Δελτίο Θυέλλης του Γιώργου Τσιντσίνη – έκδοση 20/5/2023

Το Δελτίο Θυέλλης που υπογράφει ο Γιώργος Τσιντσίνης και δημοσιεύθηκε στον “Λαό” που κυκλοφόρησε στις 20 Μαΐου 2023.

Εμπρός για ψήφο όλοι μας

στο εκλογικό μας κέντρο.

Αντί για ψέμα, υπερβολές,

φυτέψτε κι ένα …δέντρο.

Στο παρά πέντε το λοιπόν

χωρίς δημοσκοπήσεις,

το νου σου συμπολίτη μου,

το τί πας για να ψηφίσεις.

«Η πιο μεγάλη ώρα είναι τώρα»…  Μεθαύριο το ξημέρωμα δηλαδή, με το που θα ανοίξουν οι κάλπες και θ’ αρχίσει η ψηφοφορία των εθνικών εκλογών. Παρόλο που είμαι ακόμη …μικρούλης πρόλαβα και είμαι παρών σε όλες τις ψηφοφορίες της μεταπολίτευσης. Τρεις φορές μάλιστα κληρώθηκα σε εφορευτικές επιτροπές του εκλογικού τμήματος και έζησα όλη τη διαδικασία της διαλογής των ψηφοδελτίων.

Κάθε φορά που πλησιάζω όμως εκλογικό τμήμα θυμάμαι ένα επεισόδιο, με πρωταγωνιστή τον συχωρεμένο τον παππού μου τον Μανώλη, που τον μετέφερα με το αυτοκίνητό μου σε κάθε ψηφοφορία, όταν ήταν υπερήλικας πια, γύρω στα 80 και φεύγα… Από τότε ως σήμερα για τους άνω των 70 ετών δεν ήταν υποχρεωτική η ψηφοφορία. Ήταν προαιρετική, ανάλογα με την κατάσταση υγείας των γηραιών πολιτών. Ο παππούς, κοντούλης και αδύνατος, αεράτος όσο γίνεται, γνωστός εθνικόφρων και βασιλόφρονας. Παρά το μικρό του δέμας και τα χρονάκια του, ήταν νευρικός, ευέξαπτος και καβγατζής. Κατά σύμπτωση λοιπόν σε μια ψηφοφορία δικαστικός αντιπρόσωπος ήταν ένας νεαρός Βολιώτης δικηγόρος, που με γνώριζε πολύ καλά και πιάσαμε ψιλή κουβέντα όσο ο παππούς ψήφιζε. Κι όταν επέστρεφε την ταυτότητα στον παππού (πώς του ήρθε του ανθρώπου;) και λέει στον παππού καλοσυνάτα: «Ξέρετε, κύριε Μανώλη; Μετά τα 70 δεν είναι υποχρεωτικό να έρχεστε να ψηφίζετε…» Και ζοχαδιασμένος ο παππούς του απαντάει: «Άντε φύγε από εδώ, ρε παλιο-κομμούνι, που θα μου πεις εσύ αν θα ψηφίζω ή όχι». Έμεινε εμβρόντητος, άλαλος ο δικηγόρος, εγώ έψαχνα πού να κρυφτώ απ’ τη ντροπή μου κι ο παππούς αγέρωχος κατέβαινε τα σκαλιά του εκλογικού κέντρου. Επίλογος: Το νου σας… Μη βρεθεί κανένας αντιπρόσωπος ή άλλος να μου θυμίσει την προαιρετικότητα της ψήφου μου, τώρα που πάτησα τα 70. Μαύρο φίδι που τον έφαγε… Κι αν λάχει να είναι γυναίκα, θα έχουμε …αγκαλίτσες και φιλάκια. Θα γίνω παππούς …Μανώλης.

