Δελτίο Θυέλλης του Γιώργου Τσιντσίνη – έκδοση 30/12/23

Το Δελτίο Θυέλλης του Γιώργου Τσιντσίνη που δημοσιεύθηκε το Σάββατο 30 Δεκεμβρίου

Αρχιμηνιά κι αρχιχρονιά
πολλά κομμάτια Αριστερά.
Στο Κέντρο στέκει τώρα
άλλος που μοιράζει δώρα.

Ευχές από καρδιάς για καλή κι ευλογημένη χρονιά, αν και όλοι καταλαβαίνουμε πως δεν προοιωνίζεται εύκολη, αλλά πριν καν αρχίσει προαναγγέλθηκαν μέτρα και παρεμβάσεις – τομές που θα αλλάξουν δραστικά την εικόνα και την πορεία της Ελληνικής κοινωνίας.

Με το «καλημέρα» έρχονται νομοσχέδια για την τακτοποίηση λαθρομεταναστών που ζουν κρυφά και «μαύρα» στη χώρα μας, τουλάχιστον για τρία χρόνια, ενώ θα ανοίξει ο δρόμος για την έλευση και λειτουργία ξένων πανεπιστημίων, προκειμένου κυρίως να αναχαιτιστεί η έξοδος προς το εξωτερικό 40 χιλιάδων Ελλήνων φοιτητών, μια οικονομική «αιμορραγία» που …διώχνει αναίτια τα παιδιά από τον τόπο τους. Να μην ξεχάσουμε ότι έρχεται και η επιστολική ψήφος των αποδήμων. Πιο δύσκολη θα είναι η …άσκηση θάρρους της Κυβέρνησης να ψηφίσει τους γάμους και τις τεκνοθεσίες για τα ομόφυλα ζευγάρια.

Η «χρονιά κλείνει με τη χώρα να απολαμβάνει δύο σπάνια χαρακτηριστικά: πολιτική σταθερότητα και προώθηση των μεταρρυθμίσεων σε ορισμένους κρίσιμους τομείς», γράφει η «Καθημερινή» στο κύριο άρθρο των Χριστουγέννων, με τίτλο «Σε γερά θεμέλια». «Σε μια περίοδο παγκόσμιας αστάθειας, η Ελλάδα ξεχωρίζει. Χρειάζεται, βέβαια, προσοχή. Η βιώσιμη ανάπτυξη απαιτεί κράτος δικαίου, ασφάλεια, προστασία του περιβάλλοντος και λιγότερο παλαιοκομματισμό στον τρόπο που διοικεί και νομοθετεί κάθε κυβέρνηση. Ό,τι κτίζεται σήμερα πρέπει να στέκει επάνω σε γερά θεμέλια, για να έχει διάρκεια και να αντέξει.» Ορθώς, αρκεί όλα τα παραπάνω να μη χτυπούν σε κάποιων κουφών (πολιτικών) την πόρτα.

Με τούτα και μ’ εκείνα θα φτάσουμε στην Άνοιξη και με τις Ευρωεκλογές θα δούμε πόσα απίδια βάζει ο σάκος και για ποιους από το πολυκομματικό μας σκηνικό. Το μαγιάτικο Πάσχα και η έναρξη της θερινής τουριστικής περιόδου θα φέρει στα …ζύγια της νέες δουλειές και πιο ανθηρή οικονομία. Ήδη σε λίγο -συν Θεώ- θα ανθίσουν πρώτες οι αμυγδαλιές κι όλα θα πάνε καλύτερα. Έτσι προβλέπω, αν και δεν είμαι …μέντιουμ.

