Το «σύννεφο» της Παναγίας Ξενιάς – Γράφει ο Τρ. Σπανός

Πρόκειται για μια ιστορία που αρκετοί αείμνηστοι γέροντες του τόπου μου, της Σούρπης Μαγνησίας, μου την είχαν διηγηθεί ως ένα απρόσμενο περιστατικό μεγάλης απειλητικής πυρκαγιάς που τελικά σβήστηκε από μια ξαφνική βροχή την ώρα που κατακαλόκαιρο κανείς δεν την περίμενε στον κάμπο της Σούρπης.

Βρισκόμαστε στα τέλη της μαρτυρικής για την πατρίδα μας δεκαετίας 1940-1950. Ο εμφύλιος καλά κρατεί και στα μέρη μας και ένας αξιωματικός του Εθνικού στρατού ονόματι Τύμπας φεύγει με τους στρατιώτες του από τον Στρατώνα του στη Σούρπη που τότε ήταν το κτήριο του Δημοτικού σχολείου και κάνει περιπολία στα μέρη προς Αμαλιάπολη Νέα Μιτζέλα. Το Δημοτικό σχολείο τότε στο χωριό υπήρχε με λίγους βεβαίως μαθητές στις παραθαλάσσιες Νηές στο Ελαιοτριβείο Αδαμοπούλου – σήμερα τουριστικό κατάλυμα. Μέρα μεσημέρι 20 Ιουλίου 1949 και ρίχνει απερίσκεπτα μια φωτοβολίδα που τελικά πέφτει στο δάσος στη θέση Άγιος Γεώργιος- Δρεμματα και ξεκινά η φωτιά. Κτυπούν σχεδόν αμέσως -μόλις βλέπουν οι ντόπιοι τον καπνό και τις φλόγες -οι καμπάνες στο χωριό στον Άγιο Γεώργιο στην Αγία Παρασκευή και όλοι τρέχουν προς τα μέρη της Αμαλιάπολης. Πρόχειρα μέσα κατάσβεσης όπως νερό με κουβάδες από το πηγάδι του Αγίου Γεωργίου του παλιού χωριού των Βλάχων πηγαίνοντας για Μιτζέλα και κλαδιά που χτύπησαν την φωτιά αλλά δεν υπήρχε φυσικά αποτέλεσμα.

Όμως η πύρινη λαίλαπα είχε αρχίσει να ανεβαίνει προς το βουνό να πλησιάζει την κορυφή και πλέον αν κατηφόριζε απειλούνταν τα περιβόλια των Σουρπιωτών στις Νηές. Απελπισία στον κόσμο και μέρα μεσημέρι βλέπουν απέναντι από την Όθρυ από τον λόφο της απέναντι Μονής Κάτω Παναγιάς Ξενιάς ένα μαύρο μικρό σύννεφο να πλησιάζει και τελικά σε λίγη ώρα άρχισε η πολυπόθητη σωτήρια βροχή. Πολλοί κάνουν τον σταυρό τους και σε λίγη ώρα αυτή η τοπική καλοκαιρινή μπόρα είχε σώσει τον τόπο μας από μια καταστροφική πυρκαγιά.

Ο κόσμος θεώρησε, πίστεψε ότι η χάρη της Παναγίας Ξενιάς έσωσε τον τόπο μας και αυτό το διέσωσαν πάντοτε στις αναμνήσεις τους. Πριν λίγες ημέρες στο “αρχονταρίκι” του ναού της Αγίας Παρασκευής Σούρπης μετά την Κυριακάτικη Θεία Λειτουργία σε μια μεγάλη παρέα Σουρπιωτών μάς αφηγήθηκε λεπτομερώς την ιστορία αυτή ένας αυτόπτης μάρτυρας που τότε ήταν 14 ετών και είχε πάει να σβήσει την φωτιά με τους δικούς του και είδε όλα αυτά τα συμβάντα.

Πρόκειται για τον Νίκο Κεχαγιά 89 ετών σήμερα που με διαύγεια μάς θύμισε την ιστορία της πυρκαγιάς στον Άη Γιώργη του Προφήτη Ηλία 20 Ιουλίου 1949. Παλιότερα είχα κάνει μια έρευνα μαζί με μαθητές μου του Γυμνασίου Σούρπης για τις Πυρκαγιές στη Σούρπη μέσα από τα αρχεία του τοπικού μας Δασαρχείου. Και πραγματικά καταγράφεται αυτή η πυρκαγιά στα Δρεμματα το 1949 ως μια μεγάλη πυρκαγιά στην περιοχή Αλμυρού.

Όπως και μια άλλη λίγο αργότερα χρονικά στις 26 Ιουλίου 1955 -της Αγίας Παρασκευής- στον Χλιμό, πυρκαγιά που ήρθε από τα μέρη του Πτελεού προς τις παραθαλάσσιες Νηές και ευτυχώς  μετά από ημέρες που έκαψε μεγάλη δασική έκταση, πάλι με καλοκαιρινή βροχή σβήστηκε.

Στην εικόνα, το εκκλησάκι του Αγίου Γεωργίου πηγαίνοντας από την Σούρπη προς την Αμαλιάπολη όπου έγιναν τα συμβάντα με την πυρκαγιά του 1949.

ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΟΣ ΣΠΑΝΟΣ
θεολόγος του Γυμνασίου Λυκείου Σούρπης