Κυριακή Ε Νηστειών Αγίας Μαρίας της Αιγυπτίας – Κήρυγμα Γεωργίου Γιαννιού

Όλοι μας σχεδόν αγωνιζόμαστε να φέρουμε εις τέλος αυτό το μεγάλο πνευματικό ταξίδι της Μεγάλης Τεσσαρακοστής. Είναι μια περίοδος εγκράτειας, αγώνα, μετάνοιας και εξομολόγησης. Και αυτό το κάνουμε κάθε χρόνο με σκοπό να εμβαθύνουμε στην πίστη μας, να την εκτιμήσουμε και να προσπαθήσουμε να αλλάξουμε την ζωή μας. Και όπως όλα τα ταξίδια τελειώνουν έτσι και το ταξίδι αυτό φθάνει στο τέλος του αφού όπως γνωρίζουμε η σημερινή Κυριακή είναι η τελευταία αυτής της ευλογημένης περιόδου. Σε μια εβδομάδα θα γιορτάσουμε την πανηγυρική είσοδο του Χριστού στα Ιεροσόλυμα και θα ζήσουμε βήμα – βήμα την πορεία Του προς τα πάθη, τον Γολγοθά, τον Σταυρό και την Ανάστασή Του.

Η ημέρα της μεγάλης προσφοράς του Ουρανού προς τη γη πλησιάζει, η αγάπη και το έλεος του Θεού προς τον αποστάτη άνθρωπο κορυφώνεται. Γι’ αυτό και η Εκκλησιά μας προσπαθεί λίγες ημέρες πριν από τα σημαντικά αυτά γεγονότα να μας προετοιμάσει ακόμα πιο πολύ με το σημερινό Ευαγγελικό ανάγνωσμα, στο οποίο ο Χριστός μιλάει στους μαθητές του, και διαχρονικά σε όλους εμάς, γι’ αυτά που θα συμβούν όταν θα φθάσουν στα Ιεροσόλυμα. Τους λέει ότι θα συλληφθεί και θα παραδοθεί στους αρχιερείς και αφού τον δικάσουν θα τον χλευάσουν, θα τον εμπαίξουν, θα τον μαστιγώσουν, θα τον ταπεινώσουν και στο τέλος θα τον καταδικάσουν σε σταυρικό θάνατο.

Οι μαθητές Του όμως δεν μπορούν να καταλάβουν αυτά που τους λέει γιατί είναι ακόμη προσκολλημένοι με τα βιοτικά και τα γήινα. Και παρ’ όλο που έχουν ζήσει κοντά στον Χριστό και Τον έχουν δει με τα ίδια τους τα μάτια να κάνει θαύματα εκείνοι βρίσκονται στο ίδιο σημείο, αφού δεν πιστεύουν ακόμα όσα τους λέει ο Διδάσκαλός τους. Τα ίδια αυτά λόγια, ο Κύριος, τα απευθύνει και σε εμάς σήμερα πριν την Μεγάλη Εβδομάδα και μας τα θυμίζει με κάθε λεπτομέρεια. Έχουμε διερωτηθεί όμως αν είμαστε καλά προετοιμασμένοι σωματικά και πνευματικά για να ζήσουμε αυτά τα σπουδαία γεγονότα όπως θέλει ο Χριστός; Όλοι μας, ακούγοντας το Ευαγγελικό ανάγνωσμα, καταδικάσαμε σήμερα την συμπεριφορά των παιδιών του Ζεβεδαίου, του Ιωάννη και του Ιακώβου, που ενώ ο Χριστός τους μιλούσε γι’ αυτά που θα Του συνέβαιναν, αυτοί

ζητούσαν κρυφά από τους άλλους μαθητές, θέσεις σε κυβερνήσεις και επίγεια δόξα. Αν και εμείς κάνουμε το ίδιο και σκεφτόμαστε μόνο το συμφέρον μας και το συμφέρον των δικών μας ανθρώπων, πως θα πορευτούμε μαζί με τον Κύριο; Πόσες φορές και εμείς δεν ζητούμε από το Θεό ανώφελα πράγματα για την ψυχή μας. Ζητάμε πλούτη, δόξα, χαρές και απολαύσεις. Παρασυρόμαστε από τα σύγχρονα υλικά αγαθά του κόσμου και παραμελούμε την ψυχή μας. Αντικρίζουμε τη ζωή με το δικό μας μάτι, με τα δικά μας συμφέροντα. Και δεν είναι λίγες οι φορές που επιχειρούμε να επιβάλουμε το θέλημά μας στο θέλημα του Θεού.