Πάντως τα φετινά Χριστούγεννα τα βιώσαμε με «ανοιξιάτικο» καιρό και ασυνήθιστα ψηλές θερμοκρασίες και οι προβλέψεις δείχνουν ότι παρόμοια θα είναι και η μεθαυριανή Πρωτοχρονιά. Ίσως ο Ντάνιελ και ο Ελίας προσπάθησαν να εξιλεωθούν για τις τεράστιες ζημιές που προκάλεσαν οι πλημμύρες (κυρίως στη Θεσσαλία) και οι φονικές πυρκαγιές του άφησαν πίσω τους τα ακραία καιρικά φαινόμενα και ζούμε πια με την αγωνία μιας νέας κλιματικής απειλής. Δεν ξεχνάμε, δεν επουλώσαμε ακόμη όλες τις πληγές, ας οχυρωθούμε καλύτερα για το μέλλον.

Ο Χάρος δεν νογάει από γιορτές και σχόλες…. Βγαίνει κάθε μέρα παγανιά στους δρόμους και θερίζει συχνά και νέους ανθρώπους. Κρίμα, πολύ κρίμα… Επιβάλλεται διπλή προσοχή, τουλάχιστον από τους δικυκλιστές, που πρέπει να παίρνουν όλα τα προβλεπόμενα μέτρα προστασίας.

Πόσο πιθανό είναι να ξενυχτάς όλο το βράδυ μέχρι τα χαράματα διασκεδάζοντας και να αποφεύγεις το ποτό;  Οδηγώντας μετά είναι πολύ πιθανό όμως να βάψεις με το αίμα σου και των αγαπημένων σου την άσφαλτο. Πρέπει λοιπόν να μην πίνεις, όχι γιατί φοβάσαι τους ελέγχους της τροχαίας, αλλά φοβάσαι ότι βάζεις σε κίνδυνο ανθρώπινες ζωές.

Ας μην παρηγοριόμαστε ότι ζούμε μια περίοδο ειρήνης, χωρίς πολέμους. Η πικρή διαπίστωση είναι ότι μεταφέραμε τον «πόλεμο» καθημερινά στην άσφαλτο. Δυστυχώς…

Κάποτε, σε μια συνεστίαση των Μικρασιατών του Αλμυρού, το παράκανα λίγο με τα τσιπουράκια και προσφέρθηκε ο αείμνηστος Γιάννης Καρατσώκης να πάρει εκείνος το τιμόνι και να με οδηγήσει με ασφάλεια στο σπίτι μου. Ο Γιάννης έφυγε λίγο καιρό μετά από τη ζωή, αλλά εγώ δεν ξέχασα έκτοτε τη φιλοτιμία και την ανθρωπιά του. Και προσεύχομαι για την ανάπαυση της ψυχής του.

Πώς ξεφτίζουν διαρκώς έτσι οι ζωές μας; Επιχείρησα να φορτώσω τα κάλαντα των Χριστουγέννων, από μια γνωστότατη μουσική πλατφόρμα του διαδικτύου και μου ζήτησαν να πληρώσω …συνδρομή. Για να τους …φτύσω πόσα πρέπει να πληρώσω;

Τα κάλαντα αργοπεθαίνουν ως έθιμο. Βλέπετε τώρα τα πιτσιρίκια έχουν τάμπλετ και κινητά τηλέφωνα. (Μήπως πρέπει να οργανώσω παρέες με …υπερήλικες για να τα τραγουδάμε;)

Διαψεύδω ότι ο Άγιος Βασίλης θα μοιράσει  αύριο βράδυ τάχα λάδι, τυριά και κρέατα. Μόνο παιχνίδι θα μοιράσει και όχι μόνο στα παιδιά, αλλά και στους μεγάλους, μάλλον για να παίζουν και να ξεχνάνε τα …κεσάτια τους. (Εγώ θέλω τρενάκι που να κάνει και τσουφ – τσουφ).

Δεν ήταν του γούστου μου ως τραγουδιστής ο συνομήλικος μου Βασίλης Καράς, που έφυγε από τη ζωή παραμονή Χριστουγέννων. Αν μη τι άλλο όμως δούλεψε σκληρά από 16 χρόνων μέχρι την τελευταία μέρα της ζωής του. Ο καρκίνος και η κορωνοϊός όμως τελικά τον λύγισαν. Ας τον αναπαύσει ο Θεός.

