Κυριακή ΣΤ Ματθαίου – Κήρυγμα Αρχιμ. Γεωργίου Γιαννιού

Ο Ευαγγελιστής Ματθαίος μας παρουσιάζει στη σημερινή Ευαγγελική περικοπή, τη θαυματουργική θεραπεία του παραλυτικού της Καπερναούμ, τον oποίο κατέβασαν από τη στέγη μπροστά στον Κύριο οι τέσσερις άντρες, οι τέσσερεις φίλοι του πού τον μετέφεραν. Είναι πράγματι θαυμαστό το γεγονός ότι ένας παράλυτος σηκώθηκε όρθιος και άρχισε να βαδίζει μεταφέροντας ακόμη και το κρεβάτι του. Ωστόσο στο ίδιο θαύμα βλέπουμε επίσης και υπογραμμίζουμε ότι ό Κύριος γνωρίζει τα πάντα, ακόμη και αυτά που είναι κρυμμένα μέσα στη καρδιά μας.

Ο Θεάνθρωπος Κύριος διέκρινε τη θερμή πίστη του παραλυτικού και των ανθρώπων πού τον μετέφεραν, πριν αυτή φανερωθεί στα μάτια όλων των παρευρισκομένων, που άκουγαν την διδασκαλία Του. «Ίδών ό Ιησούς την  πίστιν αυτών». Είδε ό Κύριος Ιησούς την πίστη τους και χωρίς να περιμένει να Τον παρακαλέσουν, ή να τους ρωτήσει αν πιστεύουν σε Αυτόν όπως κάνει στα περισσότερα θαύματα και θεραπείες, απευθύνθηκε στον άρρωστο και του χάρισε αυτό πού ήθελε και ακόμη πολύ περισσότερα. Δεν του θεράπευσε μόνο το σώμα αλλά και την ψυχή.

Του είπε πρώτα; «άφέωνταί σοι αί άμαρτίαι σου» και έπειτα του λέει «Ἐγερθεὶς ἆρόν σου τὴν κλίνην καὶ ὕπαγε εἰς τὸν οἶκόν σου. » βοηθώντας τον έτσι να ζήσει το διπλό θαύμα. Και φυσικά άξιζε τη θεραπεία του γιατί ούτε αυτός αλλά ούτε και οι συνοδοί του θα έκαναν τόσο μεγάλο κόπο, αν δεν πίστευαν,  αν δεν είχαν μέσα τους την ακλόνητη πεποίθηση ότι ό Κύριος είχε τη δύναμη να θεραπεύσει την ασθένεια της παραλυσίας. Γι’ αυτό και ο Κύριος βλέποντας την δυνατή τους πίστη, τους επιβράβευσε χαρίζοντας του την θεραπεία πριν αυτός να του την ζητήσει.

Όπως και στην περίπτωση του παραλυτικού έτσι και τον κάθε ένα από εμάς, ο Παντογνώστης Κύριος, μας παρακολουθεί με το στοργικό του βλέμμα. Γνωρίζει τους πόθους, τις επιθυμίες, τις δυσκολίες και τα προβλήματα μας. Είναι συνοδοιπόρος σε κάθε μας βήμα και μας δυναμώνει στον αγώνα περιμένοντας να βραβεύσει όσους τερματίσουν. Γι’ αυτό όταν αισθανόμαστε ότι χανόμαστε, ότι μας συκοφαντούν, ή όταν μας πνίγει η αδικία ας καλλιεργήσουμε τις χριστιανικές αρετές την υπομονή, την πίστη, την αγάπη και κάθε άλλη αρετή και να είμαστε βέβαιοι ότι δεν θα χαθούμε γιατί ο Κύριος που γνωρίζει την αλήθεια θα μας αποδώσει το δίκαιο.

Οι χριστιανικές αρετές, αγαπητοί μου χριστιανοί, αντλούν το περιεχόμενό τους από την σχέση μεταξύ Χριστού και ανθρώπου, είναι δηλαδή μια σχέση Χριστοκεντρική και βιωματική και έχει μοναδικό στόχο την τελείωση του Ανθρώπου, την θέωση. Στην Καινή Διαθήκη ο κεντρικός άξονας των αρετών αυτών διαγράφεται στην «επί του όρους ομιλία», που οδηγεί στην φανέρωση της Βασιλείας του Θεού.