Διάλεξα αυτή την προσωπική και ασήμαντη ιστοριούλα με διπλό σκοπό. Πρώτον, να τονίσω την υποχρέωσή μας να ψηφίζουμε μέχρι …τελικής πτώσεως και, δεύτερον, να διασκεδάσω λίγο το βαρύ κλίμα της προεκλογικής τοξικότητας που μας κατατρύχει. Και η τοξικότητα σπέρνεται επίτηδες από πολλούς πολιτικούς μας, υπηρετώντας συνήθως το κομματικό τους συμφέρον και προφανώς την προσωπική προβολή τους, παρά τα πραγματικά συμφέροντα της Πατρίδας και του λαού μας. Πίσω από αυτή την ανάξια μέθοδο υποκρύπτεται η προσβολή της νοημοσύνης μας, κάτι που δεν αρμόζει στον πολίτη, αλλά δεν έχει και αποτελέσματα ακόμη και στους πιο φανατικούς κάθε παράταξης. Και τούτο γιατί ο καθένας μας και η καθεμιά -ειδικότερα στο παρά πέντε της εκλογικής διαδικασίας- δύσκολα μπορεί να επηρεαστεί από τέτοια …τσαλίμια και να αλλάξει τις αρχικές επιλογές του. Όλα προεκλογικά γίνονται για το κέρδος κάποιων αχαμνών εντυπώσεων, κινούμενα στη σφαίρα μιας κάποιας ενδεχόμενης παραπλάνησης.

Μετά από σχεδόν 50 χρόνια μεταπολίτευσης και ομαλής εναλλαγής στην εξουσία τριών διαφορετικών κομμάτων και περισσότερων αρχηγών και πρωθυπουργών, ο Έλληνας ξέρει «που πατάει και τι γυρεύει» και αν ξεγελιέται , θέλει και το κάνει παρασυρμένος από κάποιες ιδεοληψίες ή παραδοσιακές εμμονές. Πέραν αυτού συχνά αναδεικνύεται πιο ώριμος και πιο σοφός από κάποιους ηγέτες του, οι οποίοι στρεβλά και μάταια αναλώνονται να του σερβίρουν μια εικονική πραγματικότητα. Συχνά κάποια κόμματα «κρύβουν κάτω απ’ το χαλί» τα «σκουπίδια» του κομματικού σχηματισμού τους, γιατί -όπως προανάφερα- «καίγονται» να κρύψουν όσα θα ενοχλήσουν τις μάζες, με όσα δύσοσμα και επιλήψιμα συμβαίνουν στο δικό τους «μαντρί». Δεν σας κάνει εντύπωση, για παράδειγμα, πως όσοι και όσες υποψήφιοι προκάλεσαν το κοινό προεκλογικά (για διάφορους λόγους) εξαφανίστηκαν ως δια μαγείας από την πολιτική σκηνή και τους επιβλήθηκε άνωθεν (είναι εξόφθαλμο) ο νόμος της σιωπής, «για να μην πάθει ζημιά το κόμμα»; Δεν αναφέρω ονόματα παραμονιάτικα, μόνο και μόνο γιατί κάποιοι κακόπιστοι μπορεί να θεωρήσουν ότι κάνω προπαγάνδα, αλλά όλοι ξέρετε ποιους και τι ακριβώς εννοώ. Η πικρή αλήθεια είναι ότι αυτοί οι παραβατικοί άνθρωποι όμως φιγουράρουν και πάλι στα ψηφοδέλτια κάποιων κομμάτων και διεκδικούν την ψήφο σας, σαν να μην έχει συμβεί κάτι κακό.

Ως το πάγιο λαϊκό αίτημα για ανανέωση όσων φιλοδοξούν να μας εκπροσωπήσουν στο Κοινοβούλιο ή μένει στάσιμο (το αίτημα) ή προχωράει με το βάδισμα της …χελώνας, αν εξαιρέσουμε κάποιες φιλότιμες προσπάθειες που γίνονται για να ισορροπήσει κάπως το ισοζύγιο αντρών και γυναικών. Η μεγάλη θλιβερή εικόνα πάντως δείχνει ότι η πλειοψηφία των υποψηφίων έχει κάνει την πολιτική, όχι προσφορά, αλλά επάγγελμα και -σε κάποιες περιπτώσεις- έχει τον χαρακτήρα της …κληρονομιάς, αφού ορισμένα παιδιά διαδέχονται τους γονείς τους, εκμεταλλευόμενα τη δημοφιλία του ονόματος και την αναγνωσιμότητα της οικογένειάς τους.

