Δελτίο Θυέλλης του Γιώργου Τσιντσίνη – έκδοση 16/12/23

Το Δελτίο Θυέλλης που υπογράφει ο Γιώργος Τσιντσίνης και δημοσιεύθηκε στον “Λαό” της 16ης Δεκεμβρίου 2023.

Όσο έχανε το αίμα του
απ’ τη φωτοβολίδα
κρατούσε την ανάσα της
ολόκληρη η Πατρίδα.

Κι οι λίγοι ηλίθιοι
για  «μπάτσους» αν μιλάνε,
μάλλον δεν έχουνε παιδιά
ή είν’ η  καρδιά τους άρρωστη,
ακρωτηριασμένη.

Καλημέρα σας… Μέσιασε και ο Δεκέμβρης και μόνο 9 μέρες μας χωρίζουν απ’ τα Χριστούγεννα. Εκτός από λίγο κρύο (λογικό για την εποχή και υποφερτό) δεν αντιμετωπίζουμε τον κακό χαμό που γίνεται σε πολλά άλλα σημεία του πλανήτη. Υποθέτω ότι οι νοικοκυρές ανασκουμπώθηκαν ήδη για τη δεύτερη (ή μήπως την τρίτη;) δόση σε μελομακάρονα και κουραμπιέδες, αφού τα πρώτα της χρονιά που φεύγει τσακίστηκαν ήδη ενδοοικογενειακά, …αυθωρί και παραχρήμα.

Τη γειά σας να έχετε όλοι και όλες, γνωστού όντος ότι γιορτές χωρίς υπερβολές και μικρές …παρανομίες δεν υπάρχουν, δεν είναι γιορτές.

Οι φετινές γιορτές φέρνουν ημερολογιακά τουλάχιστον τετραήμερα διακοπών – αργιών και χαρά σ’ εκείνους που θα ταξιδέψουν εντός κι εκτός Ελλάδας, για να γευτούν κάτι ιδιαίτερο και πιο ελκυστικό. Μακάρι να κυλήσουν όλα ομαλά, ευχάριστα γιορτινά, για να δώσουμε το κατάλληλο «χρώμα», το γνωστό, αλλά και να υποδεχτούμε καταπώς πρέπει τη νέα χρονιά.

Από την περασμένη Δευτέρα υπάρχει στα σούπερ μάρκετ το «καλάθι των Χριστουγέννων» και οσονούπω έρχεται και το «καλάθι του Άη Βασίλη». Πλησιάζει και η μέρα που θα πληρωθούν μισθοί, δώρα και επιδόματα (λίγο πιο παχυλά). Χαράς ευαγγέλια… Αλλά μη σας πιάσει πρόωρη καταναλωτική μανία. Ξοδέψτε με ρέγουλα, για να φτάσουν για όλο το γιορταστικό 20ήμερο.

Κι αν σε κάποιους ή κάποιες περισσεύουν έστω και λίγα όβολα στο πορτοφόλι, ας μην ξεχάσουν τον ευάλωτο και τον μοναχικό της γειτονιάς… Θα βρουν τρόπο να τον κάνουν να χαμογελάσει, να νοιώσει ότι ήρθαν τα Χριστούγεννα. Όπως και τα μικρά παιδιά που περιμένουν πώς και πώς τον Άη-Βασίλη. Άλλωστε τέτοιες χρονιάρες μέρες λίγο ως πολύ όλοι γινόμαστε παιδιά.

Εντάξει, Ευλαμπία…. Το δώρο σου θα είναι μια πιπίλα. Μόνο και μόνο για να μη σ΄ ακούω να γκρινιάζεις. Στα Ελληνικά μάρκετ το πιο υπερτιμημένο «προϊόν» είναι η εθιμική μας γκρίνια, αντί να λέμε το «πλούσια τα ελέη Του».