Ας αγωνιστούμε λοιπόν και εμείς, τις αρετές αυτές να τις βάλουμε μέσα στην καρδιά μας για να μάθουμε να υποτασσόμαστε στο θέλημα του Χριστού, ο οποίος με τη διδασκαλία Του μας άνοιξε διάπλατα το δρόμο που πρέπει να ακολουθήσουμε για να φτάσουμε στον τελικό μας προορισμό, την αιώνια Βασιλεία Του. Έγινε για μάς φτωχός για να γίνουμε εμείς πλούσιοι σε ψυχικά χαρίσματα. Έγινε άνθρωπος και έζησε ανάμεσά μας υπομένοντας θεληματικά τα φρικτά πάθη για να μας ελευθερώσει από τα δεσμά της αμαρτίας και του διαβόλου.

Και θα μας ανεβάσει στους ουρανούς να απολαύσουμε τα αγαθά και να δοκιμάσουμε την γλυκύτητά Του, που δοκιμάζει μόνο όποιος ακολουθεί τον Θεό της αγάπης, αν εμείς μάθουμε να συγχωρούμε ο ένας τον άλλο. Αυτός που δεν μπορεί να αγαπήσει τον Χριστό αγωνίζεται και τρέχει μάταια και ποτέ δεν πρόκειται να τον πλησιάσει, αν δεν αγαπήσει πρώτα τον αδελφό και τον πλησίον του, τον ασθενή, τον ορφανό και τον ηλικιωμένο. Αυτός που προσφέρει την αγάπη του πλησιάζει τον Χριστό γιατί η αγάπη είναι το πλήρωμα του νόμου Του. Αν όμως η αγάπη δεν υπάρχει στη καρδιά του τότε είναι στείρα και δεν απολαμβάνει τα αγαθά του Θεού. Να μην ξεχνάμε ότι η αγνή αγάπη είναι το αληθινό σημείο κάθε αληθινού χριστιανού. Γιατί οι αληθινοί χριστιανοί μένουν σταθεροί και ακλόνητοι στην πίστη τους, αγαπούν, υπακούουν και υποτάσσονται στις εντολές του Χριστού, αγαπούν και υπηρετούν, οι αληθινοί χριστιανοί συγχωρούν και ζητούν συγχώρηση και όπου και αν πάνε φέρνουν μαζί τους την αγάπη Του και προσφέρουν γαλήνη στην καρδιά των συνανθρώπων τους.

Κάθε αγώνας πνευματικός και άσκηση που δεν έχει στόχο να εφαρμόσει και να διδάξει την αγάπη είναι αγώνας μάταιος και δεν μπορεί να ευαρεστήσει τον Χριστό. Όταν αγαπάμε τον Θεό και τους ανθρώπους τότε Αυτός μας το ανταποδίδει και μας προσφέρει τα πιο ανεκτίμητα δώρα Του, την ευλάβεια, την πίστη, την αγάπη. Ακόμη μας προσφέρει τα δάκρυα και την κατάνυξη που καθαγιάζουν την ψυχή, και μας γεμίζει με θείο φως και Άγιο Πνεύμα.

Και όπως μας παραγγέλνει και ο Άγιος Παΐσιος: Ποτέ δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι έχουμε δίπλα μας, εκτός από ανθρώπους πού μπορούν να μας βοηθήσουν πνευματικά, και τον ίδιο τον Χριστό που μας βοηθάει, την Παναγία, τα Χερουβείμ, τα Σεραφείμ και τους Αγίους Πάντες. Ας γρηγορούμε λοιπόν όπως τις πέντε φρόνιμες παρθένες για να αξιωθούμε να εισέλθουμε στους γάμους με τον Νυμφίο Χριστό, πριν να κλείσουν οι θύρες και μείνουμε έξω.