Κυριακή Δ΄ Λουκά Κήρυγμα του Αρχιμ. ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΓΙΑΝΝΙΟΥ

«Ο σπόρος εστίν ο Λόγος του Θεού»

Ξεκινάει σήμερα, με τη δύναμη του Θεού, την ευχή του Επισκόπου και τη φιλότιμη θυσιαστική διάθεση των εργατών του Ευαγγελίου, η νέα ιεραποστολική προσπάθεια της Εκκλησίας. Στο ευαγγελικό ανάγνωσμα ακούσαμε την παραβολή του Καλού Σπορέως, που σκορπίζει τον σπόρο της ζωής, της ελπίδας και της σωτηρίας στις καρδιές των ανθρώπων. Μέσα από την εξιστόρηση και την ερμηνεία της παραβολής καταλαβαίνουμε ότι ο λόγος του Θεού έχει τρία βασικά χαρακτηριστικά, είναι πλούσιος, είναι ελεύθερος και είναι γόνιμος. Στην παραβολή αυτή παρουσιάζει το έργο του Υιού του Θεού.

Ο Λόγος του Θεού έρχεται στον κόσμο να σπείρει τον λόγο Του στις ανθρώπινες καρδιές. Σ’ έναν κόσμο που έχασε την κοινή λογική, που έπεσε στον παραλογισμό της αμαρτίας, που προσομοιώθηκε με την αλογία των κτήνων, που θεοποίησε τη νανώδη λογική του και την κατέστησε τύραννο του ανθρώπου, έρχεται ο Θεός Λόγος να σκορπίσει τον θείο λόγο παντού. Παρομοιάζει αυτόν τον λόγο Του με σπόρο. Κάθε σπόρος έχει τρία χαρακτηριστικά: Είναι μικρός, είναι δυνατός, είναι φορέας της ζωής. Γι’ αυτό ο Χριστός χρησιμοποιεί την εικόνα του σπόρου για τη διδασκαλία Του.

Ο λόγος του Θεού είναι απίστευτα πλούσιος. Βλέπουμε το θεϊκό Σποριά να τον σκορπίζει αφειδώς, χωρίς οικονομία. Αρπάζει μέσα από τις αποθήκες της απέραντης αγάπης Του τους σπόρους της αλήθειας και τους πετάει δεξιά και αριστερά, πάνω και κάτω, σ’ όλες τις κατευθύνσεις της ανθρωπότητας.

Ο λόγος του Θεού μοιάζει με μια βροχή που καταβρέχει τα πάντα πλούσια και αδιάκοπα, χωρίς διακρίσεις και επιφυλάξεις. Στην εποχή μας μάλιστα τα μηνύματα του ευαγγελίου τρέχουν στην ανθρωπότητα με ταχύτητα και ευρύτατα θαυμαστή. Η τεχνολογία, που τόσο μας μπερδεύει, στον τομέα της σποράς του θείου λόγου μας βοηθάει. Κείμενα, εκπομπές, σκέψεις, αγιοφόρα παραδείγματα, ιστορίες, πατερικές ομιλίες, κατηχήσεις, πληροφορίες, όλα είναι μπροστά μας με το πάτημα ενός κουμπιού. Ο λόγος του Θεού είναι τόσο πλούσιος, που τίποτε δε δικαιολογεί την άγνοιά του παρά μόνον η ανθρώπινη αδιαφορία. Έρχεται και μας βρίσκει ακόμη κι εκεί που δεν το περιμένουμε, ακόμη και όταν δεν το αξίζουμε. Χρειάζεται υπομονή για να γίνει η πρόσληψη του θείου λόγου.

Στην εποχή μας είναι πολύ εύκολο κάποιος να γνωρίσει τη διδασκαλία του Ευαγγελίου, διότι υπάρχουν αμέτρητοι τρόποι να έλθει σε επαφή μ’ αυτήν. Η τεχνολογία της επικοινωνίας, το διαδίκτυο, η πρόοδος, τα πολλά εργαλεία των επιστημών επιτρέπουν πλέον στους ανθρώπους να μαθαίνουν την Αγία Γραφή, να έχουν πρόσβαση στα πατερικά κείμενα, να ακούν ζωντανά τους θερμούς ιεροκήρυκες, να λαμβάνουν μέρος σε ομάδες και να αντλούν αμέτρητες πληροφορίες γύρω από τα θέματα της πίστης. Όλα αυτά, όμως, δεν γίνονται ανεμπόδιστα.

Η νοοτροπία της κοινωνίας, οι ρυθμοί της σύγχρονης ζωής, το άγχος της επιβίωσης, η διάσπαση της καθημερινότητας, η κούραση από τις πολλές και ψεύτικες ειδήσεις, η πλησμονή από τις αμέτρητες πληροφορίες εμποδίζουν τους ανθρώπους να δεχτούν μέσα τους τον λόγο του Θεού. Μέσα σ’ όλον αυτόν τον όγκο των δεδομένων ο λόγος του Θεού μοιάζει σαν κάτι πολύ μικρό, που χρειάζεται εντατικό ψάξιμο για να το ανακαλύψει κάποιος. Όπως ένας χρυσοθήρας με ατελείωτη υπομονή σκάβει και ξεσκονίζει βουνά και ποτάμια, για να βρει λίγους κόκκους χρυσού, με τόση και με περισσότερη ακόμη υπομονή πρέπει να ψάξει ο άνθρωπος σήμερα, να μετακινήσει βουνά από ψέματα, όγκους από περιττά πράγματα, για να συλλέξει το χρυσάφι του θείου λόγου. Μπορεί ο λόγος του Θεού να είναι πλούσιος, αλλά όλα αυτά 95 που τον επικαλύπτουν είναι αμέτρητα και χρειάζεται τεράστια υπομονή, για να παραμεριστούν και να έλθει το πολύτιμο μαργαριτάρι στην επιφάνεια. Αυτή η συντομία του λόγου του Θεού είναι που τον κάνει δυνατό.

