Μήνυμα αγάπης – Γράφει η Κωνσταντίνα Γκάργκα-Μητρογώγου

Από την συνταξιούχο δασκάλα-ποιήτρια, αναγνώστρια και καλή φίλη της εφημερίδας μας, κα Κωνσταντίνα Γκάργκα-Μητρογώγου λάβαμε και δημοσιεύουμε το παρακάτω «μήνυμα αγάπης»:

Η γέννηση του Χριστού είναι ορόσημο Αγάπης και ελπίδας για όλο τον κόσμο. Την πάσα γη. Εξ άλλου αυτή είναι και η αιτία του σταυρικού του θανάτου. Επειδή δεν μιλούσε μόνο για τους ομοεθνείς του. Εκατομμύρια άνθρωποι στη γη Τον πίστεψαν, βασανίστηκαν ή είδαν οικτρό θάνατο διδάσκοντας την αγάπη, το «αγαπάτε αλλήλους» και την «Επί γης Ειρήνη», οι μαθητές, οι Απόστολοι, οι Άγιοι, οι όσιοι και πολλοί αγνοί Χριστιανοί. Πολλοί όμως άνθρωποι με προσωπείο τον Χριστό έκαναν φοβερά και απάνθρωπα πράγματα, πέρα από τους επίσημους εχθρούς και διώκτες του χριστιανισμού.

Με την γέννηση του Χριστού θανατώθηκαν χιλιάδες αθώα παιδιά (Ηρώδης). Στη γη υπάρχουν άλλοι εκλεκτοί άλλων θρησκειών που δίδαξαν τα καλύτερα για τον άνθρωπο, όμως δεν είχαν την ίδια τύχη, το σταυρικό θάνατο. Όλες οι θρησκείες του κόσμου επιδιώκουν τον ανθρωπινότερο άνθρωπο. Από όλες όμως υπάρχουν παρερμηνείες και φανατισμοί που φτάνουν στα άκρα και καθορίζουν πολιτικές ηγετών χωρίς οι ίδιοι να αφομοιώνουν το καθαρό καθαυτό δίδαγμα δηλαδή αγάπη, δικαιοσύνη, αλληλεγγύη, αυτονομία και ελευθερία κρατών και λαών.

Με το πρόσχημα μιας θρησκείας γινόταν και γίνονται σημεία και τέρατα μη εξαιρουμένου και του χριστιανισμού. Δηλαδή, η διδαχή του Χριστού έγινε βορά για τα συμφέροντα του κάθε παράλογου ηγέτη, πολίτη, ομάδων και πάει λέγοντας.

Η πίστη, η Αγάπη, η ελευθερία είναι αλυσίδα που σε δένει δυνατά και οι κρίκοι λαμποκοπούν στον ήλιο και θαμπώνουν τα μάτια. Όπως ο Προμηθέας στην μυθική Ελλάδα για το καλό που έκανε έμεινε καρφωμένος φρουρός υπέρ του ανθρώπου.

Η αγάπη σε στεφανώνει και σε σταυρώνει. Όταν αγαπάς βρίσκεσαι στην αγκαλιά του Θεού όσο κι αν πόνεσες ή πονάς. Η καθημερινή μας ζωή είναι ο ναός και η θρησκεία μας. Αν κοιτάξουμε γύρω μας θα δούμε τον Θεό, τον Χριστό, τον Θεάνθρωπο. Θα τον δούμε στη φύση, στα παιδιά, δίπλα μας στη γη και στον ουρανό μέσα στα σύννεφα με τη βροχή, με τους ανέμους σε κάθε τι που αναπνέει και δεν αναπνέει. Στη ζωή, στον άνθρωπο που με το πνεύμα του ως Χριστός και με το θαύμα στα χέρια του και δίπλα του. Από το μικρό ως το μέγα και το μέγιστο. Πολλάκις όμως βλέπουμε και τον άνθρωπο ως τέρας να εκτρέπεται της φύσεώς του και να δημιουργεί απάνθρωπα έργα. Η σοφία του εαυτού μας έρχεται από τη στέρηση, τις δοκιμασίες και γινόμαστε καλύτεροι, οικτίρμονες συνοδοιπόροι και μέσα από τον πόνο βλέπουμε τη μεγάλη στιγμή όπως ο Χριστός, επιστρατεύοντας όλα τα εσωτερικά μας όρια, τον μέσα πλούτο μας. Κάπου εκεί συναντούμε τη μοναξιά όπως ο Χριστός τον σταυρό.

Όλοι οι άνθρωποι έχουμε τον ίδιο σκελετό, ίδια σπλάχνα και ίδιο εγκέφαλο με διαφορετική οξύνοια. Αν όλα, κοινωνικά συστήματα και θρησκείες ανοιχτούν από όλους και προς όλους ίσως δούμε «Την επί γης ειρήνη». Ίσως να ξαναγεννηθεί ένας νέος Ιησούς, ένας νέος Χριστός κατά τον αρχαίον καλός καγαθός άνθρωπος με θεϊκή ευλογία. Αν τίποτε δεν γίνει είναι επιτακτικός ένας ηθικός φραγμός στα όσα επιτελούνται παγκοσμίως. Τεχνολογία-πόλεμος οικονομικός και βιολογικός -όπλα-αντιόπλα, εμπόριο μυαλών, παιδιών, γυναικών. Τέλος στον άνθρωπο τέρας, τέλος στο νεοανθρωπόμορφο τέρας.