Το διαρκές επαγγελματικό ξενύχτι δεν είναι και η καλύτερη «συνταγή» για την υγεία. (Κάτι ξέρουμε κι εμείς απ’ αυτό).

Ένα από τα ξεχασμένα έθιμα ήταν το πώς μας έβαζαν οι γονείς μας να κάνουμε ποδαρικό το πρωί της Πρωτοχρονιάς στο πατρικό μας σπίτι, με το «αμίλητο νερό» (μόνο τα αγόρια). Μαζί με τον μικρότερο αδερφό μου γεμίζαμε μια κρυστάλλινη κανάτα με νερό και βγαίναμε στα χωράφια, χωρίς να ανταλλάξουμε κουβέντα, για να βρούμε μια πέτρα, όσο πιο βαριά μπορούσαμε να σηκώσουμε. Επιστρέφοντας στο σπίτι, εγώ ως μεγαλύτερος, αναλάμβανα το …τελετουργικό: Έριχνα λίγο από το νερό στο πάτωμα και έλεγα πομπωδώς: «Όπως τρέχει το νερό, έτσι να τρέχει η ευτυχία μέσα στο σπίτι μας». Μετά βάζαμε την πέτρα κάτω από το κρεβάτι των γονιών μου και την αφήναμε εκεί για όλο το χρόνο λέγοντας: «Κι όσο βαριά είναι αυτή η πέτρα, τόσο βαρύ  να είναι το πορτοφόλι του πατέρα μας». Με ένα πλατύ χαμόγελο ο μπαμπάς μας έδινε ευχές και …χαρτζιλίκια. Τέλος…

Πρωτοχρονιάτικα, πιείτε μια γουλιά κρασί στην υγεία όλων εκείνων (ανδρών και γυναικών) που είναι υποχρεωμένοι να εργαστούν χρονιάρα μέρα. Και μια ακόμη γουλιά για όσους πενθούν και κάποιος-α λείπει φέτος απ’ το τραπέζι τους.

Τελικά φαίνεται πως είμαι έξυπνο παλικάρι… Αντί να τρέχω απ’ αύριο σε ινστιτούτα αδυνατίσματος, έκανα δίαιτα όλο το 2023 για να μπορώ να τσακίζω τώρα τα γλυκά των Χριστουγέννων με ήσυχη συνείδηση. Και μη γελάτε… Ο αναμάρτητος πρώτος τον λίθο βαλέτω….

Επειδή οι δικοί μου άνθρωποι ξέρουν ότι κοιμάμαι τις νύχτες …μονορούφι, μου έστειλαν τον Αη-Βασίλη κρυφά από τα Χριστούγεννα, με πιζάμες, ζεστές μπλούζες, πανωφόρι κτλ. Ευχαριστώ, κορίτσια.

Κάποτε όταν κάποιος φτωχός χωρικός έχτιζε σπίτι όλο το χωριό έσπευδε να τον βοηθήσει (βλέπε φωτο). Τώρα το μισό χωριό τηλεφωνεί στην πολεοδομία και το άλλο μισό στην αστυνομία. Γιατί;

Όχι, Ευλαμπία… Δεν θα μου κάνεις ποδαρικό. Για να μην κουτσαθείς ξαφνικά τσάμπα και βερεσέ… Και πάψε να επαίρεσαι ότι τάχα ο economist -αντί περισσότερων εγκωμιαστικών σχολίων για την οικονομία της Ελλάδας- μας έστειλε τσουβάλια ζάχαρη άχνη για τους κουραμπιέδες. (Έχει και η προπαγάνδα τα όρια της).

Πίσω από το Ισραήλ και τη Χαμάς ρέει άφθονο το αίμα των αθώων. Χαμός…

«Τη μέρα που η δύναμη της αγάπης θα υπερνικήσει την αγάπη της δύναμης, ο κόσμος θα γνωρίσει την ειρήνη.» (Μαχάτμα Γκάντι).