Όπως ο σπόρος έχει μια εσωτερική δύναμη κλεισμένη κάτω από τον εξωτερικό φλοιό, έτσι και η διδασκαλία του ευαγγελίου διαθέτει μέσα της μία εσωτερική δύναμη, η οποία έχει την ικανότητα να μεταμορφώνει τον άνθρωπο, να τον παρηγορεί και να τον φωτίζει στις δύσκολες στιγμές της παρούσας ζωής. Όπως ο σπόρος έχει τη δύναμη να σπάζει το κάκαδο που τον περιβάλλει και να ρίχνει ρίζες προς τα κάτω, αλλά και μετακινώντας εμπόδια, να πετάει κλαδιά προς τα πάνω, γεμάτα φύλλα και καρπούς, έτσι και ο λόγος του Θεού έχει μια μυστική δύναμη να ριζώνει στον κόσμο, να μετακινεί μεγατόνους εμποδίων και να αλλάζει σιγά και αθόρυβα την κοινωνία, να συντρίβει το κακό και να φέρνει την ελπίδα στους ανθρώπους.

Ο φτωχικός λόγος του Θεού αποδεικνύεται πιο δυνατός απ’ όλες τις περισπούδαστες ανθρώπινες φιλοσοφίες. Ενώ εκείνες αναλύουν και ξανά αναλύουν όλα τα μεγάλα θέματα, στο τέλος δεν καταλήγουν πουθενά. Ο λόγος του Θεού, σαν οξύρυγχο βέλος, κτυπάει ακριβώς στο κέντρο του κάθε ζητήματος και δίνει λύσεις ακόμη και στα πιο δύσκολα αδιέξοδα. Η δύναμη του λόγου του Θεού προέρχεται από τον ίδιο τον Θεό και γι’ αυτό είναι ακατάβλητη. Όποιος προσπάθησε να πνίξει τον λόγο του Θεού ξεχάστηκε. Όποιος πολέμησε τον λόγο του Θεού διαλύθηκε και εξαφανίστηκε στη ροή του χρόνου. Οι φιλοσοφίες των ανθρώπων δημιούργησαν μόδες, τάσεις και περιόδους. Ο λόγος του Θεού όμως μένει στους αιώνες. Η μεγαλύτερη υπομονή χρειάζεται όταν έρχεται η στιγμή της δοκιμασίας.

Όταν ο λόγους του Θεού εισέλθει στην ύπαρξή μας, θα ξεκινήσει ένας τιτάνιος αγώνας από τον μισάνθρωπο διάβολο, από το αντιχριστιανικό περιβάλλον και από τη φθαρμένη φύση μας να ξεριζωθεί αυτός ο λόγος από μέσα μας. Οι πειρασμοί του πονηρού, οι επιθέσεις του περιβάλλοντος, οι ποταποί συμβιβασμοί του αμαρτωλού εαυτού μας επιχειρούν με μεγάλη επιμέλεια να εκριζώσουν από μέσα μας τον θείο λόγο. Να τον αφήσουν άκαρπο και ανενέργητο.

Αναποδιές, ασθένειες, ατυχήματα, αποτυχίες, πτώσεις, απογοητεύσεις, κούραση, θλίψη, ένταση, πικρίες, συγκρούσεις, ταπεινώσεις, απορρίψεις, γεμίζουν καθημερινά τη ζωή μας. Μπροστά τους δίνουμε εξετάσεις υπομονής. Δείχνουμε εάν κατέχουμε το θείο λόγο. Εάν μπροστά στη δυσκολία τον αφήνουμε να ενεργήσει και να καρποφορήσει ή εάν μόνοι προσπαθούμε να διαχειριστούμε την άσχημη κατάσταση και τον λησμονούμε.

Ο Κύριος σήμερα μας λέγει πώς η αγαθή γη, οι αγαθές καρδιές όχι μόνο δέχονται τον λόγο του Θεού αλλά και «καρποφορούσιν εν υπομονή». Αυτή η καρποφόρος υπομονή χρειάζεται στην πρόθυμη πρόσληψη, στην εσωτερική εργασία και στον συνεπή αγώνα, ώστε ο λόγος του Θεού να εισέλθει μέσα μας, να ριζώσει βαθιά και αμετακίνητα, κυρίως όμως να καρποφορήσει τη στιγμή που πρέπει και το χρειαζόμαστε. Τότε ο λόγος του Θεού θα γίνει η πολύτιμη προίκα μας, ο αποφασιστικός παράγοντας για την αιώνια αποκατάστασή μας. Αμήν.