Στην ιστορία της γης και πολλοί σοφοί άνθρωποι επιστήμονες, απλοί άνθρωποι έδωσαν με τον αγώνα τους και την προσφορά τους το μήνυμα του Χριστού. Πολλοί από αυτούς βρήκαν το θάνατο ή την τιμωρία. Βλέπετε το βήμα προόδου για το δίκιο όλων και το ζην το ευ ζην πληρώνεται ακριβά.

Να και μερικά αποσπάσματα χρηστών ανθρώπων.

«Ο συνάνθρωπος να είναι συνέχεια του εαυτού σου»

«Ο κάθε άνθρωπος να έχει συνείδηση του λόγου και των πράξεων ώστε κανείς να μην αδικείται αλλά να συμβιώνουν ως ένας όλοι μαζί».

«Να ακολουθείς την αγάπη, αλλά να ξέρεις ότι θα τα δώσεις όλα για όλα και θα γνωρίσεις τον πόνο, αλλά και το θαύμα να μετουσιώσεις το σώμα και να γίνεις το ιερό ψωμί για του Θεού το άγιο δείπνο.

«Όταν δίνουμε την εργασία μας την ανάσα και το πνεύμα μας και τα προσφέρουμε στον συνάνθρωπο μπορούμε τότε και παίρνουμε ως ώριμοι μόνον όσα έχουμε ανάγκη. Αυτό είναι η επί γης ειρήνη γιατί όλοι θα έχουν ισομερή πνευματικά και υλικά αγαθά και ιδίως αυτοί που αδυνατούν να προσφέρουν».

Η τέχνη σε όλους τους τομείς, λογοτεχνία, ζωγραφική, αγιογραφία, γλυπτική, μουσική, κινηματογράφος έχει εμπνευστεί από τη γέννηση και τη ζωή του Χριστού. Έχουν αφήσει όλες οι καλές τέχνες αριστουργήματα που θαυμάζουμε και τρέφουμε την ψυχή μας για να φτάσουμε προς την τελείωση, το κύριο γνώρισμα και η επιδίωξη του χριστιανισμού.

Περικαλλείς και επιβλητικοί χριστιανικοί ναοί, θαύματα αρχιτεκτονικής, ζωγραφικής, αγιογραφίας, επίσης γλυπτά, θεϊκά έργα σε όλο το χριστιανικό κόσμο. Όμως και σε όλες τις θρησκείες του κόσμου κι εκεί που δεν γνωρίζουν για τον θεάνθρωπο Ιησού υπάρχουν θεάρεστα έργα τέχνης. Η πίστη στον Θεό και τον άνθρωπο ταυτίζεται από όλους τους ανθρώπους.

Επίσης, έργα μουσικών και από μουσουργούς άφθαστους και άφθαρτους στους αιώνες, από εκκλησιαστικούς υμνωδούς, αλλά και απλούς ποιητές έχουν εμπνευστεί από τη γέννηση του Θείου βρέφους υμνούν και δοξάζουν τη γέννηση του Χριστού ένα από τα σημαντικότερα γεγονότα της ανθρωπότητας.

Το φως της γέννησης, το λαμπρότερο αστέρι εξ ουρανού επί γης να φωτίζει το δρόμο του καθενός και όλων. Ο Χριστός κανέναν δεν ξεχωρίζει, αλλά τους βοηθά όλους να πορευτούν τον δρόμο τον καλό.

Ο ουράνιος θόλος και η γη είναι ένας ναός από πλάσματα του πλάστη και δημιουργού. Ο Δημόκριτος πιστεύει πως τίποτε δεν γίνεται από το τίποτα και τίποτε δεν πάει χαμένο. Αυτό νομίζω προϋποθέτει τούτο: «Φως που ακμάζει πιο ψηλά από την αγάπη μας, γιατί πιο πέρα από τη θαμπή γραμμή της γης, εκεί στη ρίζα του παντός όπου το κύμα της ορμής, που υπέροχο, ανεξέλεγκτο κι ανεξήγητο μας έπλασε και μας εξουσιάζει, τι να πούμε; Με έντρομο θαυμασμό μπροστά στη δημιουργία μετατρέπουμε την οδύνη σε προσευχή και την κραυγή σε έκταση» Γ.Ρ.

Το πνεύμα, το φως, η σκέψη είναι ενέργεια – Δημιουργία

«Χρόνια Πολλά»

Αγάπη, υγεία, πίστη, αφοσίωση, προσευχή, εργασία, προσωπική ζωή, οικογένεια με εμμονή στα ήθη, τις παραδώσεις. Συγχώρεση ή άφεση λόγω ανθρώπινης αδυναμίας. Ίσως τα λόγια μας δεν αρκούν, χρειάζεται η πράξη. Η όλη εικόνα της γέννησης του θείους βρέφους, το λαμπερό αστέρι, οι άγγελοι, οι μάγοι, οι βοσκοί και το νανούρισμα της θεομήτορος ας ακουμπήσουν στην ψυχή μας για το «Αγαπάτε αλλήλους» και «Επί γης ειρήνη».

Το δώρο μας ας είναι ένα απλό ή πλούσιο πνευματικό ή υλικό αυτό που θα μας δώσει χαρά, αλλά και που θα δώσουμε χαρά στο διπλανό μας που το έχει ανάγκη.

«Η γη είναι αθάνατη όσο υπάρχουν οι καρφωμένοι φρουροί της. Οι πιστοί, οι ελεύθεροι…..»

Αγάπη ………. «Λιοφορούσα»

Κυρία Κωνσταντίνα Γκάργκα – Μητρογώγου
Συν/χος δασκάλα – ποιήτρια
«Κείμενα της Ηώς, της Αυγής»