Οι αδυναμίες και οι υλικές μας ανάγκες μας επιβάλλουν να υποτάξουμε τους εαυτούς μας στο Θεό και να ακούσουμε μόνο την φωνή Του. Και ο Θεός που αγαπά το καλύτερο δημιούργημά Του, τον άνθρωπο, θα δώσει λύσει στα προβλήματα της ζωής μας. Η εμπιστοσύνη που θα δείξουμε στην αγάπη του Θεού ασφαλώς θα φωτίσει και τον δικό μας δρόμο, θα μας εμψυχώνει και θα μας ενδυναμώνει στις δύσκολες μας ώρες.

Για να ζήσουμε, αγαπητοί μου, τα γεγονότα της Μεγάλης Εβδομάδας όπως μας το ζητά ο Κύριος, απαιτείται μόνο ένα πράγμα. Απαιτείται πραγματική μετάνοια. Και μετάνοια σημαίνει αλλαγή τρόπου ζωής, αλλαγή του νου μας. Ο Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς μας λέει ότι «μετάνοια είναι να μισήσει κανείς την αμαρτία και να αγαπήσει την αρετή. Να απομακρυνθεί από το κακό και να εκτελεί το αγαθό».

Απαιτείται η αλλαγή και η μετάνοια που εφάρμοσε η Μαρία η Αιγυπτία, την μνήμη της οποίας η Εκκλησία μας γιορτάζει σήμερα, Πέμπτη Κυριακή των Νηστειών. Διαβάζομε στον βίο της, που συνέγραψε ο Άγιος Σωφρόνιος Πατριάρχης Ιεροσολύμων. Την ημέρα της Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού, και βλέποντας τους προσκυνητές να εισέρχονται στο Ναό της Αναστάσεως του Κυρίου, προσπάθησε και αυτή να εισέλθει μαζί τους. Όμως κάποιος σαν να την εμπόδιζε. Και αφού προσπάθησε τρεις φορές, υποχώρησε για λίγο και στάθηκε παράμερα σε κάποιο σημείο της αυλής.

Η ίδια λέει: «Μόνο τότε συναισθάνθηκα την αιτία που με εμπόδιζε να προσκυνήσω τον Τίμιο Σταυρό του Κυρίου. Διότι άγγιξε την καρδιά μου λόγος σωτήριος, ο οποίος μου φανέρωσε ότι η ακαθαρσία των έργων μου ήταν αυτή που μου έκλεινε την είσοδο. Άρχισα, λοιπόν, να θρηνώ και να φωνάζω από τα βάθη της καρδιάς μου. Στην συνέχεια απευθύνθηκα στην Παναγία και υποσχέθηκα πως αν αξιωθώ να προσκυνήσω τον Τίμιο Σταυρό, θα εγκαταλείψω τον κόσμο και την αμαρτία. Έτσι, βρέθηκα μέσα στο Ναό και αξιώθηκα να προσκυνήσω τον ζωοποιό Σταυρό, είδα τα μυστήρια του Θεού και αισθάνθηκα πόσο πρόθυμος είναι ο Κύριος να δεχτεί τη μετάνοιά μας». Στη συνέχεια διέσχισε τον Ιορδάνη ποταμό και αποσύρθηκε στην έρημο για να ζήσει την υπόλοιπη ζωή της ασκητεύοντας.

Τελευταία Κυριακή της Σαρακοστής, αγαπητοί μου, σήμερα, και η Εκκλησία θέλει να μας θυμίσει μέσα από το Ευαγγελικό ανάγνωσμα όσα είπε ο Κύριος στους μαθητές Του σχετικά με το πάθος Του. Ταυτόχρονα όμως μας καλεί, αφού μετανοήσουμε και αφήσουμε πίσω μας αυτά που μας κρατούν προσκολλημένους στα πρόσκαιρα και ασήμαντα πράγματα του προσωρινού αυτού κόσμου, να οδηγήσουμε τις καρδιές μας στην σωτηρία του Χριστού, όπως έκανε η Αγία Μαρία η Αιγυπτία. Την σωτηρία που θέλει να προσφέρει ο Χριστός σε όλους μας με τα Πάθη, το Θάνατο και την Ανάστασή Του.

Χρέος ηθικό, λοιπόν, όλων μας, είναι να παραδώσουμε τον νου και την καρδιά μας στο Χριστό, ώστε το άπλετο φώς της διδασκαλίας Του, να ανοίξει και για εμάς το δρόμο της αληθινής ζωής και δόξας που θα μας μεταφέρουν στους ακατάλυτους θρόνους της επουράνιας του βασιλείας.