Τέρμα και τελείωσε… Αν κάπου γύρω σου νοιώσεις κάποιοι να πεινούν ή να κρυώνουν, με τι κουράγιο θα φας την τηγανιά ή τη γεμιστή γαλοπούλα; Κι απ’ το γιορτινό τραπέζι συχνά περισσεύουν φαγητά. Προτιμάς να τα πετάξεις;

Προσπάθησα να καταλάβω τι πρόκειται να γίνει με τους νέους χρωματισμούς της ΔΕΗ, όχι μόνο για ίδια επιλογή, αλλά και για να έχω να πω και μια γνώμη στους αναγνώστες μου. Μάταιος κόπος… Δεν κατάλαβα τίποτε… Άκουσα και ξανάκουσα τους τάχα ειδικούς που εξηγούσαν τα τυπικά που προσφέρει κάθε χρώμα, αλλά δεν πρότειναν τι προσφέρει σε κάθε τυπικό νοικοκυριό, τι συμφέρει να επιλέξουμε. Σκέφτηκα να καταφύγω –για πρώτη φορά στη ζωή μου- σε κάποιο μέντιουμ ή καφετζού ή χαρτορίχτρα, αλλά ντρέπομαι να το κάνω. Εκείνο που φαντάζομαι είναι αυτή η νεοφανής πολυχρωμία στους λογαριασμούς του ηλεκτρικού ρεύματος κρύβουν παγίδες για τον καταναλωτή, κάποιο λάκκο έχει η φάβα. Κι όλα αυτά μέσα στο χειμώνα, σε μια κοινωνία που τρέμει πριν ανοίξει το φάκελο με το νέο λογαριασμό, ντύνεται βαριά όλη η οικογένεια μέσα στο σπίτι, για να μην ανάψει τη θέρμανση και κάποιοι όχι μόνο κλείνουν τις συσκευές, αλλά τις βγάζουν και από την πρίζα για σιγουριά. Συμπέρασμα: Ο Θείος να βάλει το χέρι του (αλλά όχι μέσα στην πρίζα).

Τι θα πει οπαδική βία στο σιχαμένο και βρωμερό ελληνικό ποδόσφαιρο; Ποιοι οργανώνουν και χρηματοδοτούν τους «στρατούς» των χούλιγκανς; Ρητορικό το ερώτημα, γιατί όλοι ξέρουμε. Όσο πιο διεκδικητικές είναι οι μεγάλες τουλάχιστον ομάδες, τόσο περισσότερο φαίνεται ότι αδιαφορούν επιδεικτικά για το καθαρό άθλημα και τους απλούς φιλάθλους, που θέλουν να απολαμβάνουν τους αγώνες και μάλιστα οικογενειακά, με γυναίκες και παιδιά. Οι Ευρωπαϊκές διοργανώσεις τους «καίνε», για να μην πω και το παράνομο στοίχημα.

Την ώρα που γράφονταν αυτές οι γραμμές ο 31χρονος αστυνομικός έδινε σκληρή μάχη να κρατηθεί στη ζωή κι ο 18χρονος δράστης του τραυματισμού του κατέστρεφε τη δική του ζωή. Ακρωτηριασμένος ο ένας, «ακρωτηριασμένος» κι ο άλλος. Νομίζω πως πρέπει να προσευχόμαστε και για τους δυο.

Πλησιάζει ολοταχώς η ώρα που θα θυσιάσουμε τις ψυχές μας στο βωμό του κέρδους, συχνά παράνομου. Όλοι; Όχι όλοι… Θα μείνουν κάποιοι να φυλάν τις «Θερμοπύλες» της τιμής και της αξιοπρέπειας, του ήθους και -πάνω απ’ όλα- της αγάπης για τον συνάνθρωπο.

Μ’ αρέσει ο Κασσελάκης όταν μιλάει σοβαρά, γιατί βγάζει …χιούμορ. Όπως π.χ. όταν δηλώνει πως ήρθε την Ελλάδα για να νικήσει τον Μητσοτάκη. Και μέσα σε λίγο καιρό υποσκελίστηκε από τον Ανδρουλάκη κι αισθάνεται στο σβέρκο του καυτή την ανάσα ου Κουτσούμπα. Τώρα πώς γίνεται να αυτοσυστήνεσαι σαν νικητής και να καταλήγεις τρίτος ή τέταρτος παραμένει μυστήριο μέγα.