Σε κάθε περίπτωση όμως και ως προς τα πολιτικά μας καθέκαστα, χρόνο με το χρόνο, η Δημοκρατία μας προχωράει μπροστά και σταθερά προς το μέλλον, παρά τις παθογένειες που έχει κληρονομήσει και τα προσκόμματα που εφευρίσκουν οι μέντορες του λαϊκισμού, τη γάγγραινα δηλαδή της Ελληνικής δημόσιας σφαίρας.

Με αυτήν την αισιοδοξία και μ’ αυτήν την πίστη, ας επιτελέσουμε μαζικά την Κυριακή το εκλογικό μας καθήκον, συνειδητοποιώντας ότι η ψήφος είναι το μόνο αξιόπιστο «όπλο» για να αλλάξουμε την πορεία της πατρίδας και να αλλάξουμε προς το καλύτερο το μέλλον μας και το μέλλον των παιδιών μας. Ο Τσώρτσιλ είπε κάποτε ότι «η Δημοκρατία ίσως είναι το χειρότερο πολίτευμα, αλλά δεν έχουμε βρει καλύτερο».

«Καλό βόλι» λοιπόν κι ας είμαστε όσο γίνεται περισσότερο …εύστοχοι. Κανένας μας να μην «πυροβολήσει» τα ..πόδια του. Ο βασικός μας εχθρός είναι ανατολικά του Αιγαίου και δείχνει να συμμαζεύεται, να βάζει μυαλό, εγκαταλείποντας τους ανιστόρητους και υπερφίαλους μεγαλοϊδεατισμούς του. Όσο πιο ισχυρή θα γίνεται η Ελλάδα, τόσο πιο απασχολημένοι θα είναι οι κακοί γείτονες στο να κρατούν τα …μπατζάκια τους.

Ο πολιτικός αρχηγός εκείνος που τσαμπουνούσε συνεχώς πως θα είναι πρώτος, σας συγχωρεί όλους, αν έρθει δεύτερος.

Τα νομίσματά μας κίβδηλα. Αυτά τα περί «Δήμητρας» και άλλα τοπικά νομίσματα, λέω…

Όσοι –ες βάλετε στοίχημα για το μεθαυριανό εκλογικό αποτέλεσμα, αν είναι σε τσίπουρα, βάλτε κι εμένα στη ρουλέτα. (Χάσω – κερδίσω, θα γίνω ντίρλα).

Ο άγνωστος Χ υποψήφιος πρωθυπουργός σας εύχεται από καρδιάς …καλά σαράντα.

Έλα, βρε Ευλαμπία, άσε τις αηδίες…. Ότι τάχα δηλαδή είδες στον ύπνο σου τον Μέγα Κωνσταντίνο να σου δίνει συγκεκριμένο σταυρωμένο ψηφοδέλτιο και να σου λέει υποβλητικά «Εν τούτω Νίκα».

Στους προκριματικούς του φετινού διαγωνισμού τραγουδιού της Γιουροβίζιον δεν μας ψήφισε κανείς. Αχ, βρε ξενέρωτοι Ευρωπαίοι, δεν θα έρθετε στην Ελλάδα για διακοπές; 80 ευρώ θα πληρώσετε το νοίκιασμα της ξαπλώστρας…..

«Λυπάμαι αυτούς τους ανθρώπους που, ενώ μπήκαν στην καρδιά μου, ξεφτιλίστηκαν στα μάτια μου» (Θανάσης Βέγγος).

Γώγος Μαστρογιάννης… Ένθερμος οπαδός της Νίκης Βόλου. Έφυγε την περασμένη Δευτέρα νικημένος από τον καρκίνο. Βασανίστηκε πολύ -πάλεψε γενναία-. Συνεργάστηκα μαζί του στη Διοίκηση της ομάδας μας (1994-95). Θρηνώ για την απώλειά του. Ο Θεός να τον αναπαύσει – Αν και προβλέπω ότι και στην κυανόλευκη κερκίδα του Ουρανού τον περιμένει πολλή …δουλειά – Θερμά συλλυπητήρια στους οικείους του.

Χρόνια πολλά στους Κωνσταντίνους, τις Κωστούλες και τις Ελενίτσες που γιορτάζουν αύριο μαζί με τη …Δημοκρατία μας.