεύεται ή να υπάρχει η παραμικρή διάκριση στην καρδία του για τον λόγο του Θεού, δεν είχε καμία απολύτως επιφύλαξη, δεν δυσανασχέτησε, ούτε διαμαρτυρήθηκε, είχε απόλυτη εμπιστοσύνη στον λόγο του Θεού και το αποκορύφωμα της πίστεως και της υπακοής του είναι όταν ο Θεός τον διατάζει να θυσιάσει το μονάκριβο παιδί του, όπου απόκτησε στα βαθιά γεράματα του από την γυναίκα του την Σάρα που ήταν στείρα.

Η δεύτερη εποχή ανάδειξε τον προφητάνακτα Δαυΐδ που είναι η προσωποποίηση της αγάπης, συντριβής και της μετάνοιας. Αυτός ο μεγάλος προφήτης αμάρτησε ενώπιον του Θεού, αλλά η αγάπη του και η αφοσίωση του στον Θεό τον έκαναν να αντιληφθεί το λάθος του και με συντετριμμένη καρδία, ταπεινώνοντας τον εαυτό του, χύνει δάκρια μετανοίας αφήνοντας σε εμάς, τους υπέροχους ψαλμούς δοξολογίας, ευχαριστίας και μετάνοιας. Υπενθυμίζοντας και σε εμάς το τί εστί η αληθινή μετάνοια και ταπείνωση, όχι για να φανούμε στους ανθρώπους αλλά στον Θεό, ο οποίος γνωρίζει «τὰ ἄδηλα καὶ τὰ κρύφια» της καρδίας όλων μας.

Η τρίτη εποχή αγαπητοί μου αδελφοί, αναδεικνύει τον Άγιο και δίκαιο Ιωσήφ. Με την αρετή της αγιότητας, της ευσέβειας και του ήθους, αναδεικνύεται στύλος ευσεβείας και αναλαμβάνει το έργο της προστασίας της Μαριάμ και του Αγίου Βρέφους «τὸ γὰρ ἐν αὐτῇ γεννηθὲν ἐκ Πνεύματός ἐστιν Ἁγίου». Η φανέρωση του αγγέλου «κατ᾿ ὄναρ αὐτῷ» της Θείας συλλήψεως του Βρέφους «ἐκ Πνεύματος Ἁγίου καί Μαρίας τῆς Παρθένου» σβήνει κάθε υποψία και χωρίς δισταγμό αναλαμβάνει την μεγάλη, την μοναδική τιμή να γίνει θετός πατέρας του Μονογενούς Υιού του Θεού, του Ιησού Χριστού. «Τέξεται δὲ υἱὸν καὶ καλέσεις τὸ ὄνομα αὐτοῦ Ἰησοῦν· αὐτὸς γὰρ σώσει τὸν λαὸν αὐτοῦ ἀπὸ τῶν ἁμαρτιῶν αὐτῶν».

Την ερχόμενη Κυριακή θα ακούσουμε το χαρμόσυνο γεγονός «Χριστὸς γεννᾶται· δοξάσατε». Η γέννηση του Ιησού χωρίζει την ιστορία στα δύο, το πριν και μετά Χριστόν. Η ιστορικότητα του Ιησού Χριστού καταγράφεται στην σημερινή περικοπή του Ευαγγελίου. Το σχέδιο του Θεού και η υπόσχεση που έδωσε στους προπάτορες μας υλοποιείται «ὅτε δὲ ἦλθε τὸ πλήρωμα τοῦ χρόνου, ἐξαπέστειλεν ὁ Θεὸς τὸν υἱὸν αὐτοῦ». Ο Υιός του Θεού, Υιός της Παρθένου γίνεται, ο Θεός δια του Ιησού Χριστού γίνεται Εμμανουήλ όπου σημαίνει «ο Θεός είναι μαζί μας». Το γεγονός αυτό το επιβεβαιώνει ο ίδιος ο Ιησούς Χριστός πριν από την Ανάληψη Του στους ουρανούς λέγοντας στους μαθητές Του «ἰδοὺ ἐγὼ μεθ᾿ ὑμῶν εἰμι πάσας τὰς ἡμέρας ἕως τῆς συντελείας τοῦ αἰῶνος».

Αδελφοί μου, αναφερόμενοι στους προ Χριστού Αγίους και δικαίους προπάτορες, οι οποίοι ήταν προσδεχόμενοι «ήν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ» και γνωρίζοντας από την Αγία Γραφή ότι Άγιοι και δίκαιοι, σημαίνει, ενάρετοι, ευσεβείς, Θεοφοβούμενοι άνθρωποι που βάζουν πάνω από όλα τον νόμο και το θέλημα του Θεού. Άνθρωποι που είναι έτοιμοι χάρι της υπακοής στο πρόσταγμα του Θεού να υποβληθούν σε κόπους, θυσίες και ταλαιπωρίες.

Αυτοί που δεν είχαν γευτεί την βασιλεία του Θεού σε πλήρη αποκάλυψη, ζώντες στην Παλαιά Διαθήκη με τον διακαή πόθο της βασιλείας του Θεού, είχαν τόση πίστη και αγιότητα. Πόσο μάλλον εμείς οι σημερινοί Χριστιανοί που ζούμε την βασιλεία του Θεού, που ζούμε μέσα στους χρόνους της χάριτος, πόσο ευγνώμονες πρέπει να είμαστε στον Θεό;

Καθώς λοιπόν πλησιάζουν Χριστούγεννα αγαπητοί μου αδελφοί, ας προσπαθήσουμε με τη χάρη του Θεού να αισθανθούμε το μέγα μυστήριο της θείας ενανθρωπήσεως. Καλούμαστε ως Χριστιανοί να συμπορευθούμε και να μιμηθούμε την θυσία της προσφοράς του Θεού προς τον άνθρωπο, να αφήσουμε πίσω μας το πνεύμα της υλοφροσύνης, της απιστίας, της καχυποψίας και της αμαρτίας. «Αγιοι γίνεσθε, ὅτι ἐγὼ ἅγιός εἰμι» μας λέει ο Κύριος μας, Ιησούς Χριστός. Ας μιμηθούμε τον Δίκαιο Δαυΐδ που με στεναγμούς, με συντετριμμένη καρδία και αληθινή μετάνοια απευθύνεται στον Θεό Πατέρα. Ας κράξουμε όπως ο τελώνης «Ο Θεός, ἱλάσθητί μοι τῷ ἁμαρτωλῷ». Για να μας λυτρώσει, να μας μεταμορφώσει, να μας αγιάσει αλλά και να μας ελεήσει. Αμήν.