Αλήθεια πότε θα πάει φαντάρος ο Κασσελάκης; Μόνος του πάλι δήλωσε κάπου το Νοέμβριο. Αλλά ο Νοέμβριος πέρασε ήδη. Ίσως περιμένει να περάσουν πρώτα οι γιορτές, γιατί μπορεί να φοβάται μη τον «χτυπήσουν» οι αρβύλες. Με νέα ανακοίνωσή του όμως μας ενημερώνει ότι θα πάει φαντάρος τον Μάρτιο, αφού γυρίσει σε πολλές ομογένειες (Αμερική, Καναδά, Αυστραλία και Ευρωπαϊκές πρωτεύουσες) για να προπαγανδίσει την επιστολική ψήφο στις ομογένειες. Σούπερμαν…

Χωρίς πρόοδο στο θέμα του ομογενή Μπελέρη (του φυλακισμένου Δήμαρχου της Χιμάρας), η Ελλάδα δεν συναινεί στην ενταξιακή διαδικασία της Αλβανίας. Απελπισμένος ο Αλβανός πρωθυπουργός συνεχίζει την παράνομη τακτική του για την προσωπική του ρεμούλα και πλουτισμό, όπως και της κλίκας του.

Έφυγε την περασμένη Τρίτη σε ηλικία 93 χρόνων ο Κώστας Νεστορίδης (φωτο), ο ποδοσφαιριστής – θρύλος της ΑΕΚ και της Εθνικής Ελλάδος. Τον γνώρισα πριν κάποια χρόνια, όταν ήρθε ως τιμώμενο πρόσωπο σε μια συνεστίαση των ντόπιων φιλάθλων της ομάδας του. Κάποιος του είπε ότι ήμουν τέως πρόεδρος της Νίκης Βόλου και ήρθε στο τραπέζι μου να πιούμε ένα κρασί. Ήταν φανερή η συγκίνησή του όταν θυμήθηκε τους αγώνες που έδωσε με τη Νίκη στο (ξερό τότε) γήπεδο, στην «Κλούβα». Και μου μιλούσε για τον τότε αρχηγό της Νίκης, το σέντερ μπακ Τάσο Μανιατάκη. «Χαμογελώντας πριν τον αγώνα», μου είπε, «τραβούσε με τη μύτη του παπουτσιού μια γραμμή στο χώμα και μου έλεγε τάχα αυστηρά: «Νέστορα, αν τολμήσεις να περάσεις αυτή τη γραμμή, …πέθανες». Κι όμως όταν έληγε ο αγώνας φεύγαμε για τα αποδυτήρια οι δυο μας αγκαλιασμένοι. Γιατί τότε το ποδόσφαιρο ήταν καθαρό κι εμείς οι ποδοσφαιριστές αντίπαλοι μόνο για 90 λεπτά, όσο κρατούσε ο αγώνες. Μετά ήμασταν φίλοι». Και Νεστορίδης τσούγκρισε το ποτήρι μου στη μνήμη του Τάσου Μανιατάκη…. Ο Θεός να σε αναπαύσει, Νέστορα. Έζησες μια γεμάτη ζωή, με δόξα και τιμές.

Διαβάζω: «Λευκός καπνός» υπό χειροκροτήματα στο Ντουμπάι – Είναι η πρώτη φορά που μια τέτοιου είδους συμφωνία θέτει στο στόχαστρο τους βασικότερους «ενόχους» για την υπερθέρμανση του πλανήτη – Είχαν προηγηθεί μαραθώνιες διαπραγματεύσεις και σημαντικές διαφωνίες».  Το …μικρό καλάθι που έχετε σπίτι μην το πετάξατε. Κρατήστε το….

Σε κάποιες περιπτώσεις, ο υπερβολικός γιορτινός διάκοσμος μού θυμίζει την παροιμία «όσα έχω τα φορώ και κλέφτη δεν φοβάμαι».

«Στη σπηλιά που φοβάσαι να μπεις ίσως να κρύβεται ο θησαυρός που ψάχνεις».

Σήμερα, 16 Δεκεμβρίου συνέπεσε να έχω τα γενέθλια μου. Συμπληρώνω τα 70 μου χρόνια. Μην ασχολείστε όμως, μην ξεσηκώνεστε…. Δεν αξίζει πια τον …κόμπο.